Τελικά, Ποιος, Γιατί και Υπερασπίζοντας Ποια Συμφέροντα θα βγάλει πρώτος τα τανκς στους δρόμους

 Μάρτιν Σουλτς: Η Ελλάδα χρειάζεται Στρατιωτική Κυβέρνηση που θα ελέγχεται από την Ευρώπη

Για άλλο ένα Σαββατοκύριακο, τα καθεστωτικά μέσα μας προειδοποιούν για τον Κίνδυνο Πραξικοπήματος!

H επιχείρηση καλλιέργειας φόβου για να περάσει η μνημονιακή πολιτική, που άρχισε πριν από 5 χρόνια. όχι μόνο συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό, αλλά εμπλουτίζεται με την απειλή Πραξικοπήματος, ολοένα συχνότερα. Είναι χαρακτηριστικό το άρθρο με τίτλο «Τι αποκαλύπτει η «μαύρη βίβλος» του Grexit» της Ελένης Βαρβιτσιώτη στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (19/7/2015).

Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η αρθρογράφος, συντεταγμένη με την προπαγανδιστική κατεύθυνση του καθεστωτικού μέσου, πλέον της μνημονιακής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και του ευρωπαϊκού κατεστημένου όχι μόνο επιχειρεί να διαμονοποιήσει κάθε άλλη πολιτική προοπτική, ενημερώνοντας ότι αυτή θα καταλήξει σε GREDIX που θα βγάλει τα τανκς στους δρόμους (σύμφωνα με διαρροή-βαρύγδουπο κουτσομπολιό), αλλά μας θυμίζει ταυτόχρονα ότι η πορεία εφαρμογής του Μνημονίου είναι ένας πολύχρονος μονόδρομος στρωμένος με αγκάθια, εμπλουτισμένος με επίκαιρους κάθε φορά εκβιασμούς.

Διαβάζουμε λοιπόν:   «Στον 13ο όροφο του κτιρίου Βerlaymont στις Βρυξέλλες, λίγα μέτρα από το γραφείο του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, φυλάσσεται σε ειδικό δωμάτιο ασφαλείας και μέσα σε ένα χρηματοκιβώτιο το σχέδιο της εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Εκεί, σε έναν πολυσέλιδο τόμο, που γράφτηκε σε λιγότερο από έναν μήνα από 15μελή ομάδα της Κομισιόν, απαντώνται ερωτήματα για το πώς θα αντιμετωπιστεί μια τέτοια έξοδος, περιλαμβάνοντας, όσο σοκαριστικό και αν ακούγεται, ακόμα και το ενδεχόμενο της εξόδου της χώρας από τη Συνθήκη Σένγκεν, καθώς δεν θα οδηγείτο μόνο εκτός ευρώ αλλά και εκτός Ε.Ε. Η Ελλάδα μπορεί να ξέφυγε την περασμένη εβδομάδα από τον άμεσο κίνδυνο εξόδου από την Ευρωζώνη, με την έναρξη των διαπραγματεύσεων για ένα τρίτο μνημόνιο, αλλά, όπως είπε στην «Κ» ο πρόεδρος του Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ, αυτή η συμφωνία «αποτελεί μόνο το πρώτο βήμα».[…] Ένας από τους εμπλεκόμενους, με άμεση γνώση της ελληνικής πραγματικότητας στην κρίσιμη φάση της κατάρτισης, είπε χαρακτηριστικά στην υπόλοιπη ομάδα πως «αν εφαρμοστεί το σχέδιο αυτό, στους δρόμους της Αθήνας θα ακούγονταν οι ερπύστριες των τανκς».

Άμεση σχέση με το παραπάνω προπαγανδιστικό κείμενο έχει σημερινό επίσης δημοσίευμα στο γερμανικό περιοδικό Stern όπου επικεντρώνει στη δήλωση του Μάρτιν Σουλτς: «Η Ελλάδα χρειάζεται Στρατιωτική Κυβέρνηση που θα ελέγχεται από την Ευρώπη»!

«Την εγκαθίδρυση μιας Ευρωπαϊκής κυβέρνησης πρότεινε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς. Πιο συγκεκριμένα, με αφορμή το ελληνικό ζήτημα, το οποίο προκάλεσε οξύτατες διαφωνίες μεταξύ των Ευρωπαίων πολιτικών ηγετών, ο Σουλτς τόνισε πως χρειαζόμαστε Κοινοτικά Ιδρύματα και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, μια Ευρωπαϊκή κυβέρνηση. Στην συνέχεια ο ίδιος κατηγόρησε τους πολιτικούς ηγέτες ότι βάζουν μπροστά το εθνικό συμφέρον έναντι του Ευρωπαϊκού. Τέλος, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τόνισε πως η Ευρώπη έχει δεχτεί μεγάλο πλήγμα και πολλοί αδυνατούν να συνδεθούν με την Ευρωπαϊκή Ιδέα. Πιο συγκεκριμένα, οι Έλληνες μπορεί, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, να μην επιθυμούν ένα Grexit, όμως αποζητούν μια διαφορετική Ευρώπη».

Δεν χρειάζεται και μεγάλη φαντασία για να συνειδητοποιήσουμε ότι η εφαρμογή του νέου βάρβαρου Μνημονίου που συμφώνησε ο Τσίπρας και ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ θα γίνει με πρωτόγνωρη αστυνομική και δικαστική βία. Πρόκριμα του νέου γύρου κρατικής τρομοκρατίας ήταν η επίδειξη βαναυσότητα από την επίθεση των ΜΑΤ-ΔΕΛΤΑ και του συνόλου των Πραιτοριανών στην αντιμνημονιακή διαδήλωση (της 15^ης Ιουλίου), Υπεράσπισης του ΟΧΙ του 61,3% του λαού στο πρόσφατο Δημοψήφισμα.  Η νέα αναβάθμιση του Υπουργού ΠΡΟΠΟ Πανούση που παίρνει και τον έλεγχο της ΕΥΠ, η οποία εντείνει τη δράση της κατά του «εσωτερικού εχθρού»!

Επίσης, οι παραπάνω δηλώσεις αποκαλύπτουν τη βαθιά μετάλλαξη της αστικής δημοκρατίας σε Κοινοβουλευτικό Ολοκληρωτισμό καθώς πλέον η εκλογική διαδικασία και η έκφραση του λαϊκού παράγοντα  θεωρείται εμπόδιο, αναχρονισμός και έκφραση αναντίστοιχων-εχθρικών ταξικών συμφερόντων ως προς τους κεντρικούς σχεδιασμούς του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, των οποίων αποτελεί οργανικό τμήμα η ελληνική αστική τάξη.

Η αφαίρεση επομένως των πολιτικών δικαιωμάτων από την εργατική τάξη –σε επίπεδο Ελλάδας, ευρωπαϊκού Νότου και άμεσα σε ολόκληρη την Ε.Ε.- είναι η συνέχεια της κατάργησης των εργασιακών-συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, της δίωξης των λαϊκών ελευθεριών, που βίαια βγαίνουν εκτός «εθνικού» πλαισίου! Το έθνος πλέον υπερασπίζει τα Μνημόνια και κάθετι άλλο τίθεται εκτός αστικού Νόμο: θα υποστεί τις συνέπειες των κατασταλτικών-στρατιωτικών-δικαστικών-προπαγανδιστικών μηχανισμών τήρησης της αστικής Τάξης!

 Η «Ευρώπη των Πολιτών» αποδεικνύεται εργασιακό κάτεργο, με ατελείωτη άγρια φορομπληξία, με λεηλασία των κόπων μιας ζωής των εργαζομένων, αλλά και της δημόσιας περιουσίας. Ο Κοινοβουλευτισμός και η σημασία των εθνικών Κοινοβουλίων δέχονται τα πυρά των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου και η συνεχής υποβάθμιση, στα όρια της ακύρωσης, του ρόλου τους αποδεικνύεται μια βασική επιλογή της αστικής πολιτικής. Οι δηλώσεις Σουλτς που τονίζουν «πως χρειαζόμαστε Κοινοτικά Ιδρύματα και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, μια Ευρωπαϊκή κυβέρνηση» αποτελούν τροχιοδεικτική βολή για τη μελλοντική οργάνωση και λειτουργία του ευρωπαϊκού αστικού πολιτικού συστήματος εξουσίας.

Η Αντεπανάσταση του καπιταλιστικού κόσμου με σύμβολα της το 1989 και 2001, μπαίνει σε νέα τροχιά διαμόρφωσης της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Εκμεταλλεύεται τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης του κόσμου της εργασίας για να καθορίσει τους σύγχρονους όρους εργασίας και ζωής της εργατικής τάξης και των αποκλεισμένων, διαμορφώνοντας το σύγχρονο Αυταρχικό Κράτος που απαιτεί η εξασφάλιση της υποταγής της εργαζόμενης πλειοψηφίας, εντείνοντας τους πολεμικούς σχεδιασμούς για το ξαναμοίρασμα της ιμπεριαλιστικής λείας.

Τέλος, είναι η ταυτόχρονη επιχείρηση ενίσχυσης της ίδια της πολιτικής ενοποίησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης –με βασικούς άξονες την Εξωτερική Πολιτική και τον Τομέα Άμυνας/Ασφάλειας-, που χαρακτηρίζεται αφενός από την ένταση του κοινωνικού πολέμου σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αφετέρου από την ενίσχυση των ανταγωνισμών μεταξύ των εθνών κρατών και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, για το ποιος θα σφραγίσει τις εξελίξεις. Παράμετρος επίσης είναι ο ρόλος των ΗΠΑ και της Ρωσίας, καθώς ανοίγεται όλο των φάσμα των οικονομικών-πολιτικών-γεωστρατηγικών διακυβευμάτων.

Όμως όπως επισημαίνει το εξαιρετικό και άκρως ενδιαφέρον άρθρο που υπογράφει ο Finian Cunningham και δημοσιεύεται στο «sputnik» διαβάζουμε για τα καθ’ ημάς και το «ευρωπαϊκό μας μέλλον»:  «Η συνθηκολόγηση της ελληνικής κυβέρνησης στο Βερολίνο σηματοδοτεί την «πειθάρχηση» του ευρύτερου ευρωπαϊκού εκλογικού σώματος… Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι ο προάγγελος για άλλα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σε αυτή την περίπτωση, αναμένεται γενικευμένη κοινωνική αναταραχή».   

Αποδεικνύεται επομένως, ότι πρέπει να βάλουμε στην άκρη τα στημένα γκάλοπ τους και να αγωνιστούμε για την Ανατροπή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και της ταξικής της πολιτικής, για τη διάλυση της Ε.Ε. και του ΕΥΡΩ.

Οι βαθιές κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες που συνταράσσουν τον εργαζόμενο λαό μας, υπερβαίνουν το δίλημμα ΕΥΡΩ ή Δραχμή, την επιλογή στρατηγικών συμμάχων μεταξύ ΗΠΑ-Ε.Ε.-Ρωσίας και το πρότυπο καπιταλιστικής ανάπτυξης, ωθώντας τα ανήσυχα επιτελεία των ιμπεριαλιστικών κέντρων να τοποθετηθούν απέναντι στο ενδεχόμενο κοινωνικής εξέγερσης.

Σε περιβάλλον καπιταλιστικής κρίσης, με παρανομαστή τους σύγχρονους όρους οργής-αγανάκτησης-απελπισίας ευρύτερων εργατικών-νεολαιίστικων στρωμάτων που δεν έχουν να χάσουν παρά τις αλυσίδες τους, καταγράφεται ο αστικός φόβος ότι θα βρουν διέξοδο σε κοινωνικούς αγώνες με πολύ πιο μαχητικά και βαθιά ανατρεπτικά χαρακτηριστικά.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ