H Σοφία ήταν από τζάκι της Μαγνησίας, τους Τοπάληδες. Ο πατέρας της Παναγιώτης είχε έρθει από την Ρουμανία αφού παντρεύτηκε την Ολλανδή Lucie van Schelle (δηλαδή Λουκία) στα 1900 και έκανε μεγάλη περιουσία στα Λεχώνια (ανατολικά του Βόλου). Ωστόσο η Σοφίκα όπως την φώναζαν οι φίλοι της, δεν ήταν κανένα κακομαθημένο που ζούσε στον πλούσιο κόσμο της. Ήταν ευαίσθητη, έδινε με την σέσουλα μεγάλα ποσά σε ιδρύματα και σε κοινωφελή έργα όπως το διδακτήριο του σχολείου Λεχωνίων και η βρύση κοντά στα παλιά ψαράδικα του Βόλου για να ποτίζονται τα ζώα.
Στα 1944, στον 3ο χρόνο της γερμανική κατοχής, η Σοφίκα ήταν 37 ετών και οργάνωνε συσσίτια για τα παιδιά της περιοχής. Ο πατέρας της Τοπάλης είχε πεθάνει εδώ και χρόνια και ζούσε το αρχοντικό τους στα Λεχώνια με την μητέρα της Λουκία βοηθώντας όσο μπορούσαν με την περιουσία τους την αντίσταση του ΕΛΑΣ από το 1943.
Την περιουσία των Τοπάληδων όμως την έβαλαν στο μάτι το καλοκαίρι του 1944 ο τοπικός Εθνικός Αγροτικός Σύνδεσμος Αντικομμουνιστικής Δράσης. Τα μπουμπούκια που υπηρετούσαν σε αυτό τον «Σύλλογο» κότσαραν ένα γαλάζιο περιβραχιόνιο ή ένα δίκοχο με τα αρχικά της οργάνωσης και ξαμολήθηκαν. Το «αγροτικός» το στρίμωξαν για δείξουν τάχα ότι δουλεύουν για τα συμφέρονται του αγροτικού κόσμου τα οποία «εξυπηρετούσαν» ξεκοιλιάζοντας Έλληνες αριστερών πεποιθήσεων και κανονίζοντας παλαιούς λογαριασμούς. Δεν πρόκειται για οργάνωση που δημιουργήθηκε για να διώξει τους Γερμανούς, τουναντίον, συνεργάστηκαν εξαιρετικά ενώ ο τραμπουκισμός τους, εκνεύριζε ακόμα και άλλους δωσίλογους συναδέλφους τους.
Έχοντας ένα τέτοιο βιογραφικό τέτοιας πάστας έξυπνοι «πατριώτες» -που η ελληνική κυβέρνηση Παπανδρέου χρησιμοποίησε μετά από λίγους μήνες εναντίον του ΕΑΜ- βάλανε στο μάτι την περιουσία των Τοπάληδων. Έτσι μια ωραία καλοκαιρινή μέρα του 1944 μπουκάρουν οι ΕΑΣΑΔίτες στο αρχοντικό και βρίσκουν την κυρία Λουκία.
Ένας πιτσιρικάς που ήταν και φίλος της οικογένειας είπε ότι ο κρετίνος επικεφαλής της οργάνωσης προσποιήθηκε αντάρτη του ΕΛΑΣ και ρώτησε την κυρά Λουκία αν έστειλαν καθόλου τρόφιμα στον ΕΛΑΣ. Η ανυποψίαστη ηλικιωμένη απάντησε ότι είχε στείλει την προηγούμενη μέρα και αμέσως την πήρανε σηκωτή. Φτιάξανε κατηγορητήριο οι κατσαπλιάδες. Λίγο μετά φτάνει και η κόρη της η Σοφία και βρίσκει στο πατρικό της την μητέρα της στα χέρια των ΕΑΣΑΔιτών. Αμέσως την συνέλλαβαν και αυτή. Τις πήγανε στον Βόλο και κει για μέρες τις σακατέψανε στο ξύλο τις καημένες για να μαρτυρήσουν που είχανε πράγματα αξίας και χρήματα κρυμμένα.
Μετά τις πήρανε δεμένες με καλώδια και τις πήγανε πίσω στα Λεχώνια. Τις περνάνε αγχόνες στο λαιμό και αρχίζουν να τραβάνε τα κεφάλια τους προς τα πάνω, στα κλαδιά της κεντρικής μουριάς τη πλατείας. Η μητέρα Σοφία άρχιζε να φωνάζει υπέρ της αντίστασης και η κόρη στο πιτσιρικά μάρτυρα να προσέχει τα υπόλοιπα παιδιά των συσσιτίων. Μαζί με την μάνα και την κόρη απαγχόνισαν και την συντοπίτισσά τους την Φιλίτσα Καλαβρού επειδή ο άνδρας της ήταν αντάρτης του ΕΛΑΣ. Μετά από του αρχικούς σπασμούς οι τρείς γυναίκες άρχισαν να κουνιούνται σαν άψυχες κούκλες με τους ΕΑΣΑΔίτες από κάτω να κουβεντιάζουν με απάθεια μεταξύ τους και να παίζουν με τα οπλάκια τους.. Ύστερα από ώρες τις ξεκρέμασαν και τις πήγανε σέρνοντας μέχρι την εκκλησία για να τις θάψουν.
Τελικά φαίνεται ότι άξιζε γι αυτούς ο κόπος. Για τις επόμενες 8 μέρες από το σπίτι μείνανε μόνο τα ντουβάρια. Γερμανοί και ΕΑΣΑΔίτες σήκωσαν χρεώγραφα δανείων σε χρυσό αξίας 60.000 αγγλικών λιρών, 2.000 χρυσές αγγλικές λίρες, χρυσά κοσμήματα και πολύτιμες πέτρες αξίας έως 8.000 χρυσών λιρών. Μαζί με αυτά πήραν σερβίτσια, έπιπλα και χαλιά. Δεν έμεινε πέτρα πάνω στην πέτρα από το πλιάτσικο διαρκείας.
Ίσως ανακουφίζει ότι ο ΕΛΑΣ εκτέλεσε τον αρχηγό των ΕΑΣΑΔ στο Κιλκίς καθώς αποχωρούσε με τους Γερμανούς στα τέλη του 1944…
Πληροφορίες από: http://anolehonia.blogspot.gr/2012/10/blog-post_27.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου