Τα ψυχοφάρμακα έχουν γίνει... καραμέλες στον αμερικανικό στρατό

Η... χαρά των φαρμακοβιομήχανων και των ψυχίατρων είναι όπως αποδεικνύεται οι Αμερικανοί στρατιώτες, και ιδιαίτερα όσοι υπηρετούν στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.

Για να καταλάβει κανείς την έκταση του φαινομένου, η χρήση από στρατιωτικούς έχει οκταπλασιαστεί από το 2005 ως σήμερα: μάλιστα το 8% των στρατιωτικών λαμβάνει ηρεμιστικά και το 6% αντικαταθλιπτικά φάρμακα - νούμερα πρωτοφανή στα στρατιωτικά χρονικά οποιασδήποτε χωρας. 

Για την ακρίβεια, όπως αναφέρει το vima.gr κα σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία των ιατρικών υπηρεσιών του Πενταγώνου, περισσότεροι από 110.000 Αμερικανοί στρατιωτικοί χαπακώνονται νομίμως με συνταγογραφημένα αντικαταθλιπτικά, ηρεμιστικά, διεγερτικά και αντιψυχωτικά φάρμακα - γεγονός που κατά τους γιατρούς συνδέεται άμεσα με την αύξηση των περιστατικών βίας από ένστολους επί δικαίων και αδίκων.

Με αποκορύφωμα το πρόσφατο μακελειό με τους 17 νεκρούς αμάχους στο Αφγανιστάν, ο πρωταγωνιστής του οποίου λοχίας Ρομπερτ Μπέιλς, έπαιρνε καθημερινά ισχυρό «κοκτέιλ» συνταγογραφημένων ψυχοφαρμάκων.

«Ποτέ πριν δεν δίναμε τόσα φάρμακα στις δυνάμεις μας.Και δεν πιστεύω ότι η αύξηση στις αυτοκτονίες και τις δολοφονίες εν ώρα καθήκοντος είναι συμπτωματική», αναφέρει για το θέμα ο Αμερικανός πρώην στρατιωτικός ψυχίατρος και ειδικός στο μετα-τραυματικό σύνδρομο, Μπαρτ Μπίλιγκς στους Los Angeles Times.

Στην έκθεση αναφέρονται χαρακτηριστικές περιπτώσεις - όπως εκείνη ενός πιλότου της πολεμικής αεροπορίας που έπαθε αμόκ και επετέθηκε σε φίλο του λόγω της παράλληλης χρήσης αλκοόλ και αμφεταμινών που του χορηγούνταν «αρμοδίως», αλλά και ενός στρατιώτη στο Αφγανιστάν, στον οποίον χορηγήθηκαν αντικαταθλιπτικά επειδή άκουγε φωνές (!) και είχε αυτοκτονικές τάσεις, και τελικά εκτέλεσε εν ψυχρώ έναν αιχμάλωτο με μια σφαίρα στο κεφάλι.

Μεταξύ άλλων προκύπτει πως, επειδή οι στρατιώτες που υπηρετούν στο Αφγανιστάν ή το Ιράκ δεν είναι εύκολο να παρακολουθούνται τακτικά από τον ειδικό ψυχίατρο, τους χορηγούνται εφάπαξ μεγάλες ποσότητες ψυχοφαρμάκων, χωρίς να υπάρχει τρόπος να ελέγχεται η δοσολογία.

Σε πολλές περιπτώσεις φαίνεται πως χορηγήθηκαν σε «μάχιμους» στρατιώτες αρκετά χάπια για θεραπεία 180 ημερών: αρκετοί στρατιώτες σύντομα βρέθηκαν να καταπίνουν χούφτες από φάρμακα για να αντιμετωπίσουν το στρες της μάχης, ενώ υπάρχει και το φαινόμενο της ανταλλαγής ψυχοφαρμάκων, ώστε με την μίξη διαφόρων χαπιών να επιτυγχάνεται το κατάλληλο ψυχικό «εφέ»!