από ΑΝΤΙΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Μάης 1919: Απόβαση ελληνικών στρατευμάτων στη Σμύρνη - απολογισμός ελληνικής πλευράς: 50000 νεκροί, 100000 τραυματίες.
Από μικροί έχουμε ακούσει άπειρα πράγματα για τη Μικρασιατική εκστρατεία, και την καταστροφή. Απ' το ότι οι Έλληνες πήγαιναν αγαπημένοι στο μέτωπο μέχρι ότι δεν ήθελε η Ελλάδα τον πόλεμο αλλά η Τουρκία.
Τα σχολικά βιβλία, οι δάσκαλοι και η κυρίαρχη αντίληψη, όλη η κρατική μηχανή δούλεψε και δουλεύει για να ισοπεδωθεί η ιστορία του «εσωτερικού εχθρού» της εποχής από τη μία και να αναδείξει την «ηρωική θέληση» του ελληνικού στρατού από την άλλη.
Σε ένα τεράστιο βαθμό, τα κατάφερε. Όσον αφορά τις δραστηριότητες του εργατικού και ανταγωνιστικού κινήματος έχουμε να πούμε ότι τα αντεθνικά στοιχεία ήταν πολλά και οι δράσεις τους πολύμορφες. Με αποκορύφωμα της «προδοσίας» τις μαζικές και μαχητικές εκδηλώσεις των εργατών στη Θεσσαλονίκη και το Βόλο. Στη Θεσσαλονίκη οι εργάτες συναδελφώθηκαν με τους στρατιώτες ενός Συντάγματος και στασίασαν γιατί δεν ήθελαν να πάνε στο μέτωπο. Κατά τη διάρκεια του πολέμου έχουμε 100.000 λιποτάκτες και ανυπότακτους. Αξιοσημείωτης προσοχής είναι ένα γεγονός που συνέβη στο Ραιδεστό, όπου οι στρατιώτες στασίασαν, ύψωσαν κόκκινες σημαίες και συνεπλάκησαν με αξιωματικούς.
Η ανάδειξη αγώνων της εποχής είναι καθήκον απέναντι σε εκείνους που αρνήθηκαν τον πόλεμο της αστικής τάξης, το αιματοκύλισμα των λαών και με όλες τις δυνάμεις τους συνέχισαν τον ΤΑΞΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ σε καιρούς εθνικού πολέμου. Οι προλετάριοι ποτέ δεν έχουνε πατρίδα. Όσο κι αν προσπαθεί ακόμα το ελληνικό κεφάλαιο να μας πείσει ότι ο λαός πήγαινε με το χαμόγελο στα χείλη στα μέτωπα, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα ξένων τραπεζών και της ελληνικής αστικής τάξης, τα πρώιμα χρόνια της ιστορίας του ταξικού ανταγωνισμού δείχνουν άλλα φαινόμενα.
Απεργίες- συλλαλητήρια κατά τη διάρκεια του πολέμου
*Ιανουάριος 1921 συλλαλητήριο στην Καβάλα . Όταν την πόλη επισκέφτηκε ο τότε πρωθυπουργός Γούναρης κύριο αίτημα ήταν η απαγόρευση εξαγωγής ανεπεξέργαστων καπνών και η αλληλεγγύη σε 13000 άνεργους καπνεργάτες. Το ίδιο έγινε και στη Δράμα, με κεντρικό σύνθημα «Κάτω ο πόλεμος!»
*Βόλος 15- 2- 1921 Απεργία του ΣΕΚΕ και της Πανεργατικής Ένωσης Βόλου. Η πόλη στα χέρια των εξεγερμένων εργατών για 3 μέρες. Η κυβέρνηση έστειλε στρατό για να καταπνίξει τον εσωτερικό εχθρό, έγιναν συγκρούσεις και 300 συλλήψεις {Μπεναρόγια και Αποστολίδης, ηγέτες της Γ. Σ. Ε. Ε. Στη φυλακή μέχρι το τέλος του πολέμου}.
*Νοέμβριος 1921 απεργία της Ομοσπονδίας Ηλεκτρισμού και Ηλεκτροκίνησης, η δεύτερη μετά το Μάιο. Χαρακτηρίζεται από την κυβέρνηση ως «στάση», κηρύσσεται επιστράτευση, οι απεργοί δεν υπακούν, γίνονται πολλές συλλήψεις και 11 απεργοί οδηγούνται στο στρατοδικείο με ποινές 6-8 ετών και κλείνονται στην Ακροναυπλία.
Περίπου 50 απεργίες το 1921 με 40.000 απεργούς. Απεργία αρτεργατών σε Καβάλα, Δράμα, Θεσσαλονίκη, απεργία καπνεργατών, ναυτεργατών, εργατών φωταερίου, τσαγκάρηδων.
*Με τη χειροτέρευση του μετώπου ξέσπασαν στο εσωτερικό νέες απεργίες. Στις 14 Μαρτίου 1922 απεργία εργατών ατμόπλοιων, λιμανιού και τελωνείου της Θεσσαλονίκης.
*Πρωτομαγιά 1922 απεργία φορτοεκφορτωτών, αρτεργατών, ηλεκτροτεχνικών, ξυλουργών και άλλων κλάδων.
*14 Μαΐου 1922 απεργία καπνεργατών Καβάλας και Ξάνθης.
*Αρχές Ιουλίου 1922 σύλληψη 22 στρατιωτών για αντιπολεμική δράση - πρωτοστάτες αντιπολεμικής δράσης Ελ. Σταυρίδης, Π. Πουλιόπουλος, Γιάννης Μοναστηριώτης, Γιώργος Νίκολης, Μπονάνος κ. α. Παρά τις δυσκολίες, στην πόλη της Σμύρνης, εν καιρώ πολέμου, εκδίδονταν δύο δελτία: Κόκκινος Φρουρός από την ομάδα του Πουλιόπουλου και Φούντα από την ομάδα του Νίκολη.
*Στις 15 Ιούλη 1922 άρχισε στη Χαλκίδα η δίκη 34 προφυλακισμένων αγωνιστών συνδικαλιστών που κατηγορούνταν για τα γεγονότα του Φλεβάρη στο Βόλο. Σε διάφορες πόλεις έγιναν παρεμβάσεις αλληλεγγύης στους εργάτες συνδικαλιστές.
«Δεν μπορείτε να έχετε σεις πατρίδα ούτε ιδανικά. Τα ιδανικά σας και η πατρίδα σας είναι κλεισμένα μέσα στο σιχαμερό σας συμφεροντολογικό σας εγώ που την κτηνώδη απληστία του χορταίνει η θυσία του ανθρώπινου αίματος. Η πατρίδα αυτή που την περιτριγυρίζετε μ' ένα γελοίο πλασματικό φωτοστέφανο είναι η δική μας η πατρίδα. Και αληθινοί πατριώτες είμαστε εμείς. Όχι γιατί σκοτωθήκαμε και σκοτώσαμε άλλους ανθρώπους και ματώσαμε και ταλαιπωρηθήκαμε για τα συμφέροντά σας κάτω από την πίεση της βίας σας. Αλλά γιατί το κήρυγμα της μεγάλης αλήθειας που 'ρχεται βροντόφωνο από κει πάνω {ρώσικη επανάσταση}, μας σφυρηλάτησε την καρδιά μας με τη θέληση της αγαπημένης μας πατρίδας αναγεννημένης και ευτυχισμένης».
Κεντρική επιτροπή των κομμουνιστών στρατιωτών του μετώπου
«Σε καιρό που με νωπές ακόμα τις πληγές μας απ' τους Βαλκανικούς Πολέμους βλέπουμε ολοφάνερα μέσα στον αλληλοσπαραγμό των εθνών το στυγερό έγκλημα που οι κεφαλαιοκράτες του κόσμου διέπρατταν κατά των δύσμοιρων λαών τους, για να εξασφαλίσουν ο καθένας τους την οικονομική κοσμοκρατορία, εδώ στην Ελλάδα ο Βενιζέλος είχε τον κυνισμό να διακηρύξει απερίφραστα ότι θα έπρεπε να θυσιαστούμε για τα συμφέροντα της αγγλο-γαλλικής κεφαλαιοκρατίας».
«Όταν οι «μεγαλοπράγμονες πολιτικοί» και οι «πατέρες» του έθνους, ασυνείδητα όργανα της τάξης αυτής, ρητορεύουν κομπαστικά για «εθνικές διεκδικήσεις» και «εθνικά συμφέροντα» υπονοούν τα συμφέροντα αυτής της κυβερνώσης ολιγαρχίας των πλουσίων».
«Κάτω η επιστράτευσης και κάθε άλλος εκβιασμός του λαού δια νέους πολέμους. Ζήτω η ειρήνη μεταξύ όλων των λαών της Ανατολής και όλου του κόσμου».
Σεπτέμβριος 1920
«Μη μας μιλάτε πια για λευτεριά, γιατί τόσο πιο αβάσταχτα αισθανόμαστε τη σκλαβιά μας. Είδαμε ότι και οι κυβερνήτες, όποιο χρωματισμό κι αν έχουν, δεν είναι παρά γνήσιοι αντιπρόσωποι της εκμεταλλεύτριας αυτών τάξης και ότι η κρατική εξουσία με την στρατοκρατία της δεν είναι παρά μια οργανωμένη βία σε υπηρεσία των συμφερόντων της. Μη μας μιλάτε λοιπόν για πατρίδες και για εθνικές αποκαταστάσεις γιατί τόσο πιο σιχαμεροί μας φαινόσαστε {.} κι όταν πια τα είδωλα σας γκρεμίστηκαν μέσα μας και εμείς οι τυφλοί αναβλέψαμε, εκυριεύτηκε η καρδιά μας από μίσος εναντίον σας.
Μα όχι από το καταστρεπτικό και στείρο εκδικητικό μίσος που σεις και οι όμοιοι σας καλλιεργείτε καταχθόνια ανάμεσα στους λαούς και που γεννάει τις ανθρωποσφαγές των γαλλογερμανικών και ελληνοβουλγαρικών πολέμων, αλλά το μεγάλο και ιερό και δημιουργικό αίσθημα της αγανάκτησης, που κατά τις ώριμες επαναστατικές ιστορικές περιόδους εμψυχώνει τους λαούς που συντρίβουν τα δεσμά της σκλαβιάς τους, γκρεμίζουν την παλιά κοινωνία και οικοδομούν μια καινούργια, ελεύθερη και δίκαιη. Το σπέρμα της καινούργιας ανθρωπότητας έπεσε από πολύ καιρό τώρα και βλάστησε μέσα στους καπνούς του πολέμου, εκεί πάνω στο βοριά. Γι' αυτό μεγάλοι κυβερνήτες είμαστε πραγματικά ηρωικοί στρατιώτες της ανθρωπότητας και όχι της πατρίδας σας. Και γι' αυτό η πρώτη του 1921 δεν ακούει εδώ πάνω στο μέτωπο ούτε τα μοιρολόγια των αδικοσκοτωμένων, ούτε τους στεναγμούς των βασανισμένων, αλλά μια κραυγή μεγάλη στεντόρεια, που βγαίνει κι απ' των πολεμιστάδων τα παλληκαρίσια στήθεια κι από των κοιτώμενων τα χτικιασμένα πνευμόνια κι από των αποθαμένων τα χωσμένα κόκκαλα: Ζήτω η Επανάστασις!»
Κομμουνιστές στρατιώτες του μετώπου Εργατικός Αγών 3- 1- 1921 {όργανο όλων των σοσιαλιστικών οργανώσεων έκδοση Ιούλης 1917}
πηγή: Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Βίδα», στο τεύχος του Απρίλη του 2007.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου