O Michel Rubin, πρώην στέλεχος του Πενταγώνου, είχε προκαλέσει την τουρκική πολιτική ηγεσία με άρθρο του, στο οποίο προέβλεψε τον διαμελισμό της χώρας. Ο ίδιος άνθρωπος ξαναχτυπά με νέο δημοσίευμα στην Ιστοσελίδα American Enterprise Institute (AEI.org),όπου αναλύει τον αγώνα της Τουρκίας εναντίον του ΡΚΚ.
“….Ο Ερντογάν φυλάκιζε πολλούς ανώτερους αξιωματικούς και πριν το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου. Μπορεί ο Πρόεδρος να ανταγωνίζεται την κληρονομιά του Ατατούρκ, αλλά δεν έχει κανένα σχέδιο για το πώς θα βγει από τον πόλεμο, μετά τις πρόσφατες επιχειρήσεις στο Ιράκ και τη Συρία.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Τουρκίας είναι ο πόλεμος με το ΡΚΚ.
Το ΡΚΚ άρχισε τον ανταρτοπόλεμο το 1984, με τον οποίο ξεκίνησε η εξέγερση των Κούρδων εναντίον της Τουρκίας. Στον πόλεμο αυτό, σύμφωνα με τη γνώμη κάποιων σκοτώθηκαν 40.000 άνθρωποι.
Οι Κούρδοι στην αρχή ήλπιζαν ότι ο Ερντογάν θα διαφέρει από τους προηγούμενους πολιτικούς. Μπορεί οι Κούρδοι και οι Τούρκοι να είναι διαφορετικές εθνότητες, όμως έχουν ένα βασικό συνδετικό στοιχείο τον Μουσουλμανισμό. Είχαν την εντύπωση ότι για τον Ερντογάν η θρησκεία είναι υπεράνω της εθνότητας.
Ο Ερντογάν πάλι όταν νόμιζε ότι μπορεί να έχει τους Κούρδους πολιτικούς του συμμάχους επιχείρησε να εφαρμόσει ένα χρονοδιάγραμμα ειρηνικής συμβίωσης, το οποίο συμπεριλάμβανε ακόμα και συνομιλίες με τον Οτζαλάν.
Η ανησυχητική ανακωχή συνεχίστηκε μέχρι να διαπιστώσει ότι οι κούρδοι δεν ψηφίζουν το κόμμα του το ΑΚΡ, αλλά συσπειρώνονται γύρω από το φιλοκουρδικό HDP .
Εκφράζονται αντιφατικές απόψεις για την αφορμή που οδήγησε στην επανέναρξη των συγκρούσεων. Ο τουρκικός Στρατός έλαβε μέρος σε αυτό τον πόλεμο. Σήμερα η Τουρκία βρίσκεται σε πόλεμο με το ΡΚΚ και γενικότερα με τους Κούρδους πολίτες. Και οι δυο πλευρές έχουν εκατοντάδες νεκρούς.
Η νοτιοανατολική περιφέρεια βρίσκεται, αν όχι τις μέρες αλλά τις νύχτες, εκτός του ελέγχου του τουρκικού κράτους.
Η εξέγερση του ΡΚΚ μετατράπηκε σε μια ακριβή επιχείρηση με απρόβλεπτο αποτέλεσμα για την Τουρκία.
Δεν υπάρχει περίπτωση να πετύχει η Τουρκία στρατιωτική νίκη έναντι των Κούρδων.Μπορεί να σκοτώσει πολλούς ανθρώπους, αλλά δεν μπορεί να έχει διαρκώς στρατιωτικό νόμο στις περιοχές Ντιγιαρμπακίρ, Μαρντίν, Τζίζρε και Βαν.
Εάν η Τουρκία εμπλακεί στο βάλτο της Συρίας και του Ιράκ θα έχει λιγότερους διαθέσιμους πόρους για τον πόλεμο με τους Κούρδους.
Οι Τούρκοι σε αντίθεση με τους Κούρδους δυσκολεύονται να δεχθούν στον πόλεμο. Ελάχιστοι Τούρκοι έχουν επισκεφθεί τις νοτιοανατολικές περιοχές. Πιστεύουν ότι σε σχέση με το κοσμοπολίτικο περιβάλλον της Πόλης, της Σμύρνης και της Αττάλειας οι νομοί αυτοί είναι φτωχοί και υπανάπτυκτοι. Ιδιαιτέρως οι μητέρες φοβούνται να στείλουν τα παιδιά τους εκεί, για να υπηρετήσουν τη θητεία τους, επειδή υπάρχει κίνδυνος να τους τα επιστρέψουν μέσα σε φέρετρα.
Ο τουρκικός Τύπος, όπως και ο ρωσικός στην περίπτωση της Ουκρανίας, δεν έχει την άδεια να δημοσιεύει εκθέσεις για τις απώλειες. Καμία, όμως λογοκρισία δεν μπορεί να καταλαγιάσει, να σωπάσει τις ανησυχίες που προκαλούν οι ψίθυροι των πονεμένων μανάδων.
Οι Κούρδοι είναι πεπεισμένοι για την αποτυχία των ειρηνευτικών συνομιλιών. Πρόσφατα, με τις επιτυχίες τους στο Ιράκ και τη Συρία κέρδισαν διεθνή συμπάθεια. Βαδίζουν σταθερά για να γίνουν οι νέοι Παλαιστίνιοι. Το ερώτημα είναι τι αντάλλαγμα θα ζητήσουν οι Κούρδοι για την επίτευξη της ειρήνης.
Πιθανότατα δεν έχουν τη δύναμη να κατατροπώσουν τον τουρκικό Στρατό, αλλά είναι ορατή κάποια διάσπαση στο εγγύς μέλλον; Ίσως αρχικά να μην θελήσουν άμεση ανεξαρτησία και να προτιμήσουν μια μορφή ομοσπονδιακής διακυβέρνησης.
Ο Ερντογάν εξαιτίας των αυλοκολάκων και των συγγενών του δεν ενημερώνεται σωστά. Δεν φτάνουν στα αυτιά του τα δυσάρεστα νέα. Έφτασε όμως η στιγμή να λάβει σοβαρά υπόψη του την ενδεχόμενη νίκη των Κούρδων και του ΡΚΚ που μάχεται εδώ και δεκαετίες.
Τόσο η Τουρκία, όσο και ο υπόλοιπος κόσμος πρέπει να αρχίσει να κάνει υπολογισμούς για το τι θα σημάνει κάτι τέτοιο…”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου