Από αριστερά: Ντάνιελ Οκμπε (National Coalition Building Institute, Ελβετία), Νουρ Ιμπαίμ (Εθνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, Ρουμανία), Αννα-Λάουρα Λόπεζ Καρλασάρε (Οργανωτική Επιτροπή συνεδρίου) Βερόνικα Γκότλιμπ (APS YARD)
Συντάκτης: Διαλεκτή Αγγελή
Αποστολή, Τορίνο
Με αυτή τη φράση η Νουρ Ιμπραΐμ τόνισε την αναγκαιότητα να αλλάξει η κυρίαρχη ρητορική των ΜΜΕ, αλλά και των οργανώσεων που δραστηριοποιούνται στον χώρο του προσφυγικού, κατά τη διάρκεια του φετινού συνεδρίου του ευρωπαϊκού δικτύου ενάντια στον εθνικισμό, τον ρατσισμό και τον φασισμό (UNITED), με θέμα:«Μεταναστευτικές Αφηγήσεις, Διασχίζοντας την Ευρώπη».
Πρόσφυγας από τη Συρία η ίδια, εργάζεται τα τελευταία χρόνια για το Εθνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες στη Ρουμανία και έχει εντοπίσει δύο παράλληλες αφηγήσεις γύρω από το προσφυγικό ζήτημα στην Ευρώπη: πρώτα είναι η αφήγηση των ίδιων των προσφύγων, που προσκαλούν τους συμπατριώτες τους να κάνουν το ταξίδι προς τη γηραιά ήπειρο για μια καλύτερη ζωή, αφήγηση η οποία έρχεται σε αντίθεση με την κυρίαρχη ευρωπαϊκή ρητορική που επικαθορίζεται από τον φόβο ότι «όλοι είναι τρομοκράτες».
Η Νουρ ήρθε αντιμέτωπη με αυτήν τη ρητορική, όταν κινδύνευσε να μείνει στον δρόμο, καθώς η επί χρόνια σπιτονοικοκυρά της αποφάσισε να της κάνει έξωση, γιατί φοβήθηκε πιθανή σύνδεση με ισλαμιστές εξτρεμιστές λόγω της χώρας καταγωγής της. «Πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον φόβο και να υπενθυμίζουμε συνεχώς στον κόσμο ότι όσοι έρχονται στην Ευρώπη, παλεύουν κι αυτοί οι ίδιοι να γλιτώσουν από τον φόβο», κατέληξε η Νουρ.
Κτίριο-σύμβολο
Το συνέδριο πραγματοποιήθηκε σε ένα κτίριο που κατασκευάστηκε από τη Fiat το 1929 και λειτούργησε ως σανατόριο για τους εργάτες που αντιμετώπιζαν αναπνευστικά προβλήματα.
Στα 1.700 μέτρα υψόμετρο, στην επαρχία Φενεστρέλε του Τορίνο, το κτίριο χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια από τις τοπικές ιταλικές αρχές ως κέντρο φιλοξενίας μεταναστών και αιτούντων άσυλο κυρίως από χώρες της υποσαχάριας και της Βόρειας Αφρικής, αλλά και από το Μπανγκλαντές.
Προκειμένου να φτάσει κανείς εκεί θα πρέπει να διανύσει μία απόσταση 50 χιλιομέτρων από το Τορίνο, γεγονός που καθιστά σχεδόν αδύνατο να σκεφτεί κάποιος ότι εκεί διέμεναν επί πολλούς μήνες άνθρωποι που πιθανότατα δεν είχαν δει ποτέ τους χιόνι, εντελώς απομονωμένοι, στους πρόποδες των Αλπεων, ανάμεσα στα βουνά και χωρίς τη δυνατότητα οικοδόμησης ενός μέλλοντος που να τους συμπεριλαμβάνει και να τους εντάσσει στην τοπική κοινωνία.
Αποδόμηση
Από αριστερά: Ανιτσα Στογιάνοβιτς, μέλος της οργανωτικής επιτροπής του συνεδρίου, Ουγκο Μελκιόντα, πρόεδρος του κέντρου ερευνών IDOS, Οντρι-Σέριλ Μόγκαν του κέντρου AIRE και Κλαούντιο Τόκι, μέλος της οργάνωσης Associazione Trepuntozero. |
Ακτιβιστές από ολόκληρη την Ευρώπη συγκεντρώθηκαν, για να συζητήσουν το θέμα της ευρωπαϊκής αφήγησης γύρω από το προσφυγικό ζήτημα, αλλά και να προσπαθήσουν να αποδομήσουν την κυρίαρχη μισαλλόδοξη ρητορική.
Μέσω της ανάλυσης άρθρων και εικόνων, αλλά και με την παρουσίαση δεδομένων και στοιχείων για τη μετανάστευση στην Ευρώπη, οι συμμετέχοντες μίλησαν για τη σημασία της επιλογής κατάλληλων λέξεων, ανέλυσαν τις έννοιες κρίση, αλληλεγγύη, εισβολή, ένταξη, ασφάλεια και κινητικότητα και συζήτησαν τα μηνύματα που μεταδίδονται από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης.
Πέραν των ειδικών, στο συνέδριο συμμετείχαν ως ομιλητές πρόσφυγες και μετανάστες που έκαναν το μεγάλο ταξίδι προς την Ευρώπη και παρουσίασαν τις ιστορίες τους στο κοινό, αλλά και ακτιβιστές που δραστηριοποιούνται στον χώρο του προσφυγικού.
Ο Ούγκο Μελκιόντα, πρόεδρος του κέντρου ερευνών IDOS, επεσήμανε ότι ο αριθμός των προσφύγων και των αιτούντων άσυλο έχει αυξηθεί συγκριτικά με αυτόν των οικονομικών μεταναστών τα τελευταία χρόνια και τόνισε ότι από το 2000 μέχρι το 2014 η Ευρωπαϊκή Ενωση δαπάνησε 13 δισ. ευρώ για τον συνοριακό έλεγχο, τη στιγμή που οι διακινητές υπολογίζεται ότι κέρδισαν περίπου 15,7 δισεκατομμύρια ευρώ.
Αντώνης Ζεϊμπέκης από την ΑΜΚΕ-Ηλιαχτίδα |
Η Οντρι-Σέριλ Μόργκαν από το κέντρο AIRE ανέφερε με τη σειρά της ότι η κοινή γνώμη της Μεγ. Βρετανίας είναι πιο θετική και αισιόδοξη από την αφήγηση των μέσων ενημέρωσης, ενώ ο Αντώνης Ζεϊμπέκης και η Ζοζεφίνα Ρούζα, από την «Ηλιακτίδα»-ΑΜΚΕ, μίλησαν για την εμπειρία τους από τη Λέσβο: για τον μεγάλο αριθμό εθελοντών από όλο τον κόσμο που δραστηριοποιείται στο νησί, προκειμένου να καλυφθούν οι βασικές ανάγκες των προσφύγων και των μεταναστών, και για τις δραστηριότητες που διοργανώνονται από τους εργαζόμενους στην «Ηλιακτίδα» και που λειτουργούν ως γέφυρα μεταξύ της τοπικής κοινότητας και των ανθρώπων που φθάνουν σχεδόν καθημερινά στις ακτές του νησιού.
Ιστορία
Από μια συζήτηση για την «προσφυγική ρητορική» δεν θα μπορούσε βέβαια να λείπει ο ρόλος της ιστορίας.
Ο Τζόναθαν Ιβεν Ζόχαρ, από την Ευρωπαϊκή Ενωση Εκπαιδευτικών Ιστορίας, μίλησε για τον ευρωκεντρισμό που βρίσκεται στην καρδιά της ιστορικής ευρωπαϊκής αφήγησης.
Υποστήριξε ότι η ιστορία που διδάσκεται στα ευρωπαϊκά σχολεία είναι απλουστευμένη και αποκλείει τη συμβολή των μη Ευρωπαίων: «Η Ευρώπη έχει εθιστεί στη δική της ιστορία και αδυνατεί να κατανοήσει την παγκόσμια ιστορία».
Στέφανο Βολπιτσέλι, από το Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης |
«Από το 1950, η Δυτική Ευρώπη χρειάζεται έναν εχθρό. Οι κομμουνιστικές χώρες, οι οποίες παρουσιάζονται ως αυτές που προσπαθούν να καταστρέψουν τον κοινωνικό ιστό της Δυτικής Ευρώπης, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ήταν κάτι που μας ήρθε κουτί. Οταν κατέπεσε αυτός ο διαχωρισμός, δεν είχαμε πλέον εχθρούς. Επρεπε λοιπόν να δημιουργήσουμε έναν νέο εχθρό και οι ισλαμιστές μάς βοήθησαν πολύ σε αυτό», ανέφερε ο Στέφανο Βολπιτσέλι, από τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης.
Μάλιστα, τόνισε ότι προκειμένου να κατασκευαστεί ο μύθος της «εισβολής» χρειάζεται μία ταυτότητα: εμείς και αυτοί.
«Γιατί λειτουργεί αυτή η αφήγηση; Γιατί είναι αναγκαία. Τη χρειάζονται οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής, για να δημιουργήσουν έναν αποδιοπομπαίο τράγο, προκειμένου να μειώσουν τα οφέλη του κοινωνικού κράτους και του κράτους πρόνοιας. Αυτή η αφήγηση κρατά απασχολημένο το κοινό και βοηθά τους μεγάλους ομίλους μέσων ενημέρωσης να πουλήσουν αντίτυπα».
Υστερα από μια σειρά διαλέξεων, ομάδων εργασίας, «πολιτικών καφενείων» αλλά και δράσεων, οι συμμετέχοντες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι μπορεί να είναι δύσκολη η ύπαρξη μιας αφήγησης που να αντικρούει αυτήν των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης, αλλά με τη σωστή εκπαίδευση και τις συνεχείς δράσεις είναι δυνατόν να επέλθει σημαντική στροφή στη δημόσια σφαίρα.http://www.efsyn.gr
◼ Για περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα του ευρωπαϊκού δικτύου UNITED
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου