Tο άρθρο αυτό γράφτηκε δύο μήνες μετά την δίχρονη καταδίκη του μέλους της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων Νίκου Αργυρίου γιατί κατήγγειλε τα καψόνια στον στρατό!Παύλος Τουμπέκης
May 12 2016,
Ζήτησα από φίλους μου που έχουν υπηρετήσει να θυμηθούν τις «καλές» μέρες.
Μιας και πλησιάζουν οι πανελλήνιες εξετάσεις, είναι καλό να ξέρετε (αγόρια) ότι η είσοδός σας σε ένα ΑΕΙ ή ΤΕΙ, εκτός από τη γαμάτη φοιτητική ζωή που θα σας προσφέρει –ναι, είναι η καλύτερη περίοδος της ζωής ενός νέου–, θα σας χαρίσει αυτόματα και μια γενναιόδωρη αναβολή για τον στρατό (έως το 28ο έτος ηλικίας).
Οι πιο παλιοί λένε ότι οι ηλικίες 22-25 είναι οι ιδανικές για να υπηρετήσεις την –εννιάμηνη για τον Στρατό Ξηράς ή δωδεκάμηνη για το Πολεμικό Ναυτικό και την Αεροπορία– υποχρεωτική στρατιωτική θητεία. Έτσι, τώρα στα 24 μου, είχα πει κι εγώ να ντυθώ στα χακί, αλλά για διάφορους λόγους αποφάσισα να μην πατήσω pause στη ζωή μου αυτήν τη στιγμή αλλά να δώσω παράταση για κάνα χρόνο ακόμα.
Παρ' όλα αυτά, με φίλους σε αυτή την ηλικία που όλοι λίγο-πολύ μπαίνουν στον στρατό (επειδή τελειώνουν τώρα τις σχολές τους συνήθως), η φανταρο-συζήτηση είναι πολύ συχνή στις παρέες μου. Επειδή δε με πικάρουν συνεχώς για το γεγονός ότι μια φορά τον χρόνο (εδώ και τρία-τέσσερα χρόνια) αναβάλλω την κατάταξή μου στον στρατό, αποφάσισα να τους πικάρω κι εγώ ζητώντας από όσους ήδη υπηρέτησαν τη μαμά πατρίδα να μου πουν τα χειρότερα καψόνια που τους έχουν κάνει και να θυμηθούν τις «καλές» μέρες στο στρατόπεδό τους.
Οι αναγούλες
Μόλις έχουμε τελειώσει το φαγητό και, για ασήμαντη αφορμή, όλος ο λόχος καλείται να εκτελέσει ασκήσεις μέχρι κάποιος να κάνει εμετό. Παρόλο που ξέρω πως, έχοντας επιλέξει να υπηρετήσω τη θητεία μου στις Ειδικές Δυνάμεις (Ε.Δ.), πρέπει να είμαι έτοιμος να αντιμετωπίσω αρκετά καψόνια, τίποτα δεν μπορούσε να με προετοιμάσει για αυτή τη «σεμνή» τελετή με τον εύγλωττο τίτλο «αναγούλες».
Ένα από τα επίλεκτα σώματα του Ελληνικού Στρατού, οι «βατραχάνθρωποι» ή Μονάδες Υποβρυχίων Καταστροφών / Φωτογραφία: Αλέξανδρος Αβραμίδης, από το άρθρο του VICE «Πήγαμε στην Πρώτη Στρατιωτική Παρέλαση της Αριστεράς στον Βορρά»
Ορισμένοι στρατιωτικοί στις Ε.Δ. έχουν τρομερή φαντασία στο καψονάρισμα. Το θετικό της υπόθεσης όμως είναι ότι τα καψόνια εκεί είναι κατά κύριο λόγο ομαδικά, οπότε δεν νιώθεις να μειώνεται ιδιαίτερα η προσωπικότητά σου. Το ρεπερτόριο, πάντως, μεγάλο: από ατελείωτες κάμψεις σε κάθε πιθανό μέρος και στάση, σπριντάκια με φουλ εξάρτυση, κωλοτούμπες και έρπειν μέχρι ομαδικό ντους με χρονομέτρηση.
- Θοδωρής, 30
Οι μπακαλιάροι
Έχει έρθει η ώρα για την «απονομή». Δηλαδή, έχουμε συμπληρώσει εκατό ώρες υπηρεσίας στην Προεδρική Φρουρά (Π.Φ.) και είμαστε πλέον σχεδόν έτοιμοι να μπούμε στην κλίκα των ευζώνων. Στεκόμαστε για μισή ώρα ακίνητοι και σφιγμένοι, με δυο-τρεις παλιούς να μας καυλαντίζουν. Ακολουθούν έξι-εφτά σφαλιάρες στον λαιμό –οι λεγόμενες και «μπακαλιάροι»– και μετά σειρά έχει το γέμισμα της μούρης μας με αφρό, μέχρι τα μαλλιά, για να μοιάζουμε με στρουμφάκια.
Η Προεδρική Φρουρά στη φετινή παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου / Φωτογραφία: Αλέξανδρος Αβραμίδης, από το άρθρο του VICE «Πήγαμε στην Πρώτη Στρατιωτική Παρέλαση της Αριστεράς στον Βορρά»
Είναι γερό καψόνι, αλλά ύστερα από αυτό μπορείς να κάνεις τα πάντα, όπως να παίζεις τα «κόκαλα», δηλαδή να σταματάς (κοκαλώνεις) τον άλλον και να έχει την υποχρέωση να εκτελεί ό,τι του πεις.
- Διονύσης, 23
Τζουκ μποξ
Μόλις έχουμε μπει στον θάλαμο καμιά δεκαριά νέοι, μας βάζουν οι παλιοί στη σειρά και αφού μας έχουν ακίνητους για κανένα τέταρτο –έτσι για πλάκα μάλλον–, πετάγεται ο γκραν παλαίουρας και ρωτάει «ποιος γουστάρει τα τζουκ μποξ;». Ένας μικροκαμωμένος τύπος τολμάει να πει ότι εκείνου του αρέσουν και έτσι ξεκινάει το καψόνι: τον κλείνουν σε έναν φωριαμό (έτσι λένε στο Ναυτικό τα ντουλάπια όπου βάζουν οι ναύτες τα ρούχα τους), του πετάνε ένα κέρμα από τη χαραμάδα και εκείνος αναγκαστικά ξεκινάει να τραγουδάει. Όταν τελειώνει το κάθε τραγούδι, του ρίχνουν άλλο ένα κέρμα και αυτό συνεχίζεται για καμιά ώρα.
Ένας ναύτης στη φετινή παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου / Φωτογραφία: Αλέξανδρος Αβραμίδης, από το άρθρο του VICE «Πήγαμε στην Πρώτη Στρατιωτική Παρέλαση της Αριστεράς στον Βορρά»
Αυτό είναι το τζουκ μποξ -από το ομώνυμο μηχάνημα μουσικής- που έζησα στο Ναυτικό τη δεκαετία του '90. Ευτυχώς ήμουν ψηλός και τη γλίτωσα, επειδή δεν χωρούσα στον φωριαμό.
- Χρήστος, 39
Ξιφολόγχες και Οδοντόβουρτσα
Ξιφολόγχες
Ξαφνικά, σε βάζουν όρθιο να κρατάς ένα ράφι με πράγματα, ενώ κάτω από τα χέρια σου στερεώνουν μια ξιφολόγχη, έτσι ώστε αν κουραστείς και πας να κατεβάσεις τα χέρια σου, να τρυπιέσαι.
Δεν έχει τύχει σε μένα, ευτυχώς.
Οδοντόβουρτσα
Κάποιος γαλονάς προφανώς περνάει από τις τουαλέτες και βλέπει αρκετές «αστοχίες» - δηλαδή ακαθαρσίες. Έτσι, τους πρώτους εύκαιρους φαντάρους που βρίσκει, τους δίνει οδοντόβουρτσες και τους βάζει να καθαρίσουν όπου έχει «αστοχήσει» ο λόχος.
Είναι ένα από τα πιο αηδιαστικά καψόνια που έχουν συμβεί.
- Νίκος, 25
Γύρω-γύρω όλοι
Είμαστε όλος ο λόχος, 350 άτομα, και περιμένουμε να πάμε στο βουνό για νυχτερινή εκπαίδευση. Κάποιος, όμως, έχει μείνει πίσω στο στρατόπεδο –έχει λουφάρει δηλαδή–, τον βλέπουμε και κάποιοι γελούν. Ο υπολοχαγός καταλαβαίνει τι γίνεται και επειδή είναι νέος –μόλις έχει βγει απ' τη σχολή– θίγεται. Μας αρχίζει στα μπινελίκια και μας λέει να πάρουμε θέσεις για κάμψεις. Φυσικά, όλοι παγώνουμε και κανείς δεν παίρνει. Μετά μας ταράζει στα «κλίνατε επί δεξιά» και «κλίνατε επ' αριστερά» για κάνα τέταρτο.
Αυτό νομίζω ήταν το χειρότερο που θυμάμαι απ' τον στρατό. Το εκνευριστικό, στην ουσία, ήταν ότι μας είχε επί δεκαπέντε λεπτά να κάνουμε κύκλους γύρω από τον εαυτό μας.
- Αναστάσης, 27
Ο στρατόκαυλος και ο στρατόκαυλος vol. 2
Ο ορισμός του στρατόκαυλου
Είμαστε στη βραδινή αναφορά και ο Αξιωματικός Υπηρεσίας Διανυκτερεύσεως Μονάδος (ΑΥΔΜ) -γνωστός μαλάκας-, αφού τελειώνει η αναφορά μάς ανεβάζει στους θαλάμους. Ξαφνικά μας κατεβάζει ξανά, επειδή υποτίθεται πως κάνουμε φασαρία, μας διώχνει πάλι και όλο αυτό γίνεται τρεις φορές, με την τρίτη φορά να μας κατεβάζει με όπλο, κράνος και εξάρτηση, λες και θα σκάγαμε στον πόλεμο. Σαν να μην έφθανε αυτό, μας βάζει να κάνουμε μεταβολές συνέχεια και τελικά μας αφήνει να πάμε για ύπνο στη μία τη νύχτα.
Το τραγικό είναι ότι κάποιοι απο εμάς είχαμε σκοπιές μετά, ή υπηρεσία τα ξημερώματα, οπότε δεν κοιμηθήκαμε ουσιαστικά καθόλου. Μεγάλο ζώο ο συγκεκριμένος, ο ορισμός του καραβανά στρατόκαυλου.
Θα φέρνεις βόλτες μέχρι να ησυχάσεις
Έχουμε βραδινή πορεία στο βουνό, η οποία έχει κρατήσει ώρες. Επικεφαλής είναι ένας υπολοχαγός -επίσης γνωστός μαλάκας- και επειδή κάποιοι ψυθιρίζουν κατά τη διάρκεια της πορείας, όταν αυτή τελειώνει και έπειτα από ώρες ορθοστασίας και κούρασης, μας φυλάει κάτι «καλύτερο» για το τέλος. Μας βάζει να πηγαίνουμε γύρω-γύρω απ' το στρατόπεδο μέχρι να ησυχάσουμε και να μην ακούγεται κιχ.
-Τάσος, 32
Η πραγματικότητα όπως είναι, μέσα από το Newsletter του VICE Greece
Καθαριότητα και ρουφιανιά
Βρέχει. Ωραία, ας καθαρίσουμε τα τζάμια.
Έχουμε υπηρεσία στα μαγειρεία και πιάνει βροχή. Ξαφνικά, μας φορτώνουν με εφημερίδες και καθαριστικά για τα τζάμια, για να πάμε να καθαρίσουμε τα παράθυρα του εστιατορίου απ' την έξω πλευρά, την ώρα που βρέχει.
Δηλαδή, καθαρίζαμε τα τζάμια μέσα στη βροχή χωρίς λόγο, αφού αμέσως λερώνονταν πάλι.
Γίνε, παιδί μου, ρουφιάνος
Είμαστε στη μεσημεριανή αναφορά πριν από το φαγητό και ένα παιδί λέει μια μπαρούφα. Οι γαλονάδες δεν βλέπουν ποιος είναι και μας κρατάνε όρθιους μες στον ήλιο μέχρι να δώσουμε ένα όνομα. Δεν λέμε φυσικά και, ως αποτέλεσμα, τρώμε μεσημεριανό μιάμιση ώρα αργότερα.
- Νίκος, 20
Η πιο καλή η καμαριέρα
Είναι ένα ακόμη πρωινό ξύπνημα και έχει έρθει η ώρα της επιθεώρησης. Oι υψηλόβαθμοι μπαίνουν στον θάλαμο για έλεγχο. Εκεί, λοιπόν, τσεκάρουν πρώτα και καλύτερα το στρώσιμο στα κρεβάτια, που πρέπει να είναι «φάκελος». Αν και το έχω κάνει τέλεια, μου το ξεστρώσουν με τη δικαιολογία ότι δεν είναι καλό και με βάζουν να το στρώσω ξανά.
Όλο αυτό έγινε πέντε-έξι φορές, επειδή ο γαλονάς είχε όρεξη μάλλον.
- Άκης, 24
Το παραπάνω καψόνι σε βίντεο
«Να κάνεις τον μαλάκα» και «να είσαι φίδι, δηλαδή αόρατος» είναι οι δύο συμβουλές που πήρα από τα περισσότερα παιδιά από πάνω, προκειμένου να γλιτώσω τις φυλακές και τη στέρηση εξόδου, και να λουφάρω από τις υπηρεσίες και τα καψόνια, όταν με το καλό(;) ντυθώ στα χακί. Η αλήθεια είναι ότι, παρόλο που είχα αποφασίσει από πριν να αναβάλω για έναν ακόμη χρόνο τη στρατιωτική μου θητεία, μετά τα παραπάνω ακόμα κι αν είχα αποφασίσει να πάω, ίσως να το σκεφτόμουν ξανά. Είναι αλήθεια πάντως ότι αν ακούσεις καψόνια από πιο old school γενιές, για παράδειγμα από παππούδες, τότε τα παραπάνω μάλλον θα σου φανούν παιχνιδάκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου