Το παρασκήνιιο με τα F 15. Γιατί δεν τα πήραμε το 1999, γιατί επανέρχονται οι Αμερικανοί

Το θέμα παραχώρησης σε χαμηλή τιμή ή με τη μορφή δωρεάν βοήθειας αεροσκαφών F 15 από τις ΗΠΑ ,επανήλθε με αφορμή την επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στην Ουάσινγκτον.

Ο δημοσιογράφος Άγγελος Αθανασόπουλος σε ρεπορτάζ του στο Βήμα , έγραψε ότι στις επαφές που είχε ο κ.Τσίπρας στις ΗΠΑ, τέθηκαν και θέματα πο είχαν να κάνουν με την ενίσχυση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και “έπεσε” η ιδέα από τους αμερικανούς για να πάρει η Ελλάδα F 15.
Πηγές του ΣΥΡΙΖΑ επί της ουσίας επιβεβαιώνουν το θέμα επιχειρώντας βέβαια να κρατήσουν εξαιρετικά χαμηλούς τόνους, υποστηρίζοντας ότι δεν έγινε κάποια ουσιαστική κουβέντα.

Το F 15 , “φλερτάρει” χρόνια τώρα με την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία. Το 1999 όλα έδειχναν ότι ο “γάμος” Lockheed Martin και Ελλάδας που έχει “συναφθεί” από το 1948 , θα “έσπαγε”. Στο ΚΥΣΕΑ, οι υπουργοί γνώριζαν ότι πάνε για απόφαση F 15. Ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης όμως αποφάσισε να πάει σε μία ακόμη αγορά F 16. Η δικαιολογία ήταν ότι οι Τούρκοι είχαν απειλήσει τις ΗΠΑ ότι αν δεν δοθούν και σ΄ αυτούς F 15 τότε θα υπήρχε πρόβλημα στο Αιγαίο.

Η πρόταση για παραχώρηση F 15επανήλθε πριν από περίπου ένα χρόνο. Φαίνεται ότι οι Αμερικανοί επιμένουν να “βάλουν πόδι” στο ελληνικό οπλοστάσιο. Η Ελλάδα θέλει να επωφεληθεί, αλλά φαίνεται ότι τα “ευρωπαϊκά δεσμά” είναι πολύ ισχυρά και κανείς στην Αθήνα δεν τολμά να “πατήσει πόδι” ακόμη και για την άμυνα της χώρας. Τελευταίο παράδειγμα η υπόθεση των αρμάτων μάχης Abrams, η οποία δεν λέει να λυθεί. Οι Αμερικανοί δίνουν τα άρματα μάχης, οι Έλληνες “παίζουν τις καθυστερήσεις”. Κάτι ανάλογο φαίνεται ότι γίνεται και με τα F 15.

Οι Αμερικανοί θα επιμείνουν. Και η περίπτωση των F 15 είναι βέβαιο ότι θα μας απασχολήσει.

Η απόκτηση οπλικών συστημάτων με τη μορφή παραχώρησης μοιάζει σ΄ αυτή τη συγκυρία μονόδρομος για την Ελλάδα. Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι:

•οι αποφάσεις για την αποδοχή ή όχι τέτοιων προτάσεων θα πρέπει πάντα να στηρίζονται πρώτα απ΄ όλα σε τεκμηριωμένες εισηγήσεις των αρμόδιων Γενικών Επιτελείων. Δεν έχει κανένα νόημα , να παίρνουμε υλικό το οποίο οι στρατιωτικοί θεωρούν ότι δεν μας κάνει.

Όλοι μας μποορούμε να κάνουμε εκτιμήσεις και να μεταφέρουμε πληροφορίες και διαρροές,αλλά τον πρώτο και τελευταίο λόγο για την επιχειρησιακή χρησιμότητα του όποιου όπλου, πρέπει να την έχουν οι στρατιωτικοί.