Λίγο πριν την Κάλπη. Λίγα λόγια φαντάρων της 317 ΕΣΣΟ. Ακούστε μας..

Όπως και οι υπόλοιποι της σειράς μας, της 317, καταταχτήκαμε στο στρατό τις ημέρες που έπεφτε η κυβέρνηση Παπανδρέου, η πιο μισητή μεταπολιτευτικά, και ανέβαινε στην πρωθυπουργία ένα τραπεζίτης με σκοπό να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των ομοτράπεζων του σε βάρος του εργαζόμενου λαού μας, σε βάρος πρώτα και κύρια της δικής μας γενιάς. Μέχρι λίγες μέρες πριν μπούμε στο στρατό κατεβαίναμε σε πορείες και συγκεντρώσεις, σε πλατείες, δρόμους, λαϊκές συνελεύσεις. Αυτό που ζήσαμε τους προηγούμενους μήνες, μέσα στη λαίλαπα του κοινωνικού μεσαίωνα που χωρίς δισταγμό προωθούν οι κυρίαρχοι κύκλοι της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας (ντόπιοι και ξένοι), ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Η άθλια συγκυβέρνηση, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο. Ο αντίπαλος έπαψε να είναι ο διπλανός μας που εποφθαλμιά την ίδια θέση εργασίας που θέλουμε κι εμείς, αλλά ο εργοδότης που θέλει να δουλεύουμε σαν σκλάβοι. Ο μετανάστης έπαψε να είναι κίνδυνος, καθώς όλο και περισσότεροι αισθανόμαστε τον κίνδυνο ότι θα γίνουμε οι ίδιοι μετανάστες.

Τότε ήρθε το χαρτί και έπρεπε να παρουσιαστούμε. Στο στρατό ξαφνικά τα πάντα ήταν διαφορετικά. Η οικονομική κρίση έγινε απλά ένα επιχείρημα στα στόματα της ιεραρχίας για να μας πείσει να δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα την έλλειψη καθαριστικών και τη βρωμιά των άθλιων εγκαταστάσεων που δεν καθαρίζονται με σκέτο νερό όσοι αντισυνταγματάρχες και λοχαγοί κι αν διατάζουν καθαριότητες χωρίς γάντια, την άθλια ποιότητα του φαγητού, την έλλειψη ακόμα και εμβολίων! Ταυτόχρονα και παρά τα μνημόνια και τη λιτότητα, τα εξοπλιστικά προγράμματα των δισεκατομμυρίων καλά κρατούν, με τις απαραίτητες μίζες. Το ίδιο και στον μικρόκοσμο μας, σε ΚΕΝ και σε μονάδες: ξεφορτώσαμε στις πλάτες μας κούτες με τα ουίσκι για τους υπεύθυνους τροφοδοσίας, είδαμε, μάθαμε για λίγα κυβικά μέτρα μπετόν και πέντε λαμαρίνες πληρωμένα δεκάδες χιλιάδες ευρώ σε ντόπιους εργολάβους.

Εμείς πάλι σκοπιά, αγγαρεία και πάλι σκοπιά. Τσάμπα. Νιώθουμε ότι είμαστε το πρότυπου εργαζόμενου για την Ελλάδα του 21ου αιώνα: για ένα πιάτο φαΐ, χωρίς συνδικαλιστικά δικαιώματα, χωρίς ωράριο. Μας λένε: "Σίγα 9 μήνες είναι πως κάνετε έτσι;" και κλείνουν μάτι προς το μαύρο μέτωπο της εξουσίας που έχει ήδη εξαγγείλει ως τελειωμένη υπόθεση την παράταση της άμισθης σκλαβιάς των νέων στον Ελληνικό Στρατό για επιπλέον 3 έως 6 μήνες. Ξέρουμε όμως ότι μας θέλουν έτσι για μια ζωή.

Να μην τους κάνουμε τη χάρη. Να σπάσουμε την λογική του "ο καθένας μόνος του". Συλλογικά να διεκδικούμε τα δικαιώματα μας μέσα κι έξω απ' το στρατό. Με Ελεύθερο Συνδικαλισμό. Με κίνημα ενάντια στον εθνικισμό, τον αυταρχισμό και τον πόλεμο, στην καταστολή των κοινωνικών αγώνων που υπερασπίζονται και τα δικά μας δικαιώματα, από τον στρατό. Γυρνάμε την πλάτη σε φασιστικές Λέσχες Εφέδρων και στους ΝΑΖΙ της Χρυσής Αυγής.

Να σπάσουμε την αντιδημοκρατική απαγόρευση των πολιτικών συζητήσεων ανάμεσα στους φαντάρους. Να σπάσουμε τον παραλυτικό φόβο για τις πειθαρχικές ποινές του ανώτερου, για την ανεργία του εργοδότη, για τη φτώχια του καπιταλιστικού συστήματος.

Να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Από το ΕΓΩ να πάμε στο ΕΜΕΙΣ, στις μονάδες διεκδικώντας και καταγγέλλοντας, στη δουλειά με συλλογικούς αγώνες και απεργίες, στους δρόμους και τις πλατείες με πορείες και λαϊκές συνελεύσεις. Να γίνουμε μαχητές των αναγκών και των δικαιωμάτων μας κι όχι υπάκουα στρατιωτάκια.

Με το γράμμα αυτό θέλω να καλέσω όλους τους συναδέλφους φαντάρους να κοιτάξουν κατάματα τον αντίπαλο: τον ΣΕΒ, την Ε.Ε, τις κυβερνήσεις τους και τα μαύρα αντιδραστικά κόμματα τους. Να πουν ένα μεγάλο ΟΧΙ, μεθαύριο στην κάλπη και κάθε μέρα στη μάχη της ζωής. Στις εκλογές τις 6ης Μαΐου να ψηφίσουμε με κριτήριο τη ζωή που θέλουμε κι όχι τον φόβο που μας καλλιεργούν. Να ψηφίσουμε την Αριστερά που θέλουμε αύριο να είναι δυνατή στους δρόμους, μαζί στον αγώνα μας. Την Αριστερά της ανατροπής.

Φαντάροι της 317

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ

ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932 955437

Diktiospartakos.blogspot.com