Από Leuteria:
Ανοικτή Επιστολή προς τις Ελληνικές Αρχές του Μολύβου και της Μυτιλήνης.
Σας γράφω σχετικά για ένα φρικτό περιστατικό που συνέβη στις 22
Αυγούστου 2016, στο χωριό Μόλυβος -Λέσβου,όπου μία καλά οργανωμένη
ομάδα, απείλησε και προσπάθησε να επιτεθεί στους πρόσφυγες, καθώς και
στους τουρίστες που θέλησαν να προσφέρουν τη βοήθειά τους. Ως τουρίστας που αγαπά τον Ελληνικό τρόπο ζωής, τον πολιτισμό και την
φιλοξενία του Ελληνικού λαού, έχω επισκεφτεί πολλές φορές μαζί με την
οικογένειά μου την Ελλάδα,συμπεριβαλομένων του Μολύβου και της Ερεσσού.
Εάν και φέτος θα θέλαμε να περνούσαμε τις διακοπές μας στο Βερολίνο,
αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στην Λέσβο για να υποστηρίξουμε την τοπική
κοινωνία ,διότι πιστεύαμε η Λέσβος παρ'όλες τις δυσκολίες που
αντιμετώπιζε και με τους περιορισμένους πόρους που είχε, άνοιξε τις
πόρτες της στους πρόσφυγες οι οποίοι αναγκάστηκαν να ξεριζωθούν επειδή
διέφυγαν ένα πόλεμο.
Ωστόσο, οι θετικές μας σκέψεις μετατράπηκαν σε εφιάλτη ,όταν εγώ και η
11χρονη κόρη μου, καθώς και ένας 'Ελληνας φίλος μου που εδρεύει στο
Λονδίνο, έγιναν μάρτυρες μιας βίαιης συμπεριφοράς από την καλά
οργανωμένη ομάδα αυτών των δεκαπέντε ανθρώπων, που απειλούσε να επιτεθεί
στους πρόσφυγες εάν η αστυνομία δεν τους μετέφερε άμεσα από τον χώρο
στάθμευσης των αυτοκινήτων, ο οποίος βρίσκεται στην είσοδο του χωριού
του Μολύβου.
Πριν το συμβάν,είδαμε κάποιους πρόσφυγες,περίπου δεκαπέντε στον αριθμό,
εκτεθειμένους στη ζέστη και περιτριγυρισμένους από την αστυνομία
-ανάμεσά τους ήταν μία ηλικιωμένη γυναίκα με τραύματα στο λαιμό , και
ένα πληγωμένο παιδί - ζητήσαμε την άδεια από την αστυνομία και από τους
πρόσφυγες, εάν γινόταν ,να μας άφηναν να τους προσφέρουμε νερό και
φαγητό. Μία γυναίκα μάλιστα μας ζήτησε να της φέρουμε γάλα για το
πληγωμένο παιδί της και κάποιος άλλος πρόσφυγας μας ζήτησε κόκα κόλα και
μπανάνες.
Τρέξαμε γρήγορα στο μίνι μάρκετ ,εγώ και η 11χρονη κόρη μου, για να
αγοράσουμε τα τρόφιμα και το νερό. Η κόρη μου σκέφτηκε να προσθέσει και
παγωτά για δύο μικρά παιδάκια. Επιστρέφοντας λοιπόν με τα τρόφιμα στο
χώρο στάθμευσης ,είδαμε τότε μία ομάδα οργισμένων ντόπιων Ελλήνων ανδρών
να διαπληκτίζεται με τους αστυνομικούς και να τους ουρλιάζουν ότι εάν
δεν μετέφεραν άμεσα τους πρόσφυγες θα φώναζαν για ενισχύσεις. Ύστερα,
είδαμε ένα άνδρα από την ομάδα των οργισμένων ανθρώπων να κάνει ένα
τηλεφώνημα και μέσα σε πέντε λεπτά ήρθαν κι άλλοι άνδρες , συνολικά
περίπου δεκαπέντε άτομα.
Η αντίδραση της αστυνομίας ήταν να σπρώξουν τους πρόσφυγες μέσα στην
ειδική 'κλούβα' που χρησιμοποιούν για την μεταφορά τους, και να τους
οδηγήσουν μακριά από το χωριό, χωρίς να δώσουν την ευκαιρία στους
πρόσφυγες να πάρουν μαζί τους τα τρόφιμα και το νερό που είχαμε αγοράσει
γι αυτούς...
Μπορεί μία ομάδα να υπερισχύσει τον νόμο και να φερθεί με αυτό τον τρόπο
αγνοώντας την αστυνομία που τους καθυσύχαζε ότι θα έφευγαν σε δέκα
λεπτά;
Τότε, πλησίασε την οργισμένη ομάδα των ντόπιων ανδρών η κυρία Δήμητρα
Σότερ (Demetra Soter) , από τις ΗΠΑ ,παιδίατρος στο επάγγελμα, η οποία
παραθέριζε μαζί με την 15χρονη κόρη της στον Μόλυβο, και προσπάθησε να
εξηγήσει στην ομάδα των ανδρών, ότι και η δική της μητέρα ήταν παιδί
πρόσφυγας όταν οι Έλληνες απελάθηκαν από την Τουρκία το 1920, και τους
ζήτησε να δείξουν αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες, διότι και ο Ελληνικός
λαός έχει βιώσει την εκδίωξη από την πατρίδα του ως αποτέλεσμα του
εμφυλίου πολέμου, του στρατιωτικού πραξικόπήματος και της οικονομικής
δυσπραγίας.
Ωστόσο η ομάδα των ανδρών συνέχιζε να είναι επιθετική προς την κυρία
Σότερ και την κόρη της. Ο άνδρας που ήταν επικεφαλής του όχλου, έλεγε
στην αστυνομία ότι ήταν ο πρώην δήμαρχος του Μολύβου. Φώναζε στην κυρία
Σότερ να φύγει από τον Μόλυβο και άρχιζε νά σπρώχνει την κόρη της
φωνάζοντάς την ‘μαλάκα’.Ως αποτέλεσμα αυτής της επίθεσης η κυρία Σότερ
άρχιζε να κλαίει.
Βγάλαμε μερικές φωτογραφίες από το συμβάν, και όταν ρωτήσαμε κάποιους
ντόπιους εάν αναγνωρίζουν κάποιους από τις φωτογραφίες, σοκαριστήκαμε
όταν μας είπαν ότι ,ένας της φωτογραφίας είναι πρόεδρος του τοπικού
συμβουλίου! Πως είναι δυνατόν ένας πρόεδρος του συμβουλίου να ενθαρρύνει
τέτοιου είδους προσβλητικές συμπεριφορές απέναντι στους πρόσφυγες και
στους τουρίστες;
Όταν μίλησα αργότερα με την κυρία Σότερ και στην κόρη της για το
περιστατικό, ήταν εμφανές ότι είχαν σοκαριστοί από την αξιοθρήνητη
συμπεριφορά αυτών των ανθρώπων.
Όπως επίσης και το 11χρονο παιδί μου σοκαρίστηκε από τον εκφοβισμό και
τα ουρλιαχτά αυτών των εξαγριωμένων ανθρώπων. Αν και έχουμε ήδη φύγει
από τον Μόλυβο, η κόρη μου αγωνίζεται ακόμη να κατανοήσει αυτή την
άσχημη ρατσιστική συμπεριφορά από την συγκεκριμένη αυτή ομάδα των
ανθρώπων του Μολύβου.
Παρακαλώ, επιτρέψτε μου να καταστήσω σαφές αυτό που ένοιωσα εκείνη την
ημέρα. Η παρεμπόδιση σε ανθρώπους να δώσουν τρόφιμα και νερό σε
συνανθρώπους τους που έχουν ανάγκη, είναι απάνθρωπη και το γνωρίζουμε
αυτό και από την ιστορία, όταν απελάθηκε ο εβραϊκός λαός.Οι Ναζί,
εμπόδισαν σε οποιονδήποτε να δίνει νερό ή φαγητό κατά την απέλαση του
εβραϊκού λαού.Ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρθηκε αυτή η ομάδα των
ανθρώπων στο Μόλυβο μου θύμισε την επίσης καλά οργανωμένη ομάδα Κου
Κλουξ Κλαν ( Κu Klux Klan).
Στην αρχή της παραμονής μας στο Μόλυβο ,σκεφτόμασταν ότι ο Μόλυβος με
την αρχαία ιστορία του, τους ευγενικούς ανθρώπους του,το ειδυλλιακό
τοπίο και την ισχυρή έμφαση που έχει δοθεί στον πολιτισμό, την τέχνη και
την μουσική, είναι ένα χωριό που θα θέλαμε να επιστρέψουμε ξανά και
ξανά.Ομως, μετά από αυτή την απειλητική και εκφοβιστική συμπεριφορά προς
τους πρόσφυγες και προς εμάς, ελπίζω η κόρη μου και η η κόρη της κυρίας
Σότερ μία μέρα να ξεχάσουν ότι ήταν σε ένα μέρος όπου κυριαρχεί διάθεση
ρατσισμού.
Ωστόσο, μετά το περιστατικό, εγώ και η κυρία Σότερ, γίναμε μάρτυρες
πολλών σοκαριστικών αντιδράσεων από άλλους ντόπιους ανθρώπους του
Μολύβου όταν έμαθαν για το συμβάν, οι οποίοι καταδικάζουν τέτοιου είδους
συμπεριφορά.
Ως εκτούτου, είμαστε εν γνώσει ,ότι αυτή η αξιοθρήνητη συμπεριφορά του
όχλου ,δεν μπορεί να γενικευθεί σε ολόκληρη την κοινωνία του Μολύβου και
γενικότερα του πλυθυσμού της Λέσβου.Κατά την παραμονή μας στη Λέσβο δεν
συναντήσαμε άλλους ντόπιους Έλληνες ανθρώπους να συμπεριφέρονται με τον
τρόπο που συμπεριφέρθηκε αυτή η οργισμένη ομάδα ανδρών.
Το Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας εγγυάται στην παράγραφο 1 και 5
του άρθρου 2, του άρθρου 5 παρ.2, του άρθρου 25.1 και του άρθρου 186 του
Ποινικού Κώδικα, πλήρη προστασία της ζωής, της τιμής και την ελευθερία
των ανθρώπων χωρίς καμία διάκριση με βάση την εθνικότητα, το χρώμα ,τη
φυλή, το φύλο και τη γλώσσα, τις θρησκευτικές ή άλλες
πεποιθήσεις.Παρέχει επίσης την προστασία και το σεβασμό της ανθρώπινης
αξιοπρέπειας και απαγορεύει κάθε ρατσιστική παραβίαση των εγκλημάτων
μίσους και ξενοφοβίας.
Εκτός από αυτό, η Ελληνική Πολιτεία έχει υπογράψει και επικυρώσει τις
διεθνείς συμβάσεις, οι οποίες με στόχο την προστασία των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων, περιλαμβάνουν διατάξεις κατά των ρατσιστικών συμπεριφορών.
Επισυνάπτω τις εικόνες εκείνων που συμμετείχαν στο προαναφερθέν συμβάν
και θα επικροτούσα μία νομική έρευνα επάνω σ'αυτό το ρατσιστικό
περιστατικό.
Επίσης θέλω να ελπίζω ότι, το τοπικό συμβούλιο του Μολύβου, Πέτρας και
Μυτιλήνης καθιστά σαφές ό,τι, δεν θα ανέχεται καμία συμπεριφορά
ρατσιστικής βίας, εγκλημάτων μίσους, ξενοφοβίας και διακρίσεις. Καθώς
επίσης, απειλές προς τους πρόσφυγες και εκφοβισμούς προς τους τουρίστες
της Λέσβου.
Με εκτίμηση,
Dr Janroj Yilmaz Keles
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου