Οι εκτοπισμένοι του Χαλεπιού

https://leilashami.wordpress.com/
Η Λέιλα άλ Σάμι είναι αντιεξουσιάστρια με καταγωγή από την Συρία και συμμετοχή στους αγώνες της Μεσης Ανατολής. Το κείμενο αυτό αλιεύτηκε από το blog της 

Λέιλα αλ Σάμι

Οι εκτοπισμένοι

Εκκένωση. Ακούγεται σαν μια ανθρωπιστική επιχείρηση. Η λέξη κρύβει την κτηνωδία της. Τα βίντεο από ιπτάμενα drone δείχνουν μια ατελείωτη φάλαγγα ασθενοφόρων και πράσινων λεωφορείων να γλιστρούν στο δρόμο εγκαταλείποντας την κατεστραμμένη ερημιά.
Όσοι εγκαταλείπουν τα σπίτια τους, την πόλη τους, την παιδική τους ηλικία, δεν θα μπορέσουν ποτέ να επιστρέψουν. Αυτή είναι η συριακή Νάκμπα. Είναι ένα τραύμα τόσο σε ατομικό όσο και συλλογικό επίπεδο. Και οι επιπτώσεις της θα γίνουν αισθητές από τις επόμενες γενιές.

Άνδρες, γυναίκες και παιδιά βγαίνουν από τα λεωφορεία σοκαρισμένοι και ταραγμένοι. Οι τραυματίες και οι ηλικιωμένοι. Λένε ιστορίες φρίκης, των ανθρώπων που άφησαν πίσω, παγιδευμένους κάτω από τα ερείπια, χωρίς να είναι σε θέση να τους βοηθήσουν. Είναι λεπτοί και αδυνατισμένοι, και κάνουν αναφορές ότι ομάδες ανταρτών κρατούσαν κρυμμένα τρόφιμα, παρακρατώντας τα εγκληματικά από τους πολιορκημένους και πεινασμένους κατοίκους. Ωστόσο, εξακολουθούν να επιλέγουν να πάνε στο Ιντλίμπ και τη δυτική επαρχία του Χαλεπίου, υπό τον έλεγχο των ανταρτών που βάλλεται διαρκώς με barrel bombs, αντί να επιστρέψουν στο ελεγχόμενο από τον Άσαντ έδαφος, να σιωπήσουν και να ταπεινωθούν για μια ακόμη φορά.

Μέσα στο ανατολικό Χαλέπι, στους βομβαρδισμένους τοίχους, οι Σύριοι ζωγράφισαν τα τελευταία μηνύματά τους για να διαβαστούν από τον νικητή εισβολέα στρατό κατοχής. «Τα κατεστραμμένα κτίρια μας είναι μια μαρτυρία για την επιμονή μας και την εγκληματικότητα σας», είπε ένας. Μια άλλη ανάγνωση, «Κάτω από κάθε καταστροφή κτιρίου είναι οικογένειες θαμμένες με τα όνειρά τους από τον Μπασάρ και τους συμμάχους του.» Και απλά, «Θα επιστρέψουμε».

Η απάντηση της διεθνούς κοινότητας στα εγκλήματα του Άσαντ είναι η εξαναγκαστική μετακίνηση πληθυσμού. Και πάλι, αυτό ακούγεται πολύ κυνικό, αυτή η λέξη η οποία περιγράφεται στις δίκες της Νυρεμβέργης τόσο ως έγκλημα πολέμου, όσο και ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Δεν απεικονίζει τη φρίκη και τη στενοχώρια του εκτοπισμού, καθώς οι οικογένειες αποκόπτονται από τη ζωή τους. Στο Χαλέπι οι άνθρωποι ανέτρεψαν έναν τύραννο για ένα όνειρο. Πάλεψαν για να οικοδομήσουν μια κοινωνία απαλλαγμένη από την εξουσία του κράτους. Τώρα όλοι τους οι κήποι έχουν μετατραπεί σε νεκροταφεία.

Αυτό είναι το «ειρηνευτικό σχέδιο» του Άσαντ, της Ρωσίας και του Ιράν για τη Συρία. Η συστηματική εκκαθάριση όλων των κοινοτήτων που αντιτίθενται στο καθεστώς. Τους τελευταίους μήνες έχουν υπάρξει βίαιες μετακινήσεις πληθυσμού γύρω από την πρωτεύουσα και στη Homs, σε Zabadani, Darayya, Al Tal, Moadamiya και Al Waer. Η πολιτική του Άσαντ «παράδοση ή λιμοκτονία» έθεσε αυτές τις κοινότητες υπό πολιορκία, που υλοποιείται από τη ρωσική δύναμη αέρος και τις ιρανικές πολιτοφυλακές. Υπό αμείλικτο βομβαρδισμό, και υπό απελπιστική ανάγκη για τρόφιμα και ιατρικές προμήθειες, αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αφού «εκκενώθηκαν», μια νέα γενιά εποίκων, οι ξένοι νομιμόφρονες υποτελείς του Άσαντ, μετακινήθηκαν και λεηλάτησαν τα σπίτια τους.

Πριν από έξι χρόνια οι Σύριοι ξεσηκώθηκαν γιατί ήθελαν δημοκρατία. Επειδή ήθελαν λόγο στη χώρα τους, η οποία εδώ και μισό αιώνα διευθύνονταν από μια οικογενειακή δικτατορία και μια μαφιόζικη κλίκα. Ήταν μια επανάσταση που περιείχε όλη την ομορφιά και την ελπίδα του κόσμου με τους χορούς του, τα συνθήματά του και τα τραγούδια του. Κανείς δεν τους συμπαραστάθηκε. Εγκαταλείφθηκαν. Συκοφαντήθηκαν, πυροβολήθηκαν, βασανίστηκαν, βομβαρδίστηκαν, δηλητηριάστηκαν με αέρια και λιμοκτόνησαν. Και τώρα είναι εξόριστοι από τα σπίτια τους, παρά τη θέλησή τους.

Ίσως κάποιοι ξεβραστούν στις ακτές της πόλης σας, και θα τους αποκαλούν «πρόσφυγες». Εν τω μεταξύ, ο τύραννος εξακολουθεί να κάθεται στο θρόνο του, αυτός που έφερε τόσο θάνατο και καταστροφή.

Πηγή: Athens Indymedia, 14 Ιανουαρίου 2016.