Οι συγκρούσεις στην Αν. Ουκρανία γίνονται ολοένα και σφοδρότερες. Οι υποστηριζόμενοι από τη Ρωσία αυτονομιστές χρησιμοποιούν προηγμένα ρωσικά όπλα, κερδίζοντας έδαφος.Παρόλα αυτά ο Βλαντιμίρ Πούτιν εξακολουθεί να επιμένει πως δεν έχει καμία ανάμιξη στον πόλεμο αυτό, παρά τις απτές αποδείξεις που υπάρχουν. Ο Πούτιν αρκείται να δηλώσει πως οι αυτονομιστές παλεύουν για αυτονομία από την κυβέρνηση του Κιέβου που έχει εγκαταστήσει η CIA.
Ο Πούτιν έχει ανάγκη την επιθετική ρητορική. Με την οικονομική καταστροφή να πλησιάζει στη Ρωσία, λόγω των δυτικών κυρώσεων και της πτώσης της τιμής του πετρελαίου, θεωρεί πως η απειλή ενός πολέμου θα κρατήσει όρθιο το καθεστώς του. Έτσι ο ρωσικός λαός πληρώνει, πραγματικά, υψηλό τίμημα από την προσάρτηση της Κριμαίας.
Ο Πούτιν βασίζεται στις εναντίον του δυτικές κυρώσεις για να συσπειρώσει τους Ρώσους, λέγοντας πως είναι πατριωτικό τους καθήκον να τον στηρίξουν, όπως όντως κάνουν, δίνοντάς του ποσοστά δημοφιλίας 80%. Ο Πούτιν έχει δημιουργήσει την εικόνα του επιδεικνύοντας πυγμή και αναλαμβάνοντας τον πλήρη έλεγχο της Ρωσίας και των δράσεών της. Το “πολεμικό μένος” του Πούτιν θα μπορούσε υποχωρήσει αν η Δύση αποδεχόταν την ρωσική προσάρτηση της Κριμαίας. Κάτι τέτοιο όμως δεν είναι πιθανό. Η ρωσική κίνηση στην Κριμαία καταπατά όλους τους διεθνείς κανόνες. Το να εμφανίζεται, όμως, ως θύμα, της Δύσης, εξυπηρετεί, τελικά, τον Πούτιν.
Ο Πούτιν ήταν απών από την επέτειο για τα 70 χρόνια από την απελευθέρωση του Άουσβιτς, αγνοώντας τους ξένους ηγέτες. Αντί αυτού πραγματοποίησε δικές του εκδηλώσεις στη Μόσχα, υπό τις επευφημίες του πλήθους, καταγγέλλοντας την αγνωμοσύνη της Δύσης στις ρωσικές θυσίες κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Πούτιν επίσης ήταν απών από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός. Απέστειλε αξιωματούχους του, οι οποίοι είχαν ως αποστολή την προκαλέσουν ακόμα περισσότερη σύγχυση. Ο ένας Ρώσος αξιωματούχος μιλούσε για συναίνεση και ο άλλος υπερασπιζόταν τις ενέργειες Πούτιν.
Ο ένας αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Αρκάντι Ντβόρκοβιτς, μίλησε για μια “θετική στροφή”, όσον αφορά τις σχέσεις Ρωσίας- Δύσης, λόγω της επιθυμίας της Μόσχας να σταθεροποιηθεί η κατάσταση στην Ουκρανία και σε όλο τον κόσμο.Ο άλλος αντιπρόεδρος, ο Ιγκόρ Σουβάλοφ, κατηγόρησε τη Δύση για τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, λέγοντας πως η Δύση επιθυμεί την πτώση του Πούτιν. Είπε ακόμα πως οι Ρώσοι είναι έτοιμοι να υποστούν θυσίες – οικονομικές και στρατιωτικές – για χάρη του προέδρου τους.
Το Κρεμλίνο όμως διαχέει ακόμα περισσότερη σύγχυση. Από τη μια πλευρά κάνει λόγο για την ανάγκη διαπραγματεύσεων για την αποκλιμάκωση της ουκρανικής κρίσης και από την άλλη στέλνει στην Αν. Ουκρανία 9.000 Ρώσους στρατιώτες και 500 τεθωρακισμένα. Επίσης, στον τελικό, όπως αποδείχθηκε, γύρω συνομιλιών στη Λευκορωσία, ήταν οι αυτονομιστές που εγκατέλειψαν το τραπέζι των διαπραγματεύσεων και αμέσως μετά εξαπέλυσαν μεγάλης κλίμακας επίθεση στην ευρύτερη περιοχή της Μαριούπολης, η κατάληψη της οποίας θα επιτρέψει στη Μόσχα την εύκολη κατάληψη, από τη Ρωσία, της περιοχής βόρεια της Κριμαίας.
Και είναι απίθανο, αναφέρουν αναλυτές, η όλη στάση των αυτονομιστών να αποτελεί δική τους πρωτοβουλία. Σύμφωνα με τους ίδιους, ο Πούτιν, αντιδρά με ασύμμετρο τρόπο σε κάθε πίεση που δέχεται. Η αποστολή ρωσικών στρατευμάτων, η αντιδυτική ρητορική και η φονική επίθεση στη Μαριούπολη, ήταν η απάντηση στη δήλωση της Γερμανίδας καγκελαρίου Μέρκελ, η οποία κατηγόρησε τη Ρωσία ότι υπονομεύει την ουκρανική εθνική κυριαρχία.
Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, ο Πούτιν επιθυμεί, η ΕΕ και οι ΗΠΑ, να νιώσουν, όσο το δυνατό, απειλούμενοι από έναν μεγαλύτερης κλίμακας πόλεμο με τη Ρωσία, ώστε να τους σύρει σε συνομιλίες μαζί του. Αν οι συνομιλίες αυτές αποτύχουν, ο Πούτιν, επιθυμεί να κάνει τη Δύση να πιστέψει ότι δεν έχει άλλη επιλογή από το να επεκταθεί στρατιωτικά.
Άλλοι αναλυτές αναφέρουν ότι ο Πούτιν, στην πραγματικότητα, ενδιαφέρεται για διαπραγματεύσεις και όχι για πόλεμο. Στέλνοντας τους αυτονομιστές να καταλάβουν περισσότερο έδαφος στην Ουκρανία, ο Πούτιν, θεωρούν, επιθυμεί να χρησιμοποιήσει τις επιτυχίες τους αυτές ως διαπραγματευτικό χαρτί, υποχρεώνοντας το Κίεβο να αποδεχτεί την ομοσπονδοποίηση της Ουκρανίας, ίσως και να αποδεχτεί την κατάπαυση του πυρός και να πάψει να επιζητεί την ένταξή της στο ΝΑΤΟ.
Η Δύση, σε κάθε περίπτωση, πρέπει να συνεχίσει τις επαφές με τον Πούτιν, καθώς η Ρωσία μπορεί να έχει θετικό ρόλο σε άλλες θερμές περιοχές του πλανήτη. Αυτό θα έχει ρόλο στη μη επιβολή νέων κυρώσεων κατά της Ρωσία, η οικονομία της οποίας δεν θα επιβιώσει από νέα οικονομική επίθεση. Υπάρχουν ήδη μαζικές απολύσεις και η λαϊκή δυσαρέσκεια αυξάνεται και απειλεί το καθεστώς Πούτιν.
Η αυτονομαζόμενη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντόνετσκ έχει παίξει τον ρόλο της, αποσταθεροποιώντας την Ουκρανία. Ωστόσο η δράση των εκεί αυτονομιστών, από την κατάρριψη του μαλαισιανού Boeing μέχρι τον βομβαρδισμό της Μαριούπολης και των θάνατο δεκάδων αμάχων, έχει προκαλέσει δυσαρέσκεια εναντίον τους ακόμα και στη Ρωσία.
Φαίνεται, τελικά, πως η διαφορετική ρητορική των διαφόρων Ρώσων αξιωματούχων, αποτελεί τακτική κίνηση του Κρεμλίνου, ώστε να προκληθεί σύγχυση. Και όλα αυτά ενισχύουν απλώς την εικόνα του Πούτον, του ηγέτη που έχει όλες τις απαντήσεις.
Πηγή: Reuters
Απόδοση-Επιμέλεια: On Alert
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου