Να πώς δημιουργείται μία υγειονομική «βόμβα»

http://tvxs.gr

 

Ίσως υπάρχει υγειονομική «βόμβα» στο κέντρο της Αθήνας. Όπως σίγουρα υπάρχει στον Έβρο. Οι υψηλοί τόνοι τους οποίους τηρεί η κυβέρνηση αναφορικά με τον κίνδυνο τον οποίο εγκυμονούν για τη δημόσια υγεία οι παράτυποι μετανάστες δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να εκθέτουν την ελληνική πολιτεία, καθώς περισσότερο από 60% των ιατρικών τους προβλημάτων δεν οφείλεται στη χώρα προέλευσης αλλά στις συνθήκες διαβίωσης και υγιεινής τις οποίες αντιμετωπίζουν στα κέντρα κράτησης. Μαρτυρίες και ευρήματα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Πώς τοποθετείται το ΚΕΕΛΠΝΟ.

Έρχονται υγιείς
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα περιέθαλψαν από το Δεκέμβριο του 2010 έως τον Μάρτιο του 2011 ακριβώς 1809 ασθενείς στα κρατητήρια μεταναστών στον Έβρο. Οι 1.147 υπέφεραν από λοιμώξεις του αναπνευστικού, μυοσκελετικούς πόνους, διάρροια, εντερικές διαταραχές, ψυχολογικά προβλήματα και δερματικές παθήσεις.
«Αυτοί οι άνθρωποι, κατά περισσότερο από 60%, εισήλθαν στη χώρα υγιείς, ωστόσο, απέκτησαν ασθένειες (όπως η εύκολα μεταδιδόμενη φυματίωση) λόγω των άθλιων συνθηκών οι οποίες επικρατούν ακόμη και σήμερα στα κέντρα κράτησης. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι μετά από αίτημα του υπουργού Υγείας Ανδρέα Λοβέρδου να μεταβούν στον Έβρο, το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ) και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας χαρακτήρισαν τους συγκεκριμένους χώρους ακατάλληλους. Πρόκειται για χώρους οι οποίοι δημιουργούν ή αυξάνουν το πρόβλημα», δηλώνει ο υπεύθυνος προγραμμάτων των ΓΧΣ Αποστόλης Βεΐζης.
Σύμφωνα με μαρτυρίες γιατρών οι οποίοι έχουν επισκεφθεί τα κελιά στον Έβρο, αυτά στερούνται κατάλληλου εξαερισμού και έχουν προβλήματα ύδρευσης και υγιεινής. Το ποιοτικό φαγητό απουσιάζει και δεν υπάρχει η δυνατότητα προαυλισμού των κρατούμενων.
Δεν εξετάζονται
Το υπουργείο Υγείας άρχισε να «πατά το πόδι» του στους χώρους κράτησης των παράτυπων μεταναστών στον Έβρο το 2010, σύμφωνα με τον κ. Βεϊζη «ευκαιριακά». Στα σημεία εισόδου στη χώρα απουσιάζουν ουσιαστικές ιατρικές υπηρεσίες. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι δεν υπάρχει κάποιο είδος πρωτοκόλλου το οποίο να περιγράφει ποιες εξετάσεις και ποιοι εμβολιασμοί οφείλουν να διενεργούνται. Έπειτα, ακολουθεί ο συνωστισμός στα κρατητήρια και στη συνέχεια η «απελευθέρωση» για τη μετάβαση στην Αθήνα. Οι άνθρωποι αυτοί φεύγουν από τον Έβρο, χωρίς να έχουν εξεταστεί από γιατρό.
«Αόρατοι» στην Αθήνα
Στην πρωτεύουσα, οι ίδιοι μετανάστες «δεν υπάρχουν» για την πολιτεία, η οποία τους έχει χορηγήσει ένα έγγραφο σύμφωνα με το οποίο οφείλουν εντός 30 ημερών να εγκαταλείψουν τη χώρα. Ο υπεύθυνος προγραμμάτων των ΓΧΣ εξηγεί τον έμμεσο αντίκτυπο αυτού του ιδιότυπου καθεστώτος για τη δημόσια υγεία:
«Βάσει του νόμου 3386/2005, ο οποίος είναι ακόμη σε ισχύ, οι παράτυποι μετανάστες δεν έχουν δικαίωμα πρόσβασης στις διοικητικές και στις ιατρικές υπηρεσίες. Βέβαια, κυκλοφόρησε στη συνέχεια εγκύκλιος η οποία υπαγορεύει ότι τα επείγοντα περιστατικά, όπως και τα λοιμώδη νοσήματα, πρέπει να γίνονται αποδεκτά στο νοσοκομείο. Ωστόσο, με την επιβολή περικοπών (κατά 40%) στον τομέα της Υγείας και με την καθιέρωση των 5 ευρώ για την είσοδο στο νοσοκομείο, πολλά από αυτά τα επείγοντα «κόπηκαν». Επιπλέον, μετά τη διάγνωση ενός προβλήματος, ο παράτυπος μετανάστης αποφεύγει τη νοσηλεία, είτε από φόβο, είτε για να μη χάσει ένα μεροκάματο. Οπότε, λαμβάνει μια θεραπεία και αποχωρεί. Από τη μία πλευρά, λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι ως παράτυποι κοιμούνται στο δρόμο ή συμβιώνουν με άλλους 50 υπό άθλιες συνθήκες. Από την άλλη πλευρά, δεν έχουν ουσιαστική δυνατότητα πρόσβασης στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη δημόσια υγεία.
Καταγεγραμμένα κρούσματα
Το ΚΕΕΛΠΝΟ κλήθηκε να απαντήσει στην ερώτηση αν συντρέχουν λόγοι ανησυχίας αναφορικά με τη δημόσια υγεία, για να δηλώσει πως οι κινητές ιατρικές μονάδες του σε Αθήνα και Πειραιά παρατηρούν «επανεμφάνιση νοσημάτων, τα οποία είτε είχαν εξαλειφθεί είτε περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό στη χώρα μας μέσω της διενέργειας του εθνικού εμβολιαστικού προγράμματος» και ότι τα κυριότερα ενδεικτικά νοσήματα είναι τα εξής: «Φυματίωση, Ελονοσία, Πολιομυελίτιδα. Επίσης παρατηρήθηκε ραγδαία αύξηση δερματολογικών λοιμωδών νοσημάτων όπως είναι η Ψώρα καθώς και Σεξουαλικά μεταδιδόμενων νόσων όπως η Σύφιλη».
Τοποθετούμενο ως προς την ενδεχόμενη σύνδεση των συγκεκριμένων ασθενειών με ομάδες μεταναστών, υποστήριξε ότι «τα νοσήματα αυτά βρέθηκαν κυρίως σε μετανάστες από ενδημικές για αυτά χώρες αποτελώντας κίνδυνο για τη Δημόσια Υγεία της χώρας μας, λόγω της πιθανότητας εξάπλωσής τους στο γενικό πληθυσμό».
Οι ΓΧΣ μιλούν για τάση αύξησης της φυματίωσης στην Αττική. Το 2011 καταγράφηκαν 476 κρούσματα σε όλη τη χώρα. Το 56,1% αφορούσε Έλληνες και το 42,6% μετανάστες, στους οποίους είναι πιο δύσκολο να καταπολεμηθεί η ασθένεια (από τα 461 στελέχη ανθεκτικότητας, τα 154 ανήκουν σε Έλληνες και τα υπόλοιπα σε μετανάστες).
Πάντως, η οργάνωση επισημαίνει ότι υπάρχουν νοσήματα τα οποία δεν συνδέονται με τις συνθήκες διαβίωσης αλλά με τη χρήση ναρκωτικών ή το σεξ χωρίς προφύλαξη. Τα κρούσματα HIV (δεν εκδηλώνονται απαραίτητα σε AIDS) αυξήθηκαν κατά 1250% στους χρήστες και κατά 52% στο γενικό πληθυσμό.
Αίσθηση προκαλεί η παρατήρηση των ΓΧΣ ότι την περίοδο κατά την οποία περιορίστηκε η πρόσβαση σε σύρριγες λόγω περικοπών (από Ιαν έως Οκτ του 2011) πολλαπλασιάστηκαν τα κρούσματα αντίστοιχων νοσημάτων, καθώς σε αυτή την περίπτωση μεγάλος αριθμός χρηστών χρησιμοποιεί την ίδια σύριγγα.
Αναγκαία μία στρατηγική
«Χρειάζεται μία πολιτική δημόσιας υγείας, με πόρους και δυνατότητα πρόσβασης. Η δημόσια υγεία δεν διασφαλίζεται με πιστοποιητικά - 'συγχωροχάρτια' όπως εκείνες για τις οποίες προτρέπει η ηγεσία του υπουργείου Υγείας αλλά με υποδομές, πρόσβαση και αντιμετώπιση. Σκεφτείτε ότι οι περισσότεροι μετανάστες οι οποίοι επισκέπτονται το νοσοκομείο δεν μπορούν να συνεννοηθούν. Γενικώς, δημόσια υγεία χωρίς χρήματα δεν ευσταθεί», εκτιμά ο κ. Βεΐζης.
Σημείωση:
Καθώς έκλεισε η δίοδος του Μαρόκου στο τέλος του 2007 (λόγω γεωπολιτικών αλλαγών αλλά και των θανάτων μεταναστών οι οποίοι επιχειρούσαν να περάσουν το φράχτη που είχε τοποθετηθεί στο σημείο), μετά τη συμφωνία Καντάφι - ιταλικής κυβέρνησης και εξαιτίας των γνωστών γεγονότων σε Αφγανιστάν και Ιράκ, η ροή μεταναστών προς την Ευρώπη άρχισε πια να χρησιμοποιεί ως κύρια πύλη εισόδου την Ελλάδα. Οι ΓΧΣ, οι οποίοι είχαν ήδη ξεκινήσει αποστολές στη χώρα από το 1996, επισκέπτονταν όλα τα κέντρα κράτησης στα νησιά (κυρίως Σάμο, Χίο, Μυτιλήνη) και στον Έβρο, όπως και τα σημεία εξόδου (Πάτρα, Ηγουμενίτσα). Εξαρχής, κατέγραφαν έλλειψη ιατρικών υπηρεσιών και ψυχολογικής υποστήριξης, εν μέσω άθλιων συνθηκών διαβίωσης, για τις οποίες η Ελλάδα λογοδοτεί και καταδικάζεται διεθνώς. Η εικόνα παραμένει ίδια και σήμερα.