Eπιτυχία πέραν κάθε προσδοκίας γνώρισε η συνάντηση στην ανακτημένη ΒΙΟΜΕ με θέμα «Η Οικονομία των Εργαζομένων», καθώς περισσότερα από 2.000 άτομα έδωσαν το «παρών» κατά τη διάρκεια του τριημέρου
Συντάκτης: Απόστολος Λυκεσάς
Οι προλετάριοι τραγουδάνε ακόμα.
Κι ονειρεύονται την οργάνωση ενός άλλου κόσμου. Στην ανακτημένη ΒΙΟΜΕ, το τριήμερο 28, 29, 30 Οκτωβρίου, το εργοστάσιο έγινε σημείο συνάντησης εργατών, αντιπροσώπων ανακτημένων επιχειρήσεων από όλο τον κόσμο και αλληλέγγυων που συζήτησαν τρόπους, μεθόδους οργάνωσης και διαχείρισης των εγχειρημάτων χωρίς αφεντικά καταμεσής του καπιταλιστικού πελάγους.
Μόνο πλεονασμός δεν είναι ότι η 2η Ευρωμεσογειακή Συνάντηση με θέμα «Η Οικονομία των Εργαζομένων» είχε επιτυχία πέραν των προσδοκιών, αφού περίπου 2.000 υπολογίζονται όσοι παρακολούθησαν τη συνάντηση και τις συζητήσεις. Και αξίζει επίσης να τονιστεί εξ αρχής ότι η οργάνωση ήταν ζηλευτή και αντάξια αυτών που είναι χρηματοδοτημένες πλουσιοπάροχα.
Φυσικά απουσίαζαν οι επίσημοι φορείς και εκπρόσωποι των συνδικάτων. Και πώς να ήταν παρόντες όταν η αυτοδιαχείριση βάζει ως προϋπόθεση λειτουργίας την ισότιμη συμμετοχή και την αμεσοδημοκρατική λειτουργία.
Εχουν μέλλον αυτά τα εγχειρήματα; Ποιος είναι ο κεντρικός αντίπαλος; Με ποιους συμμάχους διεξάγεται ο αγώνας; Εκπρόσωποι εργατικών εγχειρημάτων από την Αργεντινή και τη Σερβία, την Κροατία και το Μεξικό, τη Γαλλία και την Τουρκία, την Ισπανία, την Ιταλία και τη Βοσνία μοιράστηκαν την εμπειρία τους, συζήτησαν αλλά και ομονόησαν σε ό,τι αφορά τον στόχο, ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός.
Εκπρόσωπος ενός από τα 270 ανακτημένα εργοστάσια της Αργεντινής ο Ούγκο Καμπρέρα από το Campichuelo αναφέρθηκε στο κρατικό τυπογραφείο Campichuelo που επιχειρήθηκε να ιδιωτικοποιηθεί και το οποίο από το 1993 το λειτουργούν 43 εργαζόμενοι, παρότι «συγκρούστηκαν διαφορετικά οράματα».
Γι' αυτό και ο Μπενουά Μπορίς (Ενωση για την Αυτοδιαχείριση, Γαλλία) σημείωσε ότι «επειδή οι συνεταιρισμοί μπορεί να αποτελούν μια άλλη μορφή ατομικής ιδιοκτησίας, γι' αυτό θα πρέπει να αλλάξουμε τη νομική μορφή προς τη δική μας κατεύθυνση. Πρέπει να ξεπεράσουμε τους κανόνες της αγοράς».
Υπάρχει το παράδειγμα της Fralib (Μασσαλία, Γαλλία), θυγατρικής της Unilever, που έπειτα από 1.336 μέρες δικαστικού αγώνα, παράγει τσάγια και αφεψήματα τα οποία πουλά σε μεγάλες αλυσίδες σουπερμάρκετ, ενώ στοχεύει σε εναλλακτικά δίκτυα διανομής.
Πρόσβαση σε καλής ποιότητας ρούχα για φτωχούς παράγονται στο εργοστάσιο Kazova (Κωνσταντινούπολη, Τουρκία), οι 64 εργαζόμενοι του οποίου ύστερα από συγκρούσεις στην πλατεία Ταξίμ και απεργίες πείνας κατάφεραν να μεταφέρουν τα μηχανήματα σε άλλο χώρο και έφτιαξαν τον δικό τους συνεταιρισμό.
Ενδιαφέροντα και τα βαλκανικά εγχειρήματα. Από το 2007 το εργοστάσιο ITAS-Prvomajska της Κροατίας εξάγει το 90% των υλικών αυτοκινήτου που παράγει.
Ο Σίνιτσα Μίλισιτς μίλησε για το Βιομηχανικό Περιφερειακό Συνδικάτο που ουσιαστικά οργανώθηκε από τους εργαζομένους στην ITAS και αποτελεί μέρος των Αυτόνομων Συνδικάτων, που σήμερα αριθμούν περίπου 700 εργαζομένους.
Στην οργάνωση για τον εκδημοκρατισμό και τα εργατικά δικαιώματα αναφέρθηκε ο Νίκολα Αντριτς, ενώ η Μίλιτσα Λιούπτσο από τη Jugoremedija (Ζρέντζανιν, Σερβία) μίλησε για τον τετράχρονο αγώνα των 182 εργαζομένων να ακυρώσουν την ιδιωτικοποίηση της φαρμακοβιομηχανίας Jugoremedija.
Σαράντα προϊόντα απορρυπαντικών παράγει σήμερα η DITA (Τούζλα, Βοσνία-Ερζεγοβίνη), ενώ όπως είπε η Εμίνα Μπουζούλαντζιτς «εμείς μιλάμε για σοσιαλισμό και αυτοδιαχείριση».
Ο Ρουτζέρι στην «Εφ.Συν.»
Κάνοντας δηλώσεις στην «Εφ.Συν.» ο Αντρές Ρουτζέρι, συγγραφέας του βιβλίου «Οι ανακτημένες επιχειρήσεις της Αργεντινής», τονίζει ότι «η συνάντηση δείχνει πως το συνεργατικό πνεύμα είναι δυνατό. Μπορεί οι επιχειρήσεις αυτές να μην είναι πολλές, αλλά είναι ισχυρή η θέληση που τις συγκροτεί.
»Ο πόλεμος που δέχονται από τα μίντια είναι μια σοβαρή παράμετρος καθώς δεν μπορούν να επικοινωνήσουν τις ιδέες και τα αποτελέσματα των προσπαθειών τους.
»Ωστόσο η κοινωνία αμύνεται, τους απαντά ότι "λέτε ψέματα", οπότε το ζήτημα της ιδεολογίας που παράγεται είναι καίριο και πολύτιμο: έχουμε σύμβολα αλληλεγγύης, που δείχνουν ότι μια άλλη οικονομία είναι δυνατή».
Ξεχωριστή η τοποθέτηση του Χουάν Μελτσόρ, δάσκαλου από το Μιτσοακάν, ο οποίος αναφέρθηκε στο κίνημα των δασκάλων στο Μεξικό όπου επιχειρούνται αλλαγές με νεοφιλελεύθερα χαρακτηριστικά.
Μιλώντας στην εφημερίδα μας ο κ. Μελτσόρ είπε πως «δεν περιμέναμε ότι θα ήταν τόσο αναπτυγμένη η ταξική πάλη στην Ευρώπη και ήρθαμε για να καταλάβουμε αν η παγκοσμιοποίηση επηρεάζει το ίδιο χώρες αναπτυγμένες ή σε ανάπτυξη όπως η δική μας.
»Ηρθα εδώ διότι με το Κίνημα Εθνικής Απελευθέρωσης προσπαθούμε να διεθνοποιούμε τα ζητήματά μας καθώς δάσκαλοι δολοφονούνται στη μέση του δρόμου και ο αγώνας μας είναι απομονωμένος.
»Σε ό,τι αφορά τα εργοστάσια δίνουμε προσοχή στη διαδικασία καθώς η ανάκτηση του εργοστασίου είναι το εύκολο, το δύσκολο είναι να φέρουν κοντά τους την κοινωνία. Εχουμε τέτοια παραδείγματα στο Μεξικό.
»Το πρόβλημα είναι όταν προσπαθούν να γίνουν σαν τις άλλες επιχειρήσεις, οπότε σβήνουν. Η επιβίωσή τους έχει να κάνει με το κοινωνικό κίνημα, και το κίνημα δεν είναι αγοραστές, είναι οι αλληλέγγυοι. Εμείς ελπίζουμε στις αντιστάσεις και τους αγώνες αυτής της μορφής».
«Κατατίθενται πολλές και αντιφατικές εμπειρίες διευρύνοντας τον ορίζοντά μας σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή. Η όλη υπόθεση μοιάζει σαν να υπάρχει μια πίσω πόρτα στην καπιταλιστική φυλακή που οδηγεί σε μια όαση ελευθερίας.
»Μπορεί να φαίνονται μικρά τα παραδείγματα, αλλά δεν μπορείς να τα αγνοήσεις, είναι κοινωνικά οδοφράγματα» σημείωσε από την πλευρά του ο Σάββας Μιχαήλ, γραμματέας του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος (ΕΕΚ). Γι' αυτό και ο Αλεσάντρο από το Officine Zero της Ρώμης τόνισε ότι «πρέπει να περάσουμε από την αντίσταση στην πρόκληση και να προβάλουμε τα ανακτημένα εργοστάσια στον δημόσιο λόγο».
«Η συνάντηση -με τη βοήθεια όλων των αλληλέγγυων τους οποίους ευχαριστούμε- στέφθηκε με επιτυχία, η οποία σηματοδοτείται από την απόφαση για τη δημιουργία ενός δικτύου διακίνησης των προϊόντων των ανακτημένων εργοστασίων.
»Τα συμπεράσματα που βγάζουμε δεν είναι ακαδημαϊκά για να γίνουν μελλοντικές ανακοινώσεις στα Πανεπιστήμια», σημειώνει ο εργάτης της ΒΙΟΜΕ Μάκης Αναγνώστου.
«Για εμάς», τονίζει, «σημαντικότερο είναι το πολιτικό στίγμα, να μιλάμε για κάτι περισσότερο από έναν συνεταιρισμό, ας πούμε μια μορφή συνεργατισμού. Οπότε θα δούμε σε επόμενη φάση πώς μπορεί να στηθεί μια μορφή ενιαίου ταμείου αλληλεγγύης όλων των ανακτημένων εργοστασίων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου