Κράτος με το όνομα Κουβέιτ δεν υπήρχε πριν από το 1961. Δημιουργήθηκε τότε που η αγγλική αυτοκρατορία διαλυόταν, προσπαθώντας να κρατήσει όσο το δυνατόν περισσότερα ερείσματα. Το γεγονός ότι η περιοχή, που τώρα λέγεται Κουβέιτ, είναι η πέμπτη στον κόσμο σε παραγωγή πετρελαίου, δικαιολογεί και την κατασκευή του. Στη δεκαετία του ‘80, όσο κρατούσε ο πόλεμος Ιράν – Ιράκ, το Κουβέιτ κατάφερε να οικειοποιηθεί πετρέλαιο από το γειτονικό του Ιράκ. Όταν ο πόλεμος τέλειωσε, το Ιράκ ζήτησε αποζημίωση. Το Κουβέιτ αρνήθηκε.
Το καλοκαίρι του 1990, ο στρατός του Ιράκ εισέβαλε στο Κουβέιτ και, μέσα σε ελάχιστο χρόνο, το κατέλαβε. Το φθινόπωρο, ο ηγέτης του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν, ανακοίνωσε ότι το Κουβέιτ προσαρτάται στη χώρα του και, στο εξής, θα είναι η 17η επαρχία της. Από τη στιγμή εκείνη ως τα μέσα Ιανουαρίου 1991, οι Ηνωμένες Πολιτείες ξετύλιξαν ένα σκληρό διπλωματικό παιχνίδι που ξεκίνησε ως αμυντική ασπίδα της γειτονικής Σαουδικής Αραβίας κι έφτασε ως την κήρυξη πολέμου κατά του Ιράκ, με την άδεια του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Στα τέλη του 1990, ένας πανίσχυρος στρατός Αμερικανών, Σαουδαράβων, Άγγλων, Γάλλων και Ιταλών μαζεύτηκε στη Σαουδική Αραβία, στα σύνορα με το Ιράκ. Ένας πολυεθνικός στόλος αρμένιζε στον Περσικό κόλπο και στην Ερυθρά θάλασσα. Ο ασφυκτικός κλοιός συμπληρώθηκε με αεροπορικές δυνάμεις που καιροφυλακτούσαν στην Αραβία, στα αεροπλανοφόρα και στην Τουρκία, στα βόρεια του Ιράκ. Νέα όπλα, πύραυλοι και «έξυπνες βόμβες» συγκεντρώθηκαν, αδράχνοντας την ευκαιρία να δοκιμαστούν στην πράξη. Ολόκληρη η γιγαντιαία πολεμική μηχανή μπήκε κάτω από τις αμερικανικές διαταγές, ενώ ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους (πατέρας) ανάγγειλε πως, μετά τον πόλεμο, θα υπήρχε στον κόσμο μια «νέα τάξη πραγμάτων». Ολόκληρη η πολεμική των λόγων στρεφόταν κατά του «δικτάτορα χασάπη Σαντάμ Χουσεΐν», του οποίου το τέλος όλοι προεξοφλούσαν.
Στις 17 Ιανουαρίου 1991, ο πόλεμος ξεκίνησε με φοβερές αεροπορικές επιδρομές και βομβαρδισμούς των πόλεων του Ιράκ. Η επιχείρηση ονομάστηκε «Καταιγίδα της ερήμου». Οι άμαχοι σκοτώνονταν, ενώ οι «αρχαίοι» πύραυλοι Σκουντ έμεναν ανέπαφοι και χτυπούσαν, σποραδικά, Σαουδική Αραβία και Ισραήλ που μάταια ο Χουσεΐν προσπαθούσε να παρασύρει στον πόλεμο, για να αποκτήσει ερείσματα στον αραβικό κόσμο. Ταυτόχρονα, οι αυτονομιστές μουσουλμάνοι, στο νότο του Ιράκ και οι Κούρδοι στα βόρεια, ξεσηκώθηκαν καθώς οι ανελέητοι βομβαρδισμοί διέλυαν την κρατική μηχανή του Χουσεΐν. Όλοι περίμεναν την ανατροπή του από τις δυνάμεις της εσωτερικής αντιπολίτευσης.
Οι χερσαίες δυνάμεις των Αμερικανών και των συμμάχων τους άργησαν να μπουν στις μάχες. Όταν μπήκαν, έδιωξαν σε ελάχιστες μέρες τους ιρακινούς από το Κουβέιτ και εισέβαλαν στο Ιράκ, προελαύνοντας ακάθεκτα. Κι ενώ όλοι περίμεναν το, από στιγμή σε στιγμή, τέλος του Χουσεΐν, ο πρόεδρος Μπους διέταξε «παύσατε πυρ». Ήταν 28 Φεβρουαρίου 1991.
Με την πολεμική του μηχανή σχεδόν ανέπαφη, ο «δικτάτορας χασάπης» τσάκισε την εσωτερική αντιπολίτευση, τους αυτονομιστές του νότου και τους Κούρδους στα βόρεια. Η Τουρκία ανέλαβε, στη συνέχεια, να χτυπήσει τους Κούρδους, ξεσηκώνοντας τη διεθνή κοινή γνώμη και ελάχιστες κυβερνήσεις. Η νέα τάξη πραγμάτων διέφερε από την παλαιά μόνο στο πλήθος των τάφων: Από τους νεκρούς στον πόλεμο του Περσικού, από τους νεκρούς στη σπαρασσόμενη αποσυνθεμένη Σοβιετική Ένωση και από τους νεκρούς στην αιματοκυλισμένη πρώην Γιουγκοσλαβία. Και από τη νεκρή φύση, στη θάλασσα, όπου για μήνες χύνονταν εκατομμύρια τόνοι πετρελαίου. Περίπου δυο χρόνια μετά το «παύσατε πυρ», ο Σαντάμ Χουσεΐν καθόταν στην ίδια καρέκλα, ενώ ο Τζορτζ Μπους έχανε τις προεδρικές εκλογές του 1992. Η πτώση του Σαντάμ έπρεπε να περιμένει δώδεκα χρόνια. Την ανέλαβε ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους γιος.
ΠΗΓΗ: historyreport.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου