Τον Οκτώβριο μια σειρά από δημοσιεύματα που εμφανίστηκαν στη The Washington Post και σε άλλα αμερικανικά Μέσα ανέφεραν ότι αναμενόταν να δοθούν στη λεγόμενη «μετριοπαθή αντιπολίτευση» στη Συρία διαφόρων τύπων σύγχρονα όπλα και οπλικά συστήματα.
Σύμφωνα με αυτά τα δημοσιεύματα, τα όπλα αυτά θα δίνονταν στους «αντάρτες» στο ανατολικό Χαλέπι για να προστατευθούν από τις ρωσικές και συριακές αεροπορικές επιδρομές.
Ωστόσο, αυτοί οι σχεδιασμοί αντιμετωπίζουν ένα σημαντικό πρόβλημα. Στο Χαλέπι δεν υπάρχουν «μετριοπαθείς αντάρτες» αλλά μόνο τζιχαντιστές και τρομοκράτες της Αλ Κάιντα.
Στην εποχή των Μέσων κοινωνικής δικτύωσης τέτοιες «βοήθειες» δεν μένουν κρυφές και δεν θα ήταν καθόλου καλό για την εικόνα των ΗΠΑ να φανεί ότι για μια ακόμη φορά εξοπλίζουν τζιχαντιστές τρομοκράτες, ομοϊδεάτες εκείνων που έχουν προκαλέσει μια σειρά από πολύνεκρα χτυπήματα στην Ευρώπη και στην Αμερική.
Μέχρι και τα μέσα του 2015, στον πόλεμο στη Συρία, η CIA είχε είχε αναλάβει την εκπαίδευση και εξοπλισμό «μετριοπαθών» ομάδων για να ανατρέψουν τον Πρόεδρο Άσαντ. Σε όλες τις περιπτώσεις όμως αυτοί οι «μετριοπαθείς» προέκυψαν στην πορεία Αλ Κάιντα. Το «σκάνδαλο» εκπαίδευσης τζιχαντιστών από τη CIA αποκαλύφθηκε στο διαδίκτυο και ο Ομπάμα σταμάτησε αυτές τις επιχειρήσεις της CIA, επιλέγοντας να συμμαχήσει με τους Κούρδους της Συρίας, οι οποίοι και μετριοπαθείς είναι και δημοκρατικοί και κυρίως φιλοδυτικοί.
Η εμπειρία από το πρόγραμμα της CIA, εκπαίδευσης και εξοπλισμού «μετριοπαθών αντάρτικων ομάδων», έδειξε επίσης ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν να βασιστούν σε αυτά τα απολίτικα ισλαμιστικά μπουλούκια.
Επίσης όλες οι προσπάθειες να «διαχωρίσουν» από τους τζιχαντιστές κάποιους και να τους εμφανίσουν ως «κοσμικούς» επίσης κατέληξαν όλες σε αποτυχία.
Ακόμα και ο λεγόμενος Νέος Συριακός Στρατός, που τον εκπαίδευσαν και τον εξόπλισαν στην Ιορδανία, μόλις εισήλθε στη νοτιοανατολική Συρία και μετά από κάποιες μικρές στρατιωτικές επιτυχίες, συνετρίβη από το Ισλαμικό Κράτος σε σημείο να μην ακούσουμε ποτέ ξανά νέα του. Μπορεί να υπάρχει, μπορεί και να διαλύθηκε.
Οι μόνοι αξιόπιστοι σύμμαχοι των ΗΠΑ στη Συρία είναι οι Κούρδοι και οι σύμμαχοί τους, Άραβες και Ασσύριοι, που έχουν συστήσει από κοινού τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF). Τους Κούρδους όμως δεν τους θέλει ο Ερντογάν και οι ίδιοι οι Κούρδοι δεν δείχνουν πρόθυμοι να ανατρέψουν τον Άσαντ.
Το πιθανότερο λοιπόν είναι οι ΗΠΑ να συνεχίσουν να επιτρέπουν (κάνοντας τα «στραβά μάτια») στη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ να εξοπλίζουν τους «μετριοπαθείς» τζιχαντιστές, ώστε να υπάρχει ένα αντίπαλον δέος στους Ρώσους και τους Ιρανούς που πολεμάνε στο πλευρό του Άσαντ και οι ίδιοι επισήμως να έχουν σχέσεις μόνο με τους Κούρδους, που έχουν κερδίσει και τη συμπάθεια της παγκόσμιας κοινής γνώμης.
Βεβαίως αυτή ήταν μέχρι στιγμής η πολιτική Ομπάμα. Εάν εκλεγεί η Χίλαρι Κλίντον έχει δηλώσει ότι θα υποστηρίξει τους Κούρδους αλλά δεν έχει πει τι θα κάνει με τους «μετριοπαθείς» τζιχαντιστές. Εάν πάλι εκλεγεί ο Τραμπ η θέση του είναι ξεκάθαρη. Θα συμμαχήσει με τους Ρώσους για να «καθαρίσει» η Συρία, γιατί τον Τραμπ και τους υποστηρικτές του απασχολεί η Νότια Σινική Θάλασσα, δηλαδή η Κίνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου