Γιώργος Ρούβαλης «Congochacha» Απόπειρα, 2016 Σελ. 567 |
Το «Congochacha» του Γιώργου Ρούβαλη αποτελεί μια μυθιστορηματική σύνθεση πλαστών και πραγματικών ντοκουμέντων που ανασυνθέτουν την ιστορία του Βελγικού Κονγκό της αποικιοκρατίας.
Μια Ελληνίδα φοιτήτρια του Χόμπσμπαουμ καταπιάνεται στη διατριβή της με την πολυτάραχη ιστορία της «τριτοκοσμικής» αυτής χώρας, πολλά από τα προβλήματα της οποίας (όπως η στρεβλή ανάπτυξή της) θυμίζουν την Ελλάδα.
Τα κεφάλαια της υπό διαμόρφωση διατριβής της, που αποτελούν τον αρμό του βιβλίου, εναλλάσσονται με πραγματικές και οιονεί πραγματικές επιστολές, συνεντεύξεις, αποσπάσματα από μελέτες κτλ.
Βασισμένος σε πληθώρα πηγών, ο Ρούβαλης συνθέτει με επίκεντρο την ιστορία της οικογένειάς του (από τη μετεμφυλιακή Ελλάδα στην Αφρική και πίσω) ένα χαλαρό μυθιστορηματικά αλλά συγκλονιστικό χρονικό του δρόμου του Κονγκό προς την ανεξαρτησία: από τον Στάνλεϊ στον Γουιλέμς και τον Λουμούμπα, κι από κει στον Γκεβάρα και τον σταθμάρχη της CIA, Λάρι Ντέβλιν, ή από τον Κόνραντ και τον Ζιντ στον Αϊμέ Σεζέρ και τον δικό μας Καραγάτση.
Παρά τη χαλαρή δομή του, το «Congochacha» διαβάζεται απολαυστικά για τον πλούτο των πραγματολογικών και ιστορικών πληροφοριών του και την παραμετρική απεικόνιση της ζωής στην Αφρική: από την οικονομία και το εμπόριο, στην καθημερινότητα της ελληνικής παροικίας και τη μουσική.
Αυτά διαβάζουμε στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ.
Η πιο μεγάλη προσφορά όμως του βιβλίου είναι η περιγραφή της νεοαποικιοκρατίας.
Είναι η συμβολή του στην κατανόηση του προπαγανδιστικού οπλοστασίου του σύγχρονου ευρωπαικού ιμπεριαλισμού, που εκμεταλλεύεται ιδεολογήματα παλιά και αιματοβαμμένα.
Η ευρωπαική στρατιωτική επιχείρηση ΣΟΦΙΑ στα χωρικά ύδατα της Λιβύης, με την συμμετοχή μάλιστα ελληνικού υποβρυχίου, γίνεται με πρόσχημα της καταπολέμηση των διακινητών!
ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΩΝΤΑΣ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΚΛΑΒΩΣΑΝ-ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗΚΑΝ-ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ ΜΑΖΙΚΑ!
Ο βασιλιάς του Βελγίου Λεοπόλδος είχε κάνει το Κογκό προσωπική του αποικία.
Για τον Λεοπόλδο οι αποικίες είχαν ένα μοναδικό σκοπό: τον προσωπικό του πλουτισμό και εκείνο της χώρας του.
Το πρώτο εργαλείο του Λεοπόλδου για τα αποικιακά του σχέδια ήταν η Σύνοδος του 1876 του Διεθνούς Συνεδρίου Γεωγραφίας στις Βρυξέλλες.
Στον ενακτήριο λόγο του τόνισε τον εκπολιτιστικό ρόλο των Ευρωπαίων και του Βελγίου στην Αφρική και έκλεισε με ειδικές αποστολές που ήλπιζε να εγκρίνει το Συνέδριο, δηλαδή οδούς εισβολής που μπορούσαν να ανοιχτούν διαδοχικά προς το εσωτερικό καθώς και σταθμούς φιλοξενίας, επιστημονικούς και ειρηνευτικούς, έτσι ώστε να καταργηθεί η δουλεία και να υπάρξει ομόνοια μεταξύ των ιθαγενών αρχηγών.
Στον ενακτήριο λόγο του τόνισε τον εκπολιτιστικό ρόλο των Ευρωπαίων και του Βελγίου στην Αφρική και έκλεισε με ειδικές αποστολές που ήλπιζε να εγκρίνει το Συνέδριο, δηλαδή οδούς εισβολής που μπορούσαν να ανοιχτούν διαδοχικά προς το εσωτερικό καθώς και σταθμούς φιλοξενίας, επιστημονικούς και ειρηνευτικούς, έτσι ώστε να καταργηθεί η δουλεία και να υπάρξει ομόνοια μεταξύ των ιθαγενών αρχηγών.
ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΔΕΝ ΑΝΤΙΤΙΘΕΤΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΣΤΟ ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΙΟ! ΜΟΝΟ Σ΄ΑΥΤΟ ΚΑΤΑ ΑΡΑΒΩΝ
Διαβάζουμε:
Η κοινή γνώμη της Αγγλίας είχε σταθερή σχέση τότε κατά της δουλείας παρά τη δική τους ανάμιξη στις Αντίλλες.
Το αντιδουλεμπορικό μένος των Βρετανών και των Γάλλων κατευθύνονταν εναντίον των Αράβων δουλεμπόρων με κέντρο τη Ζανζιβάρη και όχι εναντίον της Ισπανίας ή της Πορτογαλίας που ακόμα το 1860 επέτρεπαν τη δουλεία στις αποικίες τους.
Εξάλλου ο όρος Άραβες δεν είναι σωστός και θα έπρεπε καλύτερα να μιλάμε για Αφροάραβες διότι οι περισσότεροι δουλέμποροι προέρχονταν από τα εδάφη που σήμερα είναι η Κένυα και η Τανζανία.
Όλες οι τάσεις της εποχής και βέβαια ο ιεραποστολικός ζήλος και η αναζήτηση φυσικών πόρων εκφράζονται από τον διασημότατο γιατρό, ιεραπόστολο, εξερευνητή, καθώς και πρόξενο της Αγγλίας τον δρα David Livingston που διέσχισε όλη την Αφρική από το 1840 και για 30 χρόνια.
Διαβάζουμε:
Η κοινή γνώμη της Αγγλίας είχε σταθερή σχέση τότε κατά της δουλείας παρά τη δική τους ανάμιξη στις Αντίλλες.
Το αντιδουλεμπορικό μένος των Βρετανών και των Γάλλων κατευθύνονταν εναντίον των Αράβων δουλεμπόρων με κέντρο τη Ζανζιβάρη και όχι εναντίον της Ισπανίας ή της Πορτογαλίας που ακόμα το 1860 επέτρεπαν τη δουλεία στις αποικίες τους.
Εξάλλου ο όρος Άραβες δεν είναι σωστός και θα έπρεπε καλύτερα να μιλάμε για Αφροάραβες διότι οι περισσότεροι δουλέμποροι προέρχονταν από τα εδάφη που σήμερα είναι η Κένυα και η Τανζανία.
Όλες οι τάσεις της εποχής και βέβαια ο ιεραποστολικός ζήλος και η αναζήτηση φυσικών πόρων εκφράζονται από τον διασημότατο γιατρό, ιεραπόστολο, εξερευνητή, καθώς και πρόξενο της Αγγλίας τον δρα David Livingston που διέσχισε όλη την Αφρική από το 1840 και για 30 χρόνια.
Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ-Ο ΕΜΠΟΡΟΣ-Ο ΚΑΤΑΚΤΗΤΗΣ ΠΑΝΕ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ
Η συνέχεια, στην ανάγνωση αυτού του σημαντικού μυθιστορήματος, με τα τόσο σύγχρονα μηνύματα.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου