Ο Ευρωστρατός βιάζεται και ετοιμάζεται για τον παγκόσμιο ρόλο του χωρίς της Βρετανία!

ΑΤΥΠΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΩΝ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΑΜΥΝΑΣ ΤΗΣ ΕΕ

Το Brexit προκάλεσε αναμφίβολα τη χειρότερη πολιτική κρίση στην Ε.Ε. καθώς από την ίδρυση της επεκτείνονταν μέχρι που στις 23 Ιουνίου 2016 το 52% των Βρετανών επέλεξε διαφορετικά. Αποκαλύπτοντας ότι η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση δεν είναι μια μη αναστρέψιμη διαδικασία. Πολλοί στάθηκαν στο ζήτημα της πολεμικής δυνατότητας που μπορεί να αναπτύξει η καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική αυτή ολοκλήρωση, μετά τη φυγή της Βρετανίας.  Οι αναλυτές διχάστηκαν. Τις αντιφατικές αυτές διαπιστώσεις συμπυκνώνει το άρθρο  του Αλέξανδρου Θεολόγου στο onalert.gr που γράφει μεταξύ άλλων:

«Από τις πλέον ισχυρές, αν όχι η ισχυρότερη, στρατιωτικές δυνάμεις στην Ε.Ε, η Βρετανία αποτελεί μια από τις δύο χώρες μέλη της Ένωσης που διαθέτει στρατιωτικές δυνατότητες “πλήρους φάσματος” -κάτι το οποίο με απλά λόγια σημαίνει δυνατότητα πυρηνικής αποτροπής. Σύμφωνα με σχετική ανάλυση του βρετανικού Institute for Government, το Ηνωμένο Βασίλειο, πέραν της μόνιμης θέσης που κατέχει στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ είναι επίσης μια από τις μόλις πέντε χώρες-μέλη της Ε.Ε που δαπανούν το 2% του ΑΕΠ τους για την άμυνα. Όμως η Βρετανία ήταν πάντα αντίθετη στην στενότερη ολοκλήρωση/συνεργασία των χωρών-μελών της Ένωσης σε αμυντικό επίπεδο: τα τελευταία έξι χρόνια εναντιώθηκε στις αυξήσεις υπέρ του ευρωπαϊκού αμυντικού προϋπολογισμού και το 2011 έθεσε βέτο στην δημιουργία ενός στρατιωτικού αρχηγείου στις Βρυξέλλες. Με την έξοδο της Βρετανίας από την Ε.Ε -και την ευρωπαϊκή Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας, ανοίγει ενδεχομένως ο δρόμος για μεγαλύτερη ενοποίηση της ευρωπαϊκής αμυντικής πολιτικής ικανοποιώντας τις φιλοδοξίες ορισμένων χωρών-μελών».

Η ΚΡΙΣΗ ΦΕΡΝΕΙ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ;

Είναι γνωστό, ότι οι ηγέτες των κρατών-μελών της Ε.Ε. εκτίμησαν ότι δεν πρέπει να δημιουργήσουν μια πραγματική δημοσιονομική, οικονομική και πολιτική ένωση που να συμπληρώνει την νομισματική ένωση, τονίζει ο Mattbias Mattbijs γράφoντας στο FOREIGN AFFAIRS. Όμως ο Ρομάνο Πρόντι προσέθετε ότι «κάποια μέρα θα υπάρξει μια κρίση και θα δημιουργηθούν νέα εργαλεία», εντασσόμενος στο αστικό πολιτικό κατεστημένο της Ευρώπης που εκτιμούσε ότι τα μελλοντικά σοκ θα οδηγήσουν σε περεταίρω ενοποίηση.   

Η ανάγκη επομένως ενοποίησης του Τομέα Άμυνας και Εξωτερικής Πολιτικής της Ε.Ε. αποκαλύπτεται όχι μόνο από την συγκυρία αλλά επίσης αν θυμηθούμε τις αντιλήψεις που κυριαρχούν στη Γερμανία, ηγεμονική δύναμη αυτής της Ευρώπης. Ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Χορστ Κέλερ άφησε το στίγμα του δηλώνοντας: 
«η κοινωνία καταλαβαίνει βαθμιαία ότι μια χώρα όπως η Γερμανία, με ένα τόσο εξαγωγικό εμπόριο και με τόση εξάρτηση από αυτό […] εν ανάγκη θα χρειαστεί να προσφύγει και στη στρατιωτική δράση για να διαφυλάξει τα συμφέροντα της».

Τον ακολούθησε λίγα χρόνια αργότερα η Υπουργός Άμυνας τονίζοντας: «Το να καθόμαστε και να περιμένουμε δεν αποτελεί επιλογή. Εάν έχουμε τα μέσα, εάν έχουμε τις ικανότητες, έχουμε την υποχρέωση και την ευθύνη να επέμβουμε. Προς αποφυγήν κάθε παρεξήγησης, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να έχουμε την τάση να χρησιμοποιούμε όλο το φάσμα των στρατιωτικών μας μέσων, σε κάθε περίπτωση". 
Για να μην παρεξηγήσουμε τη Γερμανίδα ΥΕΘΑ και τις προθέσεις της, διαβάζουμε στη Λευκή Βίβλο τις Κατευθυντήριες γραμμές της πολιτικής Άμυνας και Ασφάλειας του 2011: «τα γερμανικά συμφέροντα ασφάλειας περιλαμβάνουν το ελεύθερο και ανεμπόδιστο παγκόσμιο εμπόριο, καθώς και την ελεύθερη πρόσβαση στην ανοικτή θάλασσα και τους φυσικούς πόρους»!

Στο επίκεντρο η «Παγκόσμια Στρατηγική» της επεμβάσεων της ΕΕ

Στο πλαίσιο επομένως αυτό πραγματοποιήθηκε στη  Βαλέτα της Μάλτας, χώρας που ασκεί αυτό το εξάμηνο την προεδρία στο Συμβούλιο της ΕΕ, η άτυπη Σύνοδος των υπουργών Αμυνας της ΕΕ, υπό την προεδρία της ύπατης εκπροσώπου της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική και την Πολιτική Ασφάλεια, Φεντερίκα Μογκερίνι, και παρουσία του γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ. 

Βλέπεις κοινό είναι το ενδιαφέρον και στενή η συνεργασία ΝΑΤΟ-Ε.Ε. για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων.

Από ελληνικής πλευράς, παραβρέθηκε ο υπουργός Π. Καμμένος, ενώ πρόεδρος τις Ευρωπαϊκής Στρατιωτικής Επιτροπής είναι ο Αντιστράτηγος Κωσταράκος.

Αντικείμενο της Συνόδου είναι οι αποφάσεις που εγκρίθηκαν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκέμβρη 2016, ιδίως όσον αφορά την ενίσχυση των «αμυντικών δυνατοτήτων» της ΕΕ, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο τα κράτη - μέλη της ΕΕ και η ΕΕ συνολικά μπορούν να συμβάλλουν στην «ενίσχυση» της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας της ΕΕ (ΚΠΑΑ), κρίσιμη συνιστώσα της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας της ΕΕ (ΚΕΠΠΑ). Οι συζητήσεις στη Μάλτα επικεντρώνονται σε «εξωτερικές δράσεις» της ΕΕ σχετικά με την ανάπτυξη της ΚΠΑΑ και συγκεκριμένα της λεγόμενης Παγκόσμιας Στρατηγικής της ΕΕ και του σχεδίου εφαρμογής της για θέματα ασφάλειας και άμυνας.

Όλα αυτά θα πρέπει να συνεκτιμηθούν καταρχήν με την προσπάθεια της Ε.Ε. να έχει πιο ενεργό ρόλο σε περιοχές του πλανήτη που γνωρίζουν τον πολεμικό όλεθρο (Μέση Ανατολή, Αφρική) ή που απειλούνται με νέο αιματοκύλισμα -όπως τα Βαλκάνια- ως αποτέλεσμα της ανόδου των εθνικισμών και του ενδοιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, αλλά που ταυτόχρονα καταγράφεται το έντονο ενδιαφέρον των κρατών μελών της Ε.Ε., με γεωστρατηγικά συμφέροντα να διακυβεύονται. Δεν είναι τυχαία η αποστολή του Ευρωστόλου, με τη Γερμανία να συμμετέχει σε τέτοιου είδους αποστολή για πρώτη φορά από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, στο Κέρας της Αφρικής, μια περιοχή του πλανήτη με τέραστια σημασία για το παγκόσμιο εμπόριο! 

Σε δεύτερο επίπεδο, με μια πραγματικότητα που θέλει το καθεστώς «έκτακτης ανάγκης» να μην αποτελεί καθημερινότητα μόνο για την Τουρκία του Ερντογάν αλλά και για μια από τις σημαντικότερες ευρωπαϊκές μητροπόλεις, τη Γαλλία. Τη καπιταλιστική κρίση να βαθαίνει αλλά και τις νεοφιλελεύθερες  απαντήσεις των Βρυξελλών και των κυβερνήσεων να οξύνουν τα αδιέξοδα, άρα και τους αστικούς φόβους κοινωνικών εκρήξεων. 
Ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας αναθερμαίνεται, τα δόγματα πολέμου-καταστολής στοχοποιούν όλες τις ασύμμετρες απειλές: κοινωνικά κινήματα, εργαζόμενους, μετανάστες.

Δεν είναι μια διακρατική σύγκρουση αλλά ένας πόλεμος που γίνεται στο Αιγαίο και στα χωρικά ύδατα της Λιβύης από τους στόλους της ΕΕ. και του ΝΑΤΟ, στα γκέτο και σε Παρίσι-Βρυξέλλες, κινητοποιώντας δεκάδες χιλιάδες μισθοφόρους στρατιώτες και πολιτοφυλακές. 

Οι εργαζόμενοι και η νεολαία είναι οι εχθροί της Ε.Ε.

Αυτοί μπαίνουν στο στόχαστρο της Παγκόσμιας Στρατηγικής που  παρουσίασε η Μογκερίνι τον Ιούνη 2016, ως ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων της ΕΕ σε όλο τον κόσμο. Είναι χαρακτηριστική η αναφορά στην «ολοκληρωμένη προσέγγιση των συγκρούσεων και των κρίσεων», ώστε για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της ΕΕ να αξιοποιούνται όλα τα μέσα, εκτός από στρατιωτικά και αστυνομικά, δικαστικά, εμπορικά, η «αναπτυξιακή βοήθεια», τα «ανθρώπινα δικαιώματα» κ.λ.π. 

Ένας Ολοκληρωτικός Πόλεμος την εποχή του Ολοκληρωτικού Καπιταλισμού

Άμυνα και Ασφάλεια Αλληλοσυνδέονται, σε αυτή την ατέρμονη και προπαγανδιστικά προβαλλόμενη επιχείριση επιβολής της «εξωτερικής και εσωτερικής ασφάλειας». 
Ο Στρατός, όπως και στην Ελλάδα απέδειξε η πρόσφατη απώλεια των τεσσάρων στελεχών που χάθηκαν στη πτώση του μοιραίου ελικοπτέρου, αναλαμβάνει αστυνομικά καθήκοντα και αν χρειαστεί θα ανακαταλάβει εργοστάσια που έχουν κάνει κατάληψη αγωνιστές που εναντιώνονται π.χ. στη ΔΕΗ, ενώ η Αστυνομία, όπως απέδειξαν και οι πρόσφατες επιχειρήσεις των ΕΚΑΜ, Στρατιωτικοποιείται. 
Πάνω απ΄ όλα όμως συνεργάζονται όλοι οι κατασταλτικοί και πολεμικοί μηχανισμοί, εθνικοί και υπερεθνικοί -όπως EUROPOL, η Ευρωπαϊκή Συνοριοφυλακή – Ακτοφυλακή, FRONTEX κ.λπ., φίλοι και εχθροί –όπως η ΜΙΤ, ΕΥΠ, 16^Η Μεραρχία κατά των προσφύγων.

ΕΘΝΙΚΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ-ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ-ΝΑΤΟ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ –

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΛΥΘΟΥΝ

Ούτε ένα ευρώ για εξοπλισμούς. 
Κανένας νέος Μισθοφόρος σε Στρατό και Αστυνομία.

Να κλείσουν τώρα οι βάσεις του θανάτου και τα Στρατηγεία ΝΑΤΟ και ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ.

Να επιστρέψουν όλα τα ελληνικά στρατεύματα που βρίσκονται στο εξωτερικό.

ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ-ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΥΜΕ ΓΙΑ ΗΠΑ-ΕΕ-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ

Να Ανατραπεί με μαζικούς αποφασιστικούς αγώνες η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ της εργατικής λεηλασίας, τους κρατικού αυταρχισμού και των πολεμικών τυχοδιωκτισμών.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ