Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2016

Τουρκία κράτος σε κατάσταση μόνιμης κρίσης και μόνιμης έκτακτης ανάγκης!

Η ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ επιχειρεί να προσεγγίσει τις εξελίξεις στην περιοχή, τα προσφέρει μια πιο συνολική εικόνα των πραγμάτων περιγράφοντας τις διεργασίες στο εσωτερικό των αστικών κρατών της περιοχής και τους όρους που εντείνεται ο ελληνοτουρκικό ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός.
Μακριά επομένως και σε σύγκρουση με τον εθνικισμό που καλλιεργούν οι κυβερνήσεις, τα ΜΜΕ και το στρατιωτικό κατεστημένο, ενώ καλλιεργείται συστηματικά ο φόβος "ενός θερμού επεισοδίου" που επισκιάζει τα οδυνηρά αντιλαϊκά μέτρα που λαμβάνονται σε Ελλάδα και Τουρκία.  
Επιλέγουμε να προβάλλουμε το κείμενο του Soner Cagaptay. Είναι συνεργάτης στο Ινστιτούτο της Ουάσιγκτον για την Πολιτική στην Εγγύς Ανατολή και συγγραφέας του βιβλίου «Ο νέος Σουλτάνος: Ο Ερντογάν και η κρίση της σύγχρονης Τουρκίας”. Έγραψε στην Washington Post το άρθρο με τίτλο “Τουρκία, κράτος σε κατάσταση μόνιμης κρίσης”.
Ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι το πιο ισχυρό πρόσωπο στην Τουρκία εδώ και σχεδόν έναν αιώνα και σναγωνίζεται μόνο τον Ατατούρκ – τον κοσμικό ιδρυτή της δημοκρατίας.

Ο Ερντογάν ανέλαβε για πρώτη φορά την εξουσία ως πρωθυπουργός το 2003, και το 2014 κέρδισε τις προεδρικές εκλογές. Αφού ήδη ελέγχει τη Τουρκία για σχεδόν 14 χρόνια, ο Ερντογάν θέλει τώρα να τροποποιήσει το τουρκικό σύνταγμα, ώστε να μπορεί να γίνει αρχηγός του κράτους, επικεφαλής της κυβέρνησης και επικεφαλής του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), συγκεντρώνοντας τόση εξουσία όσο και ο Ατατούρκ .

Ο Ατατούρκ, ο οποίος απελευθέρωσε την Τουρκία μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και στη συνέχεια δημιούργησε μια δημοκρατία από τις στάχτες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.Κυβέρνησε τη Τουρκία με σιδερένια πυγμή μεταξύ 1923 και 1938. Είναι σημαντικό,ότι ο Ατατούρκ δεν “εξαφάνισε” τη θρησκεία. Αντίθετα, δημιούργησε ένα κοσμικό σύστημα που έλεγχε ουσιαστικά τη θρησκεία .

Ο Ερντογάν έχει αποσυναρμολογήσει την εκκοσμίκευση του Ατατούρκ σε μια δεκαετία και δεν έχει δείξει έλεος για τους αντιπάλους του. Έχει μπολιάσει την πολιτική και το εκπαιδευτικό συστήμα της χώρας με το συντηρητικό Ισλάμ. Μετά τις αλλαγές στο κοσμικό εκπαιδευτικό σύστημα της Τουρκίας, ένας αυξανόμενος αριθμός των μαθητών έχουν αναγκαστεί να σπουδάσουν σε Ισλαμικά γυμνάσια.
…Ο Ερντογάν, θέλει να μετατρέψει την Τουρκία σε βαθιά μουσουλμανική κοινωνία. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι η Τουρκία εισάγει διακρίσεις εις βάρος των πολιτών οι οποίοι δεν ασπάζονται το συντηρητικό σουνιτικό Ισλάμ και τις πρακτικές Ερντογάν.
Ωστόσο, ο Ερντογάν έχει ένα πρόβλημα: Ενώ Ατατούρκ ήρθε στην εξουσία ως στρατιωτικός ηγέτης , ο Ερντογάν πήρε την εξουσία με μια δημοκρατική εντολή για να κυβερνήσει. Η Τουρκία του Ατατούρκ ήταν αγροτική και μόνο το 10 τοις εκατό της χώρας ήταν εγγράμματοι εκείνη την εποχή. Η Τουρκία του Ερντογάν έχει 80 τοις εκατό αστικές περιοχές και σχεδόν 100 τοις εκατό είναι εγγράμματοι.
Ακόμη πιο σημαντικό, ενώ το ήμισυ της χώρας λατρεύει τον Ερντογάν και το άλλο μισό τον απεχθάνεται. Ο Ερντογάν έχει επανειλημμένα κερδίσει δημοκρατικές εκλογές μέσα από το ΑΚΡ, αλλά εν τω μεταξύ έχει επίσης δημιουργήσει μια λατρεία της προσωπικότητας του, που απεικονίζει τον εαυτό του ως θύμα που αναγκάζεται να πατάξει σκληρά εκείνους που συνωμοτούν για να υπονομεύσουν την εξουσία του.
Ο Ερντογάν εκφοβίζει τα μέσα ενημέρωσης και την επιχειρηματική κοινότητα μέσω φορολογικών ελέγχων και με φυλάκιση αντιφρονούντων, επιστημόνων και δημοσιογράφων. 
Το ήμισυ της χώρας δεν πρόκειται ποτέ να αγκαλιάσει την ατζέντα του. Ακόμη πιο ανησυχητικό σε αυτή την κρίση,είναι ότι η χώρα είναι διχασμένη, με το μίσος να επισκιάζει το φόβο για τρομοκρατικές επιθέσεις από το Ισλαμικό Κράτος ή το ΡΚΚ.
…Ο πόλεμος στη Συρία “πέρασε” στην Τουρκία, όπως αποδεικνύεται από την πολιτικά φορτισμένη δολοφονία του Ρώσου πρεσβευτή στην Τουρκία τη Δευτέρα από έναν αστυνομικό εκτός υπηρεσίας που φώναζε «Μην ξεχνάτε Χαλέπι! Μην ξεχνάτε τη Συρία! “Η χώρα αντιμετωπίζει ένα τοξικό κοκτέιλ πολιτικής πόλωσης και την απειλή της βίας . Γενικά είμαι αισιόδοξος για την Τουρκία, αλλά αυτές τις μέρες, είμαι ανήσυχος.
Πιστεύω ότι ο Ερντογάν θέλει να κάνει την Τουρκία μια μεγάλη δύναμη, όπως και ο Ατατούρκ, όχι με την εκκοσμίκευσή του αλλά με το Ισλάμ και τον αυταρχισμό.

Παρ' όλα αυτά, με την οικονομική ανάπτυξη και την αύξηση των εισοδημάτων, ο Ερντογάν έχει έρθει πιο κοντά στο όνειρο του Ατατούρκ από οποιοδήποτε άλλο Τούρκο ηγέτη. Αν μπορέσει να ελέγξει την πολιτική ατζέντα του, ο Ερντογάν θα μείνει στην ιστορία ως ένας από τους σημαίνοντες ηγέτες της Τουρκίας.
Αν όχι, θα μείνει στην ιστορία ως ο ηγέτης που οδήγησε τη χώρα του στη καταστροφή.
Η επιλογή είναι δική του".


Στην εκδήλωση: «Γεωπολιτική Οικονομία και Ενέργεια στην Περιοχή», που πραγματοποίησε το ΙΔΙΣ -η δεξαμενή συντηρητικής σκέψης που συνδέεται με το ΥΠΕΞ και το ΥΠΕΘΑ- την Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου, 2016, ο Κωνσταντίνος Φίλης, Διευθυντής Ερευνητικών Προγραμμάτων, Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων, μίλησε για την "ΤΟΥΡΚΙΑ ΩΣ ΑΣΤΑΘΜΗΤΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ":
Εντόπισε τα στοιχεία που αποδεικνύουν την καθοδική πορεία της οικονομίας της -υποτίμηση λίρας, πληθωρισμός, ανεργία 11,5% ενώ ήταν μονοψήφια τα νούμερα αυτής, δραματική πτώση τουρισμού, προβληματικό περιβάλλον για επενδύσεις καθώς θεωρείται ότι ο χώρος κυριαρχείται από οπαδούς του Γκιουλέν,   έκθεση τουρκικής λίρας έναντι του δολαρίου που ανεβαίνει η αξία του (τουρκικό χρέος 200 δις δολαρίων)!
Παράλληλα, η στοχοποίηση κάθε φωνής αμφισβήτησης του Ερντογάν καταστρέφει το προφίλ του μετριοπαθούς ηγέτη που είχε οικοδομήσει. Το Κουρδικό ζήτημα οξύνεται τόσο ως κίνδυνος απόσχισης αλλά και γιατί το καθεστώς στράφηκε ενάντια τους όταν συνειδητοποίησε ότι η αυτόνομη εκλογική άνοδος των Κούρδων μπλόκαρε τα αντιδραστικά σχέδια του αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος.
Μετά το Πραξικόπημα εντείνονται οι διώξεις, διαμονοποιείται  η Δύση και το καθεστώς μπαίνει σε μια φάση μετάβασης, με τους πυλώνες εξουσίας να υπολειτουργούν. Το σχέδιο για ενίσχυση των εξουσιών του Προέδρου δρομολογεί το πολιτικό άνοιγμα στους εθνικιστές και στην υπογραφή συμφώνου μεταξύ ΚΑΡ-Γκρίζων Λύκων.
Ουσιαστικά, το καθεστώς Ερντογάν παίζει με τον χρόνο, καλώς οι δραματικές εξελίξεις στην οικονομία θα είναι ραγδαίες, προκαλώντας ραγδαίες πολιτικές συνέπειες.
Στη Μέση Ανατολή η Τουρκία δεν καθορίζει τις εξελίξεις, το Κουρδικό είναι καταλύτης, ενώ καθώς απομακρύνεται από τη Δύση τίθεται θέμα στρατηγικού προσανατολισμού, με δεδομένο όμως ότι η σχέση ΗΠΑ-Τουρκίας είναι μονόδρομος. Λόγω της Προεδρίας Τραμπ η Τουρκία θα επιχειρήσει να αναβαθμιστεί στον πιο στενό εταίρο των ΗΠΑ από το Σουνητικό τόξο, καθώς η Σ.Αραβία καταγράφει τα γνωστά οικονομικά προβλήματα και τη σχέση της με το ISIS.
Ουσιαστικά ο Τραμπ έχει στρατηγική την οικοδόμηση άξονα με το Ισραήλ και την Αίγυπτο και η Τουρκία θα επιδιώξει να είναι ο τρίτος εταίρος, κατοχυρώνοντας όμως ειδική σχέση με τις ΗΠΑ.
Τέλος, η Τουρκία θέλει να μετατρέψει την Αδυναμία της σε διαπραγματευτικό χαρτί, απατώντας τη βοήθεια ώστε να μην Αποσταθεροποιηθεί και προκαλέσει τεράστιο γεωστρατηγικό κενό!
Θα επισημαίναμε όμως εμείς ότι όλοι αυτοί οι σχεδιασμοί εξαρτώνται από δύο παραμέτρους: την έκβαση της ταξικής πάλης στο εσωτερικό της   Τουρκίας και την πορεία της οικονομίας της.    
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου