http://news.kathimerini.gr
Παραβιάσεις των ελληνικών δικαστικών αρχών σχετικά με την προσωρινή κράτηση
(Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, απόφ. της 17.1.2012, Tσιτσιρίγγος κατά Ελλάδος)
Ο προσφεύγων τέθηκε σε προσωρινή κράτηση στις 4.2.2008. Σε βάρος του υπήρχαν 6 εντάλματα σύλληψης και μια διάταξη προσωρινής κράτησης. Με διάφορα βουλεύματα και διατάξεις ορίσθηκε ως ημέρα έναρξης της προσωρινής κράτησης η 4.2.2008. Μετά ταύτα εκτελέσθηκε και άλλο ένταλμα, η ισχύς του οποίου παρατάθηκε μέχρι 18.3.2008.
Ο προσφεύγων στις 6.2.2009 ζήτησε την απόλυσή του, λόγω εξάντλησης του ανώτατου ορίου της προσωρινής κράτησης στις 4.2.2009. Ομως, το Συμβούλιο Εφετών δέχθηκε ότι η προσωρινή κράτηση πρέπει να υπολογισθεί ότι άρχισε όχι από 4.2, αλλά από 18.3.2008 και παρέτεινε μάλιστα την προσωρινή κράτηση μέχρι συμπλήρωσης του δεκαοκταμήνου, δηλ. μέχρι 28.9.2009.
Επακολούθησε στις 20.5.2009 απόφαση του Εφετείου Κακουργημάτων, το οποίο ανέβαλε την υπόθεση και διέταξε την αντικατάσταση της προσωρινής κράτησης με περιοριστικούς όρους για λόγους υγείας κ. λπ.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ότι η προσωρινή κράτηση του προσφεύγοντος από 4.2 έως 6.4.2009, ημέρα που απολύθηκε από τις φυλακές, δεν είχε καμιά νομική βάση. Παραβιάσθηκε η αρχή της ασφάλειας δικαίου, αφού η ημερομηνία έναρξης της προσωρινής κράτησης είχε πρότερον καθορισθεί με περισσότερες δικαιοδοτικές κρίσεις και, έστω και αν ο προσδιορισμός της ήταν ανακριβής, δεν υπήρξε νόμιμη η εκ των υστέρων «τακτοποίηση» του εν λόγω ζητήματος. Δέχθηκε κατόπιν τούτου ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρ. 5 της ΕΣΔΑ και επιδίκασε υπέρ του αιτούντος ποσό 17.000 ευρώ για χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής του βλάβης και ποσό 3.000 ευρώ για την κάλυψη των εξόδων του.
Στρατιωτική πειθαρχία και στερητικές της ελευθερίας πειθαρχικές ποινές
(Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, απόφ. της 20.3.2012, Cos και Demir κατά Toυρκίας)
Οι προσφεύγοντες ήταν αντίστοιχα αξιωματικός και υπαξιωματικός των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Η στρατιωτική ιεραρχία τούς τιμώρησε με πειθαρχικές ποινές στερητικές της ελευθερίας, τις οποίες εξέτισαν σε πειθαρχικά κελιά της Διοίκησης Χωροφυλακής της Κωνσταντινούπολης.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η στέρηση της ελευθερίας των προσφευγόντων δεν αποτελεί μια κανονική κράτηση «κατόπιν καταδίκης από ένα αρμόδιο δικαστήριο», την ιδιότητα του οποίου ασφαλώς δεν έχει η στρατιωτική ιεραρχία. Δέχθηκε λοιπόν την προσφυγή κατά το μεγαλύτερο μέρος της, δεν επιδίκασε όμως αποζημίωση διότι δεν είχε νομίμως ζητηθεί.
Σημ.: Ο λοχαγός και ο συνταγματάρχης δεν θα μπορούν, φαίνεται, πλέον να τιμωρούν με «φυλάκιση» 20 ή 40 ημερών τον απείθαρχο στρατιώτη. Η «ψειρού» και το «μπαλαούρο» φαίνεται ότι εξαφανίζονται πλέον. Η στρατιωτική πειθαρχία άραγε;
Διαδηλώσεις γυναικών, ξυλοδαρμοί και δακρυγόνα της Αστυνομίας
(Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, απόφ. της 20.3.2012, Pekaslan κ. λπ. κατά Toυρκίας)
Οι πέντε προσφεύγουσες έλαβαν μέρος σε διαδήλωση για τον εορτασμό της Ημέρας της Γυναίκας στις 8.3.2005. Παραπονούνται ότι η Αστυνομία είχε χρησιμοποιήσει δακρυγόνα αέρια για να διαλύσει τη διαδήλωση, τις τέσσερις δε από αυτές τις χτύπησαν και τις συνέλαβαν.
Η ιατροδικαστική υπηρεσία διαπίστωσε σωματικές βλάβες σ' αυτές και αφού δεν προσκομίστηκε αντίθετη απόδειξη από την τουρκική κυβέρνηση, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι οι σωματικές βλάβες προκλήθηκαν από τα αστυνομικά όργανα και, συνεπώς, υπήρξε απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση σε βάρος τους, κατά παράβαση του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ.
Επίσης, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δέχθηκε ότι η παρέμβαση της Αστυνομίας στη συγκεκριμένη διαδήλωση και η απαγγελία κατηγορίας στις τέσσερις προσφεύγουσες για τη συμμετοχή τους σε ειρηνική διαδήλωση υπήρξε μέτρο δυσανάλογο και μη αναγκαίο για την πρόληψη αταξίας, κατά την έννοια της παραγρ. 2 του άρθρου 11 της ΕΣΔΑ και, συνεπώς, παραβιάσθηκε και το άρθρο 11 της ΕΣΔΑ. Απέρριψε όμως την προσφυγή ως προς την άλλη προσφεύγουσα, ως αναπόδεικτη.
Καταδίκασε δε την Τουρκία να πληρώσει σε καθεμιά από τις τέσσερις προσφεύγουσες το ποσό των 12.000 ευρώ για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης και από κοινού 2.500 ευρώ συνολικά για τη δικαστική τους δαπάνη.
Δικαιώματα του βιολογικού πατέρα τέκνου που ανήκει νομικά ή κοινωνικά σε οικογένεια
(Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, απόφ. της 22.3.2012: α) Ahrens και β) Καutzor κατά Γερμανίας)
Ο προσφεύγων της πρώτης υπόθεσης ισχυρίζεται και πιθανολογεί μάλιστα σφόδρα με εξέταση του DNA ότι είναι ο βιολογικός πατέρας ενός κοριτσιού που γεννήθηκε από σχέσεις με τη μητέρα του παιδιού αυτού. Η τελευταία κατά τον χρόνο της σύλληψης του παιδιού συζούσε με άλλον άνδρα, ο οποίος αναγνώρισε την πατρότητα του παιδιού και ασκεί από κοινού με τη σύντροφό του την πατρική εξουσία επ' αυτού και το ανατρέφουν μαζί.
Ο προσφεύγων της δεύτερης υπόθεσης ισχυρίζεται επίσης ότι είναι ο βιολογικός πατέρας ενός κοριτσιού που γεννήθηκε μετά το διαζύγιό του από σχέσεις με την πρώην σύζυγό του, μητέρα του παιδιού αυτού. Η τελευταία κατά τον χρόνο της σύλληψης του παιδιού συζούσε με άλλον άνδρα, ο οποίος αναγνώρισε την πατρότητα του παιδιού, έκανε άλλα δύο παιδιά μαζί της και την παντρεύτηκε και ασκεί από κοινού με τη σύζυγό του την πατρική εξουσία επί όλων των τέκνων και τα ανατρέφουν μαζί.
Οι σχετικές αγωγές και των δύο προσφευγόντων στα εθνικά δικαστήρια της Γερμανίας (μέχρι το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο) απορρίφθηκαν αμετάκλητα. Τούτο, διότι οι προσφεύγοντες δεν έχουν το δικαίωμα να αμφισβητούν την πατρότητα, λόγω του κοινωνικού και οικογενειακού δεσμού μεταξύ του πατέρα που το αναγνώρισε και του παιδιού.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι οι αποφάσεις των γερμανικών δικαστηρίων που απέρριψαν τις αγωγές των προσφευγόντων για τη νομική θεμελίωση της πατρότητας του βιολογικού τους τέκνου σχετίζονται με το δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής του ζωής που προστατεύεται από το άρθρο 8 της ΕΣΔΑ. Συγχρόνως όμως αποφάνθηκε ότι οι εν λόγω αποφάσεις δεν λογίζονται ως παρέμβαση στην οικογενειακή τους ζωή, για τους σκοπούς του άρθρου 8, διότι ποτέ δεν υπήρξε κάποια στενή προσωπική σχέση μεταξύ των προσφευγόντων και του αντίστοιχου τέκνου.
Παραβιάσεις των ελληνικών δικαστικών αρχών σχετικά με την προσωρινή κράτηση
(Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, απόφ. της 17.1.2012, Tσιτσιρίγγος κατά Ελλάδος)
Ο προσφεύγων τέθηκε σε προσωρινή κράτηση στις 4.2.2008. Σε βάρος του υπήρχαν 6 εντάλματα σύλληψης και μια διάταξη προσωρινής κράτησης. Με διάφορα βουλεύματα και διατάξεις ορίσθηκε ως ημέρα έναρξης της προσωρινής κράτησης η 4.2.2008. Μετά ταύτα εκτελέσθηκε και άλλο ένταλμα, η ισχύς του οποίου παρατάθηκε μέχρι 18.3.2008.
Ο προσφεύγων στις 6.2.2009 ζήτησε την απόλυσή του, λόγω εξάντλησης του ανώτατου ορίου της προσωρινής κράτησης στις 4.2.2009. Ομως, το Συμβούλιο Εφετών δέχθηκε ότι η προσωρινή κράτηση πρέπει να υπολογισθεί ότι άρχισε όχι από 4.2, αλλά από 18.3.2008 και παρέτεινε μάλιστα την προσωρινή κράτηση μέχρι συμπλήρωσης του δεκαοκταμήνου, δηλ. μέχρι 28.9.2009.
Επακολούθησε στις 20.5.2009 απόφαση του Εφετείου Κακουργημάτων, το οποίο ανέβαλε την υπόθεση και διέταξε την αντικατάσταση της προσωρινής κράτησης με περιοριστικούς όρους για λόγους υγείας κ. λπ.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ότι η προσωρινή κράτηση του προσφεύγοντος από 4.2 έως 6.4.2009, ημέρα που απολύθηκε από τις φυλακές, δεν είχε καμιά νομική βάση. Παραβιάσθηκε η αρχή της ασφάλειας δικαίου, αφού η ημερομηνία έναρξης της προσωρινής κράτησης είχε πρότερον καθορισθεί με περισσότερες δικαιοδοτικές κρίσεις και, έστω και αν ο προσδιορισμός της ήταν ανακριβής, δεν υπήρξε νόμιμη η εκ των υστέρων «τακτοποίηση» του εν λόγω ζητήματος. Δέχθηκε κατόπιν τούτου ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρ. 5 της ΕΣΔΑ και επιδίκασε υπέρ του αιτούντος ποσό 17.000 ευρώ για χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής του βλάβης και ποσό 3.000 ευρώ για την κάλυψη των εξόδων του.
Στρατιωτική πειθαρχία και στερητικές της ελευθερίας πειθαρχικές ποινές
(Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, απόφ. της 20.3.2012, Cos και Demir κατά Toυρκίας)
Οι προσφεύγοντες ήταν αντίστοιχα αξιωματικός και υπαξιωματικός των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Η στρατιωτική ιεραρχία τούς τιμώρησε με πειθαρχικές ποινές στερητικές της ελευθερίας, τις οποίες εξέτισαν σε πειθαρχικά κελιά της Διοίκησης Χωροφυλακής της Κωνσταντινούπολης.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η στέρηση της ελευθερίας των προσφευγόντων δεν αποτελεί μια κανονική κράτηση «κατόπιν καταδίκης από ένα αρμόδιο δικαστήριο», την ιδιότητα του οποίου ασφαλώς δεν έχει η στρατιωτική ιεραρχία. Δέχθηκε λοιπόν την προσφυγή κατά το μεγαλύτερο μέρος της, δεν επιδίκασε όμως αποζημίωση διότι δεν είχε νομίμως ζητηθεί.
Σημ.: Ο λοχαγός και ο συνταγματάρχης δεν θα μπορούν, φαίνεται, πλέον να τιμωρούν με «φυλάκιση» 20 ή 40 ημερών τον απείθαρχο στρατιώτη. Η «ψειρού» και το «μπαλαούρο» φαίνεται ότι εξαφανίζονται πλέον. Η στρατιωτική πειθαρχία άραγε;
Διαδηλώσεις γυναικών, ξυλοδαρμοί και δακρυγόνα της Αστυνομίας
(Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, απόφ. της 20.3.2012, Pekaslan κ. λπ. κατά Toυρκίας)
Οι πέντε προσφεύγουσες έλαβαν μέρος σε διαδήλωση για τον εορτασμό της Ημέρας της Γυναίκας στις 8.3.2005. Παραπονούνται ότι η Αστυνομία είχε χρησιμοποιήσει δακρυγόνα αέρια για να διαλύσει τη διαδήλωση, τις τέσσερις δε από αυτές τις χτύπησαν και τις συνέλαβαν.
Η ιατροδικαστική υπηρεσία διαπίστωσε σωματικές βλάβες σ' αυτές και αφού δεν προσκομίστηκε αντίθετη απόδειξη από την τουρκική κυβέρνηση, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι οι σωματικές βλάβες προκλήθηκαν από τα αστυνομικά όργανα και, συνεπώς, υπήρξε απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση σε βάρος τους, κατά παράβαση του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ.
Επίσης, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δέχθηκε ότι η παρέμβαση της Αστυνομίας στη συγκεκριμένη διαδήλωση και η απαγγελία κατηγορίας στις τέσσερις προσφεύγουσες για τη συμμετοχή τους σε ειρηνική διαδήλωση υπήρξε μέτρο δυσανάλογο και μη αναγκαίο για την πρόληψη αταξίας, κατά την έννοια της παραγρ. 2 του άρθρου 11 της ΕΣΔΑ και, συνεπώς, παραβιάσθηκε και το άρθρο 11 της ΕΣΔΑ. Απέρριψε όμως την προσφυγή ως προς την άλλη προσφεύγουσα, ως αναπόδεικτη.
Καταδίκασε δε την Τουρκία να πληρώσει σε καθεμιά από τις τέσσερις προσφεύγουσες το ποσό των 12.000 ευρώ για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης και από κοινού 2.500 ευρώ συνολικά για τη δικαστική τους δαπάνη.
Δικαιώματα του βιολογικού πατέρα τέκνου που ανήκει νομικά ή κοινωνικά σε οικογένεια
(Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, απόφ. της 22.3.2012: α) Ahrens και β) Καutzor κατά Γερμανίας)
Ο προσφεύγων της πρώτης υπόθεσης ισχυρίζεται και πιθανολογεί μάλιστα σφόδρα με εξέταση του DNA ότι είναι ο βιολογικός πατέρας ενός κοριτσιού που γεννήθηκε από σχέσεις με τη μητέρα του παιδιού αυτού. Η τελευταία κατά τον χρόνο της σύλληψης του παιδιού συζούσε με άλλον άνδρα, ο οποίος αναγνώρισε την πατρότητα του παιδιού και ασκεί από κοινού με τη σύντροφό του την πατρική εξουσία επ' αυτού και το ανατρέφουν μαζί.
Ο προσφεύγων της δεύτερης υπόθεσης ισχυρίζεται επίσης ότι είναι ο βιολογικός πατέρας ενός κοριτσιού που γεννήθηκε μετά το διαζύγιό του από σχέσεις με την πρώην σύζυγό του, μητέρα του παιδιού αυτού. Η τελευταία κατά τον χρόνο της σύλληψης του παιδιού συζούσε με άλλον άνδρα, ο οποίος αναγνώρισε την πατρότητα του παιδιού, έκανε άλλα δύο παιδιά μαζί της και την παντρεύτηκε και ασκεί από κοινού με τη σύζυγό του την πατρική εξουσία επί όλων των τέκνων και τα ανατρέφουν μαζί.
Οι σχετικές αγωγές και των δύο προσφευγόντων στα εθνικά δικαστήρια της Γερμανίας (μέχρι το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο) απορρίφθηκαν αμετάκλητα. Τούτο, διότι οι προσφεύγοντες δεν έχουν το δικαίωμα να αμφισβητούν την πατρότητα, λόγω του κοινωνικού και οικογενειακού δεσμού μεταξύ του πατέρα που το αναγνώρισε και του παιδιού.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι οι αποφάσεις των γερμανικών δικαστηρίων που απέρριψαν τις αγωγές των προσφευγόντων για τη νομική θεμελίωση της πατρότητας του βιολογικού τους τέκνου σχετίζονται με το δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής του ζωής που προστατεύεται από το άρθρο 8 της ΕΣΔΑ. Συγχρόνως όμως αποφάνθηκε ότι οι εν λόγω αποφάσεις δεν λογίζονται ως παρέμβαση στην οικογενειακή τους ζωή, για τους σκοπούς του άρθρου 8, διότι ποτέ δεν υπήρξε κάποια στενή προσωπική σχέση μεταξύ των προσφευγόντων και του αντίστοιχου τέκνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου