ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ: ΟΤΑΝ Ο ΠΑΝΤΑ ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΟΣ "ΙΟΣ" ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ!

Το καψόνι της απελευθέρωσης

1.   2. 

Στρατοπαγίδες για κορίτσια στη Θράκη

Γνωρίζετε ότι οί έλληνες εθνικιστές, οι τουρκοφάγοι -όσοι τέλως πάντων ανησυχούν συστηματικά για τα λεγόμενα εθνικά μας θέματα και ιδίως για τη Δ. Θράκη-, είναι ταυτόχρονα και ορκισμένοι υπερασπιστές της απελευθέρωσης των μουσουλμάνων γυναικών της ακριτικής μας περιοχής; Οχι μόνο ζητούν την υποχρεωτική στράτευση των φυλετικά γνησίων ελληνίδων πολιτών, αφού σταμάτησαν να γεννάνε πολεμιστές, αλλά μας εξηγούν και γιατί το μέτρο εφαρμοζόμενο και επί των γυναικών της μειονότητας θα ευνοήσει την εθνοκάθαρση στο ελληνικό κομμάτι της Θράκης, χωρίς μάλιστα να πέσει ούτε μιά τουφεκιά.

Την αναλυτική παρουσίαση αυτής της πρωτότυπης θέσης διαβάζουμε στο περιοδικό του χώρου "Τότε" (τ.40, Φεβρ. 1993), διατυπωμένη από τον Θρασύβουλο Παπαστρατή, γιο του στελέχους της "πατριωτικής πτέρυγας" του ΠΑΣΟΚ και τέως υφυπουργού Εθνικής Αμυνας, Ορέστη Παπαστρατή.

"Ευκταίο θα 'ταν, μια ωραία μέρα, να συγκεντρωθεί ο μουσουλμανικός πληθυσμός να μπεί σ' ένα τρένο, και να περάσει τα σύνορα (...) Ευκταία λύση, η εκδίωξη, η απέλαση που οι Τούρκοι μάς δίδαξαν στο πρόσφατο παρελθόν, διώχνοντας, το '55 και το '64, την Ελληνική μειονότητα της Πόλης", ξεκαθαρίζει πριν απ' όλα ο κ. Παπαστρατής. Αλλωστε, την ίδια ευχή εκφράζουν τόσοι και τόσοι εθνικόφρονες που επίσης βιώνουν τραυματικά, ως Πέμπτη Φάλαγγα στο σώμα του ελληνισμού, την παρουσία των μειονοτήτων. "Ομως αυτή η λύση, θέλει πυγμή γερή, που μάλλον κάποιοι δεν την έχουν. Ολοι στην Ελλάδα φοβούνται τον πόλεμο. Ολοι στην Ελλάδα είναι δειλοί. Ετσι, χρειάζεται τέχνη, πλάγιος δρόμος για να λυθεί το πρόβλημα. Μια λύση: η στράτευση των Ελληνίδων, που συμπεριλαμβάνει και τις γυναίκες της μειονότητας, αφού αυτές έχουν την ιδιότητα του Ελληνα πολίτη. Ξέρετε πώς ζουν οι Μουσουλμανοπούλες στη Θράκη; Είναι περίπου τρόφιμες μιας οικογενειακής φυλακής". Ακολουθεί ένα κροκοδείλιο κλαψούρισμα για την καταπίεση του τσαντόρ, και για το "όνειρο κάθε νέας μουσουλμάνας που είναι η φυγή". Αλλά η μουσουλμάνα δεν έχει πού να πάει, συμπεραίνει ο σατανικός αρθρογράφος. "Οταν την καλέσει το κράτος, όμως, για να υπηρετήσει τη θητεία της, υποχρεωτικά θα φύγει. Μοιραία θα συγχρωτιστεί με Ελληνες. Συν τω χρόνω θα αφομοιωθεί, γιατί η νέα ζωή που θ' αρχίσει να κάνει θα 'ναι πιο όμορφη, γιατί η επιστροφή στη Θράκη, συνεπάγεται γι' αυτήν επιστροφή στη σκλαβιά".

Αλλά και στην περίπτωση που η νεαρή μουσουλμάνα δεν καταφέρει, περνώντας τα τείχη του στρατοπέδου, να "απελευθερωθεί" (δηλ. να "ελληνοποιηθεί" εκ νέου, αφού ούτως ή άλλως είναι εξισλαμισμένη ελληνίδα που δεν το ξέρει - πάντοτε σύμφωνα με το θεώρημα του αρθρογράφου), πάλι ωραίοι θα είμαστε! Ο λόγος είναι απλός: η μουσουλμανική οικογένεια θα την αρπάξει από το φερετζέ και θα τη στείλει στην Τουρκιά. Και όχι μόνο αυτό. Επειδή θίγονται βαθύτερες δομές της καθυστερημένης ισλαμικής κοινωνίας, θα ξεκουμπιστούν όλοι από την "έως τώρα απελευθερωμένη Θράκη μας". Ο μουσουλμάνος πατέρας θα κτυπηθεί απευθείας στο φιλότιμο και "δεν του μένει λοιπόν άλλο να κάνει, παρά να φύγει από την Ελλάδα, για να σώσει την τιμή του. Αν δεν φύγει, το τίμημα θα 'ναι η κόρη του να μη γυρίσει πίσω, να αφομοιωθεί, να γίνει Ελληνίδα".

Το σχέδιο, δυστυχώς, δεν είναι ακριβώς επί χάρτου, για να σκοτώνουν την ώρα τους στους καφενέδες οι υπερπατριώτες ή για να καταλάβουν καμιά θεσούλα συμβούλου επί των εθνικών μας θεμάτων, οι ζωηρότεροι εξ αυτών. Ο ίδιος ο κ. Παπαστρατής ισχυρίζεται ότι ανάλογες "εθνικοφεμινιστικές" απόψεις εμπνέουν και την ηγεσία του τόπου! "Φήμη, που κυκλοφορεί έντονα στην Κομοτηνή (και αλλού) από επίσημα χείλη, από σοβαρούς ανθρώπους, λέει πως στο παρελθόν δοκιμαστικά απεστάλησαν φύλλα προσκλήσεως-κατατάξεως σε κορίτσια της μειονότητας, εννοείται σε μικρό, αλλ' ενδεικτικό αριθμό. Οι γονείς αντέδρασαν άμεσα. Πρίν έλθει η ορισθείσα ημερομηνία για την κατάταξη, είχαν μαζέψει τα πράγματά τους κι είχαν αναχωρήσει για την Τουρκία, να εγκατασταθούν κεί, να 'γλυτώσουν' την τιμή της κόρης τους".

Αν λάβουμε υπόψη ότι το σχέδιο στράτευσης των γυναικών αντιστοιχεί στη σημερινή "δειλία των Ελλήνων", φαντάζεστε τι μας περιμένει όταν αισθανθεί εθνική αυτοπεποίθηση ο Παπαστρατής και οι άλλοι τσαμπουκάδες της παρέας του.

ΟΙ ΜΕΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΕ

ΜΑΚΗΣ ΤΣΕΛΙΟΣ. "Πολύ ωραία, θα κάνω ρούχα. Είμαι έτοιμος να σχεδιάσω τις στολές. Τα κορίτσια είναι πάρα πολύ σημαντικός παράγων της κοινωνίας μας και πρέπει οπωσδήποτε να κάνουν κάτι τέτοιο, αλλά στις σωστές θέσεις. Οχι να σκάβουν χαρακώματα, αλλά, γλυκές κι ωραίες, να καλύψουν τους άνδρες σε διάφορες υπηρεσίες" ("Ελευθεροτυπία", 5.9.97).

ΡΟΥΛΑ ΚΟΡΟΜΗΛΑ. "Θα πήγαινα στο στρατό, και μάλιστα ως μάγειρας! Ετσι, για να έφτιαχνα πιο νόστιμες φασολάδες, κανένα περίεργο σουφλέ, κανένα παστίτσιο με ωραίες σος, κανένα γλυκό. Να τρώγαμε καλά όλα τα κορίτσια" (13. 12.94).

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΙΖΟΣ. "Και τα κορίτσια, λοιπόν, στο Στρατό, με κάπως χαλαρότερη στράτευση και εφαρμογή του μέτρου σταδιακά. Αλλωστε, τα 18χρονα αγόρια και κορίτσια, σ' αυτήν την κρίσιμη εφηβεία τους θα βρουν χρήσιμο καταφύγιο στο Στρατό" (4.9.97).

ΒΑΝΑ ΜΠΑΡΜΠΑ. "Προσωπικά θεωρώ κάτι τέτοιο τραβηγμένο, υπερβολικό και ανόητο εξ αρχής. Πιστεύω ότι θα επηρεάσει αρνητικά στην υπογεννητικότητα, αφού η γυναίκα θα πρέπει να ανταποκριθεί και σ' αυτή την υποχρέωση. Η γυναίκα εκ των πραγμάτων δεν είναι αρσενικό. Ο ρόλος της είναι άλλος..." ("Αδέσμευτος Τύπος", 5.9.97).

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗΣ. "Η εξίσωση των δύο φύλων στη στράτευση, αλλά και η κατάταξη στα 18, έχουν απασχολήσει το υπουργείο Αμυνας. Αλλά δεν έχουμε πάρει απόφαση. Νομίζω ότι αυτό θα αργήσει. Υπάρχουν θετικά αλλά και αρνητικά σημεία. Πρέπει να δούμε πού θα γύρει η πλάστιγγα" ("9,84", 4.9.97).

"ΠΑΛΜΟΓΡΑΦΟΣ". "Αρσένη, πονηρή... σουπιά! Μασάει, ρε, ο 'παλμογράφος'; Ετσι και ρίξουμε, ρε, από πέντε γυναίκες σε κάθε θάλαμο διμοιρίας, μέχρι το 2010 η... υπεργεννητικότητά μας θα 'χει... ξεφτιλίσει τα... ινδικά standarts!" ( "Αδέσμευτος Τύπος", 14.12.94).

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΩΣΤΕΤΣΟΣ. "Ερχομαι καθημερινά σε επαφή με νέες κοπέλες. Βλέπω, λοιπόν, ότι είναι πολύ δυναμικές, οπότε γιατί να μην μπορέσουν να στρατευθούν; Βέβαια, η 18μηνη θητεία είναι υπερβολική. Νομίζω ότι οι 12 μήνες είναι υπεραρκετοί. Αλλωστε, τα στρατιωτικά ρούχα θα τους πηγαίνουν... " (5.9.97).

ΝΤΟΡΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ. "Η πρόταση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για τη στράτευση στα 18 όλων των νέων, ανοίγει μια νέα προοπτική στο σύστημα των ρυθμίσεων που αφορούν τη νεολαία, τις πανεπιστημιακές σπουδές και τις αναβολές, την κατάταξη των νέων. Η πρόταση για ταυτόχρονη στράτευση των γυναικών είναι μια πρόταση που χρειάζεται να μελετηθεί. Η κατ' αρχήν εφαρμογή της σε εθελοντική βάση και η ανταπόκριση που θα δείξουν οι Ελληνίδες είναι μία αρχή. Είναι όμως σαφές ότι η στράτευση των γυναικών απαιτεί ειδικές μελέτες και ρυθμίσεις, γιατί η γυναίκα έχει έναν πολυσύνθετο ρόλο ως μάνα και σύντροφος" ("Αδέσμευτος Τύπος", 5.9.97).

ΜΑΡΙΑ ΑΡΣΕΝΗ. "Η ελληνική ιστορία έχει λαμπρή παράδοση στη δραστηριοποίηση ολόκληρου του πληθυσμού, χωρίς διάκριση φύλου ή ηλικίας, στην άμυνα της χώρας. Και η άμυνα αυτή αποτελεί ζήτημα καίριας σημασίας και υποχρέωση κάθε Ελληνα. Θα μπορούσε να είναι και κάθε Ελληνίδας, κάτω βέβαια από ορισμένες προϋποθέσεις. Με βάση αυτό, οι γυναίκες, όπως και οι άνδρες, είναι σκόπιμο να εντάσσονται σε εθελοντική βάση στο σχεδιασμό και την εφαρμογή της Παλλαϊκής Αμυνας. Για τις γυναίκες απαιτείται ειδική πρόβλεψη για την κάλυψη των οικογενειακών τους υποχρεώσεων κατά το στάδιο της εκπαίδευσης και εξειδίκευσής τους. Βέβαια, η ισότητα δεν καταξιώνεται με το να ντυθούν και οι γυναίκες στο "χακί". Είναι όμως μια εμπειρία για όσες το αποφασίσουν" ("Ελευθεροτυπία", 17.12.94).

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΙΠΕΡΓΙΑΣ. "Πιστεύω ότι η ισότητα πρέπει να είναι παντού και σε συνδυασμό με το δημογραφικό πρόβλημα νομίζω ότι είναι μια πρόταση που μπορεί να περπατήσει στην ελληνική κοινωνία" ("Ελευθεροτυπία", 5.9.97).

ΕΛΝΤΑ ΠΑΝΟΠΟΥΛΟΥ. "Αν θέλουν να στρατευθούν, ναι. Από εκεί και πέρα, δεν νομίζω ότι κάτι τέτοιο θα επηρεάσει αρνητικά τις σεξουαλικές και τις επαγγελματικές τους δραστηριότητες, οπότε δεν τίθεται θέμα δημογραφικό. Οπως τα αγόρια, έτσι και τα κορίτσια μπορούν να πετύχουν και να προσφέρουν αντίστοιχα. Και σίγουρα δεν επηρεάζεται η υπογεννητικότητα" ("Αδέσμευτος Τύπος", 5.9.97). 

ΤΟΝΙΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ. "Είμαι κατά της στράτευσης των γυναικών. Θεωρώ ότι η γυναίκα έχει άλλο κοινωνικό ρόλο. Δεν μπορεί στα 18 της να πηγαίνει στρατό, μετά να ασχοληθεί με τη μόρφωση και την επαγγελματική της εξέλιξη και τέλος με τη δημιουργία οικογένειας. Μια ενδεχόμενη στράτευση τη βγάζει εκτός από τις δραστηριότητες της οικονομικής και κοινωνικής ζωής του τόπου" (5.9.97).

ΚΩΣΤΑΣ (20 ετών). "Ανδρες και γυναίκες στο ίδιο στρατόπεδο; Δεν νομίζω ότι μπορεί να αποδώσει αυτό το μέτρο, γιατί δεν θα μπορέσουν να συνυπάρξουν. Εντάξει, θα είναι καλό να στρατευθούν, αλλά σε διαφορετικό στρατόπεδο στην αρχή. Ο Ελληνας δεν έχει γίνει Ευρωπαίος" ("Ελευθεροτυπία", 5.9.97).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ

E. Addis, V. Russo, L. Sebesta (επιμ.), "Women Soldiers. Images and Realities" (έκδοση St. Martin's Press, Νέα Υόρκη 1994). Τα υλικά ενός συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας το 1991 και ασχολήθηκε με το θέμα της σχέσης των γυναικών με το στρατό. Επιστήμονες από διαφορετικά πεδία επιχειρούν να ανατάμουν τα σύγχρονα δεδομένα του προβλήματος. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην επεξεργασία των στοιχείων από τον πρόσφατο πόλεμο του Κόλπου, τομή στη συμμετοχή των γυναικών στους σύγχρονους πολέμους. Σημειώνουμε τις πληροφορίες για τη συμμετοχή των γυναικών στο στρατό της Λιβύης, καθώς και την εξαιρετικά ενημερωμένη γενική βιβλιογραφία.

M. Higonnet κ. ά., "Behind the Lines. Gender and the Two World Wars" (έκδοση Yale University Press, New Haven 1987). Πρωτοποριακή για την εποχή που εκδόθηκε συλλογή άρθρων με θέμα το "φύλο" του πολέμου. Καταγραφή των δραστηριοτήτων των γυναικών από διαφορετικές χώρες κατά τους δύο παγκόσμιους πολέμους και ανάλυση των μύθων που κρύβονται πίσω από την υποτιθέμενη απουσία τους από την πολεμική δραστηριότητα.

Jean Bethke Elstain, "Women and War" (έκδοση Thw Harvester Press, London 1987). Στη μελέτη αυτή, μία από τις πρώτες φεμινιστικές προσεγγίσεις του προβλήματος, η συγγραφέας επιχειρεί να αναλύσει τις σχέσεις των γυναικών με τον πόλεμο από την αρχαιότητα έως σήμερα.

ΔΕΙΤΕ

Γυναίκες στα όπλα του Ντίμη Δαδήρα (1979). Υποδοχή του θεσμού της εθελοντικής γυναικείας στράτευσης από τον εμπορικό ελληνικό κινηματογράφο της παρακμιακής περιόδου. Στον πρώτο ρόλο, ο Σωτήρης Μουστάκας.

ΜΑΣ (M.A.S.H.) του Ρόμπερτ Ολτμαν (1970). Η κλασική παρωδία των αμερικανικών επεμβάσεων στην Κορέα και το Βιετνάμ επεκτείνεται και στα αναμενόμενα αστειάκια για τις σχέσεις μεταξύ των δυο (συστρατευμένων) φύλων.

Το ασθενές φύλο (The gentle sex) των Λέσλι Χάουαρντ & Μορίς Ελβι (1943). Από τις πρώτες τανίες που ασχολήθηκαν ειδικά με το θέμα της συμμετοχής στρατευμένων γυναικών στις πολεμικές επιχειρήσεις, συνδυάζει τη φεμινιστική ματιά με τις προπαγανδιστικές ανάγκες της εποχής.

(Ελευθεροτυπία, 5/10/1997)