Οι «αιμοδότες» του νεοναζισμού

Καθισμένος άνετα στον καναπέ του την Κυριακή το βράδυ, παρακολουθώντας τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών, ο Τάκης Μπαλτάκος χαμογελούσε... σαρδόνια!

«Έβλεπε μπροστά» ο πρώην γραμματέας της κυβέρνησης Σαμαρά σ’ εκείνο το διαβόητο ραντεβού με τον Κασιδιάρη, τον Οκτώβριο του 2013 στη Βουλή.

Ο πόλεμος που κήρυξε ο Σαμαράς στο νεοναζιστικό μόρφωμα τον Σεπτέμβριο του 2013 με πρόφαση τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, αλλά πραγματικό στόχο να σταματήσει τη «διαρροή» ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας προς τη Χρυσή Αυγή, αποδείχθηκε «μπούμερανγκ».

Αντί οι ψηφοφόροι – ιδίως της Ν.Δ. – να επιστρέψουν στο εκλογικό «μαντρί», προτίμησαν να «μαυρίσουν» τον εκλεκτό του Αντώνη Σαμαρά στον Δήμο Αθηναίων στέλνοντας σπίτι του τον Σπηλιωτόπουλο και εκτοξεύοντας το ποσοστό του υπόδικου Κασιδιάρη στο «εξωπραγματικό» 16,12%!

Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο υπερπροβεβλημένος από τα ΜΜΕ νεοναζί συγκέντρωσε 35.849 σταυρούς, 20.000 περισσότερους απ’ όσους είχε πάρει ως υποψήφιος βουλευτής στο Υπόλοιπο Αττικής το 2012 (15.321).

Επίσης ξεπέρασε κατά 10.364 σταυρούς και τον αριθμό ψήφων που είχε συγκεντρώσει ο Μιχαλολιάκος το 2012 στην Α’ Αθήνας (25.578), στέλνοντας έτσι «μήνυμα υπεροχής» (μήπως και... αμφισβήτησης) στον προφυλακισμένο αρχηγό του ναζιστικού κόμματος με τις κατηγορίες περί εγκληματικής οργάνωσης.

Παρά τις διώξεις και την κατακραυγή, ο υποψήφιος της Χρυσής Αυγής σε περιοχές όπως τα Κάτω Πατήσια, ο Κολωνός, η Ακαδημία Πλάτωνος και ο Άγιος Μελέτιος, που ανήκουν στο 4ο Δημοτικό Διαμέρισμα, συγκέντρωσε ποσοστό 20%.

Στις περιοχές της Κυψέλης, της Πλατείας Αμερικής και της Πλατείας Αττικής ο Κασιδιάρης είχε ποσοστό 18,8%, ενώ στο 5ο Δημοτικό Διαμέρισμα, που περιλαμβάνει τα Πατήσια, την περιοχή του Κολιάτσου, τον Άγιο Ελευθέριο και τη Ριζούπολη, συγκέντρωσε 16,2%.

Τα αποτελέσματα των νεοναζί στις πιο υποβαθμισμένες συνοικίες της πρωτεύουσας ήταν λίγο - πολύ αναμενόμενα.

Εκεί όμως όπου οι... ανυποψίαστοι δεν περίμεναν τη ραγδαία άνοδο της Χρυσής Αυγής ήταν στο ελιτίστικο Κολωνάκι και στους Αμπελοκήπους – προπύργιο των μεσοαστών –, όπου ο Κασιδιάρης συγκέντρωσε 13,7% και 14% αντίστοιχα.

Όμως οι νεοναζί δεν «προέλασαν» μόνο στον Δήμο Αθηναίων. Στην Περιφέρεια Αττικής ο Ηλίας Παναγιώταρος κέρδισε περισσότερες από 180.000 ψήφους, συγκεντρώνοντας τα υψηλότερα ποσοστά στα περιφερειακά διαμερίσματα της Δυτικής Αττικής (14,75%), των Νήσων (13,75%) και του Πειραιά (11,84%).

Συνολικά, σε όλη τη χώρα στις περιφερειακές εκλογές, όπου η Χρυσή Αυγή κατέβασε υποψηφίους, συγκέντρωσε περισσότερες από 430.000 ψήφους.

Η ταυτότητα

Κάπου εδώ τίθεται το ερώτημα πού... κρύβονταν όλα τα προηγούμενα χρόνια οι όψιμοι υποστηρικτές του ναζισμού στη χώρα μας, που μέσω της κάλπης... απενοχοποιήθηκαν.

Ποια είναι η ταυτότητα όλων αυτών των ψηφοφόρων, οι οποίοι τα δύο τελευταία χρόνια έχουν μετατρέψει τα μέλη μιας οργάνωσης κατηγορούμενης για κατά συρροή εγκληματική δράση σε ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων της χώρας;

Η δικαιολογία περί «οργής» και «αγανάκτησης», όπως και των «λούμπεν», «περιθωριακών» ψηφοφόρων, εξαντλήθηκε το 2012. Οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής, στην πλειονότητά τους νέοι και ενήλικοι μεταξύ 35-54 χρόνων, προέρχονται κυρίως από τη μεσαία τάξη, η οποία όλα τα προηγούμενα χρόνια αποτελούσε τη ραχοκοκαλιά των παραδοσιακών αστικών κομμάτων, της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ.

Στην πραγματικότητα, όλοι όσοι ψηφίζουν τα «φαντάσματα» του Χίτλερ δεν έχουν απαραιτήτως ιδέα για το τι είναι ο ναζισμός και ο φασισμός. Έχουν ακούσει, έχουν διαβάσει, έχουν δει, αλλά δεν τον έχουν νιώσει. Δεν έχουν νιώσει την πείνα, την εξαθλίωση, τον θάνατο, τη στέρηση κάθε δικαιώματος, την παραφροσύνη ενός ολοκληρωτικού συστήματος που θεωρεί «μίασμα», «επιδημία που πρέπει να εξοντωθεί» οτιδήποτε δεν συμβαδίζει με τη δική του λογική.

Κολυμβήθρα κάθαρσης

Τα χρόνια που ακολούθησαν τη συντριβή της χιτλερικής Γερμανίας, το δικαίωμα στη λήθη λειτούργησε ως κολυμβήθρα κάθαρσης για νικητές και χαμένους, αλλά δεν έβαλε οριστική ταφόπλακα στον ναζισμό.

Τις δύο τελευταίες δεκαετίες η άνοδος φασιστικών παρατάξεων και ηγετών στη Δυτική Ευρώπη (Λεπέν στη Γαλλία, Χάιντερ στην Αυστρία κ.λπ.), οι οποίοι στηρίχθηκαν κατά κύριο λόγο σε ρατσιστικές εξάρσεις εναντίον μεταναστών, ομοφυλόφιλων (πόσο κωμικοτραγικό μοιάζει άραγε το γεγονός ότι ο παράφρων ηγέτης του νεοναζιστικού αυστριακού κόμματος ήταν ο ίδιος ομοφυλόφιλος!) και «εσωτερικών εχθρών» (όπως ο κομμουνισμός), αντιμετωπίστηκε από το λεγόμενο «δημοκρατικό τόξο» ως περιθωριακό και πρόσκαιρο φαινόμενο.

Η αδυναμία της δημοκρατίας είναι το στοιχείο που εκμεταλλεύτηκαν οι απόγονοι του Χίτλερ, του Μουσολίνι και των προγόνων τους, προκειμένου να περάσουν από το περιθώριο στο προσκήνιο, προσελκύοντας τα θύματα των παθογενειών της Δημοκρατίας και της οικονομικής και κοινωνικής περιθωριοποίησης.

Έτσι και στην Ελλάδα οι οπαδοί και οι ψηφοφόροι των παραδοσιακών αστικών παρατάξεων και κομμάτων έγιναν σήμερα οι αιμοδότες του πιο φρικαλέου από όλα τα ενδεχόμενα Άκρας Δεξιάς στην Ευρώπη. Οι ηγεσίες τους, δειλές, μοιραίες και ανίκανες, υψώνουν τώρα προσχηματικά λάβαρα κατά του ναζισμού, παρ’ ότι η δική τους πολιτική και οι δικές τους επιλογές ζέσταναν το αυγό του φιδιού.

Από την καλλιέργεια του «υπέρ πάρτης» πνεύματος έως τη μετατροπή της πολιτικής σε συναλλαγή και του εύκολου πλουτισμού σε υποκατάστατο της δημιουργικής εργασίας, οι πολιτικές ηγεσίες της μεταπολίτευσης υπέσκαψαν κάθε έννοια κοινωνικής συνοχής και αξίας. Όταν ήρθε η κρίση, όταν οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία και τα μνημόνια, είχαν ήδη διαλύσει κάθε συνεκτικό δεσμό της κοινωνίας.

Όταν, τέλος, ενοχοποίησαν ολόκληρο τον ελληνικό λαό για τα δικά τους εγκλήματα ενδυόμενοι οι ίδιοι τη λεοντή των «σωτήρων», ο δρόμος των πρώην «πελατών» τους προς τον ναζισμό ήταν ήδη λεωφόρος...http://topontiki.gr/article/75195