Η πρώτη ρωγμή στο Σινικό Τείχος της κομματικής αυθαιρεσίας

http://www.tanea.gr
Επιμέλεια: Κίττυ Ξενάκη

Κάπου στην επαρχία Γκουανγκντόνγκ, ένα μικρό χωριό ανυπότακτων Κινέζων αντιστέκεται. Και είναι πρωτοφανές αυτό που συμβαίνει στο Βουκάν. Για πρώτη φορά στην (καταγεγραμμένη) Ιστορία το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα έχει χάσει κάθε έλεγχο, οι 20.000 κάτοικοί του έχουν περάσει σε ανοιχτή εξέγερση εναντίον της διεφθαρμένης τοπικής κυβέρνησης που αρπάζει τη γη τους και την πουλάει σε κατασκευαστές. Η διαμάχη σιγοβράζει εδώ και τρεις μήνες, αλλά ο πρόσφατος θάνατος, στα χέρια της Αστυνομίας, ενός κατοίκου που λειτουργούσε ως εκπρόσωπος του χωριού έκανε το ποτήρι της οργής να ξεχειλίσει.

Ο τελευταίος των κομματικών αξιωματούχων εγκατέλειψε το Βουκάν τη Δευτέρα, ένα 24ωρο αφότου οι χωρικοί κατάφεραν να απωθήσουν την έφοδο περίπου 1.000 αστυνομικών, εξοπλισμένων με δακρυγόνα και αντλίες νερού. Η Αστυνομία έχει πια υποχωρήσει σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων. Εκλεισε όμως τον δρόμο που οδηγεί στο Βουκάν, ώστε να αφήσει τους κατοίκους του χωριού χωρίς νερό και τρόφιμα. Παράλληλα, εμποδίζει τα ψαροκάικά του, τη βασική πηγή εισοδήματος, να ξεμακρύνουν από το λιμάνι.

Ο ανταποκριτής της βρετανικής «Daily Telegraph» κατάφερε να μπει την Τρίτη για λίγο λαθραία στο Βουκάν και έγινε αυτόπτης μάρτυρας της νέας πραγματικότητας. Είδε χιλιάδες κατοίκους μαζεμένους μπροστά από μια τριώροφη παγόδα που λειτουργεί ως δημαρχείο του χωριού. Επί πέντε ώρες έμειναν καθισμένοι σε μακριούς πάγκους, φωνάζοντας συνθήματα και σκίζοντας με γροθιές τον αέρα. Στο τέλος, κήρυξαν 15λεπτο πένθος για τον συγχωριανό τους που πέθανε υπό κράτηση - «από καρδιά», όπως υποστήριξαν οι Αρχές. Αλλοι ξέσπασαν σε κλάματα. Κι άλλοι σε φωνές. «Δώστε μας πίσω τη σορό! Δώστε μας πίσω τον αδελφό μας! Το Βουκάν έχει αδικηθεί. Πρέπει να πληρωθεί ένα χρέος αίματος! Πού είναι η δικαιοσύνη;».

Οπως καταγγέλλουν οι χωρικοί, από τη δεκαετία του 1990 μέχρι σήμερα η τοπική κυβέρνηση έχει αρπάξει σχεδόν όλη τους τη γη. «Αλλά εμείς βγάζαμε τα λεφτά μας από το ψάρεμα και δεν ασχολούμασταν», εξήγησε ο Γιανγκ Σεμάο, ένας από τους πρεσβύτερους του χωριού. «Τώρα, με τον πληθωρισμό σε άνοδο, συνειδητοποιούμε πως θα έπρεπε να καλλιεργούμε περισσότερη τροφή και πως η γη έχει μεγάλη αξία».

Τον περασμένο Σεπτέμβριο, χάνοντας την υπομονή τους, χιλιάδες χωρικοί επέδραμαν στα τοπικά κυβερνητικά γραφεία υποχρεώνοντας σε φυγή τον κομματικό γραμματέα που κυβερνούσε το Βουκάν εδώ και τρεις δεκαετίες. Ως απάντηση, δυνάμεις ασφαλείας πλημμύρισαν το χωριό, χτυπώντας ανελέητα άνδρες, γυναίκες και παιδιά.

Στη συνέχεια η τοπική κυβέρνηση πέρασε στο καλόπιασμα: ζήτησε από τους χωρικούς να διορίσουν 13μελή επιτροπή η οποία θα αναλάμβανε ρόλο διαμεσολαβητή. Την περασμένη Παρασκευή, όμως, τέσσερα βαν χωρίς πινακίδες αφίχθησαν στο Βουκάν και μια ομάδα ανδρών με πολιτικά άρπαξε τους πέντε από τους δεκατρείς εκπροσώπους μέσα από ένα εστιατόριο. Δευτέρα, έφτασε η είδηση του θανάτου του Σουέ Ζινμπό, 43 ετών, «από καρδιά». «Είχε κοψίματα και μελανιές γύρω από το στόμα και στο μέτωπο, καθώς και αίματα στα ρουθούνια του», καταγγέλλει η 21χρονη κόρη του, Ζιανουάν. «Το στήθος του ήταν γδαρμένο και οι αντίχειρές του έδειχναν σαν να έχουν σπάσει από την πίεση προς τα πίσω. Και τα δυο του γόνατα ήταν μαύρα. Αρνήθηκαν να μας παραδώσουν τη σορό».

Στο μικρό χωριό Βουκάν, οι κάτοικοι δηλώνουν αποφασισμένοι να αγωνιστούν μέχρι τέλους. Ζητούν μάλιστα βοήθεια από το Πεκίνο, «πριν μας σκοτώσουν όλους». Αλλά το Πεκίνο δεν φημίζεται για την αγάπη του στους ανυπότακτους.