Το Υπουργείο Άμυνας της Ινδίας αποφάσισε να κάνει μία επιπλέον απευθείας αγορά αρμάτων μάχης T-90SBhishma στη Ρωσία, όπως αναφέρθηκε στα ινδικά μέσα ενημέρωσης.
Αυτό οφείλεται λόγω δυσκολιών που αντιμετωπίζει η ινδική βιομηχανία κατά την εγχώρια παραγωγή του T-90S κατόπιν άδειας. Η Ινδία απέκτησε την άδεια για την παραγωγή 1.000 T-90S ήδη από το 2004, αλλά η παραγωγική διαδικασία στην Ινδία στο Εργοστάσιο Βαρέων Οχημάτων στην Αβάντι ξεκίνησε μόνο στα μέσα του 2009, με τις πρώτες παραδόσεις το 2010. Έως το τέλος του 2013 στο εργοστάσιο συναρμολογήθηκαν 167 T-90S αντί των 300 που προβλέπονταν να παραδοθούν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου (η συνολική σύμβαση αφορά 347 κομμάτια) - δηλαδή, η μη εφαρμογή του προγράμματος ξεπέρασε το 40%.
Σύμφωνα με τα ινδικά δημοσιεύματα η αρχική κατασκευή των πρώτων 300 T-90S με άδεια στην Ινδία είχε προγραμματιστεί για την περίοδο 2006-2010, αλλά η έκδοση της άδειας καθυστέρησε λόγω των δυσκολιών με τη μεταφορά τεχνολογίας - ιδίως με την μεταφορά της τεχνολογικής τεκμηρίωσης, η μετάφραση αυτής διήρκησε έξι χρόνια, καθώς και λόγω καθυστερήσεων εκ μέρους των ρωσικών επιχειρήσεων στη μεταφορά των εγγράφων σε μια σειρά κρίσιμων συστημάτων - όπως η κατασκευή της κάνης πυροβόλων. Με τη σειρά της, η ινδική πλευρά καθυστέρησε επίσης με την εφαρμογή πιθανών εναλλακτικών λύσεων. Έτσι, η Γενική Υπηρεσία Ποιοτικής Εποπτείας του Υπουργείου Άμυνας (ή και Γενική Διεύθυνση Διασφάλισης Ποιότητας) στο Δελχί απέρριψε μια πρόταση σχετικά με την επί τόπου παραγωγή της κάνης του κύριου όπλου του T-90S, αν και νωρίτερα η τεχνολογία αυτή χρησιμοποιήθηκε στην παρασκευή της κάνης του άρματος μάχης Τ-72.
Η Ινδία το 2001 υπέγραψε την πρώτη σύμβαση για την αγορά του 124 έτοιμων T-90S παραγωγής Uralvagonzavod και για 186 κιτ συναρμολόγησής τους στο Αβάντι. Το 2004 συνήφθη μια σύμβαση για την άδεια παραγωγής 1.000 T-90S στην Ινδία. Τον Νοέμβριο του 2007 η Ινδία υπέγραψε ένα νέο συμβόλαιο για επιπλέον 124 έτοιμα T-90Sπαραγωγής Uralvagonzavod και 223 κιτ συναρμολόγησής τους στο Αβάντι. Οι παραδόσεις ολοκληρώθηκαν το 2011. Το ινδικό σχέδιο περιλαμβάνει θερμική απεικόνιση Thales Catherine, ρωσικό Kaktus K-6 ERA, ισραηλινό σύστημα κλιματισμού, αν και όλα τα άρματα μάχης σε αυτό το στάδιο δεν ενσωματώνουν τον ίδιο εξοπλισμό.
Το θέμα της απουσίας του κλιματισμού, εκτός από την ταλαιπωρία του πληρώματος, επηρέασε την «απόδοση του συστήματος ελέγχου πυρός, την συσκευή θερμικής απεικόνισης και τους μηχανισμούς εκτόξευσης των πυραύλων, λόγω της παρατεταμένης έκθεσής τους στην ζέστη και τη σκόνη».
Ο Ινδικός Στρατός θέλει να εντάξει συνολικά σε υπηρεσία περί τα 657 Τ-90S με χρονικό ορίζοντα το 2020, έχοντας εγκρίνει την ανάπτυξη έξι συνταγμάτων T-90S στα κινεζικά σύνορα για να ενισχύσει τις ορεινές μεραρχίες πεζικού, για τις οποίες χρειάζεται περίπου 350 νέα T-90S. Μια ταξιαρχία θα αναπτυχθεί στο Λαντάκ και μια άλλη στην Βεγγάλη. Αυτό είναι σε απάντηση της ανάπτυξης κινεζικών σχηματισμών βαρέων τεθωρακισμένων στο Λαντζού και δύο τεθωρακισμένων ταξιαρχιών στο Χιενγκντού.
Άλλα άρματα μάχης σε υπηρεσία στην Ινδία
Η Ινδία αποφάσισε νωρίτερα να προμηθευτεί το ρωσικό T-90S λόγω των απογοητευτικών καθυστερήσεων με το σχέδιο του εγχώριου προγράμματος Arjun. Αυτό το σχέδιο από την Οργάνωση Αμυντικής Έρευνας και Ανάπτυξης υπερέβη σημαντικά τον προϋπολογισμό και ήταν πολύ πίσω από το χρονοδιάγραμμα, πριν πραγματοποιηθεί η απρόθυμη αποδοχή από τον Ινδικό Στρατό το 2004.
Εκείνη την εποχή ο Ινδικός Στρατός συμφώνησε να λάβει 124 Arjun, αλλά και το συγκριτικό τεστ έναντι των T-90S το 2010 έδειξε πολλές αδυναμίες για το σχέδιο. Δύο ταξιαρχίες Arjun είναι σε λειτουργία. Ακόμα χρειάζονται βελτιώσεις: Tο Arjun Mk.II παρουσιάζεται με τουλάχιστον 93 τροποποιήσεις, όπως παρεμβολείς υπερύθρου, περισκόπιο αρχηγού, νυχτερινή όραση, ERA, όπλο αεράμυνας, σύστημα πλοήγησης, βελτιωμένη ανίχνευση και η ικανότητα του 120 χιλιοστών πυροβόλου να εξοπλίζεται με πύραυλο LAHAT. Μερικά από τα 124 Arjun Mk.II παραγγέλθηκαν τον Αύγουστο 2010 και τα πρώτα ήταν να ενταχθούν σε υπηρεσία το αργότερο το 2015. Οι δοκιμές ανάπτυξης του Mk.II ξεκίνησαν τον Ιούνιο του 2012. Το 66-τονο Mk.II είναι βαρύτερο γι 'αυτό θα τροφοδοτείται από ένα εγχώριο κινητήρα ισχύος 1.500 ίππων.
Η Οργάνωση Αμυντικής Έρευνας και Ανάπτυξης είχε διεξάγει μελέτες σκοπιμότητας σχετικά με ένα 50-τονο μελλοντικό άρμα μάχης ως αντικαταστάτη για το T-72M1 Ajeya. Ωστόσο, οι πρόσφατες εκθέσεις δείχνουν ότι η τεχνολογία δεν έχει εξελιχθεί αρκετά γρήγορα για ένα νέο σχέδιο. Αντ 'αυτού, οι Ινδοί επικεντρώνονται στις νεότερες εκδόσεις Arjun (Mk.III), όπως και στο να μειώσουν το βάρος του.
Ο πυρήνας του στόλου των αρμάτων μάχης της Ινδίας είναι περίπου 1.900 T-72M1 Ajeya. Το πρόγραμμα Rhino αφορά την αναβάθμιση των T-72, και μία από τις σημαντικότερες βελτιώσεις είναι η εγκατάσταση μιας συσκευής θερμικής απεικόνισης (Thermal Imaging Standalone System - TISAS) για το FCS αν και δεν υπάρχει επιβεβαίωση ότι η Ινδία επέλεξε ποτέ έναν προμηθευτή. Όλα τα άρματα δεν αναβαθμίζονται στον ίδιο βαθμό, έτσι κι αλλιώς ο στόλος είναι να ξεκινήσει να αντικαθίσταται από το 2020. Ωστόσο, ένα πλήρες βελτιωμένο Ajeya θα περιλαμβάνει ένα νέο FCS, επικοινωνίες Tadiran, σύστημα ευθυγράμμισης MRS (Muzzle Reference System), γυροσκοπικό σύστημα πλοήγησης, αναβαθμισμένη σταθεροποίηση πυροβόλου, ERA, σύστημα προειδοποίησης λέιζερ και ντιζελοκινητήρα PZL-Wola S-1000 1000 ίππων.http://www.defencenews.gr/index.php/diafora/138-2014-09-29-18-33-46/1117-i-india-promitheyetai-perissotera-t-90s-apeftheias-apo-tin-rosia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου