Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Ποδόσφαιρο και πολιτική

marinakis_moralis_aftodioikisi-620x320
Η οργή του νυν δημάρχου Πειραιά και εκ νέου υποψηφίου για την υποψηφιότητα των ποδοσφαιρικών παραγόντων Μώραλη και Μαρινάκη για τον δήμο είναι η αντανάκλαση της αντίδρασης του κλασικού παλαιοκομματικού συστήματος απέναντι στην εισβολή του ποδοσφαίρου στην πολιτική.

Κακέκτυπο μπερλουσκονισμού χαρακτήρισε την κίνηση των δύο παραγόντων ο κ. Μιχαλολιάκος, έπρεπε όμως να αναλογιστεί ο ίδιος ποια πολιτική εξέθρεψε μια τέτοια πρακτική. Ασφαλώς αυτή που ακολούθησε ο ίδιος και το κόμμα του και η κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει, που έδωσε βαρύτητα και εγκυρότητα σε ανθρώπους του θεάματος, όπως μοντέλα, τηλεαστέρες, αθλητές και άλλους αναγνωρίσιμους.

Επρεπε να ξέρουν όλοι οι άνθρωποι του πολιτικού συστήματος ότι κάποια στιγμή η πολιτική τους θα στρεφόταν εναντίον τους και ότι θα τους πνίξει, όπως φοβούνται ότι θα συμβεί τώρα, που βλέπουν την επερχόμενη λαίλαπα των ποδοσφαιρικών ψήφων. Και είναι υποκριτική η ανησυχία τους για τη δήθεν διάρρηξη της κλασικής πολιτικής με τη βάση των ψηφοφόρων που εξαρθρώνεται δήθεν από επιχειρηματικά συμφέροντα. Μα αυτά τα συμφέροντα εξυπηρετούσαν πάντοτε, οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών στη χώρα μας.
Και τι δεν επιστράτευσε ο νυν δήμαρχος: ότι οι ψυχές των ανθρώπων δεν μπορούν να εξαγοραστούν, ότι η νοοτροπία «με τα χρήματα όλα τα αγοράζω» δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή, ότι, τέλος, η νοοτροπία «παίρνω την ΠΑΕ, παίρνω και τον δήμο» δεν έχει αισθητική (!) Δημοκρατίας. Είναι πολύ αργά για δάκρυα, όπως έστρωσαν θα κοιμηθούν. Θυμήθηκαν τώρα την ηθική, που βλέπουν ότι κινδυνεύουν να χάσουν την εξουσία. Σαφώς και είναι σωστές οι ανησυχίες, αν τις εξέφραζε όμως κάποιος άλλος και όχι ένας συνεπής υπηρέτης του συστήματος του θεάματος. Το αποκορύφωμα είναι ότι αποκαλεί στελέχη της Νέας Δημοκρατίας αποτυχημένους, όσους δηλαδή διαρρηγνύουν τη σχέση τους με την εκλογική βάση της παλιάς μεγάλης Ν.Δ. και κείνους που αποχώρησαν από τον συνδυασμό του για να προσχωρήσουν σε αυτόν των ποδοσφαιρικών παραγόντων.
Θα ήταν αστεία η οργισμένη αντίδραση του νυν δημάρχου, εάν δεν υπέκρυπτε όλη την παθογένεια του σύγχρονου ελληνικού πολιτικού συστήματος και τη στροφή των κομμάτων από την ουσία της πολιτικής στο υποκατάστατο της, στο σκέτο θέαμα δηλαδή.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η στάση της ΔΗΜΑΡ, η οποία, ενώ είχε υποστηρίξει τη συμπόρευση με τον υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ, τώρα, βλέποντας το επερχόμενο ποδοσφαιρικό κύμα επιρροής και πιθανή νίκη του, αφήνει ελεύθερα τα στελέχη της Τοπικής Οργάνωσης να πράξουν όπως θέλουν. Και ο νοών νοείτω. Εχουμε πολύ δρόμο ακόμη.
Εφημερίδα των Συντακτών

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου