ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΟΚΑΠΗΛΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Το κράτος του Ισραήλ είναι από τα ποιο στρατιωτικοποιημένα παγκοσμίως (όπως και το ελληνικό) και βρίσκεται σε μια κατάσταση διαρκούς πολέμου. Στα συσσωρευμένα κοινωνικά προβλήματα που υπάρχουν στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη το κράτος απαντάει μέσω της συνεχούς αναμόχλευσης εθνοτικών, θρησκευτικών και ιστορικών διαφορών. Σε καιρούς που απαιτούνται ριζικοί αντεργατικοί μετασχηματισμοί για να υπερβεί ο Ισραηλινός καπιταλισμός την στασιμότητα του τα γρανάζια της πολεμικής μηχανής, της εκμετάλλευσης και του εθνικισμού λιπαίνονται.

 

Στο στόχαστρο βρίσκονται οι Παλαιστίνιοι που εναντιώνονται στην συνεχή υποτίμηση και στρατιωτικοποίηση των ζωών τους, στο στόχαστρο βρίσκεται εκείνο το ρεύμα της νεολαίας και των ριζικά αποκλεισμένων από την κοινωνική αναπαραγωγή που έχει σαν μοίρα να προσπαθήσει να συμπιεστεί ώστε να χωρέσει στην στρόφιγγα της κάνουλας που συνδέει την Ισραηλινή οικονομία με την αναλώσιμη δεξαμενή εργασίας για το κεφάλαιο στην Δυτική Όχθη. Στο στόχαστρο βρίσκονται και οι εργαζόμενοι στο Ισραήλ που υποβαθμίζεται η ζωή τους και βλέπουν τις κοινωνικές δαπάνες και τα δικαιώματα να κόβονται στο όνομα της ''εθνικής ασφάλειας'' 'εναντι του ''Παλαιστινιακού κινδύνου''. Μονάχα κατά την διάρκεια του μήνα Οκτωμβρίου οι ταραχές που ξέσπασαν άφησαν πίσω τους 69 νεκρούς Παλαιστινίους με τους μισούς να δολοφονούνται κατά την διάρκεια διαδηλώσεων και συγκρούσεων με την αστυνομία. Για τους άλλους μισούς το κράτος του Ισραήλ δήλωσε ότι διενεργούσαν επιθέσεις και έπρεπε να εξοντωθούν, σε μια σειρά όμως από περιπτώσεις υπήρξε οπτικοακουστικό υλικό που έδειξε πλαστή τοποθέτηση στοιχείων. Για το Ελληνικό κράτος από την στιγμή που βασικός στρατηγικός στόχος του ελληνικού κεφαλαίου είναι η αναβάθμιση των επιδιώξεων του στην ΝΑ Μεσόγειο το Ισραήλ τοποθετείτε ως ο πιο αναγκαίος σύμμαχος σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο. Η εθνική αφήγηση που παρουσιάζει το (έθνος) κράτος της Ελλάδας ''ανάδελφον'' σφάλει, έχει ''αδερφάκια'' η Ελλάδα και ένα από τα αγαπημένα της είναι το κράτος του Ισραήλ. Η πολεμική συνεργασία μεταξύ των δύο ενόπλων δυνάμεων ολοένα και αυξάνεται, οι συνεκπαιδεύσεις είναι αλλεπάλληλες και μάλιστα μία από αυτές τις συνεργασίες λαμβάνει χώρα αυτές τις μέρες. Η άσκηση ''Blue Flag'' στην οποία η Πολεμική Αεροπορία συμμετέχει με κλιμάκιο 5 F16-Block 52 και το ανάλογο προσωπικό. Μιλάμε βέβαια για αγαστή συνεργασία με την ίδια πολεμική αεροπορία που ξεκλήρισε πριν λίγες εβδομάδες την οικογένεια στην Γάζα και τον ίδιο στρατό που αποτελεί πυροδότη συνεχόμενων εχθροπραξιών. Πέρα από την στενή στρατιωτική συνεργασία υπάρχει και έντονη δραστηριότητα σε τομείς όπως το επενδυτικό με σημαντική όσμωση Ελληνικών και Ισραηλινών funds και start-up ιδιαίτερα στους τομείς άμυνας-ασφάλειας. Στην παιδεία τα Ελληνικά Πανεπιστήμια επίσης προσπαθούν να εντείνουν την συνεργασία τους με τα αντίστοιχα Ισραηλινά στην προσπάθεια μετάδοσης τεχνογνωσίας σχετικά με την έρευνα και ανάπτυξη, την επιχειρηματικότητα, την αποτελεσματικότερη σύνδεση των πανεπιστημίων με την αγορά. Φυσικά και εδώ σύμφωνα με τις ανακοινώσεις η βιομηχανία του πολέμου και οι παραφυάδες της λαμβάνουν σημαντική μερίδα του λέοντος της συνεργασίας.

Σε αυτά τα πλαίσια εξάλλου υπάρχει και ''πολιτιστική όσμωση'' όπως η συναυλία της Ισραηλινής πρεσβείας με τους Τσαλιγοπούλου, Κότσιρα, Idan Raichel. Ο τελευταίος αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση καλλιτέχνη στην υπηρεσία του κράτους και του εθνικισμού, έχει διαχρονικά εκφραστεί υπέρ των απάνθρωπων βασανιστηρίων κρατουμένων και έχει στοχοποιήσει αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας (αρνητές στράτευσης). Το κάλεσμα της Αντιπολεμικής Διεθνιστικής Κίνησης για αποχώρηση από την συναυλία στην βάση ότι καμία πολιτισμική κάλυψη δεν πρέπει να δίνετε σε κράτη που συμμετέχουν ενεργητικά σε πολεμικές επεμβάσεις οδήγησε εν τέλει στην αποχώρηση από την συναυλία των Τσαλιγοπούλου, Κότσιρα. Καμία εκπαιδευτική ή πολιτιστική όσμωση που να είναι χρήσιμη για τον λαό σε Παλαιστίνη, Ισραήλ, Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει από τους κρατικούς μηχανισμούς. Για τους τελευταίους το μοναδικό που έχει σημασία είναι η όσμωση και η μεταφορά τεχνογνωσίας σχετικά με την συνεκμετάλλευση των λαών ώστε να μπορεί το κεφάλαιο να βρει αποτελεσματικά νέους δρόμους κερδοφορίας. Από την Αθήνα ως την Ιερουσαλήμ ο αγώνας είναι ταξικός ενάντια στις αστικές κρατικές πολιτικές που συνθλίβουν τον κόσμο της εργασίας στο όνομα της επιχειρηματικής ανταγωνιστικότητας και της εθνικής ανάπτυξης. Αυτόν τον πόλεμο που έχουν κηρύξει απέναντι μας πρέπει να τον απαντήσει ο κόσμος της εργασίας, ενωμένος πέρα από διαχωρισμούς εθνότητας, φυλής, θρησκείας, γλώσσας. Ο μοναδικός εγγυητής της ειρήνης και της αλληλεγγύης μεταξύ των λαών είναι ο διεθνιστικός κοινός αγώνας των υποτελών τάξεων που μοιράζονται κοινή μοίρα και κοινά συμφέροντα, τα οποία δεν χωράνε σε καμία πατρίδα ο κοινός μας αγώνας για κοινωνική ανατροπή και απελευθέρωση είναι μονόδρομος.

ΠΡΙΝ 8/11/2015