ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ της ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ

Βαδίζουμε στην κόκκινη γραμμή της Γένοβα και της Ιντιφάντα

Ζήσαμε όλοι μας αναμφίβολα μια δεκαετία πολέμων και αναταραχών. Η επιβο­λή της ιμπεριαλιστικής Νέας Τάξης Πραγμάτων, μετά την κατάρρευση του «Ανα­τολικού μπλοκ», άνοιξε τους «ασκούς του Αιόλου» προς όλες τις κατευθύνσεις εκφράζοντας την πολιτική και τους μηχανισμούς της βίαιης προώθησης της κα­πιταλιστικής παγκοσμιοποίησης των κεφαλαίων, της ανάπτυξης και επέκτασης της αγοράς, των συμφερόντων των πολυεθνικών, με τα δοκιμασμένα μέσα του πολέμου και των επεμβάσεων. Η «καταιγίδα της ερήμου» ενάντια στο Ιράκ, η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, ο πόλεμος στη Βοσνία, οι επεμβάσεις στη Σομα­λία και την Αλβανία, η πρόβα πυρηνικού πολέμου που διεξήγαγε το NATO την άνοιξη του 1999 στα Βαλκάνια, δεν αποτελούσαν παρά την πρώτη σκηνή στο εξελισσόμενο «θέατρο του πολέμου», σε ένα έργο που μοιάζει να μην έχει τέ­λος. Ένα θέατρο το οποίο συνεχίζεται με το δεκαετή πόλεμο που κήρυξε ο Μπους και οι ιμπεριαλιστές με πρώτο θύμα το λαό του Αφγανιστάν.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΙΡΗΝΗ ΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΕΝΤΑΣΗ

Από το ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΚΟΛΠΟΥ ως το ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ και ως τους σύγχρονους πολέμους που διεξάγει καπιταλιστική Νέα Τάξη ενάντια στους λαούς, είναι πλέον φανερό ότι το ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ έχει γί­νει καθημερινό στοιχείο της ζωής μας. Ενός πολέμου που όλο και περισσότερο αποκαλύπτει την πραγματική του φύση, το πραγματικό του πρόσωπο, σαν την πιο άγρια και αποκρουστική μορ­φή εκμετάλλευσης, καταπίεσης των εργαζόμενων και των λαών. Που σπέρ­νει το θάνατο και τη φρίκη όχι μόνο σε εχθρούς αλλά ακόμη και σε «φίλους». Όχι μόνο την ώρα του πολέμου, αλλά και για δεκαετίες αργότερα. Όχι μόνο στη χώρα που διεξάγονται οι πολεμικές επιχειρήσεις αλλά και στις γειτονι­κές χώρες, σε ακτίνα δεκάδων χιλιομέτρων.

Στις σύγχρονες συνθήκες παγκοσμιοποίησης της εκμετάλλευσης και της φτώχειας, ο προσανατολισμός του πολέμου, όπως οι ίδιοι οι ιμπεριαλιστές δηλώνουν απερίφραστα, γίνεται η «διατήρηση της παγκόσμιος ειρήνης και η ομαλή λειτουργία της δημοκρατίας της αγοράς στο διεθνές περιβάλλον»(!!). Η διασφάλιση δηλαδή, της κοινωνικής ειρήνης -υποταγής των εργαζομέ­νων και της ασυδοσίας -κερδοφορίας του κεφαλαίου στις παγκόσμιες αγο­ρές. Αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση εκφράζει και η αυτοαναγόρευση του NATO σε ρόλο παγκόσμιου χωροφύλακα για τη «διαχείριση των κρίσεων»(!) και των «ανεξέλεγκτων καταστάσεων»(!!) σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Για αυτό στο σύγχρονο ρινγκ της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, πολλές φορές ο δεύτερος γύρος, ο ειρηνικός, μοιάζει το ίδιο δολοφονικός κι εγκλη­ματικός με τον πραγματικό πόλεμο στα πεδία των μαχών. Ο κοινωνικός πόλεμος, η εκμετάλλευση και η καταπίεση, το χτύπημα των δημοκρατικών και εργατικών δικαιωμάτων δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν, όσον αφορά την ένταση και τα αποτελέσματα από τις βόμβες ουρανίου και τα όπλα μαζικής καταστροφής. Αντίθετα είναι παράγοντες που τροφοδοτούν τις πολεμικές ορέξεις και τους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών. Η ειρήνη τους προετοιμάζει τον πόλεμο τους και αντίστροφα.

Πως μπορεί άλλωστε κανείς να διακρίνει τη «λεπτή κόκκινη γραμμή» με­ταξύ ειρήνης και πολέμου, όταν στα σύγχρονα πεδία της καπιταλιστικής - ιμπεριαλιστικής ειρήνης, θυσιάζονται εκατομμύρια άνθρωποι που πεθαίνουν από την πείνα, τις θανατηφόρες αρρώστιες και τους ιούς, την έλλειψη φαρ­μάκων και ιατρικής φροντίδας, τα ραδιενεργά και τοξικά απόβλητα, πολλοί περισσότεροι απ' αυτούς που σκοτώνονται στα πεδία των μαχών.

ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ και οι στρατοί του νέου NATO, του ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ και των σύγχρονων μορφών διεξαγωγής του πολέμου, σε αυτή την κατεύθυνση προ­σανατολίζονται. 0 στρατός όλο και περισσότερο παίρνει το χαρακτήρα του μηχανισμού καταστολής και αστυνόμευσης, με πιο ευέλικτες και μισθοφορι­κές μονάδες, αναδεικνύοντας τον πραγματικό του ρόλο σαν όργανο επιβο­λής και προστασίας των συμφερόντων του κεφαλαίου, τόσο εκτός όσο και εντός των συνόρων καταρρίπτοντας τους μύθους ότι αποτελεί πανκοινωνικό δήθεν αναγκαίο κακό, για την υπεράσπιση της πατρίδας και των «εθνικών  συμφερόντων». Με εκπαίδευση που προβλέπει συγκρούσεις μέσα σε πόλεις και χρήση του στρατού ως απεργοσπαστικού μηχανισμού (δράση του στρα­τού ενάντια στην εξέγερση των «καταφρονεμένων» στο Λος Άντζελες, απερ­γίες ΕΑΣ - ΟΤΑ - ναυτεργατών, εξεταστικά κέντρα κτλ)». Με την κλήση του στρατού να επιβάλλει την τάξη και την ασφάλεια κατά τη διάρκεια της Ολυ­μπιάδας του 2004. Είναι επίσης, χαρακτηριστικό ότι η άσκηση της «Βαλκα­νικής Ταξιαρχίας» που συμμετέχει και η Ελλάδα, τον Ιούνιο του 2001 στη Βουλγαρία είχε πρώτο σενάριο την αντιμετώπιση διαδηλώσεων(!!!).

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ

Τα Βαλκάνια αποτελούν ένα μέρος του περίφημου «τριγώνου της αστάθειας» μαζί με τον Καύκασο, την Κασπία, την Μέση Ανατολή και την Ανατολική Με­σόγειο, όπου κατά την γενική ομολογία την επόμενη δεκαετία θα παιχτούν τα επόμενα σενάρια των ανελέητων ανταγωνισμών και των πολεμικών συ­γκρούσεων, χωρίς «αρχές» και κανόνες, με θύματα τους λαούς κι έπαθλο τα κέρδη και τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και δρόμων του πλανήτη, των αγορών και των ζωνών επιρροής. Ήδη οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν με τον πιο δραματικό τρόπο τα παραπάνω.

Η επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου αποτέλεσε το εναρκτήριο λάκτισμα για το νέο γύρο της καπιταλιστικής - ιμπεριαλιστικής επίθεσης. Σε αυτή την κα­τεύθυνση ΗΠΑ- EE, με αδιαμφισβήτητη την πολιτικοστρατιωτική υπεροχή του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, επιδίδονται σε χτυπήματα «κάτω από την μέση» οξύνουν την πολιτικοοικονομική τους αντιπαράθεση, αποφεύγοντας προς το παρόν την κατά μέτωπο σύγκρουση. Ταυτόχρονα, οι ιμπεριαλιστές ενώνονται για να επιβάλουν την παγκόσμια καπιταλιστική τάξη στους λαούς, για να χτυ­πήσουν εν τη γενέσει του κάθε κίνημα που προσπαθεί να αμφισβητήσει την κυριαρχία τους (κινήματα κατά της παγκοσμιοποίησης, Ιντιφάντα).

Οι ΗΠΑ ξεκινούν για να επιβάλουν την παγκόσμια οικονομική, πολιτική και στρατιωτική τους κυριαρχία. Πηγές, δρόμοι ενέργειας, νέες ζώνες επιρροής μπαίνουν στο στόχαστρο τους. Με ή χωρίς τον ΟΗΕ ως φύλλο συκής, στο πλαίσιο του νέου NATO ή με την απλή συνεργεία κατ' αρχήν των βρετανών και στη συνέχεια των υπόλοιπων ευρωπαίων εφορμούν παντού για να επιβάλλουν τα συμφέροντά τους άλλοτε «υπερασπίζοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα» και άλλοτε «καταπολεμώντας την τρομοκρατία». Από κοντά και η Ε.Ε που θέλει να ξεφύγει από τον εναγκαλισμό των ΗΠΑ, να περιφρουρήσει και να αναβαθμίσει παγκόσμια τον οικονομικό και πολιτικό της ρόλο ακολουθεί όλο και συχνότερα με διαφωνίες, τις ΗΠΑ σε όλες τις πολεμικές εκστρατεί­ες τους ενώ στα Βαλκάνια αναλαμβάνει πλέον και πρωταγωνιστικό ρόλο. Για αυτό προωθεί τη δημιουργία του EYPΩΣTPATΟΥ, ενός αυτοτελούς στρα­τιωτικού πυλώνα του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού και χαράζει ενιαία αμυντική και εξωτερική πολιτική.

Θέση σε αυτό τον καμβά του πολέμου αναζητούν η Ρωσία και η Κίνα που μπορεί να διαφωνούν για τους βαλλιστικούς πυραύλους με τις ΗΠΑ, αλλά συμ­φώνησαν στο βομβαρδισμό - κατοχή του Αφγανιστάν, συντάχθηκαν με τις ΗΠΑ στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και βρήκαν τον χρόνο να εξαφανίσουν τις δικές τους «ενοχλήσεις» στην Τσετσενία και στις νότιες επαρχίες της Κί­νας αντίστοιχα. Σ' αυτό το ήδη ταραγμένο σκηνικό η διαφαινόμενη ιμπεριαλιστική επέμ­βαση στο Ιράκ, ο ελληνοτουρκικός ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός, η προσω­ρινή λύση με την ιμπεριαλιστική κατοχή των Βαλκανίων, οι βλέψεις των αρ- χουσών τάξεων της Μέσης Ανατολής, η κατάσταση στην ξεχασμένη Αφρική και στην πάντα άστατη Λατινική Αμερική και η όξυνση της Ινδοπακιστανικής κρίσης με ορατή την απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων απειλούν κάθε στιγμή να βάλουν φωτιά σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΥΝΕΝΟΧΗ ΣΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

Η Ελλάδα συμμετέχει ενεργά και με κάθε τρόπο στην σκακιέρα του Βαλκανι­κού πολέμου και των εθνικισμών, των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων κι αντα­γωνισμών. Η ελληνική κυβέρνηση ήταν και είναι με τον πόλεμο και τα εγκλή­ματα, όχι μόνο από υποχρέωση προς χους συμμάχους, αλλά κυρίως για να διασφαλίσει τα «εθνικά συμφέροντα» στην Βαλκανική. Η ισχυρή Ελλάδα της ΟΝΕ, των βιομηχάνων και της Ολυμπιάδας απαντά πάντα θετικά στα διλήμ­ματα στυλ Μπους «ή μαζί μου ή εχθροί μου». Συμμετέχει στο νέο NATO, πα­ζαρεύει τη θέση της στον ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟ και δίνει στρατιωτικό παρόν σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

Για αυτό η κυβέρνηση αρνείται να αποσύρει τα ελληνικά στρατεύματα κα­τοχής από Κόσοβο, Βοσνία, συμμετέχει στην Βαλκανική Ταξιαρχία πρωταγω­νιστικά, θέλει εκμεταλλευόμενη τις εξελίξεις μετά την 11η Σεπτεμβρίου να ενισχύσει τη στρατιωτική της παρουσία στα Βαλκάνια και στέλνει εκστρατευ­τικό σώμα στο Αφγανιστάν. Για αυτό αρνείται να αποσύρει τα επικίνδυνα όπλα από τον στρατό και τα πυρηνικά από την Ελλάδα. Αντίθετα αγοράζει όπλα αξίας 15 τρις, πολλά εξ αυτών με απεμπλουτισμένο ουράνιο. Για αυτό φτιά­χνει μισθοφορικό στρατό και δυνάμεις ταχείας επέμβασης που θα πηγαίνουν παντού. Για αυτό ψηφίζει νομοσχέδια για την «Παλλαϊκή Άμυνα» που προω­θούν τη στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας και τη μετατροπή της Ελλάδας σε «Ισραήλ των Βαλκανίων. Για αυτό αλλάζει το στρατιωτικό δόγμα από δόγμα αποτροπής στο δόγμα του «πρώτου αποφασιστικού πλήγματος» και προσα­νατολίζει το στρατό να επεμβαίνει ενάντια στον εσωτερικό εχθρό όποτε χρει­αστεί (κινήματα, απεργίες, Ολυμπιάδα), με δικαιολογία την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Για αυτό αδιαφορούν για το «μαύρισμα» της θητείας, την τρο­μερή εντατικοποίηση, τα συνεχή ατυχήματα, συχνά θανατηφόρα, το κόψιμο των αδειών, την αύξηση χρήσης ναρκωτικών στον στρατό και τις αυτοκτονίες. Απαιτούν θυσίες για το ΑΞΙΟΜΑΧΟ, και το ΕΤΟΙΜΟΠΟΛΕΜΟ των Ενόπλων Δυνάμεων, συχνά θυσία και της ίδιας της ζωής μας.

Η περίφημη ελληνοτουρκική φιλία εκφράζει την προσπάθεια των δύο αστι­κών τάξεων να επιβάλλουν τα πιο αντιλαϊκά μέτρα, τους τρομονόμους και τα λευκά κελιά, την ιδιωτικοποίηση-εμπορευματοποίηση κάθε κοινωνικού αγαθού στο εσωτερικό των χωρών τους; αλλά και να επιβάλλουν τα ιμπεριαλιστικά τους συμφέροντα στους γειτονικούς λαούς χωρίς εντάσεις και εμπόδια μεταξύ τους. Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΤΙΚΟΥ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΩΝ συμμετέχουν στους Νατοϊκούς σχεδιασμούς και βομβαρδισμούς, στέλνουν παντού τους μισθοφόρους τους για να επιβάλλουν την καπιταλιστι- κή-ιμπεριαλιστική ΝΕΑ ΤΑΞΗ, στο πλευρό των μεγάλων δυνάμεων.

Ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός θα οξύνεται, στην προσπάθεια των δύο χωρών να αποκτήσουν μια νέα ισορροπία, με βάση το νέο συσχετισμό δυνάμεων που θα προκύπτει από την επέκταση της ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ στην πε­ριοχή (Ελλάδα - Τουρκία σε σχέση με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα).Η ανώτερη αυτή φάση ισορροπίας θα είναι πολύ πιο «οριακή» κι επικίνδυνα σπό την προηγούμενη, γιατί ακριβώς θα εμπεριέχει τον επιθετικό χαρακτήρα και των δύο χωρών, το «άπλωμα» εκτός συνόρων για οικονομικοπολιτικές κατακτή­σεις και για καλύτερο πλασάρισμα και αναβάθμιση της θέσης και του ρόλου τους στο διεθνές ιμπεριαλιστικό πλέγμα. Τα πιο ακανθώδη ζητήματα παρα­μένουν ανοιχτά. Τόσο στο Αιγαίο, όσο και στην Κύπρο αλλά και στα Βαλκά­νια, θα εμφανιστούν αργά ή γρήγορα οι εστίες της σύγκρουσης. Ήδη τα ζη­τήματα του ευρωστρατού, της ένταξης ης Κύπρου στην Ε.Ε και το καθεστώς του Αιγαίου δυναμιτίζουν επικίνδυνα το κλίμα «συνεργασίας», οξύνοντας τις σχέσεις των δύο χωρών.

ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ 0 ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ

Όλοι εμείς που βρεθήκαμε στους αγώνες ενάντια στους βρώμικους πολέ­μους τους, που δε μας αρκεί μια ηθική στάση διαμαρτυρίας και καταγγελίας της σύγχρονης πολεμικής και ειρηνικής βαρβαρότητας. Πρέπει να συζητή­σουμε και να δράσουμε συλλογικά σε μια άλλη λογική και κατεύθυνση, πιο μαζικά και πιο αποτελεσματικά.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑΝΤΙΑ στο αστικό- επιθετικό- στρατιωτικό ρεύμα που με κορ­μό την κυβέρνηση Σημίτη και δορυφόρους της τη Ν.Δ., μερίδα των ΜΜΕ και του «πνευματικού κόσμου», εκφράζει τα πιο δυναμικά τμήματα του ελληνικού κεφαλαίου, των επεκτατικών βλέψεων και οικονομικών συμφερόντων στην ευ­ρύτερη περιοχή. Για αυτό προβάλλει το ψεύτικο δίλημμα της «ισχυρής Ελλά­δας» με NATO και EE, ενάντια στην «Ελλάδα της περιθωριοποίησης, της απο­μόνωσης, ευάλωτης σε εθνικούς κινδύνους» και κατακεραυνώνει ως αντε­θνική και προδοτική κάθε προσπάθεια υπονόμευσης της πολιτικής της.

ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ να ρίξουμε νερό στο μύλο ενός φιλειρηνικού κινήματος που ως άλλη κολυμπήθρα του Σιλωάμ, δίνει άφεση αμαρτιών και άλλοθι στην Ευρώπη του πολέμου, την ίδια στιγμή που και η ευρωπαϊκή αριστερά από τους σοσιαλδημοκράτες ηγέτες, μέχρι κάποιους «κομμουνιστές» (πχ Γαλλικό Κομ­μουνιστικό Κόμμα) έβαψε τα χέρια της με το αίμα του Γιουγκοσλαβικού λαού. Που προβάλλει πολιτικές θέσεις και αντιλήψεις μιας Ευρώπης κοινωνικά πιο ευαίσθητης, αντίβαρο στην πολιτική των ΗΠΑ και του NATO, απαιτώντας κοι­νή εξωτερική-αμυντική ευρωπαϊκή πολιτική και δημιουργία ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ, σαν τη μόνη ρεαλιστική πολιτική. Εναντιωνόμαστε σε όλους αυτούς που θέ­λουν την ύπαρξη και άλλων ιμπεριαλιστών-δολοφόνων ως απάντηση στην Αμερικάνικη υπερδύναμη. Οι λαοί δεν έχουν ανάγκη από προστάτες.

ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ να χαθούμε στα θολά κι επικίνδυνα νερά των πατριωτι- κών-αντιιμπεριαλιστικών μετώπων, του ρηχού αντιαμερικανισμού, των συμ­μαχιών χωρίς στόχους και περιεχόμενο (με Ζουράρη, Κανέλλη, «Δίκτυο 21», νεορθόδοξους και όλα τα υπόλοιπα «ζόμπι» της εθνικοφροσύνης). Ούτε να ταμπουρωθούμε πίσω από κινήματα κομματικής επιβεβαίωσης -αυτοπροβο­λής (ΚΚΕ). Δεν μας αρκούν οι προτάσεις για έναν καλύτερο ΟΗΕ, πιο ανε­ξάρτητο που θα παίζει τον ρόλο του που κάποιοι προβάλλουν ως «θαλπωρή» για το φιλειρηνικό κίνημα. Γιατί αυτός ο ΟΗΕ ήταν ο ίδιος ΟΗΕ που συνυπέ­γραψε και πρωταγωνίστησε σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους (ΚΟΡΕΑ, ΠΕΡΣΙΚΟΣ ΚΟΛΠΟΣ, ΒΟΣΝΙΑ). Τέτοιες λογικές οδηγούν τελικά στην απογοήτευση, την ήπα και την υποταγή.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΤΩΡΑ

Η ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ - ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ θέλουμε και επιδιώκουμε να συμ­βάλλει δημιουργικά στη συγκρότηση και ανάπτυξη ενός πολύμορφου, μαζικού και ανατρεπτικού αντιπολεμικού κινήματος που έχει ανάγκη η εποχή μας, με πιο βαθιά πολιτικά χαρακτηριστικά.

Ένα αντιπολεμικό κίνημα που να αποκαλύπτει το πραγματικό περιεχό­μενο και τις αιτίες του πολέμου. Που να συνδέει στο πεδίο της πολιτικής πά­λης τον αντιϊμπεριαλιστικό αγώνα με τα εργατικά δικαιώματα και με την πιο βαθιά αμφισβήτηση του καπιταλιστικού συστήματος. Που θα αποδεικνύει ότι η λιτότητα, το αντιασφαλιστικό, οι νέες εργασιακές σχέσεις, η ανεργία, ο τρομονόμος, οι εξοπλισμοί και οι πόλεμοι συνδέονται σε μια στρατηγική επίθε­σης κεφαλαίου-κυβέρνησης-ΝΑΤΟ-ΕΕ-ΝΕ, ενάντια στο σύνολο των εργατι­κών και λαϊκών δικαιωμάτων. Ότι ο καπιταλισμός της εποχής μας σκοτώνει σε όλα τα επίπεδα για να εξασφαλίσει το μέγιστο κέρδος από την εκμετάλ­λευση των εργαζόμενων και των λαών. Να θέτει τελικά το κοινωνικό ζήτη­μα στην καρδιά, στον πυρήνα της αντιπολεμικής δράσης.

Ένα αντιπολεμικό κίνημα βαθιά αντιϊμπεριαλιστικό, ενάντια σε ΗΠΑ, EE, στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, το νέο NATO και τον ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟ. Που θα είναι ξεκάθαρα με τους εργαζόμενους και τους λαούς των διαφόρων εθνο­τήτων, εκφράζοντας την αλληλεγγύη και τους κοινούς αγώνες τους ενάντια στους τοπικούς εθνικισμούς, τις αστικές τάξεις των χωρών τους που σπέρ­νουν το μίσος και την ιμπεριαλιστική «νέα τάξη πραγμάτων». Πραγματικά διε­θνιστικό και ταυτόχρονα εχθρικό στην υποκρισία των «διεθνούς διπλωματίας» και τις «λυκοφιλίες» των ιμπεριαλιστών.

Ένα αντιπολεμικό κίνημα που θα παλεύει για την αποτροπή του πολέ­μου στα Βαλκάνια, ενός πολέμου μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας. Που θα απο­καλύπτει τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα μιας τέτοιας πολεμικής αναμέτρη­σης. Ότι ένας τέτοιος πόλεμος θα γίνει κυρίως για τα επεκτατικά συμφέ­ροντα της ελληνικής και τουρκικής ολιγαρχίας. Ενάντια στην αντίληψη που αναδεικνύει μονόπλευρα την τουρκική επιθετικότητα, μιλά για ΑΜΥΝΤΙΚΟ- ΔΙΚΑΙΟ πόλεμο από την μεριά της Ελλάδας και την αναγκαιότητα υπεράσπι­σης της εδαφικής της ακεραιότητας. Αντίληψη που υπερασπίζεται το ΑΞΙΟΜΑΧΟ των ενόπλων δυνάμεων. Που αποδέχεται τους «αμυντικούς» εξοπλισμούς των πυραύλων-αρμάτων μάχης με απεμπλουτισμένο ουράνιο, των επιθετικών ελικοπτέρων και αεροπλάνων στο όνομα της «εθνικής άμυ­νας». Που δεν θα υποτάσσει τον αντιϊμπεριαλιστικό αγώνα στον «εθνικό», αλλά θα αποδεικνύει ότι πολύ περισσότερο σήμερα τα εθνικά συμφέροντα ταυτίζονται με τα ιμπεριαλιστικά.

Ένα αντιπολεμικό κίνημα αντικυβερνητικό μέχρι το τέλος, που να απο­καλύπτει και να χρεώνει τις πολιτικές ευθύνες στους πολιτικούς διαχειρι­στές του συστήματος. Που να θέτει με μαζικό τρόπο το αίτημα ανατροπής της κυβέρνησης, να απαιτεί «κάτω η κυβέρνηση τσυ πολέμου» να προσπαθεί να μπλοκάρει και να ακυρώσει έμπρακτα την συμμετοχή της χώρας στον πόλε­μο (π.χ. με πολιτική απεργία). Γιατί χωρίς αντικυβερνητική αιχμή, ουσιαστικά, μετατρέπεις την πολιτική πάλη σε πολιτική διαμαρτυρία-καταγγελία και iw αντιϊμπεριαλισιικό αγώνα σε κούφια λόγια.

Ένα αντιπολεμικό κίνημα που να είναι κομμάτι, να τροφοδοτεί και να τρο­φοδοτείται από το ευρύτερο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Που να παλεύει ώστε τα ζητήματα της αντιπολεμικής δράσης να είναι αιτήματα και στόχοι στη γει­τονιά, στους χώρους δουλειάς, στο πανεπιστήμιο και στο σχολείο, στον στρα­τό. Να είναι υπόθεση καθημερινής πάλης και πρωτοβουλιών, να συνδέονται με τις καθημερινές ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας, γιατί μόνο τότε αποκτούν πραγματική δύναμη και περιεχόμενο, γίνονται επικίνδυνα για τις καθεστωτικές δυνάμεις.

Η ύπαρξη και η ισχυροποίηση ενός τέτοιου κινήματος, ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟ είναι ο μοναδικός τρόπος να μπει φραγμός στον πόλεμο και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

Αιχμές ενός τέτοιου κινήματος πρέπει και μπορούν να είναι:

-    Δεν πολεμάμε για ΗΠΑ- Ε.Ε. - ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ. Παλεύουμε για την άμεση έξοδο της Ελλάδας από το NATO, το ξήλωμα όλων των βάσεων και των πυρηνικών, το κλείσιμο των ΝΑΤΟϊκών στρατηγείων.

-    ΕΞΩ TΩPA ΟΛΟΙ ΟΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ. Καμιά διευκό­λυνση στα ΝΑΤΟΙκά στρατεύματα. Καμιά συμμετοχή στους ΝΑΤΟϊκούς στρατούς κατοχής. Να γυρίσουν πίσω τα ελληνικά εκστρατευτικά σώμα­τα. Κανένας Έλληνας φαντάρος έξω από τα σύνορα. Καμιά συμμετοχή στις «δυνάμεις ταχείας επέμβασης»-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ που ετοιμάζει η Ε.Ε. 'Οχι στη διεύρυνση του NATO. Διάλυσή του τώρα.

-    Όχι στις νέες αγορές όπλων και τους εξοπλισμούς των 16 τρις. Απαγό­ρευση και καταστροφή όλων των επικίνδυνων όπλων που έχει ο ελληνι­κός στρατός (με απεμπλουτισμένο ουράνιο και άλλα ραδιενεργά υλικά). Καταστροφή όλων των πυρηνικών, χημικών και βιολογικών όπλων. Όχι στη λογική των «καλών» και «κακών» πυρηνικών δυνάμεων που τελικά κατα­λήγει στη δικαιολόγηση της ύπαρξης και της χρήσης αυτών των όπλων.

-    Όχι στο μισθοφορικό στρατό, στο νέο δόγμα του στρατού κατά του «εσω­τερικού εχθρού» και την Παλλαϊκή Άμυνα. Παλεύουμε για δραστική μεί­ωση της θητείας στην προοπτική κατάργησης του στρατού. Ενάντια στη στράτευση στα 18, στην εντατικοποίηση της εκπαίδευσης και το ΑΞΙΟΜΑΧΟ και ΕΤΟΙΜΟΠΟΛΕΜΟ του στρατού. Για τα δημοκρατικά και πολιτικά δικαιώματα των στρατευμένων, για καλύτερη και πιο ανθρώπινη θη­τεία (αύξηση των αδειών, ελεύθερο χρόνο, κατάργηση των φυλακών και των ασκήσεων με πραγματικά πυρά).

-    Όχι στην ανάληψη αστυνομικών - κατασταλτικών καθηκόντων από τον ελληνικό στρατό. Καμιά χρησιμοποίηση του στρατού για τη φύλαξη - ασφά­λεια της Ολυμπιάδας του 2004.

-    Όχι στην Ευρώπη - «φρούριο», στους απάνθρωπους νόμους ενάντια στη λαθρομετανάστευση. Καθεστώς πλήρους ασύλου και αναγνώρισης όλων των δικαιωμάτων σε μετανάστες και πρόσφυγες.

-    Όχι στον Ευρωτρομονόμο και το Ευρωένταλμα σύλληψης και υποχρεωτι­κής έκδοσης - παράδοσης αγωνιστών. Κατάργηση του Σέγκεν και του ελ­ληνικού τρομονόμου. Εργατικοί και λαϊκοί αγώνες για την υπεράσπιση και διεύρυνση των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

-    Σε αυτά τα πλαίσια ιδιαίτερα κρίσιμη σημασία αποκτούν τα ζητήματα της Κύπρου και το Παλαιστινιακό, γύρω από τα οποία πρέπει και μπορούμε

-    ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΣΥΜΒΙΩΣΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ. Κοινός διεθνιστι­κός αγώνας των λαών και της νεολαίας Ελλάδας -Τουρκίας -Κύπρου - Κουρδιστάν και όλων των λαών των Βαλκανίων για την αποτροπή ενός ολέθριου ιμπεριαλιστικού πολέμου Ελλάδας -Τουρκίας, ενός γενικευμέ­νου πολέμου στα Βαλκάνια.

-    Όχι στα σύγχρονο εθνικισμό της «ισχυρής Ελλάδας» σε EE και Βαλκάνια, που επιχειρεί να υποτάξει τη νεολαία και τους εργαζόμενους στα συμ­φέροντα του κεφαλαίου, κάτω από την απάτη μιας νέας «εθνικής ενότη­τας». Σεβασμός και πλήρης κατοχύρωση όλων των πολιτικών και κοινω­νικών δικαιωμάτων κι ελευθεριών για όλες τις μειονότητες και τους με­τανάστες σε όλες τις χώρες. Σ' αυτά τα πλαίσια ιδιαίτερη και κρίσιμη σημασία αποκτούν τα ζητήματα της Κύπρου και το Παλαιστινιακό. Είναι στόχος της Αντιπολεμικής - Διεθνι­στικής Κίνησης να αναπτύξει μια πλούσια συζήτηση γύρω από αυτά την επό­μενη περίοδο.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ:

Όχι στην ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. ή στο NATO. Να φύγουν τώρα όλες οι ξένες βάσεις από την Κύπρο. Απόσυρση της ΕΛ.ΔΥ.Κ., του Τουρκικού στρα­τού και όλων των υπόλοιπων στρατών από το νησί. Κατάργηση των μεταθέ­σεων στην Κύπρο. Να καταργηθεί το επιθετικό "Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα Ελλά­δας - Κύπρου" που προετοιμάζει αντιπαραθέσεις από τη μεριά της Ελλάδας.

Πάλη για πλήρη δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα στο σύνολο του νησιού. Κοινός αγώνας ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων για τον απο­γαλακτισμό τους από τα συμφέροντα Ελλήνων και Τούρκων καπιταλιστών που εντάσσουν το Κυπριακό στη μάχη για την ηγεμονία στη Νοτιανατολική Μεσό­γειο. Ανατροπή όλου του εκφυλισμένου πολιτικού προσωπικού που διαχειρί­ζεται και οξύνει το πρόβλημα στη Βόρεια και στη Νότια Κύπρο. Με αυτές τις προϋποθέσεις Κύπρος ανεξάρτητη, στη βάση της εργατικής αλληλεγγύης ελ­ληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ:

Στηρίζουμε το δίκαιο αγώνα του Παλαιστινιακού λαού για ανεξαρτησία. Για την επιστροφή των παλαιστινίων προσφύγων στις εστίες τους και για την απο­χώρηση όλων των ισραηλινών εποίκων από τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδά­φη. Είμαστε αντίθετοι σε κάθε προσπάθεια αναβίωσής της συμφωνίας συμ­βιβασμού του Όσλο, ιδιαίτερα όταν αυτή γίνεται υπό την εποπτεία και τη στρα­τιωτική παρουσία των ιμπεριαλιστών (σχέδια για ανάπτυξη δυνάμεων του ΟΗΕ ή του NATO). Είμαστε αντίθετοι σε μια Παλαιστινιακή Αρχή - νομαρχία του Ισραηλινού κράτους. Είμαστε αντίθετοι στο διαχωρισμό Ισραηλινών και Πα­λαιστίνιων εργαζόμενων από την Ισραηλινή αστική τάξη. Υποστηρίζουμε την κοινή πάλη Ισραηλινών και Αράβων εργαζόμενων για τα δικαιώματά τους, για την κοινωνική απελευθέρωση.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ - ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΜΕ ΣΤΟΧΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ 

Η ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ - ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ, θέλουμε να είναι μια ζωντανή πρωτοβουλία μακριά από συνενώσεις κομματικών γραφείων, χωρίς αποκλει­σμούς, με ουσιαστικό και δημιουργικό διάλογο, με πολύμορφη και δημιουργι­κή δράση. Μια Κίνηση πιο μόνιμη και σταθερή, μακράς πνοής, που μέσα αηβ τη δράση της θα διευρύνεται με νέους αγωνιστές και νέες συλλογικότητφ των κοινωνικών κινημάτων. Μιας κίνησης που θα γειώνεται στου^κοινωνκ κούς χώρους, θα απευθύνεται και θα δρα κοινωνικά, θα συζητά και θα απο­φασίζει δημοκρατικά.

Η ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ - ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ παλεύει για την ανάπτυξη της αντιπολεμικής δράσης και συνείδησης σε ευρύτερα στρώματα του λαού και της νεολαίας. Στηρίζει και προωθεί ευρύτερες συσπειρώσεις και πρωτοβου­λίες ανά χώρο ή ανά θέματα ή ζητήματα που αγγίζουν και αφορούν μαζικά τους εργαζομένους, όπως η απαγόρευση των όπλων απεμπλουτισμένου ου­ρανίου, η ακύρωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων, τα επικίνδυνα πεδία βο­λής που βρίσκονται κοντά σε κατοικημένες περιοχές, τα ΝΑΤΟϊκα πολεμικά ερευνητικά προγράμματα που «τρέχουν» στα πανεπιστήμια κλπ.

Η ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ - ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ προωθεί σταθερά και παλεύ­ει για τη συγκρότηση ενός διεθνούς αντιμιλιταριστικού -αντιπολεμικού δι­κτύου, από την Ευρώπη και τα Βαλκάνια, ως την Τουρκία και την Παλαιστίνη, προβάλλει την ανάγκη για διεθνή συνεργασία και αλληλεγγύη ενάντια στον πόλεμο και τη σύγχρονη καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Η ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ - ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ στηρίζει και τίθεται αλληλέγ­γυα στην ηρωική εξέγερση του Παλαιστινιακού λαού, στη νέα ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ απέ­ναντι στο κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ. Εκφράζει την αλληλεγγύη της στους δίκαιους αγώνες του Κουρδικού λαού για την ελευθερία του, ενάντια στο στρατοκρατικό καθεστώς της Άγκυρας. Στηρίζει ολόψυχα, τους ηρωικούς αγώνες του τούρκικου λαού, τους πολιτικούς κρατούμενους και τους απερ­γούς πείνας που πεθαίνουν για την ελευθερία και την αξιοπρέπειά τους ενά­ντια στα «λευκά κελιά» του φασισμού που χρηματοδοτεί η «δημοκρατική» Ευ­ρωπαϊκή Ένωση.

ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΗΣ ΓΕΝΟΒΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ

Θέλουμε και μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι. Γιατί εκτός από εποχή πολέ­μων η εποχή μας είναι και περίοδος ελπιδοφόρων κοινωνικών εκρήξεων και κινημάτων. Υπάρχει ένα κόκκινο νήμα που συνδέει την πληβιακή - εργατική ιντιφάντα, την εξέγερση του λαού της Αργεντινής, τη συντριβή του πραξικο­πήματος στη Βενεζουέλα από τον ίδιο το λαό, τα κινήματα ενάντια στην κα­πιταλιστική παγκοσμιοποίηση, τις απεργίες για το ασφαλιστικό.
Άλλωστε μια από τις σημαντικότερες προσφορές του ηρωικού αγώνα του παλαιστινιακού λαού είναι η συνειδητοποίηση ότι η ιντιφάντα αλλά και οι μι­κρές και μεγάλες ιντιφάντες του μέλλοντος θα κριθούν από την ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ των παλαιστινίων, την ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ των δεκάδων χι­λιάδων ισραηλινών που διαδηλώνουν κατά της κυβέρνησής τους, των 1200 ισραηλινών φαντάρων που ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ να πολεμήσουν και τον ΚΟΙΝΟ ΑΓΩΝΑ του λαού του Σηάτλ,της Γένοβα και αύριο της Θεσσαλονίκης ενάντια στη νέα τάξη και το βάρβαρο καπιταλιστικό της κόσμο.

Από τους εργαζόμενους, τους πανεπιστημιακούς, τους καλλιτέχνες, τους επιστήμονες, τους φοιτητές και μαθητές, τους μαχόμενους δημοσιο­γράφους, τους δικηγόρους, τους ίδιους τους στρατευμένους, όλοι έχουν θέ­ση και πρέπει να συμβάλλουν σε αυτή την προσπάθεια.