US Army: Επανάσταση με συσσωρευτές ραδιοϊσοτόπων

Στην ανάπτυξη συσσωρευτών ραδιοϊσοτόπων προχωρούν με ταχείς ρυθμούς οι ερευνητές του Εργαστηρίου Ερευνών του Στρατού των ΗΠΑ (ARL: Army Research Laboratory). ΠΗΓΗ DEFENCE POINT

Σκοπός είναι η ανάπτυξη και εισαγωγή σε υπηρεσία συσσωρευτών για την παραγωγή ενέργειας που η διάρκεια ζωής τους θα ανέρχεται σε δεκαετίες και οι οποίοι αφενός θα απαλλάξουν τον σημερινό -ενεργοβόρο- μαχητή από τη δουλεία της «μπαταρίας» και αφετέρου θα μειώσουν δραματικά τις απαιτήσεις λογιστικής υποστήριξης.

Τα πρωτότυπα που αυτή την περίοδο αναπτύσσονται χρησιμοποιούν τρίτιο, ένα ραδιοϊσότοπο που παράγεται κατά τη λειτουργία των πυρηνικών αντιδραστήρων. Οι νέοι αυτοί συσσωρευτές έχουν διάρκεια ημι-ζωής 13 χρόνια (όσο ο χρόνος ημι-ζωής του τριτίου) ενώ η επιχειρησιακή ζωή των χρησιμοποιούμενων σήμερα συσσωρευτών χημικής αντίδρασης ανέρχεται σε 10 έτη το μέγιστο (ακόμη και σε αποθήκευση μετά την παρέλευση δεκαετίας η ικανότητα παραγωγής ενέργειας θεωρείται μηδενικοί).

Αντίθετα όπως αναφέρθηκε οι συσσωρευτές ραδιοϊσοτόπων διατηρούν τη δυνατότητα τους σε άμεση αντιστοιχία με τον χρόνο ημι-ζωής του ραδιοϊσοτόπου. Για παράδειγμα στην περίπτωση του τριτίου ο συσσωρευτής σε διάστημα 13 ετών με συνεχή χρήση θα έχει καταναλώσει το 50% της ισχύος του, ενώ μετά την πάροδο άλλων 13 ετών θα καταναλώσει άλλο ένα 25% διατηρώντας το υπόλοιπο 25%.

Υπό μελέτη βρίσκονται ραδιοϊσότοπα όπως το αμερίκιο (χρόνος ημι-ζωής 432 χρόνια) ή το Nickel 63 (χρόνος ημι-ζωής 100 χρόνια). Προς το παρόν όμως οι προσπάθειες έχουν επικεντρωθεί στο τρίτιο καθώς παρά το γεγονός ότι είναι ραδιενεργό υλικό εν τούτοις χρησιμοποιείται ευρύτατα σε πολιτική (πινακίδες που σηματοδοτούν τις εξόδους κινδύνου σε κτίρια) και στρατιωτική χρήση (σκοπευτικά, πυξίδες, κ.α.). Επίσης, σε ότι αφορά τον Στρατό των ΗΠΑ υφίσταται σήμερα όλη η υποδομή αλλά και τα απαραίτητα μέτρα για τη χρήση, διακίνηση και αποθήκευση του ώστε να μην εγκυμονεί κινδύνους για την υγεία του προσωπικού.

Παρά τις εκπληκτικές επιδόσεις που υπόσχονται οι συσσωρευτές ραδιοϊσοτόπων οι ερευνητές του ARL εμφανίζονται συγκρατημένοι όχι λόγω των τεχνικών προκλήσεων αλλά πρωτίστως για το ότι είναι όντως ραδιενεργά υλικά και κατά συνέπεια δημιουργούν αντανακλαστικά πρόσθετα ερωτήματα και επιφυλάξεις. Για αυτό ακριβώς το λόγο σε αυτή τη φάση λόγος γίνεται αποκλειστικά για τη χρήση συσσωρευτών ραδιοϊσοτόπων σε μη επιτηρούμενους αισθητήρες (unattended sensors).

Όμως, η διάρκεια ημι-ζωή τους αλλά και ο υψηλός λόγος αποδιδόμενης ισχύος προς όγκο (που είναι απλησίαστος για άλλες τεχνολογίες) δεν αναιρούν το γεγονός ότι πρόκειται για μία τεχνολογία που θα επιφέρει επανάσταση στις στρατιωτικές επιχειρήσεις.

Φυσικά, ζητήματα ασφάλειας της υγείας του προσωπικού υφίστανται αλλά οι ερευνητές του ARL είναι βέβαιοι ότι η εξέλιξη της συγκεκριμένης τεχνολογίας θα μειώνει για δεδομένο επίπεδο ισχύος την απαιτούμενη ποσότητα ραδιοϊσοτόπου και κατά συνέπεια τον κίνδυνο για τον άνθρωπο. Σε συνδυασμό δε με την κατάλληλη κατασκευή των συσσωρευτών ο κίνδυνος λόγω ακτινοβολίας μπορεί να περιοριστεί σε επίπεδα πολύ χαμηλά αντίστοιχα του περιβάλλοντος.