Με την κατασκευή μεγάλων αεροπλανοφόρων που θα μεταφέρουν πάνω από 100 αεροσκάφη, η Ρωσία θα μπορούσε να θέσει υπό αμφισβήτηση την παγκόσμια τάξη, της οποίας ηγούνται οι Ηνωμένες Πολιτείες, λέει η αμερικανική έκδοση του περιοδικού Newsweek.
Ένα από τα κύρια εργαλεία των Ηνωμένων Πολιτειών στην προβολή ισχύς είναι ο στόλος των αεροπλανοφόρων: Επί του παρόντος, οι ΗΠΑ έχουν 11 αεροπλανοφόρα που μπορούν να μεταφέρουν επί του σκάφους περισσότερα από 70 αεροσκάφη. Τα αεροπλανοφόρα έχουν συμμετάσχει σε όλες σχεδόν τις ένοπλες συγκρούσεις που έλαβαν μέρος οι Ηνωμένες Πολιτείες από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά.
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η Σοβιετική Ένωση είχε επίσης το δικό της στόλο αεροπλανοφόρων, αλλά τώρα στην κατοχή του ρωσικού στόλου βρείσκεται μόνο ένα - «Ναύαρχος Κουζνέτσοφ». Λαμβάνοντας υπόψη τα νέα εξοπλιστικά προγράμματα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, , στο πλαίσιο των οποίων θα αναπτυχθούν νέα πυρηνοκίνητα υποβρύχια, αεροσκάφη και τεθωρακισμένα οχήματα, δεν θα πρέπει να αποτελεί καμία έκπληξη το γεγονός ότι η Ρωσία θέλει να ναυπηγήσει το δικό της αεροπλανοφόρο.
Το άμεσο κόστος της κατασκευής του θα είναι αστρονομικό, και το άρθρο στην αμερικανική έκδοση Newsweek αμφιβάλει για το αν αξίζει τον κόπο, γιατί η εξωτερική πολιτική της Ρωσίας επικεντρώνεται στην αντιμετώπιση των περιφερειακών θεμάτων, στα οποία δεν απαιτείται η παρουσία αεροπλανοφόρων. «Ενώ η Ρωσία ενδέχεται να μετατοπίσει το επίκεντρο της εξωτερικής πολιτικής της με τέτοιο τρόπο ώστε να παρέχεται μια πιο μεγάλης κλίμακας παγκόσμια παρουσία, μια τέτοια αλλαγή θα απαιτούσε μια σημαντική οικονομική και πολιτική τροπολογία».
Ένα από τα κύρια προβλήματα, εκτός από το κόστος του αεροπλανοφόρου, θα είναι να βρεί τις στρατιωτικές βάσεις και τα λιμάνια για το αεροπλανοφόρο της, εκτός της σφαίρας επιρροής της Ρωσίας. Προς το παρόν, η Ρωσία έχει μόνο μία τέτοια στρατιωτική βάση - στη Συρία, αλλά η κυβέρνηση στην Μόσχα εργάζεται για μια λύση στο πρόβλημα. Σε μια προσπάθεια να διορθωθεί αυτή η ανεπάρκεια, η Ρωσία διαπραγματεύεται με την Αλγερία, την Κούβα, την Κύπρο, τηΝικαράγουα, τις Σεϋχέλλες, τη Σιγκαπούρη, τη Βενεζουέλα και Βιετνάμ όσον αφορά την πρόσβαση στις δικές τους ναυτικές βάσεις. Η χρήση «ναυτικών βάσεων ως ενδιάμεσες στάσεις για μια ομάδα μάχης αεροπλανοφόρων, ωστόσο, ενδέχεται να απαιτεί σημαντικές επενδύσεις».
Με τη ναυπήγηση ενός νέου αεροπλανοφόρου «η Ρωσία θα προσπαθήσει να αμφισβητήσει την παγκόσμια τάξη», - καταλήγει ο Αμερικανός δημοσιογράφος.
Το νέο ρωσικό αεροπλανοφόρο;
Σύμφωνα με την εφημερίδα Izvestia, αναφερόμενη στη Διοίκηση του Ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού, το σχέδιο βασίζεται στην τεχνολογία της δεκαετίας του 1980.
«Μας προσέφεραν ουσιαστικά ένα παλιό σοβιετικό αεροπλανοφόρο - Ulyanovsk (Project 1143.7), το οποίο δεν κατασκευάστηκε ποτέ, λόγω της κατάρρευσης της ΕΣΣΔ. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 ήταν ένα σύγχρονο αεροπλανοφόρο, αποτελώντας την κατάλληλη απάντηση στην αμερικανική κλάσση Νimitz, και σήμερα είναι κυριολεκτικά του τελευταίου αιώνα», - εξήγησε η πηγή στην εφημερίδα Izvestia.
Το 2020, όταν το πρώτο πυρηνοκίνητο ρωσικό αεροπλανοφόρο ξεκινήσει με τη λειτουργία, οι ΗΠΑ θα διαθέτουν ήδη την τελευταία σειρά αεροπλανοφόρου κλάσσης Gerald Ford, το οποίο είναι σχεδόν διπλάσιο από το προτεινόμενο πλοίο των σχεδιαστών στην Αγία Πετρούπολη.
Επιπλέον, το ρωσικό αεροπλανοφόρο αναμένεται να είναι πολύ ορατό στο ραντάρ του εχθρού, ενώ απουσιάζει η τεχνολογία ενός ηλεκτρομαγνητικού καταπέλτη, με τον οποίο διεκολύνεται η απονήωση των αεροσκαφών από το κατάστρωμα του πλοίου. Αντ 'αυτού, το «νεότερο αεροπλανοφόρο » προτείνεται με τον κλασικό καταπέλτη τεχνολογίας ατμού, ο οποίος είναι πάρα πολύ αργός.
Ο καταπέλτης τεχνολογίας ατμού είναι ένα άγκιστρο που έλκει το αεροσκάφος μέσα από την ειδική μόνιμη εσοχή κατά μήκος του καταστρώματος πτήσεων. Η λειτουργία του βασίζεται σε φιάλες συμπιεσμένου ατμού που μετά την ενεργοποίησή τους κινούνται με ταχύτητα εντός ενός εσωτερικού αγωγού υπό το κατάστρωμα πτήσεων, όπου καταλήγουν στο τέλος της διαδρομής σε υδραυλικό αμορτισέρ που αποτελεί και την πέδηση αυτών. Κατά την πέδηση, ο συρόμενος τροχός του αεροσκάφους απελευθερώνεται από το άγκιστρο. Ο καταπέλτης τεχνολογίας ατμού θεωρείται σήμερα επικίνδυνος λόγω του συστήματος των ατμολεβήτων, το οποίο απουσιάζει από τον ηλεκτρομαγνητικό καταπέλτη, ο οποίος παράλληλα προσφέρει σημαντικές βελειώσεις στην επιτάχυνση.
Επιπλέον, απουσιάζει ένα υπόστεγο για τα αεροσκάφη εναέριας έγκαιρης προειδοποίησης (AEW) - ένα υποχρεωτικό στοιχείο των σύγχρονων αεροπλανοφόρων.
Η φάση σχεδιασμού για το υποψήφιο πυρηνοκίνητο αεροπλανοφόρο για το Ρωσικό Ναυτικό θα ολοκληρωθεί το 2018. Η κατασκευή του πλοίου αναμένεται να ξεκινήσει το 2018. Προηγουμένως είχε θεωρηθεί ότι ο τεχνικός σχεδιασμός του πλοίου θα είναι έτοιμος μέχρι το 2014. Σύμφωνα με τα ανακοινωθέντα σχέδια του Ρωσικού Ναυτικού, η Ρωσία θα διαθέτει το 2027 δύο ομάδες μάχης αεροπλανοφόρων, η μία στον Βόρειο Στόλο και η άλλη στον Στόλο του Ειρηνικού.
Επί του παρόντος, δέκα χώρες στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Βραζιλίας και της Ταϊλάνδης, έχουν αεροπλανοφόρα. Η πρώτη σκιαγράφηση ενός Σοβιετικού «πλωτού αεροδρομίου» εμφανίστηκε το 1943, αλλά το πρώτο σοβιετικό αεροπλανοφόρο ναυπηγήθηκε μόλις το 1972. Οι Σοβιετικοί είχαν στα χέρια τους από το 1945 ένα από τα περισσότερα προηγμένα αεροπλανοφόρα της εποχής - το αεροπλανοφόρο του Χίτλερ. Τελικά το βύθισαν.
«Ναύαρχος Κουζνέτσοφ»
Το αεροπλανοφόρο «Ναύαρχος Koυζνέτσοφ» είναι ένα »καταδρομικό πλοίο υποστήριξης αεροσκαφών» που χρησιμεύει ως η ναυαρχίδα του Ρωσικού Ναυτικού. Αρχικά ήρθε σε υπηρεσία στο Σοβιετικό Ναυτικό, και επρόκειτο να είναι το κύριο σκάφος της κατηγορίας του, αλλά το μόνο άλλο πλοίο της κατηγορίας του, το Varyag, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ για τους Σοβιετικούς - έγινε το πρώτο αεροπλανοφόρο της Κίνας.
Το αεροπλανοφόρο ήταν το αποτέλεσμα της ναυπήγησης του Project 1143.5 του ναυπηγείου Νικολάγιεφ στη Μαύρη Θάλασσα και ολοκληρώθηκε το 1985. Το πλοίο φέρει το όνομα του Σοβιετικού Υπουργού Ναυτικού του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, Νικολάι Κουζέντσοφ Γερασίμοβιτς.
Oι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών εντόπισαν για πρώτη φορά τις προετοιμασίες για την κατασκευή του πλοίου στα τέλη του 1979. Η πρώτη δημόσια προβολή του εν λόγω πλοίου ήρθε με τη διαρροή «Φωτογραφίες Mόρισον» που ήταν η πρώτη πραγματική ματιά για το ευρύτερο κοινό. Σήμερα, δεν χρειάζονται άλλο οι μυστικές υπηρεσίες για να παρέχουν φωτογραφίες του ρωσικού αεροπλανοφόρου.
Σε αντίθεση με τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα, το «Ναύαρχος Koυζνέτσοφ» δεν έχει σχεδιαστεί ως μια πλατφόρμα για τις επιθέσεις στο έδαφος του εχθρού ή στις ναυτικές δυνάμεις του, αλλά ως συνοδό πλοίο για τα πυρηνικά υποβρύχια και πολεμικά πλοία. Τα μαχητικά αεροσκάφη έχουν ως κύρια αποστολή την προστασία του στόλου κατά των εχθρικών αεροσκαφών. Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, πρόσθετα συστήματα έχουν εγκατασταθεί για να μπορεί να εκτελεί και άλλες αποστολές. Παρ 'όλα αυτά, η άμυνα κατά εχθρικών αεροσκαφών και πλοίων συνεχίζει να είναι η κύρια αποστολή του.
Η ομάδα συνοδεία του είναι συνήθως ένα καταδρομικό κλάσσης Slawa, δύο αντιτορπιλικά κατηγορίας Sowremenny, δύο υποβρύχια κλάσσης Udaloy, δύο υποβρύχια κλάσσης Akula και ένα υποβρύχιο κατηγορίας Oscar ΙΙ.
Το αεροπλανοφόρο έχει συνολικό εκτόπισμα πάνω από 60.000 τόνους και μήκος 306,5 μέτρα. Αναπτύσει μέγιστη ταχύτητα από 32 κόμβους, μια εμβέλεια από 15.700 χιλιόμετρα, και μπορεί να παραμείνει στη θάλασσα έως και 45 ημέρες. Το πλοίο διαθέτει 7 καταστρώματα και 2 πλατφόρμες, 5 διαμερίσματα πρόωσης, μια 150 μέτρων μήκους αποθήκη, 6 μαγειρεία, 1 εστιατόριο.Η συνολική έκταση του πάνω καταστρώματος είναι 14.700 τετραγωνικά μέτρα. Στην κύρια αποθήκη του πλοίου μπορεί να δει κάποιος έναν 25-τονο γερανό, τέσσερα φορτηγά για μεταφορές, πυροσβεστικά οχήματα και όχημα εκαθάρρισης χιονιού.
Τα κύρια αεροσκάφη σταθερής πτέρυγας στο ρωσικό αεροπλανοφόρο είναι τα πολλαπλού ρόλου Sukhoi Su-33. Μπορούν να εκτελέχουν αποστολές αεροπορικής υπεροχής, άμυνα του στόλου, αποστολές εναέριας υποστήριξης και μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για την άμεση υποστήριξη μιας αμφίβιας επίθεσης, αναγνώρισης και εξαπόλυσης θαλάσσιων ναρκών. To αεροπλανοφόρο μπορεί επίσης να μεταφέρει ελικόπτερα Kamov Ka-27 και Kamov Ka-27S, για αποστολές ανθυποβρυχιακού πολέμου, έρευνας και διάσωσης, καθώς και για μεταφορές μικρών φορτίων. Το αεροπλανοφόρο μπορεί να μεταφέρει συνολικά μέχρι 14 Su-33, έως και 4 Su-25UTG και έως 16 Ka-27. Τα αεροσκάφη επισκέπτονται το πλοίο πολύ λίγες φορές.
Το «Ναύαρχος Koυζνέτσοφ» έχει ένα βαρύ οπλισμό αυτοάμυνας που αποτελείται από οκτώ πυροβόλα AK-630 30 χιλιοστών, οκτώ σουίτες Kashtan (CIWS), δώδεκα πυραύλους Κρουζ P-700 κατά πλοίων, δεκαοχτώ συγκροτήματα 3K95 (ναυτική παραλλαγή του TOR-M1) καθώς και εκτοξευτές πυραύλων τύπου RBU-12000 UDAV-1 ASW.
Το «Ναύαρχος Koυζνέτσοφ» υποβάλεται σε σημαντικές εργασίες επισκευής και εκσυγχρονισμού στο ναυπηγείο Σεβερόντβινσκ Σεβμας. Οι τροποποιήσεις φημολογείται ότι θα περιλαμβάνουν την αντικατάσταση του απαρχαιωμένου ηλεκτρονικού εξοπλισμού και των ηλεκτρονικών αισθητήρων, την προσθήκη ενός νέου πυραυλικού συστήματος, την αύξηση της μεταφορικής του ικανότητας, για να αυξηθεί ο αριθμός των αεροσκαφών που δύναται να μεταφέρει. Είναι συνεπώς πιθανό ότι στο αεροπλανοφόρο θα εγκατασταθούν καταπέλτες για να υποστηρίξουν καλύτερα την διαδικασία απονήωσης αεροσκαφών, σήμερα χρησιμοποιεί τεχνολογία STOBAR, όπως και είναι πιθανό να αντικατασταθεί η προβληματική ατμομηχανή με μια πιο αποτελεσματική εναλλακτική λύση.http://defencenews.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου