Ο Ζακ Εμπραχίμ που έχω απέναντι μου στο καφέ ξενοδοχείου του Συντάγματος είναι γιος του Ελ Σέιντ Νοσέρ ο οποίος ήταν ο εγκέφαλος μιας από τις μεγαλύτερες τρομοκρατικές οργανώσεις.
Ήταν μόλις εφτά ετών όταν ο πατέρας του δολοφόνησε τον εξτρεμιστή Ισραηλινό ραβίνο αρχηγό του Συνδέσμου Εβραϊκής Άμυνας Μέιρ Καχάνε ενώ τρία χρόνια αργότερα, το 1993 ο πατέρας του μέσα από τη φυλακή ενορχήστρωνε την πρώτη επίθεση στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπόριου. Σ’ ένα από τα διαβόητα διαγγέλματά του ο Οσάμα Μπιν Λάντεν προέτρεπε τον κόσμο: «Μην ξεχνάτε τον Ελ-Σέιντ Νοσέρ».
Τον παρατηρώ να μιλάει ήρεμα για μια εξαιρετικά επώδυνη διαδρομή ζωής. Μου λέει πως στα 33 του έχει μετακομίσει ήδη 30 φορές, άλλαξε το όνομα του, δέχθηκε απειλές, θύμωσε αλλά εντέλει μετουσίωσε τον θυμό σε δημιουργία όταν αποφάσισε να μιλήσει δημόσια για την ιστορία του και να ταχθεί οριστικά με κάθε μέσο στη διάδοση των ειρηνιστικών ιδεών. Μέλος ο ίδιος μιας οργάνωσης που ασχολείται με την πολιτική γύρω από το προσφυγικό της Crossroads Foundation, δίνει ομιλίες σε όλο τον κόσμο.
Σήμερα το βράδυ παρουσιάζει στο Public Συντάγματος το βιβλίο του «Γιος τρομοκράτη» - Η αληθινή ιστορία μιας επιλογής που κυκλοφορεί στα Ελληνικά από τον εκδοτικό οίκο Key Books ενώ αύριο θα πραγματοποιηθεί μια δεύτερη παρουσίαση στο Public Θεσσαλονίκης.
Μιλώντας πριν λίγους μήνες με τον εγγονό του εμπνευστή των στρατοπέδων συγκέντρωσης Ράινερ Ες, ο οποίος διανύει παράλληλο βίο με τον Εμπραχίμ αφού πραγματοποιεί δεκάδες ομιλίες σε όλο τον κόσμο κάθε μήνα για να διαφωτίσει τον κόσμο σε σχέση με τα εγκλήματα των ναζί και ιδιαίτερα του παππού του, αναρωτιόμουν κατά πόσο υποκινούνται από μια ιδιότυπη κληρονομική ενοχή.
Τουλάχιστον η περίπτωση του Εμπραχίμ δεν είναι τέτοια αφού δεν διστάζει να παραδεχτεί πως «…μοιραία τα παιδιά φέρουν κομμάτια των γονέων τους. Το θέμα μου δεν ήταν να αποκαθηλώσω τον πατέρα μου αλλά να πάρω πολιτική θέση» εξηγεί. Μιλάει με πάθος για τους λόγους που έγραψε το βιβλίο «Πιστεύω στην ειρήνη, το Ισλάμ που θέλει το ISIS δεν είναι το δικό μου Ισλάμ. Μπορούν τα λυθούν τα προβλήματα αν αναμειχθούν οι ανθρώποι που είναι αντίθετοι σε αυτή την ιδεολογία. Θέλω να τους πω ότι περισσότεροι μουσουλμάνοι σκοτώνονται από όλη αυτή την δράση τους. Οι αριθμοί το λένε». Μιλάμε για τα παιδικά του χρόνια, τον Τραμπ, τους λόγους που ωθούν νέους από τη δύση να στρατολογηθούν στον ISIS και το φως στο τούνελ που διακρίνει.
Ποιες είναι οι μνήμες από την σχέση του με τον πατέρα του όμως;
«Οι πρώτες μνήμες από το Πίτσμπουργκ που μεγαλώναμε ήταν ευχάριστες. Θυμάμαι βόλτες στα πάρκα με τον πατέρα μου ο οποίος ήταν ένας γλυκός άνθρωπος, ήπιος και με κατανόηση ο οποίος νοιαζόταν πολύ για την οικογένεια του. Αυτές οι εικόνες διαταράχτηκαν στην επόμενη φάση που τον είδα στη φυλακή», λέει.
Σε ποια ηλικία;
Ήμουν επτά ετών τότε.
Σε ποια ηλικία συνειδητοποιήσατε ότι ο πατέρας σας είναι τρομοκράτης; Γνωρίζατε τότε τι σημαίνει αυτό;
Όχι δεν γνώριζα τι είναι τρομοκρατία αλλά ξέρετε, μπορεί να μπήκε φυλακή τότε αλλά δεν αποδέχτηκε την ενοχή του οπότε τον στηρίξαμε πιστεύοντας ότι είναι αθώος. Η μητέρα μου έκανε τα πάντα για να κρύψει από μας τι σημαίνουν όλα αυτά, γιατί πίστευε πραγματικά στην αθωότητά του. Μετά τη δολοφονία του ραβίνου κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο πατέρας μου λειτουργούσε αυτόνομα.
Το FBI ανακάλυψε αργότερα, μετά την επίθεση στο παγκόσμιο κέντρο εμπορίου το ΄93 ότι δεν ενεργούσε για τον εαυτό του αλλά ήταν μέρος του μεγαλύτερου δικτύου. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί ενώ είχαν στοιχεία εναντίον του από την πρώτη σύλληψή του, έπρεπε να περάσουν τόσα χρόνια για να τα αποκωδικοποιήσουν.
Πως νιώθατε σαν παιδί; Προσπαθούσατε να ερμηνεύσετε;
Ήταν δύσκολο για το παιδικό μυαλό μου να δώσει απαντήσεις. Σκεφτόμουν στην αρχή μήπως ο πατέρας μου σκότωσε έναν εξτρεμιστή που άξιζε να πεθάνει γιατί ο ίδιος είχε προκαλέσει τον θάνατο άλλων. Όμως όταν κοιτάς τη γραμμή της δράσης του πατέρα μου ακολουθείς μοιραία έναν κύκλο βίας. Σκότωσε τον Κοχόνες. Τα παιδιά του δολοφονήθηκαν επίσης στο Ισραήλ από εξτρεμιστές. Ο εγγονός του συνελήφθη για εγκλήματα κατά των Παλαιστινίων.
Τα συνειδητοποίησα όλα στα 16 μου λοιπόν. Ξόδεψα τη ζωή μου μέχρι τώρα να προσπαθώ να ερμηνεύσω γιατί ο πατέρας μου στρατεύτηκε σε έναν αγώνα εξόντωσης ανθρώπων ενόχων και αθώων. Αυτός είναι ο λόγος που έγραψα αυτό το βιβλίο. Είχα την τύχη να μεγαλώσω στην Αμερική σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία, όπου αλληλεπιδρούσα με ανθρώπους διαφορετικών πολιτισμών.
Μπορεί λοιπόν να ήμουν μεγαλωμένος με την υποχρέωση να κρίνω αρνητικά τις θρησκείες των άλλων όμως όταν μεγαλώνοντας απέκτησα έναν Εβραίο φίλο ένιωσα υπερήφανος γιατί έσπασα ένα ταμπού. Κανείς άλλος από μας δεν τολμούσε να συνδεθεί με Εβραίο. Μας έλεγαν ότι είναι οι φυσικοί μας εχθροί. Κατάλαβα ότι είναι ένα ψέμα.
Είχατε ποτέ την ευκαιρία να απευθύνετε στον πατέρα σας αυτά τα ερωτήματα;
Τον επισκεπτόμασταν στη φυλακή για χρόνια μέχρι να αποκαλυφθεί η σχέση του με την οργάνωση του πρώτου χτυπήματος στο παγκόσμιο κέντρο εμπορίου το 1993. Εκεί η μητέρα μου είπε «Ως εδώ». Στη φυλακή δεν κάναμε τέτοιες συζητήσεις. Μετά την πρώτη δημόσια ομιλία μου, βρήκα ένα μέιλ από τον δικηγόρο του πάτερα μου που έλεγε ότι ο πατέρας μου με ψάχνει.
Στην πραγματικότητα αυτό που τον είχε θορυβήσει είναι ότι εκείνο το πρωί είχε βγει ένα δημοσίευμα που αποκάλυπτε ότι ήμουν ο γιος του, αποκάλυπτε δηλαδή το πραγματικό μου όνομα. Όταν αποφάσισα να γράψω το βιβλίο τον επισκεπτόμουν στη φυλακή. Δεν πήρα τις απαντήσεις μου. Ο πατέρας μου έκανε πολλές εφέσεις για να απελευθερωθεί οπότε θεωρούσε πως αν μου μιλούσε διακινδύνευε να χρησιμοποιηθεί ότι λέει εναντίον του στο δικαστήριο. Οπότε μου έδινε θολές απαντήσεις μέσα από παραβολές και αφηρημένες έννοιες.
Πότε αλλάξατε όνομα;
Στα δεκαέξι μου. Η μητέρα μου πολύ νωρίτερα. Δεν θα μπορούσε να βρει δουλειά και τότε είχαμε μετακομίσει στην Αίγυπτο όπου το όνομα του πάτερα μας ήταν γνωστό εκεί.
Έχετε δεχθεί απειλές;
Μετά τη δολοφονία του ραβίνου λάμβανα απειλητικά μηνύματα του τύπου «Μην έρθετε ποτέ στο Ισραήλ» ή «Τρέχει στις φλέβες σας το αίμα δολοφόνου». Μετά τη φυλάκιση του πατέρα μου η οικογένειά μου, αναγκάστηκε να αλλάξει τόπο κατοικίας σχεδόν τριάντα φορές.
Από εξτρεμιστές του Ισλαμικού κράτους;
Όχι, και μου κάνει εντύπωση ότι δεν τους έχω απασχολήσει. ιδιαίτερα μάλιστα το γεγονός ότι δεν είμαι πια μουσουλμάνος. Το να αφήνεις το Ισλάμ δεν είναι αστεία υπόθεση γι’ αυτούς.
Πόσο δύσκολο ήταν συναισθηματικά για σας να σταθείτε απέναντι στον πάτερα σας γράφοντας αυτό το βιβλίο;
Το να γράφεις την επώδυνη ιστορία της ζωής σου δεν είναι καθόλου αστεία ή εύκολη υπόθεση. Κάποιοι με ρωτούν αν είναι ένα είδος ψυχοθεραπείας. Στη μέση της συγγραφής εξαντλήθηκα και τα παράτησα μετά την άρνηση του πάτερα μου να μου δώσει απαντήσεις. Αλλά ήθελα να το ολοκληρώσω.
Πόσο προσδιορίζει την ταυτότητά σας το «γιος τρομοκράτη»; Είναι προφανές πως ο τίτλος εξυπηρετεί τον σκοπό της διάδοσης των ιδεών σας αλλά πόσο σας καθορίζει;
Αν με ρωτούσατε στα 20 στα 25 θα σας έδινα μια διαφορετική απάντηση. Τότε αισθανόμουν ότι σαν προσωπικότητα είχα καταστραφεί από τις πράξεις του πάτερα μου. Ότι προβλήματα είχα αντιμετωπίσει στη ζωή μου, από τον στιγματισμό έως το σχολείο και τα προβλήματα με τον πατριό μου όλα είχαν ως αιτία τη στάση του πάτερα μου. Ο θυμός μου ήταν θηριώδης.
Είχα ανάγκη να συγχωρέσω, όχι τον πάτερα μου αλλά τον εαυτό μου για όλα αυτά που υπέφερα και για τον θυμό. Ότι καλύτερο μου έχει συμβεί στη ζωή μου είναι η απόφαση να μετουσιώσω όλη αυτή την εμπειρία σε κάτι θετικό. Αποφάσισα λοιπόν να εργαστώ για να σπάσω στερεότυπα που έχουν σχέση με τους μουσουλμάνους να μιλήσω για τον φαύλο κύκλο της βίας. Οπότε αυτό που είμαι σήμερα, η ταυτότητά μου και πάλι με έναν τρόπο είναι καθορισμένη από τη δράση του πάτερα μου. Είναι ευθύνη του καθένα να το κάνει αυτό με τους γονείς του.
Σήμερα δεν δηλώνετε μουσουλμάνος. Πως επηρέασε η δράση του πάτερα σας τη σχέση σας με τη θρησκεία;
Αποφάσισα στα εικοσιένα να την εγκαταλείψω, όχι εξαιτίας του πάτερα μου αλλά περισσότερο γιατί η ιδέα του Θεού που μας δημιούργησε και μας κρίνει με αυτά τα κριτήρια μου φάνηκε εντελώς ανθρώπινο δημιούργημα. Συνήθισα να κρίνω τους ανθρώπους για το τι πιστεύουν τώρα δεν το κάνω πια.
Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν υπέροχα πράγματα τα οποία εκπορεύονται από την πίστη τους. Είχα την τύχη να μοιραστώ τη σκηνή με τον αρχιεπίσκοπο Ντέσμοντ Τούτου. Είδα πόσο θετικά τον επηρέασε η πίστη του. Όσοι έχουμε κοινούς στόχους πάνω σε υψηλούς στόχους για την ανθρωπότητα όπως η ειρήνη πρέπει να εργαζόμαστε μαζί, απ’ όπου κι αν προέρχεται ο καθένας.
Μόνο η δημοκρατία θα σταματήσει τον ISIS
Ποιος είναι ο πραγματικός στόχος του ISIS;
Όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο, ο στόχος τους δεν είναι να σκοτώσουν αθώους ανθρώπους αλλά να μας διχάσουν για να πετύχουν αυτό που νομίζουν συμφέρον για αυτούς. Παρατηρήστε τι συμβαίνει μετά από κάθε επίθεσή τους σε αθώους ανθρώπους στην Ευρώπη ή αλλού. Την επόμενη μέρα όλοι στρέφονται ενάντιων όλων. Χωρίζονται σε ομάδες, λευκοί μαύροι μουσουλμάνοι κλπ. Αυτό εξυπηρετεί το γενικό τους πλάνο επέκτασης.
Η πολιτική ή η θρησκεία ευθύνεται περισσότερο για τον ISIS;
Αν κοιτάξουμε την κατάσταση πριν τη δημιουργία πριν τη γέννηση του ISIS, η απάντηση είναι καθαρή. Οι μεγάλες δυνάμεις όχι απλά δεν ενίσχυσαν τη δημοκρατία στη μέση ανατολή αλλά επέβαλαν δικτατορίες. Ιδιαίτερα οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο. Υποστήριξαν δικτατορίες για να ελέγξουν το πετρέλαιο. Για δύο αιώνες οι πλειοψηφία των πολιτών σε αυτές τις χώρες ζουν στην εξαθλίωση χωρίς καμία ευκαιρία για εκπαίδευση, για ποιότητα ζωής.
Όταν οι άνθρωποι βλέπουν ότι έχουν μια αντιδημοκρατική κυβέρνηση που υποστηρίζεται οικονομικά από τις μεγάλες δυνάμεις και από την άλλη υπάρχουν οι εξτρεμιστές οι οποίοι στρέφονται απέναντι στις μεγάλες δυνάμεις νιώθουν ότι πρέπει να πάρουν θέση, ότι δεν έχουν άλλες επιλογές. Ή τους εξτρεμιστές ή αυτούς που τους απομυζούν.
Τι μπορεί να σταματήσει τη δράση τους;
Δεν πιστεύω στη λύση της στρατιωτικής επέμβασης. Το 2011 η επίθεση στους δίδυμους πύργους είχε σαν αποτέλεσμα τον πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία που γιγάντωσε το εξτρεμιστικό κίνημα. Οι πολίτες έχουν απόλυτη ανάγκη τη δημοκρατία. Στην Αίγυπτο μετά την Αραβική Άνοιξη, ο κόσμος άρχισε να ελπίζει στην πιθανότητα μιας δημοκρατίας.
Μέσα σε δύο χρόνια ανέλαβε μια δικτατορία και οι ΗΠΑ άρχισαν να πουλάνε πάλι όπλα μη λαμβάνοντας τους διεθνείς νόμους. Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να εκλέξουν δημοκρατικά τις κυβερνήσεις τους είτε συμφωνούμε με αυτές είτε όχι. Αυτό θα αποδυνάμωνε τη δύναμη των εξτρεμιστών.
Η Ευρώπη τι πρέπει να κάνει;
Να μην συνεργάζεται με τις δικτατορίες να μην συμμετέχει σε πολέμους. Επίσης η αφύπνιση του κόσμου τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική επείγει. Στις ΗΠΑ δέχτηκαν την προπαγάνδα του πολέμου κατά της τρομοκρατίας γιατί δεν γνωρίζουν και δεν ενδιαφέρονται να γνωρίσουν τις συνθήκες πίσω από αυτή.
Οι πολίτες δείχνουν να μη νοιάζονται συχνά για τα αίτια. Είναι εύκολο να τους πείσει κάποιος μόνο και μόνο γιατί έχει βήμα στην τηλεόραση ή σε άλλα μέσα. Οι πολίτες στις ΗΠΑ δεν γνωρίζουν τις συνθήκες διαβίωσης στις χώρες της Μέσης Ανατολής. Αν βγει κάποιος στην τηλεόραση πχ και ονομάσει έναν δικτάτορα δημοκράτη, το πιστεύουν άκριτα.
Γιατί επιλέγουν τόσοι νέοι να στρατολογηθούν στον ISIS;
Επιλέγουν αυτό το μονοπάτι για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Σήμερα έχουμε απεριόριστη πρόσβαση στη γνώση. Αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει ίσως μόνο θετικά αλλά δεν συμβαίνει αυτό. Οι νέοι για παράδειγμα στη Μέση Ανατολή έμαθαν τα τελευταία δέκα χρόνια πως κάποιοι σε άλλες χώρες έχουν προνόμια που εκείνοι δεν έχουν, κι αυτό δυνάμωσε τον θυμό τους. Προσπαθώ να τους εξηγήσω πως ο πατέρας μου με τη δράση του δεν άλλαξε τίποτα. Η δολοφονία του Ραβίνου είχε σαν αποτέλεσμα να συνεχίζονται οι δολοφονίες μέχρι σήμερα.
Πιστεύουν στα αλήθεια ότι θα πάνε στον παράδεισο με την αυτοθυσία;
Κάποιοι ναι. Αλλά πρέπει να καταλάβετε πως δεν είναι αυτός ο λόγος που αναλαμβάνει δράση ένας βομβιστής αυτοκτονίας. Θέλουν να αποδείξουν ότι ανήκουν σε κάτι μεγαλύτερο από αυτό που είναι. Κι αυτό είναι ο σκοπός να σώσουν τους ανθρώπους τους, τον λαό τους.
Επίσης είδαν πόση δημοσιότητα συγκεντρώνουν όταν σκοτώνουν δυτικούς. Όταν Αφρικανοί σκοτώνουν Αφρικανούς αυτό δεν αποτελεί πρώτη είδηση. Όταν όμως τα θύματα είναι Ευρωπαίοι ή Αμερικάνοι τότε υπάρχει διεθνής συναγερμός.
Ο λόγος του Τραμπ οπλίζει τους εξτρεμιστές
Πως πιστεύετε πως θα επηρεάσει η εκλογή Τραμπ την κατάσταση;
Πρέπει να περιμένουμε να δούμε τι θα κάνει. Οι ιδέες του μου προκαλούν αηδία. Έχει προτείνει να σκοτώνουμε τις οικογένειες των τρομοκρατών για παραδειγματισμό. Προτείνει δηλαδή οι ΗΠΑ να σκοτώνουν κάποιον σαν κι εμένα εξαιτίας των πράξεων του πάτερα μου. Είναι πολύ επικίνδυνο αυτό γιατί αυτές οι πολιτικές θα γιγαντώσουν το φαινόμενο. Ο λόγος του Τραμπ είναι ένας από τους λόγους που φανατίζονται οι εξτρεμιστές.
Ο φόβος που σπέρνει είναι ο ίδιος που δημιούργησε τον ISIS. Οι νέοι ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, με την Ισλαμοφοβία έχουν αρχίσει να νιώθουν ότι δεν αποτελούν πλέον μέρος της κοινωνίας, ότι ξαφνικά εκεί που ήταν ενσωματωμένοι δεν είναι πια αποδεκτοί. Φοβούνται ότι δεν θα έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους λευκούς. Αυτή η εθνικιστική ιδεολογία είναι που οπλίζει τα χέρια των εξτρεμιστών. Είμαι η ζωντανή απόδειξη ότι η αλληλεπίδραση γκρεμίζει τα στερεότυπα.
Όταν μιλάει ο Τραμπ για «Ισλαμική τρομοκρατία» επίσης οπλίζει τα χέρια τους αφού στιγματίζει Ισλαμιστές που δεν έχουν καμία σχέση με το έγκλημα. Εκείνος πιστεύει βέβαια πως δίνοντάς έναν τίτλο στην τρομοκρατία θα λυθεί. Αγωνιώ πολύ για την χώρα μου. Ο Τραμπ δεν γνωρίζει για τα πράγματα για τα οποία μιλάει.
Ποιος είναι ο ρόλος των ΜΜΕ στις ΗΠΑ;
Η τηλεόραση στις ΗΠΑ δεν ενδιαφέρεται να ενημερώσει τον κόσμο. Το ένα κανάλι βάζει στο στόχαστρο τους ρεπουμπλικάνους, το άλλο βάζει στο στόχαστρο τους δημοκράτες κι έτσι στοχεύοντας σε συγκεκριμένο κοινό προσπαθούν να μας κρατήσουν για να αυξήσουν τα κέρδη τους.
Το τέλειο παράδειγμα είναι οι τελευταίες εκλογές. Ο Τραμπ πήρε τις εκλογές από τα ΜΜΕ. Ήταν η πρώτη φορά που βλέπαμε στις οθόνες μας ώρες μια σκηνή με το όνομα του Τραμπ και ο ίδιος δεν ήταν εκεί, τον περιμέναμε. Και αυτό το θεώρησαν αξιόλογο τηλεοπτικό χρόνο. Ακόμα και η κακή δημοσιότητα τον βοήθησε απίστευτα.
Στη συνείδηση του κόσμου η Χίλαρι συνδέεται με συμφέροντα. Οι Αμερικάνοι ξέρουν ότι το χρήμα και οι πολιτικοί πάνε μαζί. Γύρισε μπούμερανγκ λοιπόν η στήριξη του μεγάλου κεφαλαίου στην Κλίντον.
Η στήριξη των καλλιτεχνών γιατί δεν βοήθησε;
Η Κλίντον έφερε από τον Σπρίξτιν έως μια σειρά άλλους χολιγουντιανούς καλλιτέχνες. Στη συνείδηση του κόσμου κι αυτό σχέση της πολιτικής με το χρήμα σημαίνει. Οπότε επέλεξαν έναν σκέτο δισεκατομμυριούχο που ξόδεψε τα χρήματά του κατηγορώντας την πολιτική του αντίπαλο. Αλλά την ίδια στιγμή ο κόσμος δεν βλέπει την υποκρισία του.
Κατηγορούσε την Κλίντον για τη σχέση με την Γκόλντμαν Σαξ και μόλις εκλέχθηκε διόρισε έξι πρόσωπα της εταιρείας στην κυβέρνηση. Οι ρεπουμπλικάνοι σιχαίνονται τη διακυβέρνηση. Ενοχλούνται από την τυπική διαδικασία. Ότι είναι υποχρεωμένοι να νομοθετούν μέσα σε ένα πλαίσιο. Να ακολουθούν ένα πρωτόκολλο. Θα προτιμούσαν να δρουν χωρίς καμιά τυπική διαδικασία, αυθαίρετα. γι’ αυτό και ανέκαθεν στηρίζονται περισσότερο στη δημιουργία εντυπώσεων.
Θα ξαναγράψετε βιβλίο με σχετικό θέμα;
Ναι, δεν χώρεσαν όλα όσα ήθελα να πω στο πρώτο.https://left.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου