ΟΙ ΦΑΝΤΑΡΟΙ ΓΡΑΦΟΥΝ ΠΟΙΗΣΗ‏

Λάβαμε και αναδημοσιεύουμε το παρακάτω ποίημα που επιχειρεί να φωτίσει με διαφορετικό, ευαίσθητο και συνάμα αιχμηρό τρόπο, το βίωμα της υποχρεωτικής στράτευσης

Εκτέλεση διαταγής

Λέγομαι στρατιώτης.

Έχω για τον χρόνο μου

προβλεπόμενες περιφράξεις

να συντηρήσω

τιμωρημένος και βουβός.

Δεν σας κρούω τον κώδωνα

που τρέμει απ' το άχτι μου.

Ευθύνη σας να τον προσέχετε

όσο βαρύ κι αν είναι το μπαλάκι.

Χρειάζονται εννιά μήνες και εξακόσιες αγκαρίες

για να μου υποδείξετε

πόσο μικρός είμαι,

μετά από τόσο διάβασμα

και τόσες αγωνίες.

Στολίζω την νιότη μου

με πευκοβελόνες,

στα διαλλείματα

κάνω συλλογή από κωλόχαρτα

και στην ανάπαυση

γυαλίζομαι σα βιτρίνα της μονάδας

για τις τιμητικές που θα μου απονεμηθούν.

(θα μου απονεμηθούν,

έτσι δεν είναι;

Μαύρισαν τα χέρια μου απ' το βερνίκι,

όχι απ' το μελάνι.)

-  Τι σας έλεγα; Α, την αλήθεια!

Το φύλλο πορείας

δεν ανέφερε την αληθή διαδρομή

και τώρα υπάκουα οδηγήθηκα να

δέχομαι διαταγές απ' την Απελπισία΄

<< Οπλίσατε- Απασφαλίσατε- Ανά σιαγόνιο θέσατε- Πυρ κατά βούληση>>.

Βούληση παραταγμένη στα πίτουρα

να την ρημάζουνε αυτοί

που καθαρίζουνε το όπλο τους

με μωρομάντηλα.

Δεν ζύμωσα τις πλάτες μου

να γίνω ο Άτλαντας των αστεριών σας!

-   Όπλισα- Αφόπλισα- Ανα σιαγόνιο έθεσα- Πυρ κατά την βουλή σας.

Θέλω εύσημα σφυρηλατημένα

στα χαμόγελα των πολιτών

κι όχι σαρδέλες ανθινοητικές

απ' το πέλαγος της βολής.

Γ. Λ.

ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ

ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932 955437

Diktiospartakos.blogspot.com