Η αστική δικαστική εξουσία -επιτρέψτε μου τον όρο δικαιοσύνη να μην τον χρησιμοποιώ διότι αποδίδει μια ηθική και ιδεαλιστική έννοια σε μια εξουσία που είναι η ποιο σκληρή και η ποιο αυταρχική από όλες και κανείς δεν την ψηφίζει και κανείς δεν μπορεί να την ανακαλέσει- δεν είναι τυφλή. Βλέπει πάρα πολύ καλά με το οπτικό πεδίο στραμμένο στην εξυπηρέτηση των ταξικών συμφερόντων της καθεστηκυίας τάξης της οποίας αποτελεί μέρος της, στην οποία είναι εντεταλμένη για να υπηρετεί τα συμφέροντα. Κώστας Παπαδάκης
Ξεκάθαρες κουβέντες από τον μαχόμενο δικηγόρο και στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Στην ίδια συχνότητα ήταν και η τοποθέτηση της δικηγόρου Αλέκας Ζορμπαλά όπως διαβάζουμε σε περασμένη ανάρτησή μας:
Ας γίνει αντιληπτό ότι
• Στα σύγχρονα καθεστώτα του κοινοβουλευτικού αστισμού δεν υφίσταται , παρά μόνο de jure, η διάκριση των τριών εξουσιών του κράτους, όπως την ανέλυσε ο Μοντεσκιέ. Συνεπώς δεν τίθεται θέμα καν μιας αυτοτελούς και πλήρως ανεξάρτητης και αποστασιοποιημένης από το πολιτικό προσωπικό δικαστικής λειτουργίας. Και μόνο το γεγονός ότι οι ηγεσίες των ανωτάτων δικαστηρίων διορίζονται από την Κυβέρνηση και οι «επάνω» δικαστές ελέγχουν τους από «κάτω», καθορίζει και το «ανεξαρτησιόμετρο» τους
• Παράλληλα , και για όσους/ες αναφέρονται στην «Δικαιοσύνη», να γίνει ξεκάθαρο ότι πρόκειται περί ενός ιδεαλιστικού όρου. Περί δικαστικής εξουσίας πρόκειται και μάλιστα σκληρά ταξικά και πολιτικά προσανατολισμένης. Που λειτουργούσε, λειτουργεί και θα λειτουργεί πάντα εκφράζοντας και υλοποιώντας την βούληση ή την εικαζόμενη βούληση των κυρίαρχων πολιτικών επιλογών.
Οι παραπάνω δηλώσεις του Κώστα Παπαδάκη είναι απόσπασμα μιας γενικότερης τοποθέτησης που έκανε στην ραδιοφωνική εκπομπή «Με χωρίς πατρίδα» που μεταδόθηκε χτες από την ertopen. ο ηχητικό της συγκεκριμένης εκπομπής μπορείτε να ακούσετε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου