Καιρό είχαν οι Αμερικανοί να ρίξουν πυρηνική βόμβα. Σε γεωπολιτικές αναλογίες όμως, η πρωτοφανής δήλωση στήριξης Ομπάμα της Ιαπωνίας για την κυριότητα των νησιών Σενκάκου (ή Ντιαογιού για την Κίνα) και η επαναφορά αμερικανικών βάσεων στις Φιλιππίνες, ήταν ξεκάθαρα μια πυρηνική δοκιμή που δεν αποκλείεται στο μέλλον να προκαλέσει μέχρι και περιφερειακή σύρραξη
«Η πολιτική των ΗΠΑ είναι ξεκάθαρη- η διοίκηση των νησιών Σενκάκου (σ.σ. στην ανατολική κινεζική θάλασσα) ανήκει στην Ιαπωνία, άρα εμπίπτει στο Άρθρο 5 της αμερικανο-ιαπωνικής Συνθήκης για την Συνεργασία και Ασφάλεια». Ο πλανητάρχηςΟμπάμα με τη δήλωση του αυτή, μόλις είχε «καταλάβει» τα ακατοίκητα νησάκια Σενκάκου, κηρύσσοντας μάλιστα casusbeli στην Κίνα, αφού σε ενδεχόμενη κατάληψη των διαφιλονικούμενων νησιών από το Πεκίνο, οι ΗΠΑ θα πρέπει να πολεμήσουν στο πλευρό των Ιαπώνων για να τα υπερασπιστούν!
Ήταν μια από τις δυο πιο θεαματικές κινήσεις της Ουάσιγκτον στο λεγόμενο «ασιατικό πίβοτ» του Ομπάμα που θέλει την αμερικανική εξωτερική πολιτική να αφήνει για λίγο την ευρωπαϊκή οικονομική κρίση και το Μεσανατολικό και να στρέφεται στην Ασία και στον περιορισμό της αλματώδης ανόδου της Κίνας στην ευρύτερη περιοχή.
Η Κίνα στο στόχαστρο της Ουάσιγκτον
Η αμερικανική υπερκινητικότητα στην Ασία μόνο άσχετη δεν είναι με το ορθάνοικτο μέτωπο της Ουκρανίας στην Ευρώπη. Ό,τι αντιμετωπίζει ο Πούτιν στην Ευρώπη από ένα ΝΑΤΟ που περικυκλώνει την ανερχόμενη Ρωσία, το αντιμετωπίζει και η περιφερειακή υπερδύναμη της Κίνας που βλέπει τους Αμερικανούς να προσπαθούν να συγκολλήσουν μια συμμαχία (ανταγωνιστών έως και εχθρικών αναμεταξύ τους) νησιωτικών κρατών στα πέριξ της Κίνας, με στόχο φυσικά τον έλεγχο και καταστολή της κινέζικης πολεμικής μηχανής.
Αυτή είναι άλλωστε και η πραγματική στρατηγική σημασία των ακατοίκητων νησιών Σενκάκου/Ντιαογιού. Δεν είναι ούτε τα φερόμενα ενεργειακά αποθέματα στην αποκλειστική οικονομική ζώνη των νησιών, ούτε τα δικαιώματα αλιείας που ουσιαστικά αποτελούν τεκμήρια χρησικτησίας των νησιών για την χώρα που θέλει να αποδείξει ότι τα νησιά της ανήκαν από πάντα.
Όποιος ελέγχει τα νησάκια στην ανατολική κινεζική θάλασσα, κυριολεκτικά ελέγχει το ένα από τα σημαντικότερα θαλάσσια περάσματα για την έξοδο του κινεζικού πολεμικού ναυτικού στον Ινδικό και στον Βόρειο Ειρηνικό Ωκεανό. Στην ίδια λογική κινείται και η επαναφορά αμερικανικών βάσεων στις Φιλιππίνες.
Ο Τζορτζ Μπους ήταν που είχε χάσει την σημαντικότερη και μεγαλύτερη αμερικανική ναυτική βάση του Κόλπου του Σούμπικ το 1992, έπειτα από έναν αιώνα αμερικανής παρουσίας στην περιοχή αυτή των Φιλιππίνων.Οι τότε πολιτικοί μάλιστα, διώχνοντας τους Αμερικανούς, κατήγαγαν ιστορική νίκη κατά της αμερικανικής αποικιοκρατίας όπως έλεγαν. Τότε φυσικά δεν υπήρχε μια Κίνα υπερδύναμη που τρόμαζε τις γύρω χώρες με το οικονομικοσταρτιωτικό μέγεθος της και τις διεκδικήσεις της.
Ο Ομπάμα λοιπόν, ανακοινώνοντας ιστορική συμφωνία με τις Φιλιππίνες για 10ετη αμυντική συνεργασία, επαναφέρει τις αμερικανικές δυνάμεις στην νησιωτική αυτή χώρα με διευρυμένη πρόσβαση στις βάσεις της περιοχής, ολοκληρώνοντας τον αμερικανικό «στραγγαλισμό» των θαλασσίων περασμάτων που χρησιμοποιεί η Κίνα.
Τέλος, η προκλητική στήριξη στην Μαλαισία του Πρωθυπουργού Νατζίμπ Ραζάκ, με φόντο την αμερικανική βοήθεια στις έρευνες του χαμένου Μπόινγκ- όταν η χώρα έχει τόσα ανοιχτά ζητήματα σε θέματα διαφθοράς και ανθρωπίνων δικαιωμάτων- καθόλου άσχετη δεν είναι με την ανάγκη των Αμερικανών να ελέγχουν το πλέον στρατηγικό θαλάσσιο πέρασμα στην περιοχή, τα Στενά της Μαλάκα.
Ο Ομπάμα δεν δίστασε μάλιστα να ξεχάσει προς στιγμήν το Νόμπελ Ειρήνης του και το αμερικανικό λάβαρο των πολιτικών ελευθεριών, και δεν συναντήθηκε με τον αντιφρονούντα πολιτικό της αντιπολίτευσης Ανβάρ Ιμπραχήμ, που η μαλαισιανή ελίτ δεν δίστασε να τον φυλακίσει με κατηγορίες σοδομισμού (!) για να του κόψει την πορεία προς την εξουσία.
Μια ματιά στον χάρτη των Στενών της Μαλάκα, το μοναδικό θαλάσσιο πέρασμα εμπορικών και πολεμικών πλοίων από την κινεζική θάλασσα προς τον Ινδικό Ωκεανό, εξηγεί την «αμνησία» του Πλανητάρχη…http://www.hitandrun.gr/pirinikes-vomves-tou-ompama-stin-asia/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου