Oι πρόσφυγες

Του Φοίβου Οικονομίδη

Ταξιδεύοντας με το τρένο πριν πολλά χρόνια στη γραμμή Αθήνα-Θεσσαλονίκη συχνά συναντούσες έλληνες μετανάστες που κατευθύνονταν στη Γερμανία. Οι συζητήσεις έδιναν και έπαιρναν ανάμεσα σε αυτούς που έφευγαν και αυτούς που έμεναν. Το άγνωστο αποκτούσε μια γοητεία για εκείνους που θα έμεναν στην Ελλάδα. Κατά κανόνα οι μετανάστες έφευγαν αρχικά μόνοι τους καθώς τους συντρόφευε η φωνή του Καζαντζίδη: ”Μέσα στο τρένο Γερμανίας-Αθηνών στην τρίτη θέση σε μιαν άκρη καθισμένος”.

Ποιός θα μπορούσε τότε να φανταστεί ότι η Ελλάδα χώρα μεταναστών με κατεύθυνση όλο τον κόσμο {Γερμανία, Βέλγιο, ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλία, κλπ} θα γινόταν ο κεντρικός δίαυλος εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών προς την Ευρώπη. 

Αυτή η ανθρώπινη εμπειρία καταδεικνύει το πόσο παρακινδυνευμένο είναι να κάνουμε με βεβαιότητα προβλέψεις για το μέλλον με μια περισσή ευκολία. Το καινούριο είναι ότι ένα πολύ σημαντικό τμήμα των μεταναστών του σύγχρονου κόσμου είναι θύματα πολέμου που παίρνουν άμεσα μαζί τους όλη την οικογένεια αναζητώντας ένα καταφύγιο, μια καινούρια πατρίδα. Υπάρχουν βέβαια και οι οικονομικοί μετανάστες που σ’ ένα κόσμο μεγαλωμένο με προκαταλήψεις και φοβίες δημιουργούν ερωτηματικά.

Aλλά όσον αφορά τους πρόσφυγες τους προερχόμενους από τα πολεμικά μέτωπα, με τα παιδιά τους και το βιός τους μεταλλαγμένο σε χρήμα, θυμίζουν τους δικούς μας πρόσφυγες της μικρασιατικής καταστροφής.

Από τη δική μας συμπεριφορά θα εξαρτηθεί και η φήμη των Ελλήνων ως ωραίων η όχι ανθρώπων στους λαούς του κόσμου κάτι που θα συμβάλει θετικά η αρνητικά και στην πορεία τη δική μας στο παρόν και στο μέλλον. Τα πρώτα μηνύματα είναι θετικά από τη Λέσβο και άλλες περιοχές.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι παράλληλα με τους Έλληνες εθελοντές στη Μυτιλήνη, υπάρχουν πολλοί εθελοντές όχι μόνο από την Ε Ελλάδα αλλά και από όλα τα μέρη του κόσμου για να βοηθήσουν τους πρόσφυγές. Δίπλα σ’ ένα κόσμο κυνικό που προβάλλει το κυνήγι με όλα τα μέσα του χρήματος και της δόξας υπάρχουν και εκείνοι οι άνθρωποι που είναι αποφασισμένοι να βοηθήσουν το ανθρώπινο γένος. Και χωρίς να εξιδανικεύουμε γιατί δυστυχώς ανάμεσα στους ιδεολόγους κρύβονται κάποιες φορές και λίγοι ιδιοτελείς, γενικά οι άνθρωποι αυτοί τιμούν το ανθρώπινο γένος. Τέτοιοι διεθνιστές έπεσαν στο πεδίο της μάχης κατά την επανάσταση του ’21,μου έρχεται στο μυαλό ο ιταλός επαναστάτης Σανταρόζα στη Σφακτηρία, ο Μάγερ στην έξοδο του Μεσολογγίου, πολλοί ξένοι στη μάχη του Πέτα κ.α.

Αρκετοί που πολέμησαν στις Διεθνείς Ταξιαρχίες ενάντια στο φασισμό στην Ισπανία άφησαν τα κόκκαλά τους εκεί. Είναι ίσως ωραίο να χτυπάει η καρδιά μας σε αρμονία με το ρυθμό της ανθρωπότητας, που στις μέρες μας περνάει δύσκολες στιγμές. Αγαπάμε την όμορφη γειτονιά του κόσμου που λέγεται Ελλάδα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μισούμε τους άλλους λαούς. Αλλωστε αν η Ελλάδα και τα μηνύματα της ρίζωσαν στην καρδιά των άλλων λαών (για παράδειγμα η λέξη Δημοκρατία αναφέρεται έτσι ακριβώς στις περισσότερες ξένες γλώσσες) είναι γιατί τα μηνύματά της ήταν πανανθρώπινα. Έτσι η Ελλάδα δεν ανήκει μόνο σ’ εμάς οι ιδέες της είναι πανανθρώπινη κληρονομιά.

http://www.presspublica.gr/