Η σκληρή αντιλαϊκή πολιτική βλάπτει σοβαρά την υγεία θα μπορούσε να είναι ο τίτλος αυτού του άρθρου. Μετά την επιβολή του εισιτηρίου στα εξωτερικά ιατρεία, τη διάλυση της ασφάλισης και την άγρια στροφή προς την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας, την μετατροπή επί της ουσίας των βασικών ιατροφαρμακευτικών αναγκών σε είδος πολυτελείας για ένα μεγάλο κομμάτι κόσμου, αυτό άρχισε να γίνεται οφθαλμοφανές για το σύνολο της πληττόμενης πλειοψηφίας. Αυτό που πιθανόν δεν είναι γνωστό είναι πως η επέκταση αυτής της πολιτικής στο στρατό καταλήγει να είναι θανατηφόρα με όλη τη σημασία της λέξης. Τρία χαρακτηριστικά περιστατικά του τελευταίου διαστήματος αποδεικνύουν για μια ακόμη φορά, πως στις πλάτες τις στρατευμένης νεολαίας στήνεται ένα επικίνδυνο σκηνικό άγριας άμισθης εργασιακής εκμετάλλευσης, που θα αντιμετωπίζει τους φαντάρους σαν αναλώσιμους δούλους για τις πολυποίκιλές ανάγκες του σύγχρονου αστικού κράτους και των μηχανισμών του.
Η τελευταία σειρά στο ΚΕΝ Θήβας κόντευε να ορκιστεί χωρίς να εμβολιαστεί και επί της ουσίας ο εμβολιασμός έγινε μετά από τη μαζική αντίδραση των φαντάρων του στρατοπέδου. Το ίδιο σκηνικό και στις ειδικές δυνάμεις της Ρεντίνας, όπου μέχρι τις καταγγελίες των φαντάρων, υπήρχε σχεδόν παντελής έλλειψη φαρμάκων ακόμη και depon. Και αν αυτά φαίνονται «μικρά» η χρήση μολυσμένου με αρσενικό νερού από τους φαντάρους του στρατοπέδου της Αεροπορίας Στρατού στο Στεφανοβίκειο του Βόλου, αποτελεί σκάνδαλο με ευρύτερες κοινωνικές προεκτάσεις. Η θέση του υπουργείου Εθνικής Άμυνας ήταν δε τόσο τραγικά γελοία, που μερικές μέρες μετά την ανάρτηση της προφανώς καθησυχαστικής και αλαζονικής ανακοίνωσής του στο επίσημο ιστολόγιό του army.gr, την απέσυρε ως εκ θαύματος. Το αποκορύφωμα δε της πολιτικής των περικοπών που λαμβάνει το πρόσωπο της αδιαφορίας ήταν και ο αιφνίδιο θάνατος προ λίγων ημερών του νεαρού φαντάρου που υπηρετούσε στο 505 Τάγμα Πεζοναυτών στο στρατόπεδο Γεωργούλα του Βόλου, που προφανώς δεν «έτυχε».
Είναι προφανές, πως εδώ υπάρχει μια κοινωνική εξίσωση. Όταν η εργαζόμενη πλειοψηφία θα ζει διαρκώς στα όρια της φτώχιας, της εξαθλίωσης και της πείνας, όταν η βίαια υποβάθμιση της ζωής της νεολαίας γίνεται δόγμα διάσωσης του καπιταλισμού και της κερδοφορίας του, αυτό δε μπορεί να μη διαπερνά και βέβαια στην πιο σκληρή του έκφραση έναν κατεξοχήν μηχανισμό εμπέδωσης και επιβολής της κυρίαρχης πολιτικής, όπως είναι ο στρατός. Και για να δούμε την πραγματικότητα κατάματα, πρέπει να δούμε πως επί της ουσίας αυτή τη στιγμή ο στρατός και κατ' επέκταση το κράτος μας ζητά να γίνουμε δύο φορές δούλοι πηγαίνοντας να «υπηρετήσουμε» κάτω από τέτοιες συνθήκες, γινόμενοι δυνητικά δύναμη καταστολής του μαχόμενου λαού, καθώς και ιδεολογικός και όχι μόνο, φορέας τόσο των δογμάτων «εθνικής ενότητας» και «σωτηρίας», όσο και των πιο επιθετικών ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών του ελληνικού καπιταλισμού. Και όλα αυτά μια περίοδο που αποτελεί πραγματικό πρόβλημα επιβίωσης η θητεία, για έναν άνεργο, επισφαλώς εργαζόμενο και νέο της εργασιακής περιπλάνησης. Και αυτό αποκρυσταλλώνεται ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στο γεγονός, ότι ένα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας δεν περνά καν ως «περιοδεύον» αδυνατώντας να ζήσει ένα χρόνο επί της ουσίας χωρίς χρήματα, να πάει στρατό και να χάσει τη δουλειά του.
Σε μια περίοδο όμως κοινωνικού αναβρασμού και μιας άδηλης κοινωνικής εξέγερσης δε θα μπορούσε να διαπερνά το στρατό μόνο το ρεύμα των από πάνω και του μαύρου κοινωνικού μεσαίωνα. Οι αντιστάσεις και οι κατακτήσεις ακόμη και μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο αναπτύσσονται και φουντώνουν, ανοίγοντας και νέους δρόμους. Καθημερινά οι φαντάροι δίνουν νέες μάχες, ζητώντας πολλές φορές να δημοσιεύσουν καταγγελίες ακόμη και επώνυμες. Πέραν όμως αυτού ίσως για πρώτη φορά με τέτοιο τρόπο αναπτύσσεται μια προσπάθεια κοινής δράσης και πραγματικής μάχης από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ. Σε επιστολή που κοινοποίησε πριν μερικές εβδομάδες το ΠΑΜΕ στον υπουργό Εθνικής Άμυνας, που κοινοποιείσαι και στο διοικητή της στρατιωτικής μονάδας στο Αργος Ορεστικό, ανέδειξε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοι φαντάροι με τη θέρμανση στους θαλάμους, καθώς το ΓΕΣ έχει προχωρήσει σε περικοπές στο συσσίτιο και στη θέρμανση.
Σε αυτές τις νέες άγριες αλλά και ελπιδοφόρες συνθήκες της ταξικής πάλης αναδεικνύεται για μια ακόμη φορά η ανάγκη το κίνημα μέσα και έξω από το στρατό, το κίνημα που θα μπλοκάρει τους νέους εξοπλισμούς, θα αποτρέψει τα σενάρια πολέμου, θα τσακίσει τα δόγματα της «εθνικής ενότητας» και θα κατοχυρώσει δικαιώματα για τους στρατευμένους νέους πρέπει να είναι το πολιτικό συνεχές του εργατικού κινήματος. Αυτό είναι απαραίτητος όρος για να έρθουν νέες νίκες εκατέρωθεν. Αυτή η πρωτόλεια κοινή δράση που αναπτύσσεται δειλά τόσο με τις δυνάμεις του ΚΚΕ όσο και με δυνάμεις εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και της αυτονομίας πρέπει να εκφραστεί σε έναν αντιπολεμικό-αντιεθνικιστικό-αντιμιλιταριστικό συντονισμό που θα δίνει μόνιμα μάχες. Μάχες που θα κωδικοποιηθούν γύρο από το ζήτημα του ελεύθερου συνδικαλισμού μέσα στο στρατό. Για να γίνουν αυτές οι προσπάθειες κομμάτι του μεγάλου πάζλ του ταξικά ανασυγκροτημένου εργατικού κινήματος που θε επιβάλει τις ανάγκες του κόσμου της δουλειάς.
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932955437
Diktiospartakos.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου