Το κράτος Ελλάδα εναντίον της προσφυγιάς

Γιάννης Νικολόπουλος 

Σχόλιο για τα αποτελέσματα της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών στο Προεδρικό Μέγαρο.

Η σύ­σκε­ψη των πο­λι­τι­κών αρ­χη­γών στο Προ­ε­δρι­κό Μέ­γα­ρο, αυτό το πα­ρά­τυ­πο, εκτρω­μα­τι­κό και εκτός συ­νταγ­μα­τι­κής νο­μι­μό­τη­τας «όρ­γα­νο» συ­να­πο­φά­σε­ων του πα­λαιού και του νέου, μνη­μο­νια­κού κα­τε­στη­μέ­νου, απέ­δει­ξε και στον πλέον κα­λο­προ­αί­ρε­το πα­ρα­τη­ρη­τή των εξε­λί­ξε­ων στο προ­σφυ­γι­κό, ότι το κρά­τος Ελ­λά­δα, με ευ­ρεία, μνη­μο­νια­κή συ­ναί­νε­ση, απο­φα­σί­ζει να στρα­φεί κατά των προ­σφύ­γων και των αν­θρώ­πι­νων κυ­μά­των από ικέ­τες και πέ­νη­τες.

Αν και η ορ­γου­ε­λι­κή γλώσ­σα μοιά­ζει φτωχή μπρο­στά στο κοινό ανα­κοι­νω­θέν, η εναρ­κτή­ρια φράση που αφορά τις υπο­χρε­ώ­σεις, τις οποί­ες ανα­λαμ­βά­νει πρό­θυ­μα η επί­ση­μη, η κρα­τι­κή (ίσως και... πα­ρα­κρα­τι­κή) Ελ­λά­δα συ­μπυ­κνώ­νε­ται στο δόγμα «η ασφά­λεια είναι αν­θρω­πι­σμός και αλ­λη­λεγ­γύη». Η στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­ση του πρ­σφυ­γι­κού, η ίδρυ­ση στρα­το­πέ­δων συ­γκέ­ντρω­σης, ο ωμός εκ νέου δια­χω­ρι­σμός ανά­με­σα σε «κα­λούς» και «θε­μι­τούς» πρό­σφυ­γες και σε «κα­κούς» και «ανε­πι­θύ­μη­τους» πα­ρά­τυ­πους με­τα­νά­στες, τα εγκώ­μια στην ανα­βάθ­μι­ση της Φρό­ντεξ και οι όρκοι πί­στης στα ευ­ρω­παϊ­κά και να­τοϊ­κά κε­κτη­μέ­να της ανα­χαί­τι­σης, της απο­τρο­πής, του βίου αβί­ω­του των αν­θρώ­πων σε κίν­δυ­νο, του βί­αιου και πα­ρα­τε­τα­μέ­νου εγκλει­σμού σε στρα­τό­πε­δα και κρα­τη­τή­ρια δια­τρέ­χουν όλο το ανα­κοι­νω­θέν, πι­στο­ποιώ­ντας τον νέο ρόλο του επί­ση­μου κρά­τους Ελ­λά­δα : Ένας με­σο­γεια­κός και βαλ­κα­νι­κός στρα­το­χω­ρο­φύ­λα­κας της Ενω­μέ­νης Ευ­ρώ­πης, ο οποί­ος, από κοι­νού ή εκ πα­ραλ­λή­λου με την Τουρ­κία, θα ανα­λά­βει να τερ­μα­τί­σει την πο­ρεία των χι­λιά­δων προ­σφύ­γων προς τη κε­ντρο­ευ­ρω­παϊ­κή Γη της Επαγ­γε­λί­ας, κάπου με­τα­ξύ νη­σιών, Πει­ραιά και Ει­δο­μέ­νης. Χωρίς ελ­πί­δες εξαν­θρω­πι­σμού του συ­στή­μα­τος εισ­δο­χής και πε­ρί­θαλ­ψης, χωρίς ελ­πί­δες τή­ρη­σης των διε­θνών κα­νό­νων και συν­θη­κών, χωρίς πό­ρους και προ­σω­πι­κό, χωρίς δια­βα­τή­ρια για μια κα­λύ­τε­ρη ζωή, χωρίς ασφα­λείς διό­δους ή σε­βα­σμό των αν­θρω­πί­νων δι­καιω­μά­των, χωρίς επι­λο­γές για τους πιο άμεσα εν­δια­φε­ρό­με­νους, τους ίδιους τους πρό­σφυ­γες.

Δύο φρά­σεις ανε­βά­ζουν κα­τα­κό­ρυ­φα τον πήχη των υπο­χρε­ώ­σε­ων, που ανα­λαμ­βά­νει να εκ­πλη­ρώ­σει η συ­γκυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – ΑΝΕΛ και ο ίδιος ο πρω­θυ­πουρ­γός Αλέ­ξης Τσί­πρας, προ­φα­νώς σε προ­συ­νεν­νό­η­ση με τις Βρυ­ξέλ­λες (γιατί άραγε ήρθε ο Τουσκ!;) και το Βε­ρο­λί­νο. Πρώ­τον, ρητά ανα­φέ­ρε­ται ότι η Ελ­λά­δα «φυ­λάσ­σει και τα εξω­τε­ρι­κά σύ­νο­ρα της ΕΕ». Το «και» υπο­νο­εί και υπο­δη­λώ­νει ότι η Ελ­λά­δα φυ­λάσ­σει και τα εσω­τε­ρι­κά σύ­νο­ρα. Επο­μέ­νως, η (κάθε) «Ει­δο­μέ­νη» θα με­τα­τρα­πεί τα­χέ­ως σε με­λα­νό ση­μείο ανα­φο­ράς, για τα αν­θρώ­πι­να δι­καιώ­μα­τα και τις ατο­μι­κές ελευ­θε­ρί­ες, καθώς η τρι­το­μνη­μο­νια­κή συ­γκυ­βέρ­νη­ση προ­θυ­μο­ποιεί­ται να την κα­τα­στή­σει γι­γα­ντιαίο στρα­τό­πε­δο μα­ζι­κής (συγ)κρά­τη­σης των προ­σφύ­γων. Δεύ­τε­ρον, η Ελ­λά­δα αυ­το­προ­τεί­νε­ται ως η (νέα) έδρα της ενι­σχυ­μέ­νης ακτο­φυ­λα­κής της Φρό­ντεξ, υπο­κα­θι­στώ­ντας σε αυτό το ση­μείο την Πο­λω­νία. Προ­φα­νώς, ο Τσί­πρας θε­ω­ρεί ότι μπο­ρεί να πλα­σά­ρει μια τέ­τοια εγκα­τά­στα­ση και σαν μέτρο κατά της ανερ­γί­ας, απο­κτώ­ντας διοι­κη­τι­κές και έν­στο­λες θέ­σεις ασφά­λειας, νόμου και τάξης και το­πο­θε­τώ­ντας κατά προ­τε­ραιό­τη­τα έλ­λη­νες ακτο­φύ­λα­κες και στρα­το­χω­ρο­φύ­λα­κες στην επάν­δρω­ση των πε­ρι­πο­λι­κών σκα­φών, με την ανά­λο­γη τε­χνο­γνω­σία και εμπει­ρία, που ήδη έχουν με­τα­φέ­ρει οι πο­λω­νοί ασφα­λί­τες της Φρό­ντεξ στα νη­σιω­τι­κά πα­ρά­λια.

Το σκέ­λος των προ­τά­σε­ων προς την ΕΕ και την επι­κεί­με­νη Σύ­νο­δο Κο­ρυ­φής κρί­νε­ται άνευ ση­μα­σί­ας και τί­πο­τα πε­ρισ­σό­τε­ρο από πα­σπά­λι­σμα «πά­γιων» θέ­σε­ων, καθώς στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα και σύμ­φω­να με όσα ανα­πτύ­χθη­καν πα­ρα­πά­νω, η Ελ­λά­δα απευ­θύ­νε­ται στους ευ­ρω­παί­ους «εταί­ρους» της σαν απο­λύ­τως ικανή, πρό­θυ­μη και έτοι­μη να ανα­λά­βει ρό­λους ευ­ρύ­τε­ρης αστυ­νό­μευ­σης, επι­τή­ρη­σης και κα­τα­στο­λής της προ­σφυ­γιάς.

Με αυτά τα δε­δο­μέ­να, ενα­πό­κει­ται στην Αρι­στε­ρά και τις ποι­κι­λό­μορ­φες δυ­νά­μεις και τα κι­νή­μα­τα γνή­σιας αλ­λη­λεγ­γύ­ης και υπο­στή­ρι­ξης των προ­σφύ­γων, να κα­τα­στή­σουν τα σχέ­δια του συ­νό­λου (πλην... Λε­βέ­ντη, για τους γνω­στούς, «οι­κου­με­νι­κούς» λό­γους) των μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών κομ­μά­των, γράμ­μα κενό και άθλια όσο και απο­τυ­χη­μέ­νη από­πει­ρα απάν­θρω­πης, πα­ρά­νο­μης και εξο­ντω­τι­κής με­τα­χεί­ρι­σης των προ­σφύ­γων, σε μια σκο­τει­νή καμπή για την χώρα και την Ευ­ρώ­πη.

https://rproject.gr/article/kratos-ellada-enantion-tis-prosfygias