Ο Οκτώβρης του 2015 αποδεικνύεται ότι θα αποτελέσει ακόμα μία χρονική περίοδο που θα στιγματιστεί ανεξίτηλα από τις αλλεπάλληλες δολοφονικές επιχειρήσεις του Ισραηλινού στρατού (IDF), μονάχα κατά την διάρκεια του τρέχοντος μήνα έχουν σκοτωθεί από τον IDF 37 Παλαιστίνιοι, από αυτούς σχεδόν οι μισοί σε διαδηλώσεις. Σε μια σειρά από τις δολοφονίες των Παλαιστινίων οι ανακοινώσεις του Ισραηλινού κράτους είναι εξαιρετικά πανομοιότυπες, αφορούν έναν ή περισσότερους δράστες οι οποίοι κουβαλούσαν μαχαίρι και προσπάθησαν να επιτεθούν σε Ισραηλινούς με τον στρατό να ''αυτό-αμύνεται'' και να τους εξουδετερώνει.
Μονάχα την Δευτέρα τρεις Παλαιστίνιοι δολοφονήθηκαν με αυτή την κατηγορία, οι Ahmed Manasra και Hassan Manasra, δεκατριών και δεκαπέντε χρονών αντίστοιχα και ένας ακόμα νεαρός άνδρας, ενώ την Τετάρτη 14/10 οι Basil Bassam Raghib Sidr και Ahmad Shaaban ,δύο ακόμα νέοι 20 και 23 χρονών αντίστοιχα δολοφονήθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες κάτω από υπόνοιες επιθετικής συμπεριφοράς.
Υπήρξαν μαρτυρίες ότι οι άνθρωποι αυτοί ήταν άοπλοι και τους αποδόθηκαν κατηγορίες τρομοκρατίας από το πλήθος, με τον ισραηλινό στρατό να τους εκτελεί αμέσως. Βεβαία σε μια αντίστοιχη περίπτωση τον προηγούμενο μήνα της δεκαοχτάχρονης φοιτήτριας Hadeel Haslamoun υπήρξε οπτικοακουστικό υλικό από το συμβάν που απεδείκνυε ότι όχι μόνο δεν υπήρξε ποτέ μαχαίρι αλλά ότι στην πραγματικότητα απροκάλυπτα η Hadeel γαζώθηκε από στρατιώτη του IDF και αυτό δεν είναι μόνο ένα περιστατικόhttps://electronicintifada.
Τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα τις τελευταίες μέρες αποδεικνύουν ότι η Γάζα και η Δυτική Όχθη είναι διαρκώς ένα βήμα πριν τον πόλεμο και το αιματοκύλισμα και σε αυτή την κατάσταση οι μόνοι που τρίβουν τα χέρια τους είναι o IDF και το Ισραηλινό κράτος. Τα γρανάζια του μηχανισμού του εθνικισμού, της εκμετάλλευσης και του πολέμου λιπαίνονται και το Ισραηλινό κράτος προσπαθεί να χειριστεί και να μετεξελίξει όλες αυτές τις καταστάσεις σε χρήσιμες για αυτό κατευθύνσεις. Το κράτος τρομοκράτης Ισραήλ ενορχήστρωσε και θέτει σε εφαρμογή το πολύπειρο σχέδιο του που δένει στον κλοιό του πολέμου και της βίας και τους Παλαιστίνιους και τους Ισραηλινούς με σκοπό την πλέον ακραιφνώς εκμετάλλευση τους κάτω από καθεστώς μόνιμης έκτατης ανάγκης , κατά την διάρκεια της οποίας όλα επιτρέπονται.
Η εκρηκτικά βίαιη διαδικασία των τελευταίων δύο εβδομάδων πυροδοτήθηκε από την δολοφονία ενός ζευγαριού εποίκων που οδήγησε σε μια γενικευμένη κατασταλτική πρακτική από το κράτος που χρησιμοποιώντας τους έποικους ως εμπροσθοφυλακή διεξήγαγε ένα στυγνό πογκρόμ εναντίον Παλαιστινιακών χωριών. Ο λαός της Παλαιστίνης βγήκε στον δρόμο για να εναντιωθεί στην λογική του κράτους του Ισραήλ , το οποίο έχει κάνει στοιχείο της κανονικότητας, την απόδοση συλλογικής τιμωρίας σε οποιοδήποτε συμβάν υπάρχει η υπόνοια ότι εμπλέκεται Παλαιστίνιος, στην συγκεκριμένη περίπτωση εκτός από τα πογκρόμ υπήρξαν απαγορεύσεις πρόσβασης σε συγκεκριμένα σημεία της Ιερουσαλήμ μόνο για τους Παλαιστινίους όπως και αυστηρότεροι έλεγχοι διελεύσεων από τα check-points. Πλέον το συμβούλιο ασφαλείας ανακοίνωσε ότι θα κατεδαφίζει τα σπίτια όσων Παλαιστινίων υπάρχουν ισχυρισμοί ότι συμμετέχουν σε επιθέσεις, μέσα σε 2 εβδομάδες - μικρότερος χρόνος για έφεση - και έχει κλείσει την πρόσβαση σε αρκετές περιοχές της ανατολικής Ιερουσαλήμ. Η δολοφονική στάση του Ισραηλινού κράτους φαίνεται και από τις δηλώσεις ανώτατων αξιωματούχων της αστυνομίας και του συμβουλίου που το τονίζουν ότι δεν θα επιβιώσει κανείς επιτιθέμενος – στοχεύοντας έτσι αόριστα κάθε αντίσταση και εξολοθρεύοντας την μαζικά. Για ακόμα μια φορά εμφανίστηκαν οι εικόνες νέων ανθρώπων να συγκρούονται με τον ισχυρότερο στρατό της περιοχής ο οποίος απέναντι στις πέτρες και στις μολότοφ παρατήσει τεθωρακισμένα, ελεύθερους σκοπευτές, λαστιχένιες σφαίρες και αμέτρητα χημικά με ελεύθερους κανόνες εμπλοκής σε αστικά πεδία, ήτοι συνεχόμενες ανεξέλεγκτες εκτελέσεις Παλαιστινίων και παραβιάσεις ανθρωπινών δικαιωμάτων κάθε μορφής. Στο στόχαστρο βρίσκεται εκείνο το ρεύμα της νεολαίας και των ριζικά αποκλεισμένων από την κοινωνική αναπαραγωγή που έχει σαν μοίρα να προσπαθήσει να συμπιεστεί ώστε να χωρέσει στην στρόφιγγα της κάνουλας που συνδέει την Ισραηλινή οικονομία με την αναλώσιμη δεξαμενή εργασίας για το κεφάλαιο στην Δυτική Όχθη. Ακόμα όμως και να κατορθώσει κάποιος να διαβεί την 28% ανεργία που υφίσταται κανείς στα Παλαιστινιακά εδάφη και να βρει δουλειά στο Ισραήλ ή σε κάποιον εποικισμό, εισέρχεται μιας πολύ συγκεκριμένης ''κοινωνικής ενσωμάτωσης'' η οποία αφορά ένα 8ωρο χαμηλόμισθης και συχνά μαύρης εργασίας στερημένης από κάθε εργασιακό δικαίωμα και της συνακόλουθης επιστροφής στις γκετοποιημένες ζώνες πάμφθηνων εργαζομένων-ανέργων. Αφού όμως πρώτα υποβληθεί σε αναμονή μιας ώρας συνήθως κάθε φορά στα Check-Points εισόδου-εξόδου υποβαλλόμενος σε μια εκπαιδευτική διαδικασία από τις δυνάμεις ασφαλείας η οποία στοχεύει να εμπεδώσει στις ροές εργασίας την υποτελή θέση τους εντός της κοινωνίας και να εγκαθιδρύσει τον φόβο και τον εξευτελισμό στην ζωή των Παλαιστινίων εργαζομένων. Ταυτόχρονα με τις εκτοπίσεις και τους ελέγχους στοχεύετε και ο πληθυσμός που φέρει την ιδιότητα του πολίτη ο οποίος εξοικειώνεται με την καθιέρωση του στρατού ως συστατικού κομματιού του δημοσίου χώρου, επιτυγχάνοντας έτσι την αποτελεσματικότερη διάχυση του μιλιταρισμού και του πλήρη ελέγχου του στρατού σε κάθε πεδίο της κοινωνικής ζωής. Την ίδια ώρα που συνέβαιναν όλα αυτά η Παλαιστινιακή Αρχή παρουσίαζε διά μέσου Αμπάς μια συνολική πρόταση για την προσέλκυση επενδύσεων στην Δυτική Όχθη με στόχο την επίτευξη σοβαρών ρυθμών μεγέθυνσης για την παραπαίουσα Παλαιστινιακή οικονομία. Αν στην ουσία η πολιτική του Ισραήλ μετατρέπει την Γάζα και την Δυτική Όχθη σε μια περιοχή μόνιμης πολιορκίας τότε η Παλαιστινιακή Αρχή παίζει τον ρολό του Δούρειου Ίππου ο οποίος «εκ των έσω» μεγιστοποιεί και ολοκληρώνει τις πτυχές εκμετάλλευσης.
Στο εσωτερικό του Ισραήλ υπάρχει μια υποβόσκουσα κρίση καθώς εμφανίζονται στον δρόμο φονταμενταλιστικές ομάδες οι οποίες έχουν σαν στόχο την ολοκληρωτική εξολόθρευση των Παλαιστινίων ενώ ταυτόχρονα το 20% των Ισραηλινών πολιτών είναι Αραβικής καταγωγής που αντιδρούν στην κλιμάκωση των επιχειρήσεων από τον IDF. Οι Ισραηλινοί Αραβικής καταγωγής οργανώνουν απεργίες και πορείες σε μια σειρά από πόλεις παλεύοντας για τερματισμό των επιθετικών κινήσεων, στις πορείες αυτές συμμετέχουν και μη αραβικής καταγωγής Ισραηλινοί. Αναφέρουμε αυτό το γεγονός καθώς μπορεί να είναι μειοψηφικό αλλά οιονεί δύναται να ανοίξει νέες απελευθερωτικές πρακτικές. Οι Ισραηλινοί που τοποθετούνται εναντίον του πολέμου δεν αποτελούν απλά φορείς μια κίνησης αλληλεγγύης και καταδίκης του πολέμου αλλά δείχνουν τον δρόμο της ανοικτής κοινωνικής ρήξης σε ένα ασφυκτικό μιλιταριστικό περιβάλλον. Η εθνοτική διαίρεση, οι εδαφικές διεκδικήσεις, η «υπεράσπιση της πατρίδας», οι πόλεμοι, ολοκληρώνουν την εκμετάλλευση και αποτελούν σύνθετα θεμέλια για την ύπαρξη και διαιώνιση των συμφερόντων των εκμεταλλευτών.
Για την Ελλάδα από την στιγμή που βασικός στρατηγικός στόχος του ελληνικού κεφαλαίου είναι η αναβάθμιση των επιδιώξεων του στην ΝΑ Μεσόγειο το Ισραήλ τοποθετείτε ως ο πιο αναγκαίος σύμμαχος σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο. Η εθνική αφήγηση που παρουσιάζει το (έθνος) κράτος της Ελλάδας ''ανάδελφον'' σφάλει, έχει ''αδερφάκια'' η Ελλάδα και αγαπημένο της είναι το κράτος του Ισραήλ. Η πολεμική συνεργασία μεταξύ των δύο ενόπλων δυνάμεων ολοένα και αυξάνεται, οι συνεκπαιδεύσεις είναι αλλεπάλληλες και μάλιστα μία από αυτές τις συνεργασίες λαμβάνει χώρα αυτές τις μέρες. Η άσκηση ''Blue Flag'' στην οποία η Πολεμική Αεροπορία συμμετέχει με κλιμάκιο 5 F16-Block 52 και το ανάλογο προσωπικό. Μιλάμε βέβαια για αγαστή συνεργασία με την ίδια πολεμική αεροπορία και ξεκλήρισε πριν λίγες μέρες την οικογένεια στην Γάζα και τον ίδιο στρατό που αποτελεί πυροδότη συνεχόμενων εχθροπραξιών.
Πέρα όμως από την επιδίωξη των συμφερόντων τους, το ελληνικό αλλά και τα υπόλοιπα εθνικά κεφάλαια και οι υπερεθνικές ενώσεις που στηρίζουν και ενισχύουν τις σχέσεις τους με το κράτος του Ισραήλ έχουν και άλλες βλέψεις. Αυτό που βλέπουν στο Ισραήλ είναι κατά ένα μέρος η δική τους μεταβατική εικόνα για το μέλλον και την πλήρη κατοχύρωση στο εσωτερικό των συμφερόντων τους. Μια κατάσταση δηλαδή, μόνιμης έκτακτης ανάγκης με τα ταξικά συμφέροντα διασπασμένα και τον κόσμο της εργασίας αποπροσανατολισμένο, όσους εναντιώνονται να εξολοθρεύονται άμεσα, και με την ελευθερία επιβολής του κεφαλαίου με κάθε μέσο σε κάθε πτυχή της ζωής με τον πιο ακραίο μιλιταριστικό τρόπο. Απτά παραδείγματα η μαζική δολοφονία αγωνιστών στην Τουρκία από το κράτος αλλά και οι εικόνες αλά Παλαιστίνη λίγο παλιότερα στις φλεγόμενες αμερικάνικες πόλεις και τον στρατό-αστυνομία στον δρόμο. Από την Αθήνα ως την Ιερουσαλήμ λοιπόν ο αγώνας είναι ταξικός ενάντια στις αστικές κρατικές πολιτικές που συνθλίβουν τον κόσμο της εργασίας στο όνομα της επιχειρηματικής ανταγωνιστικότητας και της εθνικής ανάπτυξης.
Αυτόν τον πόλεμο που έχουν κηρύξει απέναντι μας πρέπει να τον απαντήσει ο κόσμος της εργασίας, ενωμένος πέρα από διαχωρισμούς εθνότητας, φυλής, θρησκείας, γλώσσας. Ο μοναδικός εγγυητής της ειρήνης και της αλληλεγγύης μεταξύ των λαών είναι ο διεθνιστικός κοινός αγώνας των υποτελών τάξεων που μοιράζονται κοινή μοίρα και κοινά συμφέροντα, τα οποία δεν χωράνε σε καμία πατρίδα ο κοινός μας αγώνας για κοινωνική ανατροπή και απελευθέρωση είναι μονόδρομος.
- Ακύρωση κάθε πολεμικής συμφωνίας με το κράτος του Ισραήλ
- Να σταματήσει τώρα ο στρατηγικός άξονας Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου-Ισραήλ
- Ακύρωση των πολεμικών παραγγελιών και των εξοπλισμών
- Διακοπή των κοινών ασκήσεων Ελλάδας-Ισραήλ-ΗΠΑ-Ευρωστρατού
- Ανατροπή των κυβερνήσεων του πολέμου, του εθνικισμού, του ολοκληρωτισμού και της αντεργατικής λαίλαπας
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου