Εκπλήσσει χωρίς να είναι έκπληξη: η ακροδεξιά σκότωσε στην Γαλλία όπως σκοτώνει και οπουδήποτε αλλού στην Ευρώπη. Ο νεαρός Κλεμέντ Μερίκ πέθανε από τα χτυπήματα των σκίνχεντ στο κέντρο του Παρισιού. Ποιός μπορεί να προσποιηθεί ότι σοκαρίστηκε; Ποιός μπορεί να υποστηρίξει ότι αυτή η τόσο βίαιη πράξη δεν ήταν αναμενόμενη, αν δεν είχε ήδη προβλεφθεί; Ποιός μπορεί να εκπλαγεί από τα ακροδεξιά πολιτικά εγκλήματα στην Γαλλία;Πως να μείνεις έκπληκτος με αυτό τον θρασύ φόνο;
Ο φόνος του Κλεμέντ είναι ένα δείγμα της ανόδου της φασιστικής βίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Από ομάδες σκίνχεντ μέχρι το κόμμα του «Εθνικού Μετώπου», όλη η γαλλική ακροδεξιά ασκεί νομιμοποιημένη και οργανωμένη βία και συνεπώς φέρει την ευθύνη για αυτή την δολοφονία. Σήμερα όπως και χθες, αυτή η πολιτική οικογένεια είναι πηγή δολοφονιών.
Γνωρίζουμε ότι ο Αλεξάντρ Γκαμπριακ επικεφαλής της ομάδας εθνικιστών "Jeunesses", πήγε στην Ελλάδα τον περασμένο Δεκέμβριο για να αντλήσει έμπνευση ώστε να μιμηθεί τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Αυτοί χτίζουν τον αντισημιτισμό, έχουν σύμβολο εμπνευσμένο από την σβάστιγκα, χαιρετούν ναζιστικά, διακατέχονται από ρατσιστικά ιδεώδη, αρνούμενται την γενοκτονία, νοσταλγούν το 3ου Ράιχ, συνδυάζουν νόμιμη και παράνομη δράση, κατεβαίνουν στις εκλογές και ταυτόχρονα επιτίθενται βίαια σε μετανάστες καθημερινά στους δρόμους της Αθήνας.
Συχνά σκοτώνουν. Πως να εκπλαγεί κανείς από τον φόνο του Κλεμέντ; Σκοτώνουν στην Αθήνα, σκοτώνουν και στο Παρίσι.
Από την ώρα που μπήκαν τον περασμένο Μάιο στο κοινοβούλιο, έχουμε επισταμένως καλλιεργήσει μια σχέση αλληλεγγύης μεταξύ των ευρωπαίων και των Ελλήνων δημοκρατών αλλά οι νεοναζί κερδίζουν έδαφος κυρίως ανάμεσα στους νέους. Στην Γαλλία, μετά από ένα τύποις αποκλεισμό, ο Γκαμπριακ έχει αναπτύξει στενές σχέσεις με την ομάδα του Εθνικού Μετώπου στο τοπικό συμβούλιο της περιφέρειας Ρον – Αλπ.
Επίσης, ξέρουμε ότι στην Ουγγαρία, η Ουγγρική Φρουρά, που είναι μια παραστρατιωτική εθνοφυλακή του κόμματος Jobbik και διεκδικεί σχέσεις με το κόμμα Arrow Cross, είχε οργανώσει τις εκτελέσεις των Εβραίων και των Ρομά κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σήμερα τρομοκρατεί τους Ρομά και πολλές φορές τους εξωθεί να φύγουν από την χώρα ενώ έχει δολοφονήσει και κάποιους.
Σκοτώνουν στα χωριά της Ουγγαρίας, σκοτώνουν και στο Παρίσι. Γιατί να εκπλαγούμε λοιπόν από αυτό;
Η γαλλική ακροδεξιά είναι σύμμαχο κόμμα με το Jobbik που αποτελεί την ακρογωνιαία λίθο της ευρωπαϊκής επεκτατικής πολιτικής του Εθνικού Μετώπου. Μαζί, το 2009 στην Βουδαπέστη, ίδρυσαν την «Συμμαχία των Ευρωπαϊκών Εθνικών Κινημάτων».
Θυμόμαστε όλοι το μακελειό των νεαρών σοσιαλδημοκρατών στην Ουτόγια της Νορβηγίας το καλοκαίρι του 2011. Ήδη από τότε, οι νέοι ήταν ο στόχος και οι δολοφονίες είχαν πολιτικό χαρακτήρα. Επαναλαμβάνοντας το ρατσιστικό ντελίριο σε έναν ευρωπαϊκό εμφύλιο όπου οι λευκοί χριστιανοί θα παλεύουν ενάντια σε μουσουλμάνους και μετανάστες, ο δολοφόνος είχε ανακηρυχθεί σε ήρωα στην φασιστική μπλογκόσφαιρα.
Ο επίτιμος πρόεδρος του Εθνικού Μετώπου, Ζαν - Μαρί Λεπέν, είχε πει τότε ότι η μετανάστευση και όχι ο δολοφόνος έφερε την ευθύνη για το μακελειό και η Μαρίν Λεπέν τον υποστήριξε.
Εκείνος σκότωσε στην Ουτόγια, το Εθνικό Μέτωπο τον υποστήριξε. Σκοτώνουν στο Παρίσι. Ποιός μπορεί να πιστέψει στην αθωότητα του Εθνικού Μετώπου αναφορικά με αυτά τα πολιτικά εγκλήματα;
Διαβάστε επίσης: Ο άνθρωπος που επιβίωσε του μακελειού της Ουτόγια μιλά στο tvxs.gr
Είχαμε επισκεφθεί τους επιζήσαντες της Ουτόγια λίγο μετά το μακελειό. Στην Ευρώπη ήμασταν εξαιρετικά μόνοι όταν το κάναμε.
Στην Γαλλία η κινητοποίηση ενάντια στην απελευθέρωση του πολιτικού γάμου μεταξύ ομοφυλόφιλων ζευγαριών ήταν μια ευκαιρία για να εκφραστούν όλες οι μορφές μίσους: απέναντι στους ομοφυλόφιλους, στις γυναίκες, στην δημοκρατία, στους μετανάστες, στον υλισμό...
Αυτή η κινητοποίηση που επέτρεψε στην βία, η οποία εξαπλώνεται σε όλη την Ευρώπη αναζητώντας νομιμοποίηση και κοινωνική υποστήριξη, να εξαπλωθεί και στην Γαλλία.
Η ηχώ των λόγων μίσους στην Εθνική Συνέλευση, οι πορείες όπου περπάτησαν δίπλα-δίπλα οι δημοκράτες με τους αντιδημοκράτες, οι πολύ αδύναμες καταδίκες των βίαιων πράξεων που έγιναν στο τέλος των διαδηλώσεων – πράξεις πολιτικές με στόχο την δημοκρατία, η αποδοχή όλων των εχθρών της δημοκρατίας, όλων των ρατσιστών και όλων των ακροδεξιών μπράβων στις πορείες αυτές, άνοιξαν τον δρόμο για τον φόνο του Κλεμέντ.
Μαζί με το σοκ πρέπει να έρθει και η ανανέωση της συμμετοχικότητας.
Πρώτα πρέπει να υπάρξει εμπλοκή των πολιτικών αρχών. Σχεδόν ένα χρόνο μετά τους σκοτωμούς από τον Μοχάμεντ Μεραχ, η Ευρώπη δεν στρέφει την προσοχή της στην Γαλλία και αναμένει μια καλή αντίδραση από την χώρα.
Είναι θεμελιώδες ότι οι αρχές πρέπει να συνεχίσουν να υποστηρίζουν τον αγώνα κατά του ρατσισμού και υπέρ της δημοκρατίας – τόσο στην Γαλλία όσο και πανευρωπαϊκά. Ήρθε η ώρα να γίνουν πραγματικότητα δυο από τις προεκλογικές θεματικές του Φρανσουά Ολάντ: οι νέοι, που έχουν χτυπηθεί κατάκαρδα σήμερα, και η ισότητα, που έχει δεχθεί επιθέσεις τους τελευταίους μήνες από φρικτές κινητοποιήσεις. Τέλος, είναι δημοκρατική αναγκαιότητα να απαγορευτούν οι ακροδεξιές ομάδες που φέρουν ευθύνη για την δολοφονία του Κλεμέντ.
Είναι επίσης ώρα για την ανανέωση της συμμετοχικότητας της κοινωνίας, η οποία έχει εμφανιστεί πολύ παθητική στον αγώνα απέναντι στην άνοδο της ακροδεξιάς στην Γαλλία όπως και αλλού στην ήπειρό μας. Δεν πρέπει να ανεχόμαστε λόγους μίσους και παράνομες πράξεις καθώς κανείς τους δεν είναι αθώος. Δεν πρέπει να αφήσουμε τους εαυτούς μας να εντυπωσιαστεί από την αίσθηση της δύναμης και της επιμονής που δείχνουν οι εχθροί της δημοκρατίας επειδή εμείς, οι δημοκράτες, είμαστε οι πολλοί στην Γαλλία, όπως και αλλού στην Ευρώπη.
Αυτό που διακυβεύεται με αυτή την προσπάθεια συμμετοχής στα πράγματα είναι ξεκάθαρο: ελευθερία, δημοκρατία και ζωή. Ας σιγουρέψουμε ότι ο Κλεμέντ είναι ο τελευταίος που θα πέσει από τα χτυπήματα της ακροδεξιάς.
* Ο Μπέντζαμιν Αμπτάν είναι επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Αντιρατσιστικού Κινήματος.
ΠΗΓΗ TVXS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου