Το γεγονός ότι ο Πέτερ Σιμονένκο μέχρι πρόσφατα αρνούνταν να αποσυρθεί από τις προεδρικές εκλογές τής Ουκρανίας προκαλούσε ανείπωτη σύγχυση σε πολλούς αγωνιστές τής βάσης και υποστηρικτές τού Κομμουνιστικού Κόμματος τής Ουκρανίας. Πράγματι, από τις πρώτες κιόλας μέρες τού πραξικοπήματος τού Φεβρουαρίου στο Κίεβο, το Κομμουνιστικό Κόμμα υπέστη δημόσια και βάναυση δίωξη από την ακροδεξιά, τα πογκρόμ τής οποίας στηρίζονταν ανοιχτά από το νέο καθεστώς.
Νεοναζί εισέβαλαν και κατέλαβαν τα γραφεία τού ΚΚ στο Κίεβο - και το κτήριο τής Κεντρικής Επιτροπής έγινε η έδρα μιας από τις πιο διαβόητες ναζιστικές ομάδες στη χώρα, η οποία πραγματοποίησε ανοιχτά την επιδρομή. "Πολεμιστές τού φωτός και της καλοσύνης», σάρκαζαν οι δημοσιογράφοι πάνω από κομμουνιστικά σύμβολα, σπασμένες προτομές τού Λένιν, καμένα βιβλία και σκισμένες κόκκινες σημαίες που υπήρχαν στο γραφείο. Σημαίες τού ΚΚ μεταφέρθηκαν επίσημα στους δρόμους και ξεσκίστηκαν μπροστά στους περαστικούς. Τα προσωπικά δεδομένα των αγωνιστών τού ΚΚ που υπήρχαν στο κτήριο τής Κεντρικής Επιτροπής έπεσαν στα χέρια των ναζί, οι οποίο τα δημοσίευσαν στα κοινωνικά δίκτυα, καλώντας σε σφαγή των ανθρώπων αυτών - μεταξύ των οποίων υπήρχαν έγκυες γυναίκες και μητέρες μωρών παιδιών.
Την ίδια τύχη είχαν και τα γραφεία τού Κομμουνιστικού Κόμματος στο Rivne, το Lutsk και σε άλλες πόλεις τής Δυτικής Ουκρανίας, όπου μερικά μέλη τής κομμουνιστικής νεολαίας δέχθηκαν επίθεση, αλλά από θαύμα κατάφεραν να μείνουν ζωντανά. Μια προσπάθεια υποστηρικτών τού κόμματος να κάνουν μια πικετοφορία στην οδό Γκόγκολ στο Κίεβο δέχτηκε την άμεση επίθεση των φασιστών τού Δεξιού Τομέα που ήρθαν από τη Μαϊντάν. Όταν, υπό την πίεση τού ευρωκοινοβουλίου, ζητήθηκε ευγενικά από τους ναζί να εγκαταλείψουν τα γραφεία τής Κεντρικής Επιτροπής τού Κομμουνιστικού Κόμματος, αυτοί έκαψαν το κτήριο - όπως προηγουμένως είχαν κάψει και το εξοχικό ενός μέλους τής οικογένειας τού Πέτερ Σιμονένκο –.
Οι βουλευτές τού ΚΚ ήταν για καιρό εξοικειωμένοι με την άνετη, μετρημένη και ήρεμη ζωή τού συμβιβασμού. Στο δρόμο προς το κτήριο τού κοινοβουλίου τούς υποδέχθηκαν με σφυρίγματα και προσβολές και τους πλησίασαν με πέτρες και μπουκάλια. Κάτι παρόμοιο συνέβη και στο κοινοβούλιο, όπου εκπρόσωποι τού ΚΚ και, στη συνέχεια, βουλευτές δέχθηκαν επίθεση από μέλη τού κόμματος "Σβόμποντα", τού κόμματος "Πατρίδα" και από "Ευρωπαίους" δημοσιογράφους. Συχνά δεν τους επέτρεπαν να πάρουν το λόγο, και οι δεξιοί ηγέτες τού καθεστώτος μιλούσαν ανοιχτά για την απαγόρευση και την εξάλειψη τού Κομμουνιστικού Κόμματος ως ένα ζήτημα για το κοντινό μέλλον. Και πράγματι, υπό τον έλεγχο τού "Σβόμποντα," το γραφείο τού Γενικού Εισαγγελέα και η Ουκρανική Υπηρεσία Πληροφοριών (SBU, με επικεφαλής ένα συγγενή τού Γιάρος, αρχηγού τού Δεξιού Τομέα) σύντομα άρχισε να προετοιμάζει τη νομοθετική απαγόρευση τού Κομμουνιστικού Κόμματος, καλώντας ανοιχτά σε ορισμό δίκης για τους "εγκληματίες φορείς τής κομμουνιστικής ιδεολογίας".
Κατά περίεργο τρόπο, παρά την ατμόσφαιρα βάναυσης δίωξης, ο Πέτερ Σιμονένκο εξακολουθούσε πεισματικά να αρνείται να αποχωρήσει από τις εκλογές - αν και πολλοί αγωνιστές τού κόμματος, όχι αδικαιολόγητα, απαιτούσαν να μάθουν γιατί ο αρχηγός τους βοηθούσε με αυτό τον τρόπο στη νομιμοποίηση των «αιματηρών εκλογών» τής 25ης Μάη –. Και όταν το κοινοβούλιο έδιωξε τους εκπροσώπους τού Κομμουνιστικού Κόμματος από την αίθουσα τής συνεδρίασης, στερώντας τους το δικαίωμα να συμμετάσχουν στην κλειστή συνεδρίαση τής Βουλής, αρκετοί βουλευτές εξεγέρθηκαν απαιτώντας να μη συμμετάσχουν άλλο οι συνάδελφοί τους στην αντιδημοκρατική φάρσα που ονομάζεται σήμερα κυνικά "ουκρανικός κοινοβουλευτισμός." Αλλά ο Σιμονένκο αποσύρθηκε από τις εκλογές μόνο αφού σχεδόν λιντσαρίστηκε μετά από μια ζωντανή εκπομπή στο Κίεβο.
Με όλα αυτά, η θέση των ηγετών τού Κομμουνιστικού Κόμματος έχει προκαλέσει δυσαρέσκεια στο νότιοανατολικό τμήμα τής χώρας - όπου παραδοσιακά συγκεντρώνεται η εκλογική βάση τού κόμματος. Ο κόσμος ρωτούσε γιατί το κόμμα δεν ήταν αρκετά ενεργό στις διαδηλώσεις κατά του καθεστώτος τού Κιέβου, το επέκρινε για τον ξεδοντιασμένο, δειλό οππορτουνισμό του και ποτέ δεν κουράστηκε να ρωτάει γιατί η ηγεσία τού κόμματος βρίσκεται ακόμα κάτω από τον κοινοβουλευτικό θόλο και όχι στον αγώνα μαζί με όσους την ψήφισαν πριν από δύο χρόνια. Και η κριτική από το εσωτερικό αυξανόταν. Πολλοί αγωνιστές ήθελαν να μάθουν ποιος θα πρέπει να θεωρηθεί υπεύθυνος για ό, τι συνέβη στο κόμμα και τη χώρα, και γιατί το Κομμουνιστικό Κόμμα - κάποτε το πιο μαζικό λαϊκό κόμμα στην Ουκρανία – αποδυναμώθηκε απότομα υπό αυτή την ηγεσία για να φτάσει στη σημερινή εξευτελιστική κατάσταση. Γιατί εξακολουθεί η ηγεσία να παραμένει αδιαμφισβήτητη στο τιμόνι;
Σε αυτές τις εύλογες επικρίσεις των απλών αγωνιστών τού Κομμουνιστικού Κόμματος μπορεί κανείς να προσθέσει περισσότερες, υπενθυμίζοντας πως οι ηγέτες τού κόμματος εγκατέλειψαν πλήρως τη δηλωμένη ιδεολογία τους, πως έχασαν εντελώς την επαφή με την εργατική τάξη, τα συμφέροντα τής οποίας υποτίθεται ότι εκφράζουν. Ειλικρινείς, ιδεολόγοι αγωνιστές έκαναν ενοχλητικές ερωτήσεις για ανθρώπους που αποκτούσαν περιουσία, κεφάλαια και κυβερνητικά αξιώματα. Και ρωτούσαν ακόμα γιατί το κόμμα αντάλλαξε την εμπιστοσύνη των μαζών με όλα τα παραπάνω.
Ωστόσο, στην κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα σήμερα, με το δεξιό καθεστώς να διώκει την ουκρανική Αριστερά , δεν είναι η ώρα για μικρόψυχη χαιρεκακία προς το στριμωγμένο Κομμουνιστικό Κόμμα. Η δίκη τού Κομμουνιστικού Κόμματος , οργανωμένη από τους ναζί και τους νεοφιλελεύθερους, αποτελεί εγγυημένα μια δίκη τού συνόλου τής αριστερής ιδεολογίας που θέλουν να απαγορεύσουν και τελικά να αποβάλουν από την ουκρανική πολιτική. Οι κόκκινες σημαίες με το σφυροδρέπανο θα σκιστούν και θα καούν, ανεξάρτητα από το αν αυτές εμφανίζονται ως σύμβολα τού Κομμουνιστικού Κόμματος ή άλλων αριστερών ομάδων. Τα γραφεία των άλλων αριστερών ομάδων υπόκεινται επίσης σε πογκρόμ. Και εμάς μάς ψάχνουν και επιτίθενται στους αγωνιστές μας στους δρόμους, όπως κάνουν και στα μέλη τού Κομμουνιστικού Κόμματος. Τα αριστερά μνημεία που έχουν υποστεί βανδαλισμούς – τα κατεστραμμένα αγάλματα τού Λένιν και του Μαρξ, τα μνημεία των πεσόντων στρατιωτών τής επανάστασης και των αγωνιστών ενάντια στο φασισμό, οι συλημένοι τάφοι των εργατών που σκοτώθηκαν στις μάχες του εργοστασίου "Άρσεναλ" - δεν είναι περιουσία τού Σιμονένκο, αλλά κοινή κληρονομιά και κοινός πόνος ολόκληρης τής Αριστεράς.
Θα ήταν κοντόφθαλμο να μην καταλαβαίνει κανείς ότι η καταστολή που υφίσταται το Κομμουνιστικό Κόμμα θα ασκηθεί στη συνέχεια και εναντίον όλων των αγωνιστών τής Αριστεράς - συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που έχουν επικρίνει επανειλημμένα τον Σιμονένκο και την εντελώς μη κομμουνιστική πολιτική τού κόμματός του. Μια καταστροφή τού Κομμουνιστικού Κόμματος σήμερα θα οδηγήσει όλα τα αριστερά κινήματα στο να κρύβονται, κάτι που είναι ήδη πολύ κοντά. Θα θέσει προηγούμενο για την άγρια δίωξη όλων όσων μοιράζονται αντιφασιστικές και σοσιαλιστικές απόψεις. Και δεν θα είναι κανείς σε θέση να δικαιολογήσει τον εαυτό του στο δικαστήριο και τον ακροδεξιό όχλο λέγοντας ότι πάντα επέκρινε με συνέπεια την πολιτική τού Κομμουνιστικού Κόμματος.
Προφανώς, η χώρα έχει διολισθήσει σε μια αιματηρή δικτατορία κάτω από ένα καθεστώς δεξιών πολιτικών, το οποίο για πρώτη φορά εδώ και εκατό χρόνια εξαπολύει εμφύλιο πόλεμο εναντίον τού λαού του. Και τώρα χρειαζόμαστε πλατιά αλληλεγγύη σε αυτούς που αντιμετωπίζουν την καταστολή των δικαιωμάτων τους – συμπεριλαμβανομένων και των έντιμων ακτιβιστών τού Κομμουνιστικού Κόμματος –.
Να μην επιτρέψουμε το 2014 να γίνει για μας το νέο 1933.
Sergei Kirichuk, συντονιστής Μποροτμπά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου