Παρέμβαση της ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ στην Εκδήλωση – Συζήτηση «Ο πόλεμος από τη Μέση Ανατολή περνάει στην Τουρκία με τη σφαγή των Κουρδικού λαού και αγγίζει την Ευρώπη»

Πέμπτη 14/1, στη  ΑΣΟΕΕ.

Τα δραματικά γεγονότα που εκτυλίσσονται από το Παρίσι μέχρι την Τουρκία και την Συρία, από την Ινδονησία, το Μάλι και την Λιβύη μέχρι τον Καύκασο και την Ουκρανία αποδεικνύουν ότι ο πόλεμος έχει επιστρέψει όχι μόνο στην ιμπεριαλιστική περιφέρεια αλλά και στις ίδιες τις καπιταλιστικές μητροπόλεις.  Αποτελώντας διέξοδο στη βαθιά καπιταλιστική κρίση μέσω του ξαναμοιράσματος του πλανήτη, την άνθιση της βιομηχανίας Άμυνας-Ασφάλειας. Αξίζει να επισημανθεί ότι η κρίση στην Ουκρανία ξαναέφερε το ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, προκάλεσε νέο γύρο πολεμικών εξοπλισμών τόσο στις Δυτικές χώρες όσο και στα κράτη της Ανατολής-Κεντρικής Ευρώπης και Βαλτικής, την στράτευση των γυναικών και την υποχρεωτική στράτευση όπου είχε σταματήσει. Το ίδιο σενάριο ζούμε στη Μέση Ανατολή με τις τεράστιες αγορές οπλικών συστημάτων και τις ακόμη μεγαλύτερες από την Ινδία και τις χώρες του Ειρηνικού Ωκεανού.

Προκάλεσε  την αναζωπύρωση του μιλιταρισμού-εθνικισμού, αλλά κυρίως την καθυπόταξη της εργατικής τάξης. Της οποίας το σύνολο της ζωής υφίσταται μια συντριπτική αντιδραστική αναδιοργάνωση, ώστε ως σύγχρονος δούλος και αναλώσιμος των ιμπεριαλιστικών στρατευμάτων –είτε ως έφεδρος, είτε ως μισθοφόρος- να  θυσιαστεί για την επιβολή της Νέας Καπιταλιστικής Ιμπεριαλιστικής Τάξης Πραγμάτων. Ο πόλεμος είναι πάντα η ανώτερη μορφή εκμετάλλευσης των εργαζομένων και οι όροι του ταξικού πολέμου θα κρίνουν το ποσοστό απόσπασης υπεραξίας, οικονομικής και πολιτικής, ώστε η Αναλωσιμότητα των εργαζομένων να δώσει τα απαραίτητα διαπραγματευτικά χαρτιά στην κούρσα του ενδοιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού. Βλέπεις, ολοένα συχνότερα, τα δοκιμασμένα μισθοφορικά στρατεύματα στις μάχες του Ιράκ-Αφγανιστάν-Αφρικής, στέκουν απέναντι στους μετανάστες, περιπολούν στις καπιταλιστικές μητροπόλεις και στέλνονται να καταστείλουν τις κοινωνικές εξεγέρσεις –παράγωγα της κρίσης αλλά και της άρνησης των εργαζομένων να υποταχθούν στον σύγχρονο ολοκληρωτικό καπιταλισμό- στο Φέργκιουσον, το Λονδίνο, το Παρίσι. 

Την ώρα επομένως που γκρεμίζεται το Κράτος Πρόνοιας, αναδύεται το Κράτος της Καταστολής και του Πολέμου, το κράτος διαρκούς και μόνιμης έκτακτης ανάγκης του σύγχρονου Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού. Χαρακτηριστικά τα όσα συμβαίνουν στην Ε.Ε. και τη Γαλλία.  Αυτή την κατάσταση επιχειρεί να περιγράψει ο  Grey Anderson προχωρώντας σε μια παραλλαγή της ρήσης Κλαούζεβιτς: «όχι ο πόλεμος ως πολιτική ή η πολιτική ως πόλεμος, αλλά πόλεμος «ως η συνέχεια της απουσίας της πολιτικής με άλλα μέσα». Ο καπιταλισμός και οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις προκαλούν το χάος, για να διαχειριστούν το χάος επιβάλλοντας την υποταγή του κόσμου της εργασίας, διεκδικώντας κέρδη, μοιράζοντας και ξαναμοιράζοντας αγορές, πηγές πλούτου, ελέγχοντας δρόμους ενέργειας και εμπορίου.   

Τέλος λοιπόν στις λαϊκές  ελευθερίες στη Γαλλία, την ίδια περίοδο που ψηφίζονται σκληρά αντεργατικά μέτρα. Στο Σύνταγμα ενσωματώνεται το καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Που επιτρέπει στους αντιπροσώπους του Κράτους να διεξάγουν έρευνες, να επιβάλλουν κατ’ οίκον περιορισμούς και να προχωρούν σε διάλυση ενώσεων ή συλλόγων χωρίς να έχει προηγηθεί το πράσινο φως των δικαστικών αρχών, απλά και μόνο λόγω μιας υποψίας απειλής για την δημόσια ασφάλεια! Ο Γάλλος πρωθυπουργός υπογράμμισε ότι «ο στόχος που έχουμε είναι να εγγυηθούμε τη Δημοκρατία μας και το Κράτος Δικαίου μας». «Η ελευθερία δεν είναι δωρεάν, Θα πρέπει να πληρωθεί  με κάτι», υποστηρίζει ο στρατηγός  Ντεπόρτ, «συγκεκριμένα με τον περιορισμό των ελευθεριών. Αυτή είναι η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης»! «Η Ασφάλεια είναι η πρώτη από τις ελευθερίες μας»…

Η Ασφάλεια αναδεικνύεται σε ένα σημαντικό πολιτικό εργαλείο! Η Γαλλία βρίσκεται σε πόλεμο. Βρίσκεται σε πόλεμο εδώ και χρόνια, αφού οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι εγγύηση του διεθνούς της κύρους και των ιμπεριαλιστικών της συμφερόντων. Στην συγκεκριμένη συγκυρία είναι μια ευκαιρία να παραβιάσει το ευρωπαϊκό καθεστώς λιτότητας που έχει επιβάλλει η Γερμανία, για αυτό ο Ολάντ δηλώνει ότι «η ασφάλεια πρέπει να υπερισχύσει της σταθερότητας». Ένα νέο είδος πολέμου, ενάντια σε έναν νέο εχθρό! Ο εχθρός σπάνια πλέον είναι εξωτερικός ή ένα αντίπαλο κράτος. Ο Ερντογάν αποσύρει τα καλύτερα στρατεύματα και πολεμικά του μέσα από τον Έβρο, που βρίσκονταν απέναντι στον εχθρό-Ελλάδα, για να τα παρατάξει απέναντι στο Κομπάνι και στην Νοτιοανατολική Τουρκία, εναντίον των Κούρδων ανταρτών. Διεξάγοντας έναν πόλεμο που θυμίζει τον αλγερινό πόλεμο που διεξήγαγε η Γαλλία, με το σύνολο των πολεμικών-κατασταλτικών μεθόδων αλλά και τη νομολογία περί κατάστασης πολιορκίας! Ενώ το μοντέλο της Τουρκικής Στρατοχωροφυλακής μελετά ο ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΣ, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Πλέον είναι εσωτερικός ο εχθρός και η σύγκρουση ντύνεται με πολιτισμικά χαρακτηριστικά, για να καμουφλαριστεί το πραγματικό ταξικό της περιεχόμενο! Να επανακτήσουμε τις πόλεις μας έλεγε ο Σαμαράς, μας λέει ο ακροδεξιός Γερμανός και Κεντροευρωπαίος, τα ίδια επαναλαμβάνει ο ΥΕΘΑ Π.Καμμένος. Ας θυμηθούμε ότι ήδη από την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, η καθεστωτική προπαγάνδα στην Ελλάδα επιχειρούσε να περιγράψει την σχέση μεταξύ «μεταναστών-ισλαμικής τρομοκρατίας-ξένης δύναμης-κοινωνικών κινημάτων-αποκλεισμένων και προλεταριοποιημένων κοινωνικών στρωμάτων». Για να τα καταστείλλει.

Αυτές είναι εξάλλου οι ασύμμετρες απειλές που στοχοποιούνται ήδη από το 2001 από τους Προληπτικούς Πολέμους, τις νέες εκστρατείες του ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ, τον πατριωτικό νόμο και τους ευρωτρομονόμους, τα δόγματα άμυνας-ασφάλειας, καθώς πρόκειται για έναν χωρίς σύνορα ταξικό πόλεμο! Οι συνεχείς επιθέσεις στα εργατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες πάνε χέρι χέρι με τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που διεξάγουν είτε ιδιωτικοί στρατοί, είτε τα εθνικά στρατεύματα των ΗΠΑ-Ευρωπαϊκών χωρών –Ρωσίας, ΝΑΤΟ και Συμμαχίες Προθύμων, αλλά και περιφερειακές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις όπως η Σαουδική Αραβία και το Ιράν, ενώ κανείς δεν ξεχνά το ρόλο του Ισραήλ.   Και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης και ενδυνάμωσης των ενδοιμπεριαλιστικών αντιθέσεων.

Η αμερικανοβρετανική εισβολή στο Ιράκ το 2003, αποσκοπούσε και στην εξαγωγή του σύγχρονου καπιταλισμού και της σύγχρονης αστικής δημοκρατίας του. Απαντήθηκε από τον Γερμανό Καγκελάριο Σρέντερ με την Ατζέντα 2010 που συμπεριελάμβανε αντίστοιχο περιεχόμενο καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και συνοδεύτηκε από μια διπλή απαίτηση: την αναθεώρηση του γερμανικού συντάγματος για τη δράση του στρατού στο εσωτερικό της χώρας και την αναβαθμισμένη στρατιωτική παρουσία του γερμανικού ιμπεριαλισμού, με ενδιαφέρον για Μ.Ανατολή-Αφρική. Εκεί εξάλλου εστιάζουν το ενδιαφέρον τους Ρωσία και Κίνα, εκεί η τελευταία ανοίγει βάσεις και στέλνει στρατεύματα!    

Και η Ε.Ε. πάει πόλεμο…. Και δεν πάει μόνο Συρία… Και φυσικά διατηρούνται, οξύνονται οι όποιες αντιθέσεις μεταξύ των κρατών μελών…

Μετά την επίθεση στο Παρίσι, η Γαλλία που ο Πρόεδρος της δηλώνει ότι βρίσκεται σε πόλεμο, δεν ζητά την συνδρομή του ΝΑΤΟ-δηλαδή των ΗΠΑ, αλλά της Ε.Ε.: «Τα 27 υπόλοιπα κράτη μέλη της Ε.Ε. αποφάσισαν να προσφέρουν στήριξη στη Γαλλία, είτε υπό τη μορφή μια άμεσης υποστήριξης στις επιχειρήσεις στη Συρία, είτε υπό τη μορφή μιας έμμεσης υποστήριξης στις επιχειρήσεις μας στο Λεβάντε, είτε υπό τη μορφή μιας έμμεσης υποστήριξης σε άλλα μέτωπα όπου οι γαλλικές δυνάμεις επιχειρούν» είπε ο Λε Ντριάν ο υπουργός Άμυνας.

Αξίζει όμως να δούμε πώς τα σχέδια αυτά μπαίνουν προς υλοποίηση. Το πώς τα ευρωπαϊκά κράτη, με πρόφαση τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας οξύνουν την κρατική τρομοκρατία εντός και εκτός συνόρων, επιδιώκοντας ταυτόχρονα να αναβαθμίσουν την ιμπεριαλιστική τους παρέμβαση. Γιατί ένα μαύρο νήμα διαπερνά την υπόθεση των 5 αγωνιστών που η Ιταλία απαιτούσε να δικάσει, με τους σχεδιασμούς Κάμερον που μεταξύ άλλων δηλώνει ότι μια εργατική απεργία είναι απειλή για την εθνική ασφάλεια, την πολιτική Ερντογάν, τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας που από την πρώτη στιγμή περιέγραψαν Τσίπρας-Καμμένος, Κοτζιάς και Ήσυχος!  

Να σταθούμε λοιπόν στα σχέδια για την αποστολή και ανάπτυξη 650 Γερμανών στρατιωτών στο Μάλι για να «ελαφρώσει» τα μισθοφορικά γαλλικά ιμπεριαλιστικά στρατεύματα, που βρίσκονται στην περιοχή, όπως ανακοίνωσε η Γερμανίδα υπουργός Άμυνας, Ούρσουλα φον ντε Λάιεν. Επίσης, η γερμανική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι αναλαμβάνει κι αυτή στρατιωτική δράση στη Μέση Ανατολή, συμμετέχοντας στην επέμβαση στη Συρία με αναγνωριστικά αεροσκάφη τύπου «Tornado», αεροπλάνα ανεφοδιασμού και μία φρεγάτα. Είναι μια σαφή προσπάθεια αναβάθμισης του ρόλου του γερμανικού ιμπεριαλισμού στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής, που εκτιμά ότι τώρα του δίνεται η ευκαιρία. Πρόκειται για στρατηγικού χαρακτήρα επιδίωξη.

Η ιταλική κυβέρνηση τόνισε ότι παραμένει «δεσμευμένη» σε μια σειρά διεθνείς στρατιωτικές αποστολές, εφιστώντας ακόμα μια φορά ειδική προσοχή στη Λιβύη, που αποτελεί πρόταγμα των ιταλικών ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας έθεσε στη διάθεση της Γαλλίας τη βρετανική βάση στην Κύπρο για τις αεροπορικές επιδρομές κατά του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία και συμμετέχει στους βομβαρδισμούς. Η Ρωσία όχι μόνο αναβαθμίζει την ιμπεριαλιστική της παρουσία στη Μέση Ανατολή με την επέμβαση της στην Συρία, αλλά ήδη διατυπώνει την πρόθεση να επαναλάβει το εγχείρημα στη Βόρεια Αφρική και πιο συγκεκριμένα στην Λιβύη, με πρόσχημα και πάλι την καταπολέμηση του ISIS. Εκεί θέλει να επιστρέψει ο Πούτιν, που είδε το 2011 να γκρεμίζονται από την Συμμαχία Προθύμων οι συμφωνίες που είχε υπογράψει με το αυταρχικό καθεστώς Καντάφι.

Εκεί όμως επιστρέφει και ο Ευρωπαϊκός Ιμπεριαλισμός.  Πρόσφατα ξεκίνησε η ευρωπαϊκή στρατιωτική επιχείρηση στα χωρικά της Λιβύης, όπου με πρόσχημα την αντιμετώπιση των δουλεμπόρων στοχεύει στην όρθωση ανυπέρβλητων εμποδίων σε πρόσφυγες-μετανάστες που διεκδικούν την σωτηρία στις ευρωπαϊκές ακτές και με επόμενο στόχο την στρατιωτική επέμβαση εκ νέου στην Λιβύη. Σύμφωνα με την εφημερίδα Le Figaro, που επικαλείται ανώνυμες πηγές στο υπουργείο Άμυνας και τη στρατιωτική ηγεσία, η γαλλική κυβέρνηση ετοιμάζεται για στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος το πρώτο εξάμηνο του 2016 και έχει ξεκινήσει ενέργειες για τον σχηματισμό συνασπισμού με άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Επίσης, η εμπειρία της γαλλικής επέμβασης στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, με σημαντικό ρόλο του Ευρωπαϊκού Στρατηγείου της Λάρισας  θα αξιοποιηθεί στην συγκρότηση του ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ. Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, μιλώντας στη γερμανική εφημερίδα Welt am Sonntag υποστήριξε ότι «η ύπαρξη του Ευρωστρατού θα βοηθήσει την ΕΕ να χτίσει κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας. Επίσης, με την ύπαρξη του, η Ευρώπη θα μπορεί να εκτελέσει τις υποχρεώσεις της προς τον κόσμο, τη διεθνή κοινότητα». Το “πείραμα” της Λάρισας είναι δυνατόν να αποτελέσει τη βάση για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, καθώς εκτελέστηκαν επιχειρήσεις άμυνας και ασφάλειας. […] Ο Στρατηγός Κωσταράκος, πρώην ΑΓΕΕΘΑ και νυν Πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής της ΕΕ είναι ουσιαστικά αυτός που έχει  πιστωθεί την εμπλοκή του ευρωπαϊκού στρατηγείου της Λάρισας στην επιχείρηση EUFOR RCA στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία. Και είναι αυτός που δέχεται την ασφυκτική πίεση της Γερμανικής κυβέρνησης για συγκρότηση ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ!

Αν επομένως η κρίση έδωσε τη δυνατότητα στην ισχυροποίηση της οικονομικής ενοποίησης της Ε.Ε, ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας ωθεί στη μεγαλύτερη πολιτική και στρατιωτική ενοποίηση.

Ποιος ήταν, είναι και θα είναι ο ρόλος της ελληνικής άρχουσας τάξης σε όλους αυτούς τους σχεδιασμούς;

Από την Λιβύη μέχρι το Αφγανιστάν, από το Κόσσοβο μέχρι το Μάλι, από την Σομαλία μέχρι τον Λίβανο η Ελλάδα δίνει σταθερά το παρόν. Ήδη η αρθρογραφία αποκαλύπτει το ρόλο της Βάσης της Σούδας και του Ακτίου –ακόμη και στην υπόθεση της κατάρριψης του ρωσικού αεροσκάφους από τουρκικά μαχητικά, το ρόλο του Πολεμικού Ναυτικού που παρακολουθεί ρωσικά υποβρύχια, τις ετοιμασίες της 71^ης Αερομεταφερόμενης Ταξιαρχίας για δράση στο εξωτερικό, την καθοριστική συμμετοχή των ελληνικών AWACS στους βομβαρδισμούς της Λιβύης. Εκεί εντάσσεται η πρόταση Καμμένου για δημιουργία νέας βάσης του ΝΑΤΟ σε ελληνικό νησί, η υπόθεση μεταφοράς σε βάσεις στην Ελλάδα Αμερικανικών UAV, το νέο στρατολογικό νομοσχέδιο της εργασιακής εκμετάλλευσης των φαντάρων και της πολεμικής-κατασταλτικής εμπλοκής τους, ο εκσυγχρονισμός των Αμερικανικών αεροσκαφών ORION και η προμήθεια επιπλέον ελικοπτέρων CHINNOK, η επιχείρηση αφομοίωσης των στρατιωτικών!  

Η πολεμοκαπηλία της κυβέρνησης δε μπορεί να κρυφτεί. Η πολεμική υπεράσπιση των στρατηγικών στόχων του ελληνικού κεφαλαίου –με χαρακτηριστικά τα επεισόδια του καθημερινού πολέμου κατά των μεταναστών-  υπερβαίνει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αγκαλιάζει το σύνολο των αστικών δυνάμεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ-Λεβάντη, την ναζιστική Χρυσή Αυγή. Η απαίτηση της να αναλάβει συγκεκριμένο ρόλο στις νέες ιμπεριαλιστικές εκστρατείες αλλά και στον συνολικό πόλεμο τρομοκράτησης του κόσμου της εργασίας έχει διατυπωθεί από την πρώτη στιγμή της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Και αποσκοπεί στην αναβάθμιση του ρόλου της στην Αν.Μεσόγειο.

Ήταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που κήρυξε αυτή πρώτη εκ νέου τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» ορίζοντας τις ασύμμετρες απειλές- τον εχθρό δηλαδή εργαζόμενο αγωνιζόμενο λαό και τους μετανάστες ως βασικό σενάριο της Πανελλαδικής Άσκησης ΠΑΡΜΕΝΙΩΝΑΣ 2015. Ασκώντας τον ελληνικό στρατό στην επανακατάληψη εργοστασίων που έχουν καταλάβει ταραχοποιά στοιχεία και στην αντιμετώπιση εξεγερμένων μεταναστών! Χρησιμοποιώντας τα δραματικά γεγονότα της Γαλλίας ως ευκαιρία επέλασης της κρατικής τρομοκρατίας, ο ΥΕΘΑ Π.Καμμένος, δήλωσε: «Όλοι οι Ευρωπαίοι να αντιληφθούμε ότι το θέμα πλέον της διεθνούς τρομοκρατίας, που ο ISIS έκανε εξαγωγή από τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική προς την Ευρώπη, είναι ένα θέμα το οποίο πρέπει να αντιμετωπίσουμε ενωμένοι και η ΕΕ και το ΝΑΤΟ». 

Εμείς απαντούμε με ενίσχυση του Κινήματος Μέσα και Έξω από τον Στρατό-Με πρωτοβουλίες εργατικής διεθνιστικής αλληλεγγύης- Με το σύνθημα ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ/ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΥΜΕ - Με πρόταση Πανελλαδικής κινητοποίησης ενάντια στις βάσεις το Μάρτιο, στην επέτειο της εισβολής στο Ιράκ και διεκδικούμε τον συντονισμό της πάλης με τους Τούρκους-Κούρδους συναγωνιστές.

Τέλος, πρέπει να επισημάνουμε ότι το σύνολο της Αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων κρίνεται. Όλοι κρινόμαστε. Και συχνά οι πράξεις μας είναι αναντίστοιχες των λόγων μας.

Στην περίπτωση της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, το κίνημα μέσα στον Στρατό κατέγραψε τις αρνήσεις 2 φαντάρων –που τιμωρήθηκαν μάλιστα από τον τότε ΥΕΘΑ Δ.Αβραμόπουλο γιατί βγήκαν στην Αναφορά-, αλλά η κινητοποίηση της αριστεράς και του αντιπολεμικού κινήματος ήταν υποτυπώδης.

Όταν η πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με πρωταγωνιστή τον τότε ΑΝΥΕΘΑ Κ.Ήσυχο –σημερινό στέλεχος της ΛΑΕ-, πραγματοποίησε την τεράστια πολεμική άσκηση Ελλάδας-ΗΠΑ-Ισραήλ, ήταν και πάλι που οι αγωνιστικές πρωτοβουλίες του κινήματος των φαντάρων έμειναν μόνες, αφού η Αριστερά δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων.

Πρόσφατα, όταν ο ελληνικός στρατός πραγματοποίησε  την άσκηση επανακατάληψης εργοστασίου στην Κοζάνη, καταγράφηκε η κριτική του εργατικού κινήματος στην Αριστερά που ενώ γνώριζε τη διεξαγωγή της, δεν μπήκε μπροστά, δεν ανέλαβε αγωνιστικές πρωτοβουλίες για το μπλοκάρισμα της.

Τέλος, γιατί η Αριστερά σφυρίζει αδιάφορα για το στρατολογικό νομοσχέδιο που προωθείται ταχύτατα η ψήφιση του; Ενώ δεν λείπουν και οι απόπειρες της καθεστωτικής αριστεράς να μπλοκάρει τις όποιες προσπάθειες αμφισβήτησης του.

Εμείς πιστεύουμε ότι ο Δικός μας Πόλεμος γίνεται εδώ.

Και σε αυτό κρινόμαστε.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ