Η πολιτική των ΗΠΑ στο Ιράκ- σύντομο σχόλιο του Νοάμ Τσόμσκι

από το DemocrasyNow

Καθώς το Ιράκ ετοιμάζεται να εξαπολύσει μια νέα στρατιωτική επιχείρηση προκειμένου να ανακαταλάβει την πόλη της Tirkit από το αυτοαποκαλούμενο Ισλαμικό Κράτος, χιλιάδες Ιρακινές δυνάμεις και μαχητές της πολιτοφυλακής έχουν συγκλίνει στην πόλη Samarra προκειμένου να χτυπήσουν σε κοντινή απόσταση οχυρά του ISIS. Οι ΗΠΑ, αναμένεται να παράσχουν εναέρια βοήθεια ως μέρος των συνεχιζόμενων βομβαρδισμών. Η επίθεση έρχεται καθώς ο Ιρακινός στρατός ετοιμάζεται για μια μεγάλη επιχείρηση- με τη βοήθεια των ΗΠΑ προκεiμενου να ανακαταλάβει τη Μοσούλη από το ISIS τις επόμενες εβδομάδες.

 Το ISIS ‘’ είναι ένα από τα αποτελέσματα της Αμερικανικής επίθεσης ”με βαριοπούλα” σε μια πολύ ευάλωτη κοινωνία, η οποία προκάλεσε σεκταριστικές συγκρούσεις που δεν υπήρχαν’’ αναφέρει ο Noam Chomsky. ‘’Είναι δύσκολο να δούμε πως το Ιρακ μπορεί να επανενωθεί σε αυτό το σημείο. Έχει καταστραφεί από τις Αμερικάνικες κυρώσεις, τον πόλεμο, τις θηριωδίες που ακολούθησαν μετά από αυτόν. Η τρέχουσα πολιτική, ό,τι κι αν είναι, είναι απίθανο αν μπορεί ακόμα και ένα λευκοπλάστ να βάλει σε καρκίνο..’’

Δημοσιογράφος:  Νόαμ θα ήθελα να σε ρωτήσω για το ISIS. Τα μεγάλα νέα είναι πως το Ιρακ σχεδιάζει μια μεγάλη επίθεση προκειμένου να ανακαταλάβει τη Μοσούλη. Αυτή τη στιγμή εξαπολύει επιθέσεις προκειμένου να ανακαταλάβει την Τirkit με την βοήθεια των ΗΠΑ. Η ερώτηση μου αφορά την αποτελεσματικότητα της Αμερικανικής στρατηγικής. Μέχρι πιο σημείο οι ΗΠΑ περιορίζονται από τις ίδιες της πολιτικές τους, με όρους αποτελεσματικότητας στον πόλεμο εναντίον του ISIS, περιορισμοί που αφορούν τους δεσμούς τους με τη Σαουδική Αραβία και την άρνησή της να συνεργαστεί με το Ιραν και ομάδες όπως η Χεζμπολάχ, που αποδείχτηκαν αποτελεσματικές στον πόλεμο κατά του ISIS.

Νοαμ Τσόμσκι: Ο Πάτρικ Κόκμπερν, που έχει κάνει την καλύτερη, με διαφορά, δουλειά πάνω σε αυτό το θέμα, περιγράφει την πολιτική των ΗΠΑ ως η στρατηγική της ‘’Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων’’. Οι ΗΠΑ θέλουν να καταστρέψουν το ISIS, αλλά αντιμάχονται κάθε δύναμη που το πολεμά. Έτσι, το βασικό κράτος που πολέμησε το ISIS είναι το Ιράν. Το Ιραν υποστήριξε την Ιρακινή κυβέρνηση, την Σιιτική κυβέρνηση. Αλλά το Ιράν είναι, ξέρετε, στην λίστα των εχθρών μας. Πιθανώς, οι κύριες δυνάμεις εδάφους που πολεμούν το ISIS είναι το PKK και οι σύμμαχοί του, οι οποίοι είναι στη λίστα τρομοκρατών των ΗΠΑ. Αυτές οι δυνάμεις είναι τόσο στο Ιράκ όσο και στη Συρία. Η Σαουδική Αραβία, ο κύριος σύμμαχός μας, μαζί με το Ισραήλ, είναι και οι δυο, παραδοσιακά και για πολύ καιρό, οι βασικοί χρηματοδότες του ISIS και παρόμοιων ομάδων- όχι απαραίτητα η κυβέρνηση, πλούσιοι Σαουδάραβες, άλλοι άνθρωποι στα Εμιράτα- Αλλά δεν είναι μόνο ο χρηματοδότης (εννοεί τη Σαουδική Αραβία), αλλά και η ιδεολογική πηγή. Η Σαουδική Αραβία είναι αφοσιωμένη και κυριαρχείται από μια εξτρεμιστική φονταμενταλιστική έκδοση του Ισλαμ: Το Δόγμα του Γουαχάμπι. Και το ISIS είναι μια ..εξτρεμιστική έκφραση του δόγματος αυτού. Η Σαουδική Αραβία είναι ένα ιεραποστολικό Κράτος. Ιδρύει σχολεία, τεμένη, διαδίδει την ριζοσπαστική ισλαμική της έκδοση. Έτσι, αυτή είναι ο σύμμαχός μας. Οι εχθροί μας είναι αυτοί που πολεμούν το ISIS. Και κάπως πιο περίπλοκο από αυτό που μόλις περιέγραψα.

Το ISIS είναι ένα τερατούργημα. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία για αυτό. Όμως, δεν εμφανίστηκε από το πουθενά. Είναι ένα από τα αποτελέσματα της Αμερικάνικης επίθεσης ”με βαριοπούλα” στην πολύ ευάλωτη κοινωνία του Ιράκ η οποία προκάλεσε σεκταριστικές συγκρούσεις που δεν υπήρχαν πριν. Έγιναν πολύ βίαιοι. Η βία των ΗΠΑ χειροτέρεψε τα πράγματα. Γνωρίζουμε όλοι τα εγκλήματα. Μέσα από αυτό προέκυψε πολύ βία, δολοφονικές δυνάμεις, το ISIS είναι μια από αυτές. Αλλά και οι Σιίτικες πολιτοφυλακές δεν είναι πολύ διαφορετικές.΄Οταν επιχειρούν είναι αυτού του είδους. Όταν λένε πως ο Ιρακινός στρατός επιτίθεται, είναι πιθανών, κυρίως οι Σιίτικες πολιτοφύλακες με τον Ιρακινό στρατό στο φόντο. Εννοώ, ο τρόπος που ο Ιρακινός στρατός κατέρρευσε είναι ένα αξιοσημείωτο στρατιωτικό γεγονός. Ένας στρατός των, νομίζω, 350 χιλ ανθρώπων, βαριά οπλισμένων και εκπαιδευμένων από τις ΗΠΑ για δέκα χρόνια. Μερικές χιλιάδες ανταρτών εμφανίστηκαν και άρχισαν να τρέχουν. Πρώτα έφυγαν οι στρατηγοί. Και οι στρατιώτες αφού δεν ήξεραν τι να κάνουν, έφυγαν μετά από αυτούς.

Λοιπόν, τώρα, αυτή η κατάσταση είναι βασικά το αποτέλεσμα. Είναι δύσκολο να πει κανείς πως το Ιρακ μπορεί ακόμα να ενωθεί σε αυτό το σημείο. Είναι κατεστραμμένο από τις Αμερικάνικες κυρώσεις, τον πόλεμο και τις θηριωδίες που τον ακολούθησαν.  Η τρέχουσα πολιτική, ό,τι κι αν είναι, είναι απίθανο αν μπορεί ακόμα και ένα λευκοπλάστ να βάλει σε καρκίνο.

http://www.provo.gr/h-politikh-twn-hpa-sto-iraq/