http://www.tanea.gr
Ο Μπαλτάσαρ Γκαρθόν αποχώρησε την Τετάρτη από την άλλη δίκη του ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου λέγοντας πως έχει «ήσυχη τη συνείδηση». Επειτα από οκτώ ημέρες ακροαματικής διαδικασίας πήρε για τελευταία φορά τον λόγο για να εξηγήσει γιατί αποδέχθηκε, τον Οκτώβριο του 2008, τις προσφυγές 22 ενώσεων θυμάτων του εμφυλίου πολέμου και του φρανκισμού και άρχισε την έρευνα για 114.000 εξαφανισμένους, παρά τον νόμο περί αμνηστίας του 1977. «Πήρα τις αποφάσεις που πίστευα ότι ήταν σύμφωνες προς το δικαίωμα να ερευνάς, να διώκεις και να τιμωρείς μαζικά εγκλήματα για να μη νικήσει η λήθη, καθοδηγούμενος από την απελπισία των θυμάτων, τα οποία κάθε δικαστής οφείλει στον εαυτό του να προστατεύει».
Η δίκη αυτή επέτρεψε για πρώτη φορά σε θύματα του Φράνκο να καταθέσουν ενώπιον της Δικαιοσύνης. Από την 1η Φεβρουαρίου, 12 ισπανοί πολίτες αφηγήθηκαν την τραγωδία τους, αναβιώνοντας τη φρίκη των εγκλημάτων των φαλαγγιτών κατά τη διάρκεια του εμφυλίου και αργότερα. Ανθρωποι όπως η Χοσεφίνα Μουσούλεν, που κατέθεσε πως στις 13 Αυγούστου 1936 οι φαλαγγίτες πήραν τον παππού και τη γιαγιά της επειδή ο παππούς της ήταν αναρχοσυνδικαλιστής και η γιαγιά της ήταν εκείνο το βράδυ μαζί του. «Ηταν έγκυος», αφηγήθηκε η Χοσεφίνα. «Θεωρητικά δεν τουφέκιζαν τις εγκύους. Μας είπαν όμως πως η χαριστική βολή έκανε την κοιλιά της να σκάσει... Αλλά τρία χρόνια μετά τον θάνατο του Φράνκο, μάθαμε πως είχαν δει τη γιαγιά μου σ' ένα νοσοκομείο, όπου γέννησε ένα κορίτσι. Ουδείς ξέρει τι απέγινε εκείνη ή το μωρό. Ξέρουμε όμως πως ο πατέρας μου είχε μια αδελφή και πάνε 33 χρόνια που την ψάχνουμε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου