Εορτασμός της Αγίας Βαρβάρας από την 88ΣΔΙ
Τόσο η Χούντα των Συνταγματαρχών, όσο και ο Κοινοβουλευτικός Ολοκληρωτισμός απαιτούν "εθνική ενότητα και αναμόρφωση", προσφέροντας κιτς εθνικό μεγαλείο!
Εορτασμός της Αγίας Βαρβάρας στο Δ' Σώμα Στρατού
Είναι σε όλους γνωστό, και έχουν γραφεί άπειρα άρθρα και μελέτες, ότι τα πάσης φύσεως ολοκληρωτικά καθεστώτα βασίζονται στον συναισθηματισμό και στον εντυπωσιασμό της μάζας. Μέσα από γιορτές, παρελάσεις, γιγαντοαφίσες, τσιτάτα και επετείους προσπαθούν να εντυπωσιάσουν και να προσηλυτίσουν, να κοιμίσουν συνειδήσεις και να διαμορφώσουν συνειδήσεις. Τις περισσότερες φορές το μόνο που πετυχαίνουν είναι να τραυματίσουν την αισθητική μας με κιτς καταστάσεις!
Στο άρθρο του το "Το κιτς ως φασιστόμετρο" ο Δημήτρης Ραυτόπουλος τονίζει και αναλύει αυτή την "αρρωστημένη εμμονή" των ολοκληρωτικών καθεστώτων. "Στην Ελλάδα, ο ντόπιος μας φασισμός, και της 4ης Αυγούστου του Μεταξά και της 21ης Απριλίου του Παπαδόπουλου, αντέγραψε τα ξένα πρότυπα αλλά και από κληρονομικότητα ενσωμάτωσε στο λαϊκισμό και στον εθνικισμό του την ενδημική προγονοπληξία στην πιο χυδαία και αντιδραστική εκδοχή της: τη νεκρανάσταση της αρχαίας Ελλάδας και τη συνέχιση του "ελληνικού θαύματος" στο παρόν. Στις μάζες αυτή η ιδεολογία διοχετευόταν με ρωμαϊκής κλίμακας και στόμφου δημόσιες γιορτές.
Τη μόδα των πολιτικοστρατιωτικών σόου αυτού του είδους στην Ελλάδα τη λάνσαρε η 4η Αυγούστου και την τελειοποίησε η 21η Απριλίου με τις φιέστες της επετείου της και της "Πολεμικής Αρετής των Ελλήνων" στο Στάδιο.
Η σκηνοθετική τους σύλληψη εμπνεόταν από την παρέλαση των αποκριάτικων αρμάτων και από τη σχολική γιορτή. Σοβαροφανής καρνάβαλος, ταμπλό βιβάν, μιμική και σκετς στρατώνα αναλάβαιναν να ζωντανέψουν την τρισχιλιόχρονη δοξασμένη ιστορία μας που κορυφωνόταν βέβαια με την 21η Απριλίου.
Η χοντροκοπιά, η γελοιότητα, η κακογουστιά των αναπαραστάσεων ήταν ευθέως ανάλογες με την κουφότητα, την κομπορρημοσύνη και τον κρετινισμό της ιδεολογίας συμπυκνωμένης σε χάπια σλόγκαν, ρητά, επιγράμματα, στιχάκια. Και φραστικά όμως τα πράματα δεν ήταν καλύτερα.
Η "συγκινησιακή πανούκλα" (κατά Βίλχεμ Ράιχ) της πολιτικής μπορεί να μεθύσει απαλλοτριωμένα κεφάλια με το πιο ξινό κρασί.
Χαρτόνενιος φοίνικας στο ΕΑΤ/ΕΣΑ.
Αναμνηστική φωτογραφία !
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Παπαδόπουλος και ο Παττακός στους ανεπανάληπτους λόγους τους μιλάνε ακριβώς αυτή τη γλώσσα της συγκινησιακής πανούκλας. Η λέξη "ψυχή" λ.χ. ήταν όλη την ώρα στα χείλη του Παπαδόπουλου: η "ελληνική ψυχή", η "λεβεντιά της ψυχής", ακόμα και η "στολή της ψυχής" (τα χωροφυλακίστικα).
Τα ανθρώπινα συμφέροντα είναι "ποταπά" και πρέπει "το πνεύμα να επιβληθεί της ύλης", τόνιζε στους λόγους του στους φοιτητές στις 6/1 και στις 10/2 του 1968.
Τις "φωτιές τις πλάστρες" απειλεί ν' ανάψει ο Παττακός στο λόγο του στους απόστρατους αξιωματικούς στις 22/6 του 1967."
ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ
Βάναυση, πομπώδης, στρατωνική και μόνιμα κακόγουστη ήταν η επίσημη εμφάνιση της 21ης Απριλίου. Διαλέγουμε εδώ ελάχιστα από τα άπειρα στιγμιότυπα που γέμιζαν, σαν κορυφαίες στιγμές της δημόσιας ζωής, τον τύπο, τα επίκαιρα, την τηλεοθόνη της επταετίας.
Μερικά από τα αποφθέγματα των καισαρίσκων της σταχυολογούνται παρακάτω, όχι τόσο σαν δείγματα από τα τρισβάρβαρα ελληνικά τους, όσο σαν επιγράμματα που συνόψιζαν τη σκοταδιστική τους ιδεολογία και την "ασυναρτησία" του πνεύματός τους.
Εγκαίνια βρύσης σε μια κοινότητα
"Το όραμα είναι ένα. Είναι γνωστόν, είναι επιβεβλημένον, είναι το όραμα Ελλάς. Ελλάδα της Ελλάδος. Ελλάδα η οποία θα είναι δια τους Έλληνας η ζωή των. Θα είναι ο σκοπός των. Και ερωτάται: ποία η μορφή του οράματος;"
Γ. Παπαδόπουλος ("Ελεύθερος Κόσμος", 10/2/68)
"Οι Έλληνες πρέπει να γίνωμεν ομοιογενές, ομονοούν, και πειθαρχημένον αδιάσπαστον σύνολον με πλήρην πειθαρχίαν προς το εθνικό κράτος."
Στ. Παττακός (Λόγος στο Γύθειο, 21/1/68)
Ο Παττακός δεν έκανε τίποτα άλλο παρά μόνο εγκαίνια!
"Καθαρίζομεν τους σταύλους από την κόπρον με την οποίαν είχον γεμίσει. Εξοντώνομεν τον κομπλεξισμόν -κομμουνισμόν, φασισμόν, ναζισμόν, δουλοπρέπειαν και πάσης φύσεως αναξιοπρέπειαν και οδηγούμεν τον λαόν μας από της Ρωμαϊκής αγοράς εις την Πνύκαν."
Στ, Παττακός (Λόγος στο Ρέθυμνο, 10/10/67)
Ο Τροχονόμος της Ομόνοιας, τα πατροπαράδοτα δώρα
και ο Παττακός που δίνει το δικό του !
Βιτρίνα και γιορτή σε θριαμβικό πάντα σκηνικό ξιπασιάς και βαρβαρότητας, με αψίδες, πολεμοχαρή σύμβολα και δοξαστικά συνθήματα, μακιγιάριζαν κακότεχνα το στυγνό πρόσωπο μιας δικτατορίας, προσθέτοντάς του το γελοίο. Η σκηνοθεσία του μεγαλείου και του θριάμβου ήταν σωστό ναυάγιο. Και οι τελετάρχες, που προόριζαν τον εαυτό τους για κάποιο πάνθεον, κατέληξαν φυσιολογικά στο Γιουσουρούμ.
ΕΦΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ
Μόλις χρόνισε, η 21η Απριλίου οργάνωσε για τα πρώτα της γενέθλια -τι άλλο;- φιέστα στρατιωτικοκαρναβαλική στο Στάδιο. Ήταν η πρεμιέρα της σ' αυτό το είδος σόου, που επαναλήφθηκε στα επόμενα χρόνια καθώς και στις γιορτές της "Πολεμικής Αρετής των Ελλήνων". Όλα έγιναν συμβολικές παραστάσεις πάνω σε άρματα. Πρώτοι και καλύτεροι οι στυλοβάτες του έθνους:
ο Στρατός (ένας ζωντανός φαντάρος που κολλημένος σχεδόν πάνω στον πυρίμαχο φοίνικα αψηφούσε κι αυτός τις φλόγες) και τα Σώματα Ασφαλείας (αστυφύλακες και χωροφύλακες με... ψηλά τα χέρια και ανοιχτά τα πόδια, εν είδει ακτίνων μέσα στις ρόδες, που θα βαρυγκομούσαν σίγουρα με τον αφελή σκηνοθέτη, καθώς είχαν πάθει αγκύλωση ώρες σ' αυτήν την άβολη στάση).
Δεν έλειπαν η Εθνική Παιδεία, που επεδείκνυε καλλίγραμμες γάμπες, και η πρώτη στον κόσμο Ναυτιλία μας πάνω σε καρούλια. Η εορτάζουσα 21η Απριλίου ερχότανε από πίσω, σε σχήμα πυραύλου έτοιμου να εκτοξευθεί στο στερέωμα. Φουστανελάδες και τσολιάδες, όλο ύφος, έκαναν χαιρετούρες μεταξύ τους σαν να χόρευαν ταγκό, ενώ οι απαραίτητες βλαχοπούλες προτιμούσαν τον καλαματιανό.
ΟΤΑΝ Η ΑΡΕΤΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΟΟΥ
Λένε πως η αρετή είναι σεμνή, αθόρυβη, ερυθριώσα. Η "Πολεμική Αρετή των Ελλήνων" αντίθετα έπασχε από επιδειξιομανία, ακράτεια και -προπάντων- κακογουστιά.
Ιδιαίτερα η φιέστα που οργάνωσε η 21η Απριλίου το καλοκαίρι του 1968 για να την τιμήσει, στάθηκε αποκορύφωση του πολιτικού και ιδεολογικού κιτς στην Ελλάδα.
Στο καλλιμάρμαρο Στάδιο που μεταβλήθηκε εκείνο το βράδυ σε άθλια καρικατούρα του Κολοσσαίου, η τρισχιλιοχρονη ιστορία της Ελλαδας παρέλασε πάνω σε άρματα ή με τα πόδια, έγινε σκετσάκια, πατριωτικά στιχάκια, σλόγκαν, ταμπλό βιβάν, αναπαραστάσεις,
όλα απίθανης βαρβαρικής κακογουστιάς, εμπνευσμένα από το ύφος εθνικής γιορτής σε δημοτικό σχολείο ή στρατώνα και με διάκοσμο, κουστούμια, εφέ χολυγουντιανού φιλμ "εποχής".
Καρνάβαλοι φορτωμένοι εμβλήματα και σύμβολα, ζωντανές Αθηνάδες, Περικλήδες, Μεγαλέξαντροι, βυζαντινοί πολέμαρχοι, φουστανελάδες, Αλβανομάχοι, λοκατζήδες, σημαίες από λουλούδια, τρόπαια από χαρτόνι, κόρες φέρουσες κούπες... φλογοβόλες, μονομάχοι ρωμαϊκής αρένας... τίποτα δεν έλειπε.
Είχε ανθολογηθεί εκεί όλη η αρχαιοκαπηλική και εθνικιστική ρητορική και συμβολική της δεκάρας. Χιλιάδες φαντάροι, πεζούρα και καβαλαρία, ντυμένοι Αθηναίοι, Σπαρτιάτες, Μακεδόνες, Βυζαντινοί,
αλλά και Άραβες και Τούρκοι, ακόμα και Ιταλοί υποχωρούντες, Βορειοκορεάτες και κομμουνιστοσυμμορίτες ηττημένοι, εθνικόφρονες προελαύνοντες, αναπαράσταιναν όπως όπως τις μεγάλες στιγμές της φυλής.
Τέλος -ουφ- το άρμα της 21ης Απριλίου έκλεινε την πομπή, τελευταίος κρίκος και αποθέωση της τρισχιλιόχρονης δόξας μας.
Στο μεταξύ, από μηχανής φαντάροι που κατέβαιναν με σκοινιά από ελικόπτερα (προφανώς θεόπεμπτοι σωτήρες) έδιναν και την υπερφυσική διάσταση στο όλο σόου.
Στην αφίσα για την Πολεμική Αρετή των Ελλήνων μια φαρδιά και συνεχώς διευρυνόμενη λεωφόρος οδηγεί από τον Λεωνίδα στην 21η Απριλίου. Κάθε ιστορική περίοδος, και κατά συνέπεια κάθε στολή, συνδυάζεται μ' ένα σύνθημα.
Μόνο η 21η δεν έχει φωνή, στα πόδια της όμως υπάρχει μια πλάκα με την επιγραφή "Γράμμος".
Ο φαντάρος μέσα στο φοίνικα κοιτάζει τις περιόδους, τις στολές και τα συνθήματα που προηγούνται κι έτσι μας διαβεβαιώνει ότι έχει συνείδηση της ιστορικής του ευθύνης.
Άλλωστε, όλες αυτές οι μεταμορφώσεις του έθνους τη στιγμή που μάχεται καταλήγουν στη δική του, ανώνυμη και σκοτεινή μορφής ο φοίνικας τα έχει καταπιεί όλα...
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΟΣ
Στην κυρία δικτάτορος, Δέσποινα Παπαδοπούλου, έχει ανατεθεί να διαλαλήσει τα κοινωνικά και οικογενειακά ήθη του Καίσαρος. Και όπως γίνεται δημόσιο πρόσωπο, εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία για δημοσιότητα και επίδειξη. Καμαρώνει μπροστά στο φακό, επιδεικνύοντας το ντύσιμο, το χτένισμα, τις κινήσεις της.
Όμως οι ανελέητοι φακοί των φωτογράφων αποκαλύπτουν την κενότητα και την ματαιοδοξία της, κάτι που σε συσχέτιση με το ρόλο που αυτή καλείται να ενσαρκώσει, προσφέρει εικόνες καθαρόαιμου κιτς.
ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΣΧΑ
Οι εθνικές γιορτές δεν είναι οι μόνες που μια εθνική κυβέρνηση πρέπει να πατρονάρει. Υπάρχουν και οι θρησκευτικές. Το πώς γιορτάζει κάθε φορά τα Χριστούγεννα ο πολιτικός αρχηγός, είναι κάτι που θα πρέπει να πληροφορηθούμε όλοι από την τηλεόραση και τις εφημερίδες.
Βλέπουμε τους κυβερνήτες ν' ακούν με κατάνυξη τα κάλαντα από φουστανελοφόρους στρατιώτες, πυροσβέστες, χωροφύλακες. Η συγκίνηση γίνεται πλέον για όλους υποχρεωτική.
Καθώς το Πάσχα είναι η πιο ελληνοπρεπής γιορτή, όλοι θα πρέπει να θυμηθούμε την κατά καιρούς Ανάσταση του Έθνους. Οι φαντάροι που δεν μπόρεσαν να φύγουν για το πατρικό τους ψήνουν αρνιά, στολίζουν στρατόπεδα, ακούνε εμπνευσμένους λόγους, τσουγκρίζουν το αυγό τους με τους υψηλούς επισκέπτες (που κατά σατανική σύμπτωση πάντα κερδίζουν όλο το στρατόπεδο!!).
Όλοι θεωρούν υποχρέωσή τους να χορέψουν τσάμικο, όλοι αισθάνονται αγαλλίαση και ευτυχία. Η ατμόσφαιρα γεμίζει από ελληνικότητα, πατριωτισμό, θρησκευτικό συναίσθημα, οικογενειακή ζεστασιά. Το κιτς βγαίνει πλέον στον αφρό.
(Από το λεύκωμα "Κάτι το ωραίον" Εκδόσεις: ΑΝΤΙ)
Ενα «μπουκέτο» ΕΣΑτζήδες, που όταν δεν βαράγανε έκαναν ακροβατικά στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο
αρχαιο-ελληνικό τουρλού, με κυρίαρχο το πουλί και ταλαίπωρους εκπροσώπους των όπλων, μεταφερόμενο σε φορτηγό του στρατού§Αριστερά, μακέτα του περίφημου Τάματος του Εθνους, που φέρνει σε... διαστημόπλοιο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου