ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΕΒΗ
Εκείνο που πρέπει να καταγραφεί ως το μέγιστο όφελος για την κοινωνία της Χίου στο σύνολό της είναι τα υψηλά αισθήματα αλληλεγγύης και προσφοράς που επιδεικνύονται πρακτικά επί μήνες τώρα από εκατοντάδες ίσως και χιλιάδες συμπολίτες μας κάθε ηλικίας και κοινωνικής τάξης.
Η Χίος έλειπε από τα αρνητικά πρωτοσέλιδα των μέσων ενημέρωσης, σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε σε άλλα νησιά του Αιγαίου και αυτό αποτελεί μέγιστη κατάκτηση που μαζί με την αλληλεγγύη των πολιτών δεν αποτιμώνται σε οικονομικά μεγέθη.
Αυτά γράφαμε πριν 20 ημέρες (Κόστος προσφυγικού στη Χίο: Αλήθειες και ψέματα). Και τώρα, λίγα – μόλις – 24ωρα μετά;
Τα γεγονότα που εξελίχθηκαν από το απόγευμα της Πέμπτης έως και τις μεταμεσονύκτιες ώρες προς την Παρασκευή, στο λιμάνι της Χίου, ήταν αναμενόμενα, αφού ήρθαν ως φυσική συνέχεια και συνέπεια όσων είχαν διαδραματισθεί την προηγουμένη στην συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου κι έξω από αυτό, στην πλατεία Βουνακίου.
Κι ήταν αυτό το δημοτικό συμβούλιο, που με πρωτοβουλία του δημάρχου Χίου κ. Μανώλη Βουρνού αποφάσισε ομόφωνα να ξεκινήσει διάλογος και με ειρηνικό τρόπο να απομακρυνθούν με ασφάλεια οι πρόσφυγες και μετανάστες από την κεντρική αποβάθρα των επιβατηγών πλοίων.
Ήταν μια ενέργεια στην οποία ουδείς, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, διαφωνούσε. Οι πρόσφυγες και μετανάστες έπρεπε να μεταφερθούν σε άλλο χώρο, ασφαλή από κάθε άποψη, να μην δημιουργούνται προβλήματα στην λειτουργία του λιμανιού και στην δραστηριότητα της πόλης, όπως είχε γίνει και κατά τους προηγούμενους μήνες με την δημιουργία δομών αξιοπρεπούς διαβίωσης.
Διάλογος χωρίς ηθική και πολιτικό έρεισμα
Όμως, αυτά που έγιναν στο λιμάνι ούτε διάλογος ήταν, ούτε πολύ περισσότερο ειρηνικά.
Ο δήμαρχος της πόλης επιχείρησε να κάνει «διάλογο», μέσα σε ένα εμπρηστικό κλίμα, που δημιούργησαν οι «αγανακτισμένοι πολίτες» με τα ακραία στοιχεία να έχουν το πάνω χέρι και να δρουν ανενόχλητοι, με ξυλοδαρμούς, προπηλακισμούς και βαρελότα.
Κι αυτό το είχε ο δήμαρχος ως «βαρύ όπλο» και το χρησιμοποίησε στον «διάλογο». Ή θα φύγετε μαζί μου ή θα έχετε να κάνετε με αυτούς, τους είπε, δείχνοντας τους έξω που ήταν έτοιμοι να αναλάβουν την επιχείρηση.
Αυτός, όμως, δεν ήταν διάλογος. Δεν είχε ηθικό και πολιτικό έρεισμα η χρήση της απειλής μιας ανεξέλεγκτης βίας και των «ομάδων κρούσης», για να επιτευχθεί ο στόχος της εκκένωσης της αποβάθρας.
Κάποιοι επαίρονται για την στάση και την πυγμή που επέδειξε ο δήμαρχος. Πυγμή σε ποιους; Στα τρομαγμένα γυναικόπαιδα και στους αμήχανους νέους και άνδρες; Προφανώς, τους διαφεύγει ότι ο ισχυρός, όπως έχει διδάξει η ιστορία, οφείλει να είναι μεγαλόθυμος, ανεκτικός και υπομονετικός.
Ο στόχος εν τέλει επετεύχθη με τον τρόπο που όλοι είδαμε και γνωρίζουμε. Το μόνο θετικό ότι δεν υπήρξαν απώλειες στην ακεραιότητα ή στη ζωή κάποιων ανθρώπων.
Εξαφανίστηκε με μιάς το καλό παράδειγμα της Χίου
Ωστόσο, ό,τι έγινε με βασική και κεντρική ευθύνη του κ. Βουρνού – χωρίς να παραγνωρίζουμε, αλλά αντίθετα να τονίζουμε, τις ακόμα μεγαλύτερες σε γενικό επίπεδο κυβερνητικές ευθύνες – ακύρωσε με τη μία όσα όμορφα και ανθρωπιστικά επί πολλούς μήνες κτίστηκαν στο νησί.
Με πολύ κόπο και από τον ίδιο τον δήμαρχο και τους αντιδημάρχους, την αντιπεριφέρεια, την μητρόπολη Χίου, την ύπατη αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, τις ελληνικές και διεθνείς μη κυβερνητικές οργανώσεις, τους επαγγελματικούς φορείς, τις οργανώσεις και ομάδες των αλληλέγγυων πολιτών, τους εκατοντάδες ίσως και χιλιάδες επώνυμους και ανώνυμους Χιώτες και άλλους Έλληνες από άλλα σημεία της χώρας.
Όλοι αυτοί συνεισέφεραν, ξεκινώντας ο καθένας από την δική του αφετηρία. Άλλοι από στάση ζωής, άλλοι από πολιτική ή ιδεολογική θέση, άλλοι από χριστιανική ηθική και αντίληψη και άλλοι έτσι απλά χωρίς να έχουν να το εξηγήσουν, απλά γιατί αισθάνθηκαν άνθρωποι. Όλοι αυτοί είχαν στον πυρήνα της σκέψης και δράσης τους τον ανθρωπισμό.
Και το οικοδόμημα που χτίστηκε, αργά αλλά με μετρήσιμα αποτελέσματα, από το Μερσινίδι μέχρι τον δημοτικό κήπο, από την Σούδα μέχρι την ΒΙΑΛ στο αρχικό της σχέδιο, με τους 150.000 πρόσφυγες και μετανάστες που πέρασαν από το νησί χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, όλα αυτά και πολλά άλλα ανέδειξαν το καλό παράδειγμα της Χίου.
Το ανέδειξαν όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά σε όλο τον κόσμο. Και ο δήμαρχος είχε να υπερηφανεύεται και να το παρουσιάζει στα διεθνή φόρουμ, στα ελληνικά και διεθνή μέσα ενημέρωσης και να αντιπαραθέτει τη Χίο ως παράδειγμα προς μίμηση. Το εδικαιούτο γιατί πράγματι η δουλειά από τον δήμο, με την συνεργασία όλων των υπηρεσιών και φορέων που αναφέραμε και πολλούς άλλους που αν ξεχνάμε δεν το κάνουμε σκοπίμως, είχε καλό αποτέλεσμα στην διαχείριση ενός προβλήματος που επιβλήθηκε στη χώρα μας.
Ανοίξατε μια πόρτα που δεν ξέρετε πού οδηγεί
Αλήθεια, τώρα, τι θα έχει να πει ο δήμαρχος σε όλους αυτούς; Τώρα, που γκρεμίστηκε ό,τι με πολύ κόπο κτίστηκε; Τώρα, που έγιναν πρωτοφανή γεγονότα στη Χίο, που όμοιά τους δεν έχουμε ξαναδεί και μάλλον δύσκολα θα συναντήσουμε σε άλλη περιφερειακή πόλη της χώρας μας; Τώρα, που η Χίος «παίζει», αλλά αρνητικά σε όλο τον κόσμο; Απλά, ότι έγινε η δουλειά; Ότι πήραμε πίσω με αυτόν τον τρόπο το λιμάνι και απωλέσαμε το μεγαλείο που δημιούργησε η ψυχή της χιακής κοινωνίας;
Και το χειρότερο και ίσως πιο ανησυχητικό, επειδή το προσφυγικό έχει μέλλον ακόμα, είναι ότι κατέστησαν ρυθμιστές των εξελίξεων και των αποφάσεων οι «αγανακτισμένοι πολίτες» και τα ακραία στοιχεία. Σε ένα πρόβλημα που απαιτεί την μέγιστη ομοψυχία, νηφαλιότητα και υπεύθυνη πολιτική στάση, επειδή επηρεάζει την κοινωνία, την πολιτική, την οικονομία και τις διεθνείς σχέσεις της χώρας μας.
Δυστυχώς, η πόρτα άνοιξε και ουδείς δικαιολογείται να πει ότι δεν ήξερε πού οδηγεί.
http://astraparis.gr/gremistikan-me-ti-mia-osa-me-kopo-ktistikan/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου