Τα παιδιά που ονειρεύονται να γίνουν στρατηλάτες - Ένα αλληγορικό παραμύθι

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ 

Δημοσιογράφος - στρατιωτικός συντάκτης

Μια φορά και εναν καιρό παιδιά μου, σε μια χώρα μαγική και ονειρεμένη στις παρυφές της Ανατολής, λέει η γιαγιά στα εγγόνια της καθισμένη μπροστά στο τζάκι για να ζεσταθούν, τα παιδιά έπαιζαν στις γειτονιές. Έπαιζαν πόλεμο με ξύλινα σπαθιά και όπλα με λάστιχα. Το βράδυ μάλιστα που οι μητέρα τους έβαζε για ύπνο ονειρευόντουσαν να γίνουν στρατηλάτες μεγάλοι και γενναίοι, να κατακτήσουν τη γη.

Μια μέρα λοιπόν μια καλή νεράιδα, Αλεξία την λέγανε, εμφανίστηκε στο ύπνο του Πανούλη, ενα καλό αλλά άτακτο παιδί της γειτονιάς και του ψιθύρισε μέσα στο αυτι. Επειδή είσαι ο μόνος που με πιστεύεις και με τσιρίζεις, εγώ θα ζωντανέψω τα στρατιωτάκια σου, θα δώσω ζωή στα όνειρα σου.

Ο Πανούλης ξύπνησε και ω του θαύματος είδε οτι η καλή νεράιδα ο,τι είπε το έκανε. Ντύθηκε στρατηγός, έβαλε και μερικές ψεύτικες κονκάρδες με πουλάδες και πήρε τα στρατιωτάκια του στον κήπο.

Από το πρωί μέχρι το βράδυ, έμπαινε από το ενα ελικόπτερο στο άλλο. Έπαιρνε τα τιμόνια και βουμ – βουμ πέταγε πάνω στον φράχτη. Καβάλαγε αεροπλάνα υποβρύχια πλοία και τανκς και έβαζε φωτογραφίες, οπου και αν βρισκόταν, για να τις δείχνει στους φίλους του.

Στη γειτονιά, στην αρχή ολοι γελούσαν βλέποντας τον Πανούλη να παίζει πόλεμο αντί να κάνει τα μαθήματα του. Η οικογένεια του Πανούλη όμως, περνούσε δύσκολα. Τα αδέλφια του, άνεργα, άφησαν τα σπίτια τους και γύρισαν στο πατρικό που με το ζόρι μπορούσε να τους φιλοξενήσει και να τους ταΐσει. Τα δάνεια είχαν καταστεί ληξιπρόθεσμα. Οι τράπεζες και οι δανειστές τους πίεζαν να επιστρέψουν τα λεφτά που είχαν πάρει. 

Η μαμά ήταν άνεργη και το μεροκάματο του μπαμπά πενιχρό. Το αυτό και στον στρατό του Πανούλη. Οι στρατιώτες του δεν είχαν δεύτερο ζευγάρι κάλτσες, στα πλοία με το ζόρι γυρνούσαν οι έλικες και οι μπαταρίες από τα τανκς είχαν σχεδόν τελειώσει. Το αστείο είχε πλέον ξεπεραστεί και οι γείτονες είχαν κουραστεί από τα μπαμ και μπουμ.

Η γιαγιά συνέχισε να μιλάει μέχρι που είδε τα εγγόνια της να έχουν κλείσει τα αφτιά τους με τις παλάμες τους. Γιατί, ρώτησε και αυτά αποκριθήκαν:

Γιατί γιαγιά φοβόμαστε ότι το παραμύθι σου δεν θα έχει καλό τέλος. Οι γείτονες θα ρίξουν καμιά σφαλιάρα στον Πανούλη και ο Θεός να βάλει το χέρι του.

Δεν ρίχνεις τον Πανούλη στο Ποτάμι να μας πεις κανά παραμύθι με... βαρκούλες καλύτερα, είπαν!

Οσο για την πραγματικοτητα; Speechless που ελεγε και η γιαγια μου!

http://www.onalert.gr