Μαθήματα φοροδιαφυγής (1) - Ρεκόρ στον τουρισμό, πλούσιοι ξενοδόχοι και ζημιογόνα ξενοδοχεία!

Αύξηση κατά 57% σημειώνει φέτος ο “τουρισμός πολυτελείας” στην Ελλάδα (δείτε σχετικό άρθρο). Εξ' ίσου καλές ήταν οι επιδόσεις και για το 2013. Και όμως! Οι περισσότερες από τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις τεσσάρων και πέντε αστέρων, πέρυσι, εμφάνισαν ζημιές ή έστω ελάχιστα κέρδη, ενώ εξακολουθούν να χρωστούν εντυπωσιακά ποσά στις τράπεζες.

Και πώς γίνεται αυτό; Πώς γίνεται να επιμένουν οι επιχειρηματίες ξενοδόχοι να κτίζουν πανάκριβα ξενοδοχεία (πολλές φορές και με επιδοτήσεις του Κράτους ή της Ευρωπαϊκής Ένωσης) και να δαπανούν τεράστια ποσά, όταν το πιθανότερο είναι να καταλήξουν σε ζημίες; Υπάρχει κάποιο σημείο που δε γνωρίζουμε;

Και βέβαια υπάρχει! Και είναι απλό. Τόσο απλό που είναι εκνευριστικό το γιατί επιτέλους δεν ασχολείται με το ζήτημα αυτό το Υπουργείο Οικονομικών. Γιατί δέχεται να συνεχίζεται ένα καθεστώς αδιαφάνειας και τεράστιας φοροδιαφυγής, το οποίο τελικά καταλήγει σε βάρος όλης της κοινωνίας;

Όταν ένας επιχειρηματίας από τη Νέα Υόρκη επιθυμεί να κάνει τις διακοπές του στην Ελλάδα, απευθύνεται σε ένα από τα “exclusive” τουριστικά γραφεία της πόλης. Εκεί, θα κλείσει όλο το πακέτο των διακοπών που περιλαμβάνει τη μεταφορά του προς και από την Ελλάδα, τις μετακινήσεις του στην Ελλάδα, τις διάφορες δαπάνες περιήγησης και βεβαίως, τα δωμάτια των ξενοδοχείων. Η τιμή των δωματίων των ξενοδοχείων που θα επιλέξει ο “τουρίστας πολυτελείας” ποικίλει και μπορεί να κυμαίνεται από 1.000 έως και 8.000 ευρώ τη βραδιά.

Ο αμερικανός επιχειρηματίας πληρώνει για το “χρυσό” πακέτο των διακοπών του το τουριστικό γραφείο της Νέας Υόρκης. Όμως, από τα χρήματα αυτά, σε αρκετές περιπτώσεις, μόνον ένα μέρος έρχεται στην Ελλάδα. Και τα υπόλοιπα; Μήπως καταλήγουν σε τραπεζικούς λογαριασμούς ξενοδόχων σε διάφορους φορολογικούς παραδείσους, ή σε off-shore εταιρίες;

Τα ίδια και χειρότερα γίνονται με το νέο “τουριστικό προϊόν” (θεματικός τουρισμός) στο οποίο η χώρα μας δείχνει να έχει επιτυχία: η τέλεση γάμων στην Ελλάδα από ξένους. Ακούμε ότι η χώρα μας τα πηγαίνει περίφημα στον τομέα αυτόν. Τα διάφορα ρεπορτάζ αποκαλύπτουν ότι οι γάμοι αυτοί κοστίζουν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ (αντιλαμβανόμαστε ότι στις περιπτώσεις αυτές τα πάντα υπερτιμολογούνται και τα περιθώρια κέρδους είναι τεράστια). Όμως -και πάλι- οι συμφωνίες αυτές κλείνονται από γραφεία του εξωτερικού. Καταλήγουν στην Ελλάδα όλα τα χρήματα που καταβάλλονται;

Βέβαια, δεν είναι μόνον οι μεμονωμένες περιπτώσεις των πλούσιων τουριστών της Ελλάδας που επιλέγουν τις “διακοπές πολυτελείας” ή οι περιπτώσεις των “γαμήλιων τελετών”. Είναι και οι πιο μαζικές περιπτώσεις των “πακέτων” που κλείνουν τα ξενοδοχεία με μικρούς ή μεγάλους τουριστικούς πράκτορες του εξωτερικού. Όλοι γνωρίζουν ότι, συχνά, ένα μέρος των ποσών που διακινούνται -κυρίως αυτά που προέρχονται από τη Ρωσία- πιθανότατα δεν καταλήγει ποτέ στην Ελλάδα.

Μπορούν να ελεγχθούν αυτές οι κινήσεις κεφαλαίων από τις ελληνικές φορολογικές αρχές; Και βέβαια μπορούν. Αρκεί βέβαια να υπάρχει η πολιτική βούληση. Η οποία όμως, συνήθως, δεν υπάρχει, αφού οι μεγαλοξενοδόχοι αφενός είναι φίλοι των πολιτικών που κυβερνούν, αλλά και -σε αρκετές περιπτώσεις- τους παρέχουν αφειδώς (δωρεάν ή με ελάχιστο τίμημα) υπερπολυτελή δωμάτια γι' αυτούς και τις οικογένειές τους.

Μπορεί να ελεγχθεί από τις συμβάσεις των ξενοδοχειακών μονάδων με τα αλλοδαπά τουριστικά πρακτορεία. Μπορεί να ελεγχθεί με τη συνεργασία των φορολογικών αρχών άλλων χωρών. Ας μην ξεχνάμε ότι σήμερα όλες οι χώρες του ΟΟΣΑ νοιώθουν ότι απειλούνται από τη μάστιγα της φοροδιαφυγής και είναι διατεθειμένες να συνεργαστούν μεταξύ τους για την καταπολέμησή της.

Παράλληλα, αν οι υπηρεσίες της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων το επιθυμούν (πράγμα αμφίβολο) μπορούν, μέσα από επεξεργασία των ισολογισμών των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων, να δυσκολέψουν πολύ τα πράγματα για όσες ενδεχόμενα επιχειρούν φοροδιαφυγή: Εφ' όσον μία εταιρία εμφανίζει ζημιές για μία σειρά ετών (έστω τρία χρόνια) ή εφ' όσον τα κέρδη της δεν ανταποκρίνονται σε κάποιους δείκτες (που θα σχηματίζονται με βάση τη δηλούμενη πληρότητα του ξενοδοχείου, την οικονομική συγκυρία και την πορεία των τουριστικών αφίξεων), τότε θα γίνεται έκτακτος αναλυτικός φορολογικός έλεγχος.

Τρόποι υπάρχουν. Άλλωστε, η Ελλάδα δεν είναι η μόνη χώρα που διαθέτει ξενοδοχεία και τουριστικές μονάδες. Το ζήτημα είναι εάν υπάρχει η πολιτική βούληση να γίνουν έλεγχοι. Το Υπουργείο Οικονομικών, αλλά και η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων θα πρέπει να αντιληφθούν ότι έχουν αντικειμενικές ευθύνες για τη συνέχιση της φοροδιαφυγής. Και ότι δε μπορούν να υπερφορολογούν τους πολίτες, εάν πρώτα δεν καταφέρουν να περιορίσουν τη φοροδιαφυγή, η οποία, πέντε χρόνια μετά την έναρξη της οικονομικής κρίσης, εξακολουθεί να οργιάζει. 

Στις επόμενες μέρες θα αναφερθούμε και σε άλλες κραυγαλέες και προκλητικές περιπτώσεις φοροδιαφυγής.

http://www.forologoumenoi.gr/permalink/3091.html