Παρασκευή 11 Αυγούστου 2017

Πενήντα χρόνια από την εξέγερση του Ντιτρόιτ Μέρος πρώτο: Μια εξέγερση των καταπιεσμένων

Από τον Barry Gray
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟΑυτή η Κυριακή, 23 Ιουλίου, θα σηματοδοτήσει την 50ή επέτειο από την έναρξη της «εξέγερσης» του Ντιτρόιτ το 1967 - την πιο μαζική και αιματηρή από ένα κύμα αστικών εξεγέρσεων που έπεσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία του 1960. Η κυβέρνηση κατέγραψε επισήμως κοινωνικές διαταραχές σε 150 πόλεις το 1967 μόνο. Η άρχουσα τάξη και η κρατική μηχανή της ανταποκρίθηκαν σε αυτές τις εκρήξεις θυμού και αντίστασης μεταξύ των πιο καταπιεσμένων τμημάτων της εργατικής τάξης, κινητοποιώντας την Εθνική Φρουρά και τους κρατικούς στρατιώτες να καταλάβουν πόλεις όπως το Λος Άντζελες, το Σικάγο, το Κλίβελαντ, το Νιούαρκ και η Μινεάπολη.
Στην περίπτωση του Ντιτρόιτ, τότε του κέντρου της αυτοκινητοβιομηχανίας στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον κόσμο, η διοίκηση του Λίντον Τζόνσον κάλεσε το στρατό-4.700 στρατιώτες από το 82ο και 101ο αερομεταφερόμενο τμήμα - για να ενισχύσει τη μαζική καταστολή που μετριάστηκε σε διάστημα πέντε ημερών Από την Φρουρά και την πολιτεία και την τοπική αστυνομία.
Δημοσιεύουμε εδώ μια σειρά τριών μερών που δημοσιεύθηκε αρχικά τον Ιούλιο του 1987 με τον τίτλο «Είκοσι χρόνια από την εξέγερση του Ντιτρόιτ». Τα άρθρα δημοσιεύθηκαν στο Δελτίο, η εφημερίδα του Συνδέσμου Εργαζομένων, η προγενέστερη οργάνωση του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ισότητας στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι πολιτικές και κοινωνικοοικονομικές διαδικασίες που εξετάστηκαν στη σειρά έχουν ωριμάσει και εμβαθυνθεί κατά τη διάρκεια των τριών δεκαετιών από τη δημοσίευσή της. Η διαδικασία αποβιομηχάνισης, η επιδείνωση της φτώχειας και της ανεργίας, η αύξηση της κοινωνικής ανισότητας, όλα που έχουν ξεκινήσει μέχρι το 1987, όχι μόνο συνεχίστηκαν αλλά επιταχύνθηκαν. Οι πολυπληθείς υποσχέσεις του Λίντον Τζόνσον για την εξάλειψη της φτώχειας σε εθνικό επίπεδο, η οποία αντανακλάται από τους εταιρικούς και πολιτικούς ηγέτες που καθιέρωσαν το "Νέο Ντιτρόιτ" ακόμη και όταν ο καπνός αυξανόταν και τα στρατεύματα και οι δεξαμενές παρέμειναν στους δρόμους του Ντιτρόιτ, σήμερα βρίσκονται σε ερείπια. Ποιος αμερικανικός καπιταλισμός -και μια διαδοχή των δημοκρατικών αφροαμερικανών δημάρχων και των μαύρων πρασίνων δημοτικών συμβουλίων-που στην πραγματικότητα παρήγαγαν στην πρώην "Motor City" είναι μια κοινωνική καταστροφή, με αποκορύφωμα μια μαζική μείωση των μισθών για τους αυτοεξυπηρετούμενους, τη μεγαλύτερη δημοτική χρεοκοπία στις ΗΠΑ Την ιστορία και την κλοπή των συντάξεων των εργαζομένων και τα οφέλη για την υγεία.Εθνικοί Φρουροί που περιπολούν τους δρόμους του Ντιτρόιτ κατά τη διάρκεια της εξέγερσης [Πιστωτική: Βιβλιοθήκη Walter P. Reuther]
Η περαιτέρω εξαθλίωση των εργαζομένων στο Ντιτρόιτ που περιγράφεται στα άρθρα που δημοσιεύθηκαν παρακάτω έχει μεγεθυνθεί κατά τις επόμενες δεκαετίες. Να αναφέρουμε μερικά στατιστικά στοιχεία:
* Το επίσημο ποσοστό φτώχειας στο Ντιτρόιτ το 1967 ήταν 16%. Σήμερα κυμαίνεται γύρω στο 48%. Ο αριθμός των λευκών που ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας το 1967 ήταν 12,4%. Για τους μαύρους ήταν 20 τοις εκατό. Από το 2014, τα αντίστοιχα ποσοστά ήταν 39,7% και 41%. Μια μελέτη του Brookings Institution που δημοσιεύθηκε πέρυσι κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η μητροπολιτική περιοχή του Ντιτρόιτ είχε το υψηλότερο ποσοστό έντονης φτώχειας στα 25 πιο πυκνοκατοικημένα αστικά κέντρα της χώρας.
* Την εποχή της εξέγερσης του Ντιτρόιτ, το επίσημο ποσοστό ανεργίας ήταν 6,2%. Από την περασμένη άνοιξη ήταν 9,1%.
* Ο πληθυσμός του Ντιτρόιτ, πάνω από 1,5 εκατομμύρια το 1967, είχε μειωθεί κατά ένα τρίτο κατά το 1987. Σήμερα ανέρχεται σε 673.000.
* Η μείωση των θέσεων εργασίας αυτοκινήτων και κατασκευών έχει καταρρεύσει. Μεταξύ 1967 και 1982, η πόλη έχασε περισσότερο από το ήμισυ των μεταποιητικών της θέσεων εργασίας. Μετά το 1989, η αυτοματοποιημένη απασχόληση στο Μίτσιγκαν μειώθηκε κατά 70%. Μεταξύ του 1950 και του 2011, ο αριθμός των θέσεων εργασίας στο Ντιτρόιτ έπεσε από 296.000 σε 27.000. Το 1960, υπήρχαν 35 μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες μέσα και γύρω από το Detroit που απασχολούσαν περισσότερους από 110.000 εργαζόμενους. Σήμερα υπάρχουν 14, απασχολούν λιγότερους από 30.000 εργαζόμενους.
Οι πολιτικές τάσεις που προέκυψαν από τα σπασμωδικά γεγονότα στο Ντιτρόιτ πριν από 50 χρόνια αναπτύχθηκαν παράλληλα με τις υποκείμενες κοινωνικοοικονομικές τάσεις. Όπως αναφέρει η σειρά που αναπαρίσταν εδώ, σημαντικά τμήματα της άρχουσας τάξης ανταποκρίθηκαν στο κύμα αστικών εξεγέρσεων μεταξύ 1963 και 1968, που έφτασε στο υψηλό σημείο της στο Ντιτρόιτ, πραγματοποιώντας μια μετατόπιση της ταξικής στρατηγικής τους. Αυτό σηματοδότησε η ίδρυση της επιτροπής του Νιού Ντιτρόιτ στη μέση της εξέγερσης, που συγκέντρωσε την ελίτ της κατασκευής, του τραπεζικού και του λιανικού εμπορίου του Ντιτρόιτ, την συνδικαλιστική γραφειοκρατία και τους αφρικανικούς-αμερικανικούς ιερείς και πολιτικούς, συμπεριλαμβανομένων των δικηγόρων της «μαύρης εξουσίας». Το νέο Ντιτρόιτ πραγματοποίησε την πρώτη του συνεδρίαση την ίδια μέρα που ο Τζόνσον ανακοίνωσε την ίδρυση της Εθνικής Συμβουλευτικής Επιτροπής για τις αστικές διαταραχές, με επικεφαλής την κυβέρνηση του Ιλλινόις, Ότο Κέρνερ.
Το νέο Ντιτρόιτ, που χρηματοδοτήθηκε από το Ίδρυμα Ford, ξεκίνησε μια πολιτική καλλιέργειας, εν μέρει μέσω άμεσης δωροδοκίας, μιας προνομιούχου στρώματος στον αφρικανικός-αμερικανικό πληθυσμό για να διαχειριστεί τις κυβερνήσεις των πόλεων και, γενικά, υπερασπιστές του καπιταλιστικού συστήματος ενάντια στην ευρεία μάζα Των εργαζομένων και της νεολαίας. Αρχίζοντας το 1968 με την εκλογή του Carl Stokes στο Κλίβελαντ, μαύροι δημοκράτες εγκαταστάθηκαν στις αίθουσες
Penínta chrónia apó tin exégersi tou Ntitróit
Méros próto: Mia exégersi ton katapiesménon
Apó ton Barry Gray
21 Ioulíou 2017

MEROS PROTO MEROS DEUTERO MEROS TRITO

Aftí i Kyriakí, 23 Ioulíou, tha simatodotísei tin 50í epéteio apó tin énarxi tis «exégersis» tou Ntitróit to 1967 - tin pio mazikí kai aimatirí apó éna kýma astikón exegérseon pou épesan stis Inoménes Politeíes ti dekaetía tou 1960. I kyvérnisi katégrapse episímos koinonikés diatarachés se 150 póleis to 1967 móno. I árchousa táxi kai i kratikí michaní tis antapokríthikan se aftés tis ekríxeis thymoú kai antístasis metaxý ton pio katapiesménon tmimáton tis ergatikís táxis, kinitopoióntas tin Ethnikí Frourá kai tous kratikoús stratiótes na katalávoun póleis ópos to Los Ántzeles, to Sikágo, to Klívelant, to Nioúark kai i Mineápoli.

Stin períptosi tou Ntitróit, tóte tou kéntrou tis aftokinitoviomichanías stis Inoménes Politeíes kai ston kósmo, i dioíkisi tou Línton Tzónson kálese to strató-4.700 stratiótes apó to 82o kai 101o aerometaferómeno tmíma - gia na enischýsei ti mazikí katastolí pou metriástike se diástima pénte imerón Apó tin Frourá kai tin politeía kai tin topikí astynomía.

Dimosiévoume edó mia seirá trión merón pou dimosiéfthike archiká ton Ioúlio tou 1987 me ton títlo «Eíkosi chrónia apó tin exégersi tou Ntitróit». Ta árthra dimosiéfthikan sto Deltío, i efimerída tou Syndésmou Ergazoménon, i progenésteri orgánosi tou Sosialistikoú Kómmatos Isótitas stis Inoménes Politeíes.

Oi politikés kai koinonikooikonomikés diadikasíes pou exetástikan sti seirá échoun orimásei kai emvathyntheí katá ti diárkeia ton trión dekaetión apó ti dimosíefsí tis. I diadikasía apoviomichánisis, i epideínosi tis ftócheias kai tis anergías, i áfxisi tis koinonikís anisótitas, óla pou échoun xekinísei méchri to 1987, óchi móno synechístikan allá epitachýnthikan. Oi polyplitheís yposchéseis tou Línton Tzónson gia tin exáleipsi tis ftócheias se ethnikó epípedo, i opoía antanaklátai apó tous etairikoús kai politikoús igétes pou kathiérosan to "Néo Ntitróit" akómi kai ótan o kapnós afxanótan kai ta stratévmata kai oi dexamenés parémeinan stous drómous tou Ntitróit, símera vrískontai se ereípia. Poios amerikanikós kapitalismós -kai mia diadochí ton dimokratikón afroamerikanón dimárchon kai ton mávron prasínon dimotikón symvoulíon-pou stin pragmatikótita parígagan stin próin "Motor City" eínai mia koinonikí katastrofí, me apokorýfoma mia mazikí meíosi ton misthón gia tous aftoexypiretoúmenous, ti megalýteri dimotikí chreokopía stis IPA Tin istoría kai tin klopí ton syntáxeon ton ergazoménon kai ta oféli gia tin ygeía.
Ethnikoí Frouroí pou peripoloún tous drómous tou Ntitróit katá ti diárkeia tis exégersis [Pistotikí: Vivliothíki Walter P. Reuther]

I peraitéro exathlíosi ton ergazoménon sto Ntitróit pou perigráfetai sta árthra pou dimosiéfthikan parakáto échei megethyntheí katá tis epómenes dekaetíes. Na anaféroume meriká statistiká stoicheía:

* To epísimo posostó ftócheias sto Ntitróit to 1967 ítan 16%. Símera kymaínetai gýro sto 48%. O arithmós ton lefkón pou zoúsan káto apó to ório tis ftócheias to 1967 ítan 12,4%. Gia tous mávrous ítan 20 tois ekató. Apó to 2014, ta antístoicha posostá ítan 39,7% kai 41%. Mia meléti tou Brookings Institution pou dimosiéfthike pérysi katélixe sto sympérasma óti i mitropolitikí periochí tou Ntitróit eíche to ypsilótero posostó éntonis ftócheias sta 25 pio pyknokatoikiména astiká kéntra tis chóras.

* Tin epochí tis exégersis tou Ntitróit, to epísimo posostó anergías ítan 6,2%. Apó tin perasméni ánoixi ítan 9,1%.

* O plithysmós tou Ntitróit, páno apó 1,5 ekatommýria to 1967, eíche meiotheí katá éna tríto katá to 1987. Símera anérchetai se 673.000.

* I meíosi ton théseon ergasías aftokiníton kai kataskevón échei katarréfsei. Metaxý 1967 kai 1982, i póli échase perissótero apó to ímisy ton metapoiitikón tis théseon ergasías. Metá to 1989, i aftomatopoiiméni apaschólisi sto Mítsinkan meióthike katá 70%. Metaxý tou 1950 kai tou 2011, o arithmós ton théseon ergasías sto Ntitróit épese apó 296.000 se 27.000. To 1960, ypírchan 35 megáles aftokinitoviomichaníes mésa kai gýro apó to Detroit pou apascholoúsan perissóterous apó 110.000 ergazómenous. Símera ypárchoun 14, apascholoún ligóterous apó 30.000 ergazómenous.

Oi politikés táseis pou proékypsan apó ta spasmodiká gegonóta sto Ntitróit prin apó 50 chrónia anaptýchthikan parállila me tis ypokeímenes koinonikooikonomikés táseis. Ópos anaférei i seirá pou anaparístan edó, simantiká tmímata tis árchousas táxis antapokríthikan sto kýma astikón exegérseon metaxý 1963 kai 1968, pou éftase sto ypsiló simeío tis sto Ntitróit, pragmatopoióntas mia metatópisi tis taxikís stratigikís tous. Aftó simatodótise i ídrysi tis epitropís tou Nioú Ntitróit sti mési tis exégersis, pou synkéntrose tin elít tis kataskevís, tou trapezikoú kai tou lianikoú emporíou tou Ntitróit, tin syndikalistikí grafeiokratía kai tous afrikanikoús-amerikanikoús iereís kai politikoús, symperilamvanoménon ton dikigóron tis «mávris exousías». To néo Ntitróit pragmatopoíise tin próti tou synedríasi tin ídia méra pou o Tzónson anakoínose tin ídrysi tis Ethnikís Symvouleftikís Epitropís gia tis astikés diatarachés, me epikefalís tin kyvérnisi tou Illinóis, Óto Kérner.

To néo Ntitróit, pou chrimatodotíthike apó to Ídryma Ford, xekínise mia politikí kalliérgeias, en mérei méso ámesis dorodokías, mias pronomioúchou strómatos ston afrikanikós-amerikanikó plithysmó gia na diacheiristeí tis kyverníseis ton póleon kai, geniká, yperaspistés tou kapitalistikoú systímatos enántia stin evreía máza Ton ergazoménon kai tis neolaías. Archízontas to 1968 me tin eklogí tou Carl Stokes sto Klívelant, mávroi dimokrátes enkatastáthikan stis aíthouses

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου