http://www.tovima.gr
Η κυβέρνηση ισλαμιστών έφερε φόβο, όχι ελευθερία εκτιμά ο Ρόμπερτ Φισκ
Συμπλοκές μεταξύ αστυνομίας και ισλαμιστών στην Τυνησία
«Δηλητηριασμένη άνοιξη»: η επανάσταση έφερε περισσότερο φόβο παρά ελευθερία στην Τυνησία. Με αυτόν τον τίτλο περιγράφει ο γνωστός δημοσιογράφος Ρόμπερτ Φισκ την άνοδο των ισλαμιστών μετά την ανατροπή του δικτάτορα Μπεν Αλι.
Σε ανταπόκριση για τον βρετανικό The Independent, ο Φισκ γράφει ότι η εκλεγμένη κυβέρνηση του ισλαμικού κόμματος Ενάχντα, που συγκέντρωσε το 40% των ψήφων στις εκλογές του Οκτωβρίου του 2011, χρησιμοποίησε το άρθρο 121 του ποινικού κώδικα για να συλλάβει τρεις δημοσιογράφους.
Ο νόμος ψηφίστηκε επί Μπεν Αλι. Ο Μονγκί Χαντράουϊ, βετεράνος της ένωσης Τυνήσιων δημοσιογράφων του λέει ότι στόχος του 121 ήταν να φυλακίζονται όλοι οι εχθροί του καθεστώτος.
«Τί συνέβη λοιπόν με το διάταγμα 115 περί ελευθερίας του Τύπου, που ψηφίστηκε πέρυσι από την μεταβατική κυβέρνηση; Δύο ημέρες πριν από τις συλλήψεις, το Ενάχντα ισχυρίστηκε ότι το 115 δεν ισχύει πια.
Ολα αυτά μπορεί να είναι πολυτέλεια σε μια χώρα 10 εκατ. κατοίκων, όπου από τα 3,5 εκατ. της εργατικής δύναμης ένας τρομακτικός αριθμός 800.000 είναι άνεργοι. Η Κεντρική Τράπεζα ανακοίνωσε μηδενικό ρυθμό ανάπτυξης για το 2011. Τουλάχιστον 80 διεθνείς επιχειρήσεις έχουν ήδη εγκαταλείψει την Τυνησία, η κυβέρνηση της οποίας δεν μπορεί να μείνει στην εξουσία για περισσότερο από 18 μήνες, όσο χρειάζεται για να συνταχθεί ένα νέο Σύνταγμα.
Στην πόλη Σετζνάνε, στα βορειοδυτικά της Τύνιδας, δημιουργήθηκε για λίγο ένα «ισλαμικό εμιράτο» στα τέλη του περασμένου χρόνου, όταν περίπου 200 Σαλαφιστές ανέλαβαν τον έλεγχο, μετέτρεψαν τα κυβερνητικά κτίρια σε φυλακές για τους «αμαρτωλούς» - στις περισσότερες περιπτώσεις επειδή έπιναν αλκοόλ - και ξυλοκοπούσαν τους κρατουμένους.
Οι γυναίκες άρχισαν να φορούν το νικάμπ, οι άνδρες να αφήνουν γένια και να φορούν τα ρούχα που συνηθίζονται στο Αφγανιστάν. Η κυβέρνηση έμεινε με σταυρωμένα χέρια. Μήπως το Κόμμα Ενάχντα στηρίζει τους Σαλαφιστές;
Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η επικείμενη άφιξη στην Τυνησία του Αιγύπτιου ιεροκήρυκα Γουατζντί Γκανίμ εξόργισε τόσο πολύ τους Τυνήσιους που πιστεύουν στον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους. Ο Γκανίμ στηρίζει τους Σαλαφιστές, και καλεί σε επιστροφή προς ένα «πιο γνήσιο» ισλάμ. Σύμφωνα με οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, «θέλει να δημιουργήσει μίσος ανάμεσα στους Τυνησίους».
Ολα αυτά θυμίζουν την Αλγερία προτού ματαιώσει ο στρατός τον δεύτερο γύρο των εκλογών που θα έφερνε στην εξουσία το Ισλαμικό Μέτωπο Σωτηρίας, το 1992. Ας μη μιλήσουμε καλύτερα για την σφαγή και την αιματοχυσία που ακολούθησε», γράφει ο Φισκ.
«Γιατί λοιπόν φέρνουμε εδώ αυτούς τους Σαλαφιστές, αυτούς τους φανατικούς ισλαμιστές, αυτούς τους ιεροκήρυκες με τις σεξουαλικές εμμονές, που μιλάνε για ακρωτηριασμούς των γυναικών, που βγάζουν φετβάδες... που δεν έχουν καμμία σχέση με τον πολιτισμό μας, τις δικές μας ιδέες περί θρησκείας, τις αξίες που αναπτύξαμε μέσα σε χιλιάδες χρόνια; Συγγνώμη, αλλά οι γενειάδες τους, τα νικάμπ, ο μεσαίωνάς τους δεν είναι δικά μας. Ακόμη και αν γεννήθηκαν στην Τυνησία, δεν είναι Τυνήσιοι», λέει στον Φισκ ο τυνήσιος συγγραφέας Αμπντελχαμίντ Γκμάτι.
Σε ανταπόκριση για τον βρετανικό The Independent, ο Φισκ γράφει ότι η εκλεγμένη κυβέρνηση του ισλαμικού κόμματος Ενάχντα, που συγκέντρωσε το 40% των ψήφων στις εκλογές του Οκτωβρίου του 2011, χρησιμοποίησε το άρθρο 121 του ποινικού κώδικα για να συλλάβει τρεις δημοσιογράφους.
Ο νόμος ψηφίστηκε επί Μπεν Αλι. Ο Μονγκί Χαντράουϊ, βετεράνος της ένωσης Τυνήσιων δημοσιογράφων του λέει ότι στόχος του 121 ήταν να φυλακίζονται όλοι οι εχθροί του καθεστώτος.
«Τί συνέβη λοιπόν με το διάταγμα 115 περί ελευθερίας του Τύπου, που ψηφίστηκε πέρυσι από την μεταβατική κυβέρνηση; Δύο ημέρες πριν από τις συλλήψεις, το Ενάχντα ισχυρίστηκε ότι το 115 δεν ισχύει πια.
Ολα αυτά μπορεί να είναι πολυτέλεια σε μια χώρα 10 εκατ. κατοίκων, όπου από τα 3,5 εκατ. της εργατικής δύναμης ένας τρομακτικός αριθμός 800.000 είναι άνεργοι. Η Κεντρική Τράπεζα ανακοίνωσε μηδενικό ρυθμό ανάπτυξης για το 2011. Τουλάχιστον 80 διεθνείς επιχειρήσεις έχουν ήδη εγκαταλείψει την Τυνησία, η κυβέρνηση της οποίας δεν μπορεί να μείνει στην εξουσία για περισσότερο από 18 μήνες, όσο χρειάζεται για να συνταχθεί ένα νέο Σύνταγμα.
Στην πόλη Σετζνάνε, στα βορειοδυτικά της Τύνιδας, δημιουργήθηκε για λίγο ένα «ισλαμικό εμιράτο» στα τέλη του περασμένου χρόνου, όταν περίπου 200 Σαλαφιστές ανέλαβαν τον έλεγχο, μετέτρεψαν τα κυβερνητικά κτίρια σε φυλακές για τους «αμαρτωλούς» - στις περισσότερες περιπτώσεις επειδή έπιναν αλκοόλ - και ξυλοκοπούσαν τους κρατουμένους.
Οι γυναίκες άρχισαν να φορούν το νικάμπ, οι άνδρες να αφήνουν γένια και να φορούν τα ρούχα που συνηθίζονται στο Αφγανιστάν. Η κυβέρνηση έμεινε με σταυρωμένα χέρια. Μήπως το Κόμμα Ενάχντα στηρίζει τους Σαλαφιστές;
Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η επικείμενη άφιξη στην Τυνησία του Αιγύπτιου ιεροκήρυκα Γουατζντί Γκανίμ εξόργισε τόσο πολύ τους Τυνήσιους που πιστεύουν στον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους. Ο Γκανίμ στηρίζει τους Σαλαφιστές, και καλεί σε επιστροφή προς ένα «πιο γνήσιο» ισλάμ. Σύμφωνα με οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, «θέλει να δημιουργήσει μίσος ανάμεσα στους Τυνησίους».
Ολα αυτά θυμίζουν την Αλγερία προτού ματαιώσει ο στρατός τον δεύτερο γύρο των εκλογών που θα έφερνε στην εξουσία το Ισλαμικό Μέτωπο Σωτηρίας, το 1992. Ας μη μιλήσουμε καλύτερα για την σφαγή και την αιματοχυσία που ακολούθησε», γράφει ο Φισκ.
«Γιατί λοιπόν φέρνουμε εδώ αυτούς τους Σαλαφιστές, αυτούς τους φανατικούς ισλαμιστές, αυτούς τους ιεροκήρυκες με τις σεξουαλικές εμμονές, που μιλάνε για ακρωτηριασμούς των γυναικών, που βγάζουν φετβάδες... που δεν έχουν καμμία σχέση με τον πολιτισμό μας, τις δικές μας ιδέες περί θρησκείας, τις αξίες που αναπτύξαμε μέσα σε χιλιάδες χρόνια; Συγγνώμη, αλλά οι γενειάδες τους, τα νικάμπ, ο μεσαίωνάς τους δεν είναι δικά μας. Ακόμη και αν γεννήθηκαν στην Τυνησία, δεν είναι Τυνήσιοι», λέει στον Φισκ ο τυνήσιος συγγραφέας Αμπντελχαμίντ Γκμάτι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου