Πριν
από λίγες μέρες και πιο συγκεκριμένα στις
24.09.2014, το onalert.gr επανέφερε στο
προσκήνιο το ζήτημα με ένα ακόμη τεράστιο σκάνδαλο που αφορά τους πολεμικούς
εξοπλισμούς. Στην ανάρτηση με τίτλο «C 27: "Λύση" υψηλού ρίσκου η
επιλογή να μην παραλάβουμε τα 4 τελευταία αεροσκάφη», αναφέρονται τα εξής:
Ως “λύση υψηλού ρίσκου” χαρακτηρίζεται η επιλογή να μην παραληφθούν τα τέσσερα μεταγωγικά αεροσκάφη C 27 με δυνατότητα εναέριου ανεφοδιασμού από την ιταλική Alenia.
Ως “λύση υψηλού ρίσκου” χαρακτηρίζεται η επιλογή να μην παραληφθούν τα τέσσερα μεταγωγικά αεροσκάφη C 27 με δυνατότητα εναέριου ανεφοδιασμού από την ιταλική Alenia.
Ας
επιτρέψουμε όμως σε μια παλαιότερη ανακοίνωση μας που επιβεβαιώνεται δυστυχώς
με το χειρότερο δυνατό τρόπο καθώς για μια ακόμη φορά ο λαός μας καλείται να
καταβάλλει το εξωφρενικό κόστος των πολεμικών εξοπλισμών. Αγορές όμως που έχουν
ως αφορμή και πρόσχημα «τις εθνικές ανάγκες και την εθνική άμυνα», ενώ στην
ουσία εμπλέκονται σε γενικότερα πολιτικά παιχνίδια (βλέπε και διπλωματία των
εξοπλισμών, δηλαδή αγορά όπλων έναντι προσδοκίας πολιτικής στήριξης, χορήγησης
δανείων κλπ). Έχοντας πάντα τη διάθεση ενίσχυσης της ιδιωτικής πολεμικής
βιομηχανίας αλλά και την εξυπηρέτηση των αποφάσεων σε επίπεδο Ε.Ε. για ενίσχυση
του συγκεντρωτισμού των ευρωπαϊκών βιομηχανιών του ολέθρου. Η περίπτωση των
ιταλικών C27 αποτελεί
χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Αποφάσεις
οργάνωσης Ενόπλων Δυνάμεων-Εξοπλισμών από την σκοπιά νέων Εθνικών-Ε.Ε. αναγκών
Το σκάνδαλο της προμήθειας των C 27J SPARTAN αεροσκαφών για την Πολεμική Αεροπορία, από τις κυβερνήσεις
ΠΑΣΟΚ-ΝΔ αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα διασπάθισης δημοσίου χρήματος
(από τα πολλά παρόμοια που μας οδήγησαν στην Χρεωκοπία), μέσω της σύμβασης με
την ιταλική κατασκευαστική εταιρεία που απόλαυσε σκανδαλώδεις προνομιακούς
όρους και καμιά δέσμευση (πως και γιατί άραγε;), ενώ και η επίλυση της διαφοράς
καταλήγει στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του Ιταλού ιδιώτη που μάχεται να
επιβιώσει, εις βάρος του Ελληνικού Δημοσίου.
Την πολιτική ευθύνη για την υπόθεση της
ακύρωσης παραλαβής από τους Ιταλούς για την Πολεμική Αεροπορία των τεσσάρων
μεταγωγικών αεροσκαφών C 27 με
δυνατότητα ανεφοδιασμού στον αέρα, δεν την χρεώνεται η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ,
το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και ο ΥΕΘΑ Δ.Αβραμόπουλος, αλλά με έντεχνο τρόπο τη
φορτώνεται η Τρόικα και οι «μνημονιακές υποχρεώσεις», που παρουσιάζονται ως
αυτές που καθορίζουν τους όρους εξυπηρέτησης της «Εθνικής Άμυνας»! Θυμίζουμε
ότι "τον Απρίλιο του προηγουμένου έτους 2012, επί Υπουργίας του Δημήτρη
Αβραμόπουλου, οι πληροφορίες έφερναν το ΚΥΣΕΑ να έχει αποφασίσει για την
ακύρωση της παραγγελίας των 4 από τα 12 μεταφορικά αεροσκάφη τύπου C-27J
SPARTAN της Ιταλικής εταιρείας Alenia Aeronautica. Μάλιστα οι εφημερίδες και τα
σχετικά site το είχαν σαν δεδομένο και οριστικό"!
Το περίεργο όμως είναι ότι για να ικανοποιήσει τις όποιες ανάγκες της
Πολεμικής Αεροπορίας η κυβέρνηση στρέφεται προς τις ΗΠΑ από τις οποίες ζητά την
προσφορά «δωρεάν» μεταχειρισμένων C130. ‘Έτσι λοιπόν η εικόνα που αποκομίζει
κανείς από το πακέτο των 42 εξοπλιστικών προγραμμάτων αξίας σχεδόν 2 δις ευρώ,
που πέρασε τους καλοκαιρινούς μήνες από την Ειδική Διαρκή Επιτροπή Εξοπλιστικών
Προγραμμάτων και συμβάσεων της βουλής ο ΥΕΘΑ Δ.Αβραμόπουλος είναι ότι οι
ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις δένονται ακόμη περισσότερο στο αμερικανικό άρμα. Καθώς έχει προηγηθεί η προμήθεια πληθώρας μεταχειρισμένων
αμερικανικών πολεμικών μέσων (π.χ. των εκατοντάδων αμερικανικών
τεθωρακισμένων ABRAMS), για
τα οποία το ελληνικό δημόσιο θα καταβάλλει εκατομμύρια ευρώ για
συντήρηση-εκπαίδευση, ενώ πρέπει να προμηθευτεί και πυρομαχικά, η αναβάθμιση
των αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας P 3
ORION από την LOCKHEED MARTIN και την ΕΑΒ. Οι αμερικανικές
πολεμικές βιομηχανίες συντηρούν τις αλυσίδες παραγωγής τους, ενώ δεν πρέπει να
ξεχνούμε και τα σενάρια ξεπουλήματος της ημι-κρατικής ελληνικής πολεμικής
βιομηχανίας (ΕΑΣ-ΕΛΒΟ), καθώς πολλοί αναλυτές εκτιμούν ότι συνδέονται με τις
προμήθειες που αναφέραμε.
Αν επομένως ακολουθήσουμε τις δικαιολογίες της κυβέρνησης, καταλήγουμε στο
ότι η Τρόικα «δουλεύει» για τις ΗΠΑ! Ευρωπαίοι δανειστές εκβιάζουν την
κυβέρνηση Σαμαρά εξωθώντας την να προμηθευτεί όπλα made USA;
Αποφεύγοντας επιπόλαιους χαρακτηρισμούς για «προδότες και εθνικούς
μειοδότες», αλλά αφήνοντας κατά μέρος την κυβερνητική προπαγάνδα που μιλά για
«μάχες με την Τρόικα και νοικοκύρεμα», θα λέγαμε ότι υπάρχει μια μεγάλη ανάγκη
αναδιάρθρωσης και προσαρμογής στις νέες συνθήκες, των Ενόπλων
Δυνάμεων-Πολεμικής Βιομηχανίας, σε εθνικό –διεθνικό επίπεδο. Ας δούμε λοιπόν τα
εξής:
1. Οι αρχικές παραγγελίες, με σημείο αναφοράς την
κρίση των Ιμίων το 1996, αξίας 25 τρισεκατομμυρίων δραχμών, που
γίνονται πάντα εις βάρος του εργαζόμενου λαού μας, υπαγορεύονται από τις
ανάγκες του ανταγωνισμού στο Αιγαίο, του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος με την
Κύπρο, της «Ισχυρής Ελλάδας» των κυβερνήσεων Σημίτη-Καραμανλή, που διατηρεί
στρατεύματα σε 15 χώρες στο πλαίσιο αποστολών των ΝΑΤΟ-ΟΗΕ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ. Για
αυτές τις αυξημένες ανάγκες, σε πολύ μακρινές αποστάσεις επιλέγεται ο
συγκεκριμένος τύπος αεροσκάφους ευρωπαϊκής πολεμικής βιομηχανίας, που
εντάσσεται και στη διπλωματία των εξοπλισμών – δάνεια και πολιτική υποστήριξη
έναντι προμήθειας οπλικών συστημάτων!
2. Τα δεδομένα όμως αλλάζουν. Αφενός η οικονομική
κρίση που επιφέρει τη μείωση των πολεμικών δαπανών και στις ανεπτυγμένες χώρες,
αφετέρου τα νέα δεδομένα στη συγκρότηση των υπερεθνικών στρατιωτικών
σχηματισμών, με τις κάθε είδους Συμμαχίες Προθύμων χωρών να επέμβουν σε
εύφλεκτες ζώνες, απαιτούν την ένταση της συνεργασίας. Το Δόγμα της «Έξυπνης
Άμυνας» είναι πλέον γεγονός, ενώ και η Ε.Ε. που επιθυμεί να εντείνει τον
παρεμβατικό της ρόλο σε παγκόσμιο επίπεδο, προωθεί την
πιο αποτελεσματική οργάνωση της πολεμικής της μηχανής και της
πολεμικής της βιομηχανίας. Καθοριστική από αυτή την σκοπιά είναι η Σύνοδος των
ΥΕΘΑ της Ε.Ε. , το Δεκέμβριο 2013, στις Βρυξέλες.
Θεωρούμε ότι αυτές τις παραμέτρους θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας
για να διαβάσουμε τις όποιες αποφάσεις και τους όποιους σχεδιασμούς σε επίπεδο
οργάνωσης των Ενόπλων Δυνάμεων, οργάνωσης της πολεμικής βιομηχανίας και
υλοποίησης εξοπλιστικών προγραμμάτων. Που φυσικά δεν κλείνουν την πόρτα στην
ευρωπαϊκή πολεμική βιομηχανία, το αντίθετο μάλιστα καθώς τα υποβρύχια είναι
γερμανική υπόθεση, όπως και τα επιπλέον πυρομαχικά για ατ LEOPARD, ενώ
συντηρείται η συζήτηση για τις γαλλικές φρεγάτες FREEM
Φυσικά, η Ειρήνη και ο
εργαζόμενος λαός μας ήταν και είναι τα μεγάλα
θύματα!
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Το Onalert δημοσίευσε όλη
την απόρρητη ενημέρωση που έγινε στην Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας για να
αιτιολογηθεί το “κόψιμο” των τεσσάρων μεταγωγικών αεροσκαφών: “Για την
εκπλήρωση των υποχρεώσεων που απορρέουν από τη νέα δημοσιονομική πολιτική και
κατόπιν συνεννόησης με το υπουργείο Οικονομικών, παρακαλούμε όπως προβείτε
άμεσα και με πλήρη κατοχύρωση των συμφερόντων του Ελληνικού Δημοσίου, σε
τροποποίηση της προμήθειας αεροσκαφών μεταφοράς C-27. Η εν λόγω προμήθεια θα
αφορά πλέον 8 και όχι 12 αεροσκάφη σύμφωνα με την πρόταση της προμηθεύτριας
εταιρείας και με δεδομένο ότι από το 2007 εκκρεμεί η παράδοση τεσσάρων
αεροσκαφών για τα οποία το Ελληνικό Δημόσιο έχει εκπληρώσει τα προαπαιτούμενα
προμήθειάς τους”.
Αξίζει να
παρακολουθήσουμε το οδοιπορικό της εν λόγω προμήθειας: Η ιστορία των
C -27 είναι μια από τις “πονεμένες και πανάκριβες” ιστορίες αποτυχημένων
εξοπλιστικών προγραμμάτων. Παραγγελία 12 μεταγωγικών αεροσκαφών από τους
Ιταλούς της Alenia τον Ιανουάριο του 2003 . Οι παραδόσεις των αεροσκαφών θα
έπρεπε να γίνουν μεταξύ Μαρτίου 2005 και Οκτωβρίου 2006. Τελικά οκτώ από τα 12
αεροσκάφη παραδίδονται τον Ιούνιο του 2007. Πόσα πετάνε από τότε μέχρι σήμερα;
Το πολύ ένα! Τα υπόλοιπα είτε από τεχνικά προβλήματα, είτε από έλλειψη
ανταλλακτικών γιατί συμφωνία υποστήριξής τους δεν είχαμε υπογράψει (!!!),
παραμένουν στο έδαφος!
Τα τέσσερα τελευταία αεροσκάφη
ήταν αυτά που ενδιέφεραν περισσότερο τη Πολεμική Αεροπορία γιατί θα ήταν αυτά
που θα είχαν τη δυνατότητα ανεφοδιασμού στον αέρα. Η κατασκευάστρια εταιρεία ζήτησε παράταση
στις παραδόσεις γιατί αντιμετώπισε διάφορα προβλήματα στην πιστοποίηση του
συστήματος εναέριου ανεφοδιασμού. Στο μεταξύ στην Ελλάδα -αλλά και στην Ιταλία
λίγο μετά- ξέσπασε η οικονομική κρίση.
Για τα τέσσερα
αεροσκάφη που αναμένονταν μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον η Ελλάδα είχε πληρώσει 80
εκατομμύρια ευρώ ως προκαταβολή, το 80% της αξίας τους. Τον Νοέμβριο του 2010 ο
Ιταλός υφυπουργός Άμυνας με επιστολή του προτείνει να μην παραδοθούν στην
Ελλάδα τα τέσσερα αεροσκάφη και το ποσό της προκαταβολής να μετατραπεί σε
ανταλλακτικά και τεχνική υποστήριξη των οκτώ αεροσκαφών που μας απομένουν. Το
Ανώτατο Αεροπορικό Συμβούλιο με Αρχηγό τότε τον Αντώνη Τσαντηράκη λέει όχι στη
πρόταση.
Ποιο είναι το μυστικό της “ιταλικής πρότασης” που δεν
λένε όσοι στην Αθήνα εξακολούθησαν να την υποστηρίζουν με την προτροπή όπως
φαίνεται και των δανειστών μας; Ότι οι Ιταλοί έχουν βρει να πουλήσουν τα
αεροσκάφη σε άλλη χώρα -το Μεξικό- σε τιμή σχεδόν διπλάσια! 25 εκατομμύρια ευρώ
αγοράσαμε εμείς πάνω από 45 πουλάνε στο Μεξικό. Κάποιοι λοιπόν στην ΠΑ λένε
“γιατί να μην παραλάβουμε και να τα πουλήσουμε εμείς, αν πράγματι δεν τα
χρειαζόμαστε”.
Το σημαντικό ερώτημα στην ιστορία είναι ότι όπως προκύπτει από τις πληροφορίες
οι Ιταλοί διασφαλίζουν την υποστήριξη τεσσάρων από τα
οκτώ μεταγωγικά C-27! Δηλαδή από τα 12 που παραγγείλαμε, είναι ζήτημα αν
θα πετάμε τα τέσσερα με τα υπόλοιπα τέσσερα να μένουν ...παρκαρισμένα!
Τραγικές διαθεσιμότητες:
Το γιατί η ελληνική πλευρά “για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων που απορρέουν από
τη νέα δημοσιονομική πολιτική και κατόπιν συνεννόησης με το υπουργείο
Οικονομικών”, προχωρά σ΄ αυτή την απόφαση είναι ένα ερώτημα. Στα έγγραφα που
έχει στη διάθεση του το Onalert υπάρχουν ποσοστά διαθεσιμότητας μεταγωγικών
αεροσκαφών τα οποία όποιος τα διαβάζει δεν μπορεί παρά να αισθάνεται απελπισία.
Το C -27 έχει διαθεσιμότητα 10%
και τα C -130 που σηκώνουν όλο το βάρος των αποστολών κάτω από 50%. Το
ζητούμενο για κάθε Πολεμική Αεροπορία είναι η διαθεσιμότητα να μη πέφτει κάτω
από το 85%!
Οι αμαρτίες του παρελθόντος με τις “τρύπιες” συμβάσεις αγοράς οπλικών
συστημάτων χωρίς καμία πρόβλεψη υποστήριξής τους πληρώνονται τώρα στην
χειρότερη συγκυρία με την τρόικα να προβάλλεται ως ο ιδανικός μπαμπούλας που
απειλεί με τις περικοπές «την εθνική ασφάλεια και την εθνική άμυνα»!
Η απόφαση να μην παραληφθούν τα τέσσερα C-27 είναι οριστική
και απομένει η έγκρισή της από το ΚΥΣΕΑ.
Έτσι λοιπόν για μια ακόμη φορά «φταίνε οι ξένοι» και όχι οι ελληνικές
κυβερνήσεις που ουσιαστικά παίζουν το παιχνίδι των Ελλήνων και ξένων
εμπόρων-βιομηχάνων του ολέθρου. Που τελικά απαιτούν νέες θυσίες στο όνομα της
νέας Μεγάλης Ιδέας, της ΑΟΖ, της εκμετάλλευσης των ενεργειακών κοιτασμάτων και της αναβάθμισης του ρόλου της ελληνικής
άρχουσας τάξης στην Ανατολική Μεσόγειο.
Εμείς λέμε κάτι πολύ απλό: ούτε ένα ευρώ για το ΝΑΤΟ και τον ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟ,
για εξοπλισμούς και μισθοφόρους.
Την ειρήνη στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο μπορεί
να εγγυηθεί μόνο ο εργατικός διεθνιστικός μας αγώνας για τα κοινά μας
δικαιώματα. Ενάντια στις κυβερνήσεις και τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, τον Πόλεμο, τον Εθνικισμό και το Φασισμό.
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚ.
6932955437
Diktiospartakos.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου