Το στρατηγικό σχέδιο των Τούρκων που «πολεμάνε» το ΙΚ…

Τα τελευταία συμβάντα στη βόρεια Συρία αποτελούν μια τολμηρή κίνηση της Άγκυρας να αντιμετωπίσει το πιο δύσκολό της πρόβλημα, όπως τουλάχιστον η ίδια το θεωρεί.

Του Τζόναθαν Σπάιερ

ΠΗΓΗ: The Jerusalem Post

ΑΠΟΔΟΣΗ: Παντελής Καρύκας

Το πρόβλημα δεν είναι η ύπαρξη του καθεστώτος Άσαντ. Το πρόβλημα δεν είναι επίσης το Ισλαμικό Κράτος. Οι τουρκικές επιδρομές κατά του ΙΚ και η απόφαση παραχώρησης χρήσης της βάσης του Ιντσιρλίκ στους Αμερικανούς δεν αποτελούν παρά αντιπερισπασμό.

Η δεδηλωμένη πρόθεση της Άγκυρας να δημιουργήσει μια ζώνη ασφαλείας μήκους 90 χλμ. μεταξύ Τζαραμπλούς και Μαρέα στρέφεται κατά των Κούρδων, όχι κατά των τζιχαντιστών. Γιατί όμως ο Ερντογάν αποφάσισε να κινηθεί κατά των Κούρδων της Συρίας;

Από τον Ιανουάριο το κουρδικό πολιτικό κεφάλαιο έχει αυξηθεί στη Δύση. Στο YPG των Κούρδων της Συρίας, οι Αμερικανοί βρήκαν έναν αξιόπιστο σύμμαχο, πρόθυμο να πολεμήσει το ΙΚ στη βόρεια Συρία. Η συνεργασία των Κούρδων, στο έδαφος, με τους Αμερικανούς στον αέρα, έσωσε το Κομπάνι και υποχρέωσε τους τζιχαντιστές σε υποχώρηση στο Τελ Αμπιγιάντ, ανατολικά, και ως τα προάστια της Τζαραμπλούς, δυτικά.

Οι νίκες αυτές, όμως, ανησύχησαν την Τουρκία, καθώς η προς Ανατολάς προέλαση των Κούρδων πέτυχε την ένωση δύο εκ των τριών κουρδικών καντονιών, κατά μήκος των συνόρων Τουρκίας – Συρίας. Η δημιουργία ενός διαδρόμου που θα ενώνει το καντόνι της Τζαζίρα, στα σύνορα Ιράκ- Συρίας, θα έδινε στους Κούρδους τον έλεγχο μιας μεγάλης περιοχής κατά μήκος των συνόρων.

Επίσης σημαντικό σημείο είναι η θετική δημοσιότητα που κέρδισαν οι Κούρδοι από τον αγώνα τους κατά των τζιχαντιστών και η παρουσία γυναικών μαχητών και εθελοντών από τη Δύση στις τάξεις τους. Για την Άγκυρα, ακόμα χειρότερο είναι πως το υπόλοιπο των συνόρων, που δεν ελέγχεται από τους Κούρδους, ελέγχεται από τους τζιχαντιστές.

Οι Τούρκοι φοβούνται μια ενδεχόμενη κουρδική επίθεση δυτικά του ποταμού Ευφράτη, με την υποστήριξη μάλιστα, από αέρος, των Αμερικανών. Η επίθεση αυτή θα μπορούσε να εκκαθαρίσει τα σύνορα από τους τζιχαντιστές, αλλά θα είχε ως αποτέλεσμα την σύνδεση του καντονιού του Κομπάνι με το τρίτο κουρδικό καντόνι, αυτό του Αφρίν, στη βόρεια Συρία.

Αυτό θα είχε, επίσης, ως αποτέλεσμα, τον de facto, έλεγχο των συνόρων Τουρκίας – Συρίας, μήκους 800 χλμ. από μια κουρδική, αυτόνομη, οντότητα υπό το κουρδικό PYD, το Κόμμα της Δημοκρατικής Ενοποίησης, τω Κούρδων της Συρίας, το οποίο όμως έχει στενές σχέσεις με το ΡΚΚ, το οποίο είχε εμπλακεί σε μια στάσιμη ειρηνευτική διαδικασία με το τουρκικό κράτος.

Ο Ερντογάν, λοιπόν, δεν μπορεί να ανεχθεί την δημιουργία ενός κουρδικού κράτους στα σύνορα της Τουρκίας με την Συρία. Έτσι έλαβε την απόφαση επέμβασης στη βόρεια Συρία, μέσω αεροπορικών επιδρομών.

Σε μια προσπάθεια να μιμηθεί τις επιτυχημένες αμερικανικές επιδρομές υποστήριξης των κουρδικών επίγειων δυνάμεων, ο Ερντογάν σκοπεύει να συνδυάσει τις αεροπορικές επιδρομές της Τουρκικής Αεροπορίας με τους σουνίτες ισλαμιστές αντικαθεστωτικούς στο Χαλέπι και στο Ιντλίμπ, με σκοπό να εξουδετερώσει τα σημεία στηρίγματος του ΙΚ μεταξύ Τζαραμπλούς και Μαρέα.

Επίσης, τα τουρκικά αεροσκάφη χρησιμοποιήθηκαν για να αποτρέψουν τους Κούρδους της Συρίας να κινηθούν δυτικά του Ευφράτη. Οι σουνίτες αντικαθεστωτικοί ανήκουν στην οργάνωση Jaish al-Fatah (Στρατός της Κατάκτησης), μια οργάνωση υποστηριζόμενη από Τουρκία, Κατάρ και Σαουδική Αραβία, στην οποία όμως περιλαμβάνεται και το Μέτωπο αλ Νούσρα, το συριακό παρακλάδι της αλ Κάιντα, και η σαλαφιτική οργάνωση Ahrar ash-Sham.

Αν η τουρκική στρατηγική επιτύχει, το ΙΚ, θα αντικατασταθεί στις εν λόγω περιοχές, από άλλες ισλαμιστικές, αντικαθεστωτικές ομάδες, υποστηριζόμενες από την Τουρκία. Σε αυτό το παιχνίδι έχει εμπλακεί ο Ερντογάν. Ωστόσο το παιχνίδι αυτό έχει, από ότι φαίνεται, μεγαλύτερες διαστάσεις.

Οι επιθέσεις κατά του ΡΚΚ και οι απειλές κατά του κουρδικού κόμματος HDP, αποδεικνύει μια ευρύτερη πολιτική λογική. Ο Ερντογάν ενδέχεται να επιδιώκει να εκμεταλλευτεί την κρίση με τους Κούρδους για ίδια πολιτικά οφέλη, κεντρίζοντας τον τουρκικό εθνικισμό. Ίσως να ελπίζει να αντιστρέψει το αποτέλεσμα των εκλογών που του στέρησαν την απόλυτη πλειοψηφία.

Ακόμα σημαντικότερο όμως, η τουρκικές κινήσεις στην Συρία, στρέφεται κατά των προόδων που πέτυχαν οι Κούρδοι της Συρίας, τον περασμένο χρόνο. Το πόσο μακριά θα το πάει ο Ερντογάν, μένει να φανεί.

Σε κάθε περίπτωση όμως, αντίθετα με τα όσα υποστηρίζει η Δύση, η τουρκική επέμβαση στην Συρία, δεν αποτελεί δυτική στροφή της Τουρκίας. Ο Ερντογάν ενδιαφέρεται μόνο να καταστρέψει τις κουρδικές φιλοδοξίες.http://www.defence-point.gr/